Νικολόπουλος: Ναι μεν αλλά στο νομoσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες

Διαβάστε όλη την ομίλια του Ν. Νικολόπουλου

Ο ελληνικός λαός τον περασμένο Γενάρη δεν έδιωξε απλά και μόνο μία κακή, μνημονιακή συγκυβέρνηση που απλά συνέχισε να τσαλαβουτάει στο βούρκο μέτρων και οικονομικών πολιτικών χωρίς προοπτική εξόδου από την κρίση

Ο λαός έκανε μία μεγάλη δημοκρατική επανάσταση, φέρνοντας στην εξουσία νέες και άφθαρτες δυνάμεις επειδή πίστεψε το όραμα μίας συνολικής αλλαγής στην χώρα. Αλλαγής οικονομικής. Αλλά και αλλαγής, πολιτικής, κοινωνικής και ηθικής.

Πολύ περισσότερο τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν ο λαός ήδη γνώριζε πως αυτές οι πολιτικές δυνάμεις είχαν ήδη αναγκαστεί σε μία οδυνηρή συνθηκολόγηση και – κακά τα ψέματα – ήσαν υποχρεωμένες να εφαρμόσουν μέτρα νεοφιλελεύθερης κοπής, ανανέωσε την εμπιστοσύνη του σε αυτές τις δυνάμεις, όχι μόνο γιατί αναγνώρισε την σκληρή διαπραγμάτευση και τις συνθήκες υπό τις οποίες επήλθε η συνθηκολόγηση, αλλά γιατί με ακόμα μεγαλύτερο πάθος ήθελε να αλλάξει αυτή η χώρα και να καθαρίσει η κόπρος του Αυγείου, σε όποιο επίπεδο και τομέα και να βρισκόταν.

Σήμερα ξέρουμε όλοι, δυστυχώς, ότι δεν μπορούμε να αποφύγουμε κάποια σκληρά μέτρα στην φορολογία και ότι πρέπει να συνεχίσουμε κάποιες συνταγές λιτότητας στις οποίες δεν πιστεύουμε, γιατί αυτό δεσμευτήκαμε να κάνουμε απέναντι στους δανειστές, με αντάλλαγμα την διασφάλιση της οικονομικής σταθερότητας για την επόμενη τριετία, αλλά και την αναδιάρθρωση του χρέους, που νομίζω πως είναι ο επόμενος μεγάλο στόχος στο οικονομικό πεδίο.

Όσα και να γίνουν όμως στο οικονομικό πεδίο, καλά και κακά, δεν θα έχουν κανένα αντίκρισμα εάν δεν συνοδευτούν από δύο κρίσιμες προϋποθέσεις: Την ταχεία μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης και την ισοπέδωση του πελατειακού κράτους, του κράτους της διαπλοκής και της διαφθοράς, που κρατάει υπανάπτυκτο το κράτος και «αιχμάλωτη» την υγιή επιχειρηματικότητα.

Και αυτό το ξέρουν πολύ καλύτερα οι Έλληνες πολίτες που ανέθεσαν στη σημερινή κυβέρνηση το μεγάλο και δύσκολο έργο να ξαναχτίσει από την αρχή αυτόν τον τόπο. Και αυτή ακριβώς είναι η πρόκληση αυτής της κυβέρνησης, απέναντι στην οποία αναμετράται καθημερινά και για την οποία θα κριθεί με μεγάλη αυστηρότητα από τον λαό.

Αισθάνομαι λοιπόν ότι σήμερα γίνεται μία αρχή σε αυτό το τσουνάμι μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η χώρα. Και μπαίνει ένα πρώτο λιθαράκι για να δικαιωθεί η προσδοκία των πολιτών για ένα νέο κράτος ισότητας και δικαίου προς όλους.

