Συμφωνία - Liberation: H σκληρή πραγματικότητα κερδίζει έδαφος
Εμπνευσμένος από την ελληνική ιστορία και μυθολογία, ο Λ. Ζοφρέν, αναρωτιέται καταρχάς, «τι μούτρα θα κάνουν οι μικρο- Κασσάνδρες και οι πωλητές κοπανιστού αέρα, εάν τελικά υπογραφεί η διαφαινόμενη συμφωνία;».
«Αυτές τις τελευταίες μέρες, σημειώνει, ο Tύπος της δεξιάς είχε καταληφθεί από οξεία «γκρεξίτιδα» ( grexite) γιατί πίστευαν ότι θα μπορούσαν να ξαποστείλουν τον Μυρμιδόνα Τσίπρα πέρα από τον Αχέροντα και να μείνουν έτσι μεταξύ τους μέσα σε μια εγωιστική Ευρώπη. Η αριστερά της αριστεράς βαυκαλιζόταν και αυτή με ανάλογες ψευδαισθήσεις πιστεύοντας ότι η ρητορική αντι-λιτότητας θα ήταν αρκετή για να μετατρέψει σε πρόβατο τον γερμανικό Μινώταυρο».
«Αιφνιδιασμένος από τις ελληνικές προτάσεις ο Ζαν Λυκ Μελανσόν θα καταγγείλει άραγε τον φίλο του ΣΥΡΙΖΑ για προδοσία;» αναρωτιέται ο διευθυντής της εφημερίδας και προσθέτει «η σκληρή πραγματικότητα κερδίζει έδαφος. Ο απαραίτητος συμβιβασμός βρίσκεται στο δρόμο για να επιβληθεί, κρατώντας την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη και παρέχοντάς της τα απαραίτητα για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Η διευθέτηση,εφ' όσον επιβεβαιωθεί, δεν θα ικανοποιήσει κανέναν και κυρίως τον ελληνικό λαό, που θα πρέπει να αποδεχθεί αυτό που αρνήθηκε μερικές μέρες πριν το δημοψήφισμα».
«Εάν τα καταφέρει, θα μπορέσουμε να πούμε τα πάντα για τον Αλέξη Τσίπρα, εκτός από ένα: ότι του έλειψε το κουράγιο. Συμπεριφέρεται αυτή τη φορά ως ένας υπεύθυνος ηγέτης που ξεχωρίζει (βάζει κατά μέρος) τη φωτιά στο όνομα του εθνικού συμφέροντος».
«Η Γαλλία, που την λέγαμε απομονωμένη και βουβή, μπορεί να νοιώθει την ικανοποίηση για τον διακριτικό αλλά αποφασιστικό ρόλο που έπαιξε σε μια διαπραγμάτευση ανάμεσα σε φιλελεύθερους και ακτιβιστές της ριζοσπαστικής αριστεράς, που καταλήγει τελικά σε μια λύση ......σοσιαλδημοκρατική» γράφει ο Λωράν Ζοφρέν.
Με άλλη ανάλυση της Μαρίας Μαλαγαρδή, που τιτλοφορεί «το στοίχημα πόκερ του Τσίπρα» η συντάκτης εκτιμά ότι οι προτάσεις της Αθήνας «που θεωρούνται ως υποταγή, μοιάζουν στην πραγματικότητα ως ένας στρατηγικός υπολογισμός».
Υποστηρίζει ότι εάν ο Τσίπρας είχε αποδεχθεί τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις χωρίς το δημοψήφισμα,αυτές θα είχαν ερμηνευθεί ως πραγματική υποταγή και θα είχαν οδηγήσει στη διαίρεση του ΣΥΡΙΖΑ, έως και τον πολιτικό του θάνατο.Οι τακτικές του επιλογές, σίγουρα κόστισαν ακριβά, η οικονομική παράλυση όμως (κλείσιμο τραπεζών) χρεώνεται περισσότερο στην αδιαλλαξία των πιστωτών (...) παρά στον πρωθυπουργό» υπογραμμίζει το δημοσίευμα.