Το προφητικό άρθρο του Τάκη Μπαλτάκου για το... ΟΧΙ

Τρεις μέρες πριν από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, ήταν ο Τάκης Μπαλτάκος, πρώην γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Σαμαρά, ο οποίος ευθέως είχε διαφοροποιηθεί από τη... γραμμή της Νέας Δημοκρατίας υπέρ του ΝΑΙ.

ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΕ ΣΤΗΝ... ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ, ΑΦΟΥ «ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΘΗΚΕ» ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ... ΓΡΑΜΜΗ ΣΑΜΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΙ

Με άρθρο – παρέμβαση το οποίο είχε αναδημοσιεύσει το Newsbomb.gr, ο γνωστός ποινικολόγος, από τα παραδοσιακά στελέχη της δεξιάς παράταξης και από τα ελάχιστα που σήμερα δεν έχουν ξεχάσει τις αξίες και τα ιδανικά που πρεσβεύει η Νέα Δημοκρατία, τάχθηκε εμμέσως υπέρ του ΟΧΙ, στέλνοντας σαφές μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση.

«Η Ελλάδα είναι Βυζάντιο, όχι Δυτική Ευρώπη» έγραψε μεταξύ άλλων ο κ. Μπαλτάκος, στο άρθρο του με τίτλο: «Δύο σημαίες, όχι τρεις...». Και οι εξελίξεις, με το υπερήφανο ΟΧΙ του ελληνικού λαού, δικαίωσαν πανηγυρικά το μοναδικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας που δεν βγήκε στους... δρόμους και τα κανάλια για να υπερασπιστεί το ΝΑΙ σε όλα, που για μια ακόμη φορά είπε ο Αντώνης Σαμαράς.

Και αυτό, αποτελεί ήδη μια τεράστια παρακαταθήκη για τον Τάκη Μπαλτάκο, ο οποίος εξακολουθεί να διατηρεί άρρηκτες σχέσεις με τον παραδοσιακό χώρο της Νέας Δημοκρατίας και κυρίως να «μιλάει» στην καρδιά των παραδοσιακών ψηφοφόρων της δεξιάς παράταξης που έχουν πλέον αποστασιοποιηθεί, βλέποντας το κόμμα να παραπαίει και να έχει χάσει ταυτότητα και προσανατολισμό.

Τη στιγμή, μάλιστα, που ο Αντώνης Σαμαράς κατόρθωσε να... παρασύρει στο χάος του «ναι» τον Κώστα Καραμανλή, αλλά και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα δύο από τα πιο δυνατά χαρτιά που κρατούσε στο μανίκι του, εύκολα γίνεται κατανοητό πως η πλευρά του Τάκη Μπαλτάκου ήταν η μόνη που ουσιαστικά εξέπεμψε στο ίδιο μήκος κύματος με όσα ήθελαν να ακούσουν οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας. Η Νέα Δημοκρατία και τα σημερινά στελέχη της ταυτίστηκαν με το «ναι» και γνώρισαν μια ακόμη ταπεινωτική ήττα που τους θέτει οριστικά και αμετάκλητα εκτός παιχνιδιού, αφού ο λαός αποδοκίμασε και μάλιστα με τον πιο ηχηρό τρόπο, όλα τα... παλαιοκομματικά στελέχη της παράταξης.

Θυμηθείτε όσα είχε γράψει ο Τάκης Μπαλτάκος στις 2 Ιουλίου στην ιστοσελίδα www.agioritikovima.gr.

Στις Μητρόπολεις, τους Ναούς και τις Μονές όλης της χώρας δυο σημαίες βλέπουμε: την Βυζαντινή και την Ελληνική. Τρίτη σημαία δεν υπάρχει, ούτε και θα υπάρξει ποτέ. Το Βυζάντιο είναι η μητέρα-πατρίδα και η Ελλάδα το απελευθερωθέν και αποσχισθέν τμήμα της. Ευρωπαϊκή σημαία δεν νοείται στον χώρο αυτό. Η ιστορία ούτε εκβιάζεται, ούτε μπορεί να αλλαξοπιστήσει.

Η Ελλάδα είναι Βυζάντιο, όχι Δυτική Ευρώπη. Πολιτικά μπορούμε να εντασσόμαστε στην οποιανδήποτε συμμαχία η ένωση κρατών επιθυμούμε, πολιτιστικά και πνευματικά, όμως, δεν ανήκουμε σε καμία Δύση, ανήκουμε στην ορθόδοξη ανατολή, εκεί όπου έχουμε τα αναμφισβήτητα πνευματικά πρωτεία.

Η γνωστή ρήση του Καραμανλή «ανήκουμε εις την Δύση», λεχθείσα την εποχή του ψυχρού πολέμου και της αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ-Συμφώνου Βαρσοβίας, είχε την δική της πολιτική λογική, τότε που εκφράστηκε. Πολιτικά ανήκουμε πάντα στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η πολιτιστική ταυτότητα του λαού μας, όμως, δεν μπορεί να μεταλλαγεί, ούτε για τον λόγο αυτό, ούτε για κάποιον άλλον.

