Κυβέρνηση και δανειστές επιθυμούν τη «γενοκτονία» των Ελλήνων

Με ένα ασφαλιστικό νομοσχέδιο, το οποίο επιχειρεί να ξετινάξει ακόμη και το πλέον υγιές κύτταρο επιχειρηματικότητας στην ελληνική επικράτεια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, διά στόματος του υπουργού Εργασίας Γιώργου Κατρούγκαλου, προαναγγέλλει τον θάνατο όλων των μικρομεσαίων στη χώρα.

Του Χρήστου Θ. Παναγόπουλου

Το διαβόητο «Σχέδιο Κατρούγκαλου» είναι άλλη μία περίτρανη απόδειξη ότι το «Μνημόνιο 3» δεν είναι τίποτε περισσότερο από έναν «Καιάδα ύφεσης», στον οποίο κυβέρνηση και δανειστές σπρώχνουν μια ολόκληρη χώρα – υποτίθεται – για το καλό της.

Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά: Ας υποθέσουμε ότι ένας επαγγελματίας ιδιώτης εισπράττει από την εργασία του ένα αξιοπρεπές, για τα σημερινά δεδομένα, μηνιαίο εισόδημα ύψους 2.000 ευρώ. Ας δούμε τώρα τι παθαίνει το ποσό αυτό, βάσει του νέου νόμου.

Σύμφωνα με το νόμο Κατρούγκαλου, οι εισφορές της συνταξιοδοτικής αυτασφάλισης αυξάνονται στο 20% επί του καθαρού εισοδήματος του ελεύθερου επαγγελματία, ενώ ένα επιπλέον 20% πηγαίνει στον κλάδο υγείας, τα επικουρικά ταμεία, τον ΟΑΕΔ και λοιπούς φορείς. Άρα ήδη ένα 40% του κέρδους έχει εξανεμιστεί.

Όμως η αρπαγή δεν σταματά εδώ: για το υπόλοιπο 60% του εισοδήματος επιβάλλεται βαριά φορολογία με 29% για τους ελεύθερους επαγγελματίες το 2016, η οποία συνδυάζεται με την προκαταβολή της επόμενης χρήσης (για το 2017), δηλαδή άλλα 29%. Προσθέτουμε σε αυτά το «χαράτσι» της έκτακτης εισφοράς (4% έως 8%) συν άλλα 650 ευρώ ετησίως για το τέλος επιτηδεύματος.

Συνοπτικά, από τα 2.000 ευρώ μηνιαίως (24.000 ευρώ ετησίως):

- Το 40% πάει στην αυτασφάλιση

- Από το υπολειπόμενο 60% το (29%+29%+4%) = 0,6x62% = 37,2% πάει σε φόρους,

- 650 ευρώ πάνε στο τέλος επιτηδεύματος (650/24.000=2,71%)

Για να κάνουμε τη «σούμα»: 40% + 37,2% + 2,71% = 79,91%

Συνεπώς, ο ελεύθερος επαγγελματίας στην Ελλάδα υποχρεούται να καταβάλλει σε ένα κράτος-αρχιμπαταχτσή άμεσους φόρους που ισοδυναμούν με το 80% σχεδόν του μηνιαίου κέρδους του!

Εάν σε όλα αυτά προστεθούν και οι κάθε είδους έμμεσοι φόροι, ξεκινώντας από τον ΦΠΑ και καταλήγοντας στα τέλη ενέργειας, κυκλοφορίας, τηλεπικοινωνιών και ασφαλιστικών καλύψεων, τότε δεν χρειάζεται ιδιαίτερο μαθηματικό μυαλό, για να αντιληφθεί κανείς πού οδηγείται η χώρα αυτή: στην καταστροφή!

Κι επειδή στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου λίγο πολύ οι περισσότεροι παρακολουθήσαμε ορισμένα στοιχειώδη μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας, ας θυμηθούμε το συμπέρασμα της καμπύλης Laffer: όταν το σύνολο της άμεσης και έμμεσης φορολόγησης ξεπερνά τον συντελεστή του 65%-70%, τότε μειώνονται οι εισπράξεις από την επιβολή των φόρων.