Όλοι γνωρίζουν πόσο πολύ έχω ασχοληθεί με το ζήτημα των μέσων ενημέρωσης, το τρίγωνο διαπλοκής μεταξύ πολιτικών, καναλαρχών και τραπεζιτών, τα θαλασσοδάνεια μηντιακών προσώπων και εταιρειών και όλα αυτά τα ζητήματα, που χρόνια τα συζητάμε, αλλά ποτέ δεν τόλμησε να τα αγγίξει επί της ουσίας και να τα λύσει, οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Μάλιστα, πολλοί μου έχουν πει ότι έχω εμμονή με το συγκεκριμένο θέμα, παρακολουθώντας επί χρόνια τις ερωτήσεις μου στη Βουλή και τις αποκαλύψεις που κατά καιρούς έχω κάνει για όλα αυτά τα ζητήματα.

Ε, ναι λοιπόν.
Έχω εμμονή.
Όχι εμμονή καταστροφής των μέσων ενημέρωσης όμως.
Όχι εκδικητική εμμονή.

Αλλά μία εμμονή με την αξία και την σπουδαιότητα του ρόλου των μέσων ενημέρωσης, ιδιαίτερα στις δύσκολες εποχές σαν κι αυτές που ζούμε.

Για να το πω διαφορετικά, θεωρώ ιερό το δικαίωμα στην ουσιαστική και πλουραλιστική ενημέρωση του πολίτη. Και είναι ό,τι πιο ποταπό υπάρχει, η εκμετάλλευση της ανάγκης για ενημέρωση, με στόχο να εξυπηρετούνται αλλότρια πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα!

Το σχέδιο νόμου που συζητάμε λοιπόν, είναι μία καλή αρχή. Ένα πρώτο βήμα προς μία σωστή κατεύθυνση. Το τηλεοπτικό τοπίο πρέπει να καθαρίσει. Οι συχνότητες αποτελούν κρατική περιουσία και ως τέτοια, πρέπει να παραχωρείται προς εκμετάλλευση σε καθαρούς επενδυτές που θα αναλαμβάνουν το επιχειρηματικό ρίσκο, γνωρίζοντας όμως ότι ο χώρος της ενημέρωσης δεν προσφέρεται για πολιτικά παζάρια και επιχειρηματικά παιχνιδάκια σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Τα βαρονάτα που ελέγχουν την πολιτική και την επιχειρηματικότητα, υπάρχουν μόνο σε χώρες που θεωρούνται τριτοκοσμικές. Και η Ελλάδα πρέπει, επιτέλους να πάψει να είναι τριτοκοσμική χώρα. Πρέπει να προσδώσει στην ενημέρωση, αλλά και την ψυχαγωγία του πολίτη, πολύ ψηλά στάνταρντς.

Ξέρω ότι αυτή η προσπάθεια δεν είναι εύκολη. Καθόλου, μάλιστα. Θα σας θυμίσω ότι πρώτος ο Κώστας Καραμανλής είχε μιλήσει για τους «νταβατζήδες», πριν πολλά χρόνια. Και πρώτη η κυβέρνηση του Καραμανλή, το 2004, με πρωτεργάτη τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Προκόπη Παυλόπουλο, είχε φέρει το νόμο για τον «βασικό μέτοχο», με στόχο να κόψει τον δρόμο εργολάβων και προμηθευτών του δημοσίου προς τα μέσα ενημέρωσης. Και όσοι ήμασταν εδώ, στη Βουλή, και τότε, θυμόμαστε καλά ποιοι είχαν λυσσάξει κατά εκείνου του νομοσχεδίου, αλλά και όλα όσα ακολούθησαν, ώστε η ντόπια και ξένη διαπλοκή να πνίξουν εκείνη την γενναία προσπάθεια, που όμως έμεινε μόνη και ανυπεράσπιστη από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα.

