Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ.: Πουλάνε ελπίδα στο λαό μεταθέτοντας το πρόβλημα στο μέλλον
Το κούρεμα χρέους που δεν θα έρθει ποτέ και ο πανικός του Αλέξη Τσίπρα για επικείμενες εκλογές
Του Κώστα Τσιτούνα
Είναι άλλο πράγμα η «φαντασία στην εξουσία» και άλλο πράγμα η…. επιστημονική φαντασία των κυβερνώντων.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ τα επιχειρήματα του Αλέξη Τσίπρα για την έξοδο της χώρας από το τέλμα είναι το ακόλουθα:
Να κάνουμε υπομονή μέχρι να εκλεγούν και στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. αριστερές κυβερνήσεις και να σχηματιστεί ένα μπλοκ που θα καταφέρει να βάλει φρένο στη γερμανική παντοκρατορία.
Παράλληλα, να αναμένουμε προκειμένου – άγνωστο πώς – να επιτευχθεί μία θετική και έγκαιρη αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας από τους δανειστές, η οποία θα οδηγούσε γρήγορα σε συμφωνία για το χρέος.
Με βάση τα παραπάνω ο κ. Τσίπρας ευελπιστεί ότι θα μπορούσε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των αγορών έναντι της Ελλάδας με αποτέλεσμα να επιστρέψει σε πορεία ανάπτυξης με μία πλήρη αλλαγή νοοτροπίας.
Πρακτικά ο κ. Τσίπρας, τι ακριβώς προσπαθεί να μας πει;
Ότι θα πείσει τη Μέρκελ να κουρέψει ονομαστικά το χρέος κατά 50% προκειμένου αυτό να καταστεί διαχειρίσιμο και ενδεχομένως βιώσιμο;
Και μόνο η σκέψη αυτή προκαλεί γέλιο στους δανειστές. Άλλωστε αν υπήρχε τέτοιο ενδεχόμενο, οι πιστωτές μας θα το είχαν κάνει ήδη… Δεν το έκαναν ούτε με το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου, δεν θα το κάνουν ούτε με το δίδυμο Τσίπρα – Καμμένου.
Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει καλά ότι στην καλύτερη περίπτωση θα πάμε σε επιμήκυνση χρέους (κάτι που μπορούσε να επιτύχει και ο Σαμαράς) και απλά θα μεταφέρει το πρόβλημα στις επόμενες γενιές, ενώ θα δώσει τον απαιτούμενο χρόνο στους εντολείς της Τρόικας να λεηλατήσουν τόσο τη δημόσια, όσο και την ιδιωτική περιουσία της χώρας.
Σε καμία δημόσια τοποθέτησή του ο κ. Τσίπρας δεν έχει αποκαλύψει τι θα κάνει στην περίπτωση που οι δανειστές αρνηθούν να διαγράψουν μέρος του χρέους, κάτι που είναι βεβαίως και το πιθανότερο σενάριο.
Δυστυχώς για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. ισχύει το ρηθέν: «ούτε έξω πάμε καλά, ούτε μέσα». Μετά από 12 μήνες διακυβέρνησης ο κ. Τσίπρας δεν έχει καταφέρει να αλλάξει ούτε καν την παρωχημένη νοοτροπία της «ψωροκώσταινας» την οποία ο ίδιος στηλίτευε στις ομιλίες του.
Αντίθετα, βλέπουμε να συνεχίζονται οι διορισμοί συγγενών και φίλων, ο κρατισμός, η πολιτική διαφθορά, οι πελατειακές σχέσεις και η δημιουργία κομματικού στρατού, ενώ την ίδια ώρα «δολοφονείται» άγρια η μεσαία τάξη, και η ελληνική επιχειρηματικότητα, χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό.
Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα σε αυτό το φαύλο υφεσιακό κύκλο, τα κοράκια των αγορών επαναφέρουν το σενάριο της «δημιουργικής καταστροφής», κάτι που υποστήριζε από την αρχή ο Σόιμπλε αλλά και ο Τζόρτζ Σόρος, οι άνθρωποι που λίγο ως πολύ συνέβαλαν στη διόγκωση του προβλήματος.
Είναι η περίφημη σχολή του θείου Μίλτι (Μίλτον Φρίντμαν), η σχολή του Σικάγο που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της… Και βεβαίως είναι αμφίβολο αν το υπάρχον εν Ελλάδι πολιτικό προσωπικό μπορεί να ανακόψει αυτή την κατρακύλα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς σε τέτοιες καταστάσεις κρίσεων η ιστορία έχει αποδείξει πως μόνο ο λαός μπορεί να αντισταθεί… Μόνο που χρειάζεται να ανοίξουν ρουθούνια…