Εδώ, εύλογα, και ο πλέον εχέφρων άνθρωπος θα αναρωτηθεί: καλά αυτό δεν το ξέρουν οι «φωστήρες» του υπουργείου Οικονομικών και οι «σοφοί» του Κουαρτέτου των Θεσμών (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ESM); Φυσικά και το γνωρίζουν!

Ο στόχος των μνημονιακών πολιτικών δεν είναι η διάσωση αλλά η συρρίκνωση της παραγωγικής οικονομίας και η απίσχναση κάθε υγιούς επιχειρηματικού κομματιού. Τελεία και παύλα. Και τα κροκοδείλια δάκρυα και οι λόγοι παραμυθίας των κ.κ. Τσίπρα και Καμμένου για τους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό και το φαινόμενο του «brain drain» στην Ελλάδα είναι απλά «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε».

Εδώ πλέον δεν νομιμοποιείται ουδείς να μιλάει απλά για ένα διαρκές και ειδεχθές έγκλημα. Πρόκειται για κανονικότατη γενοκτονία! Ξεκίνησε ήδη από τις απαρχές της κρίσης στη Βόρεια Ελλάδα, όπου ο δευτερογενής τομέας παραγωγής καταβαραθρώθηκε, με εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις να καταφεύγουν σε Σκόπια, Βουλγαρία, Κροατία, Αλβανία και Τουρκία, σε μια προσπάθεια να παραμείνουν ζωντανές.

Αλήθεια, πέραν της ΔΕΘ, έχει επισκεφθεί ο κ. Τσίπρας ποτέ του τις σύγχρονες «νεκροπόλεις» των ΒΙ.ΠΕ. και των ΒΙΟΠΑ στη Βόρεια Ελλάδα και τη Θράκη, για να δει ιδίοις όμμασιν την «ανάπτυξη»; Απορία ψάλτου, βηξ!

Και ναι, υπάρχουν εταιρείες που παρά την επέλαση των «οικονομικών δολοφόνων» επιβιώνουν καθημερινά, δίνοντας σκληρό αγώνα. Όμως, για πόσο ακόμα;

Ποια είναι, λοιπόν, αυτή η περιβόητη ανάπτυξη, για την οποία κομπορρημονούν οι κυβερνώντες; Σε ποιο οικονομικό περιβάλλον να υπάρξει ανάπτυξη; Σε αυτό που κάθε λίγο και λιγάκι αλλάζει η φορολογία, χωρίς πρόγραμμα και σχέδιο; Πώς θα προσεγγιστεί ο ξένος επενδυτής, όταν δεν υπάρχει ένα ολοκληρωμένο και πλήρως καθετοποιημένο νομοθέτημα, ένας αναπτυξιακός νόμος; Πώς θα πεισθεί, εν τέλει, ο Έλληνας ελεύθερος επαγγελματίας και ο μικρομεσαίος να μείνει στη χώρα του και να παλέψει για ένα καλύτερο μέλλον; Όταν μια κυβέρνηση του βαφτίζει το κρέας ψάρι;

Δεν υπάρχει, πλέον, η παραμικρή αμφιβολία. Η πολιτική αυτή οδηγεί τη χώρα και τους πολίτες σε ακραία φτώχεια και εξαθλίωση. Η ακραία φορολογία εκμηδενίζει τα δημόσια έσοδα, στέλνει την παραγωγική οικονομία στον Άδη.

Η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται στον δοκιμαστικό σωλήνα μιας Ευρώπης, που της χτυπά φιλικά την πλάτη και της χαμογελά με συγκατάβαση, αποκαλώντας την «εταίρο», ενώ την ίδια στιγμή τη μαχαιρώνει πισώπλατα, υλοποιώντας το μεγαλύτερο στα χρονικά έγκλημα που διαπράχθηκε ποτέ: τον εξευτελισμό μέχρι θανάτου ενός ολόκληρου λαού.