Σήμερα όμως, γνωρίζοντας πως η διαπλοκή πάλι θα θελήσει να ακυρώσει τις προσπάθειες, θέλω να ελπίζω ότι ο πολιτικός κόσμος είναι πολύ πιο ώριμος. Και είμαι βέβαιος πως όλος ο λαός θα σταθεί στο πλευρό εκείνου που θα τολμήσει να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο. Αρκεί το μαχαίρι να φτάσει μέχρι το κόκαλο αυτή τη φορά, διαφορετικά ο λαός μας περιμένει όλους στη γωνία.

Πιστεύω λοιπόν ότι το παρών σχέδιο νόμου κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Μπαίνει το νερό στο αυλάκι.
Ίσως να μην είναι πλήρες – και στο σημείο αυτό θέλω να πω ότι συμφωνώ με τις τροποποιήσεις που έκανε ο αρμόδιος υπουργός.
Όμως να μην μείνουμε εδώ!

Κύριε υπουργέ, υπάρχουν πολλά ακόμα που πρέπει να ρυθμιστούν.

Θέτετε κάποιες προδιαγραφές. Και σωστά πράττετε. Όμως την ίδια ώρα που, για παράδειγμα λέμε πως κάθε κανάλι πρέπει να έχει τόσους εργαζόμενους, και κάποιοι εδώ μέσα κόπτονται για τους αριθμούς, γιατί αγνοούμε ότι σε πολλά μέσα ενημέρωσης επικρατούν εργασιακές σχέσεις γαλέρας; Είναι ψέμα αυτό;

Επενδυτής δεν γίνεσαι με μαύρους ή απλήρωτους εργαζόμενους, αλλά με κανονικούς και καλά αμειβόμενους εργαζόμενους!

Επίσης, είναι η ώρα, η Πολιτεία να κοιτάξει επιτέλους κατάματα το σύνολο των περιφερειακών μέσων ενημέρωσης και να αποδώσει τη δικαιοσύνη που επιζητούν επί δεκαετίες. Σε αυτή την χώρα δεν μπορούν να υπάρχουν «παιδιά» και «αποπαίδια». Και τα περιφερειακά μέσα ενημέρωσης προσφέρουν πολλά και παλεύουν υπό πολύ αντίξοες συνθήκες, με πολύ λίγα. Επιτέλους, ας σταματήσει αυτός ο «στραβισμός» προς το κέντρο!

Επαναλαμβάνω. Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν.
Για να αποκαταστήσουμε το κύρος της πολιτικής, αλλά και της ενημέρωσης.

Οι χρεοκοπημένοι μιντιάρχες που εξακολουθούν να παριστάνουν τους ινστρούκτορες και να κουνάνε το δάχτυλο σε όλους, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της χρεοκοπημένης Ελλάδας με την οποία καλούμαστε να τελειώσουμε. Πώς είναι δυνατόν, την ίδια ώρα που ένας φουκαριάρης επαγγελματίας δεν μπορεί να εξασφαλίσει ελάχιστη ρευστότητα από τις τράπεζες, κάποια μέσα ενημέρωσης, που μάλιστα είναι ζημιογόνα, να μπορούν να παίρνουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ;

Έχουμε την μεγάλη ευκαιρία, να στείλουμε ένα μήνυμα σε όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες. Ότι οι νόμοι ισχύουν το ίδιο για όλους!

Αισθάνομαι πως δεν γίνεται να ζητάμε ούτε ένα ευρώ επιπλέον από τους Έλληνες, όταν επιτρέπουμε σε εκείνους για τους οποίους πάντοτε «λεφτά υπήρχαν» να εξακολουθούν να δρουν ελεύθερα και μάλιστα, να παριστάνουν τους τιμητές και τους κριτές των πάντων.

Αισθάνομαι πως η σημερινή κυβέρνηση έχει ένα τεράστιο χρέος απέναντι στην αληθινή και πραγματικά αδέσμευτη δημοσιογραφία, αλλά και απέναντι στην πολιτική και τον εαυτό της.

Σας ευχαριστώ πολύ.