Για παράδειγμα το 65% των Ελλήνων ακούνε μόνο Ελληνική μουσική, ενώ στην Δανία ή την Ολλανδία το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 5%. Οι Δανοί και οι Ολλανδοί έχουν παγκοσμιοποιηθεί, οι Έλληνες όχι. Όχι ακόμα. Όλη η τιτάνια προσπάθεια για την εμπέδωση των δυτικών πολιτιστικών προτύπων στην Ελλάδα, έχει μέχρι τώρα αποτύχει με κύρια αιτία την ακλόνητη υποστήριξη και διαρκή επανεμπέδωση των Ορθοδόξων λαϊκών παραδόσεων από την Εκκλησία.

Οι προσπάθειες, ωστόσο, εντείνονται. Αν δεν στρωθεί πρώτα το πολιτιστικό «χαλί», ο δυτικός οικονομικός και πολιτικός ιμπεριαλισμός δεν μπορεί να κατισχύσει απόλυτα. Πρώτα «μαλακώνει» ο στόχος πολιτιστικά και μετά έρχονται οι πολυεθνικές και οι πολιτικοί για να εδραιώσουν την κυριαρχία τους.

Είναι δυστύχημα, πραγματικά, ότι η Ελληνική αριστερά, με τόσους διαβασμένους και μορφωμένους ανθρώπους στους κόλπους της, δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται την πρακτική αυτή. Αντιμάχονται με όλη τους την δύναμη τον καπιταλιστικό ιμπεριαλισμό, αλλά λόγω ιδεοληψίας αφήνουν αλώβητες τις δυο σύγχρονες πολιτιστικές αιχμές του, την λαθρομετανάστευση και την ομολαγνεία.

Δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι σε μια ενοποιημένη παγκόσμια νέα τάξη δεν θα είναι ο ανθρωπισμός που θα επικρατεί, αλλά το μισάνθρωπο υπερεθνικό χρηματιστηριακό κεφάλαιο. Άθελα της η Ελληνική αριστερά ανοίγει τον δρόμο για την τρίτη σημαία, την σημαία του νεοφιλελευθερισμού, αυτήν, ακριβώς, που η ίδια αντιμάχεται.

Στην Φραγκοκρατία, όπου εισήλθαν οι καθολικοί επίσκοποι, ο ορθόδοξος επίσκοπος εκτοπίστηκε, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει Τηρουμένων των αναλογιών, δεν θα συμβεί τώρα κάτι διαφορετικό.

Η τρίτη σημαία, ή σημαία της Ευρώπης, αν επικρατήσει απόλυτα, δεν θα συνυπάρχει με τις άλλες δυο, αλλά θα τις εξαλείψει ολοκληρωτικά. Σε αυτό οφείλονται οι επιθέσεις κατά της Εκκλησίας και αυτό ακριβώς αδυνατούν να αντιληφθούν οι επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.

Διευκολύνουν την Ισλαμική αλλοίωση του ορθόδοξου πληθυσμού της χώρας και κατοχυρώνουν νομοθετικά την ομολαγνεία, παρά την αντίδραση της Ιεράς Συνόδου. Η μετατροπή, όμως, των Ελλήνων σε πολιτιστικά υβρίδια, εξυπηρετεί σκοπούς τους οποίους η ανυποψίαστη ελληνική Αριστερά ούτε καν φαντάζεται. Η Ελλάδα είτε θα είναι Ορθόδοξη, είτε θα εξαϋλωθεί ιστορικά.

Στο δημοψήφισμα ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει θέση αντιευρωπαϊκή, ενώ στην αλλοίωση της πληθυσμιακής μας ενότητας και στην κατασκευή ενός πολυπολιτιστικού μοντέλου παίρνει θέση φιλοευρωπαϊκή. Πως γίνεται αυτό και τι συνέπειες θα έχει;

Είτε «ναι» είτε «όχι», λοιπόν, στο δημοψήφισμα, το πραγματικό διακύβευμα είναι κατά πολύ ευρύτερο και σίγουρα διαχρονικό. Ναι στην πολιτική μας ένταξη στον χώρο της ΕΕ, αλλά όχι στην πολιτιστική αλλοίωση της Ορθόδοξης παράδοσης του λαού μας ή στην υποβάθμιση του ρόλου της Εκκλησίας στον κοινωνικό μας βίο. Όποιος καλοπροαίρετος παρασύρεται από την επίπλαστη πνευματική αίγλη του Ευρωπαϊκού πνεύματος, λησμονώντας την «ανατολόβλεπτο πύλη» καλό θα είναι να αναμιμνήσκεται το χωρίο: «... ώστε πλανήσαι, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς».

Σχετικές ειδήσεις