Προσφυγικό: Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα ο Τσίπρας
ΣΕ ΘΟΛΑ ΝΕΡΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ – ΓΙΑΤΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΝΤΑΡΕΙ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΧΩΡΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ HOTSPOT – ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
O Αλέξης Τσίπρας δείχνει να έχει χάσει τον έλεγχο της κατάστασης και προσανατολίζεται σε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, το οποίο θα γίνει στο παρά πέντε ή στο και πέντε της επικείμενης Συνόδου Κορυφής και είναι αμφίβολο αν το Συμβούλιο θα μπορέσει να προσφέρει κάτι ουσιαστικό.
Όπως προανήγγειλε ο ίδιος ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής, η σύσκεψη των Πολιτικών Αρχηγών θα γίνει πριν από τις 7 Μαρτίου, ημέρα κατά την οποία διεξάγεται η κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες.
Ουσιαστικά, το Μαξίμου προσπαθεί προς ώρας να αποφύγει την ομοβροντία πυρών από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, για τους χειρισμούς της απέναντι στο προσφυγικό αλλά και τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, ιδίως σε ό,τι αφορά την προώθηση του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου.
Ενδεικτική της στάσης αυτής που ακολουθεί η κυβέρνηση, ήταν η φράση του κ. Τσίπρα προς την πρόεδρο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά: «Αυτή την ώρα δεν συντρέχουν λόγοι για σύγκληση του Συμβουλίου, αλλά θα επανεξετάσω το αίτημα λίγο μετά ή λίγο πριν την έκτακτη σύνοδο κορυφής της 7ης Μαρτίου».
Την ίδια στιγμή, ο πρωθυπουργός έχει κι ακόμη έναν λόγο που δεν προγραμματίζει το Συμβούλιο, επειδή τόσο η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι όσο και η Ένωση Κεντρώων επιθυμούν διακαώς να θέσουν – ελέω… προσφυγικού – ζήτημα για τη σύσταση οικουμενικής κυβέρνησης.
Σε αχαρτογράφητα νερά
Τα κύματα των προσφύγων, που καταφθάνουν κατά χιλιάδες στη χώρα μέρα με τη μέρα, έχουν τρομάξει την κυβέρνηση, με το Μαξίμου να πραγματοποιεί συσκέψεις επί συσκέψεων σε μια προσπάθεια να αντιδράσει απέναντι στις αποσχιστικές τάσεις που ήδη σοβούν στους κόλπους της ΕΕ, αφού χώρες, όπως η Αυστρία, η Ουγγαρία αλλά και η Κροατία, κινούνται πλέον μονομερώς σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών.
Κλείσιμο συνόρων, αυστηροί αστυνομικοί έλεγχοι, φράχτες και αυστηρά κριτήρια τινάζουν στον αέρα τη συμφωνία της 19ης Φεβρουαρίου, η οποία προέβλεπε κοινά συντονισμένες δράσεις από τις χώρες της «ευρωοικογένειας», με σκοπό τη διαχείριση και ανάσχεση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ρεύματος.
Με την Ελλάδα στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης των 28, η κυβέρνηση νιώθει ήδη απελπιστικά μόνη ως προς την αντιμετώπιση αυτής της πρωτοφανούς κρίσης. Χαρακτηριστικό του σαστίσματος που ενυπάρχει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΚ είναι το γεγονός ότι η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη αποφεύγει, μέχρι στιγμής, να δώσει ξεκάθαρη απάντηση σχετικά με το ποια θα είναι η στάση της Αθήνας και δη του πρωθυπουργού κατά την επικείμενη Σύνοδο Κορυφής.
Η Ευρώπη μοιάζει να αντιμετωπίζει το προσφυγικό στη λογική «καίγεται το σπίτι του γείτονα, αλλά όχι το δικό μου», όπου γείτονας, όμως, δεν είναι άλλος από αυτή καθαυτή την Ελλάδα. Μάλιστα, οι Βρυξέλλες αντιδρούν λίαν επιεικώς χλιαρά και επιδερμικά απέναντι στην Άγκυρα, η οποία σφυρίζει αδιάφορα, ανοίγοντας καθημερινά διάπλατα το δρόμο στις «καραβιές» προσφύγων που φτάνουν στα ελληνικά νησιά.
Πολύ ακριβό το «μάρμαρο» το προσφυγικού
Πέρα, όμως, από την πολιτική διάσταση που έχει η προσφυγική κρίση, τόσο εντός όσο και εκτός της Ελλάδας, θα συνιστούσε σοβαρή παράλειψη, εάν κανείς δεν λάμβανε υπ’ όψη και την οικονομική διάσταση του όλου προβλήματος.
Η κυβέρνηση κάθεται σε «αναμμένα κάρβουνα», αφού ήδη έχει κοστολογήσει το προσφυγικό σε περίπου 500 εκατ. ευρώ για το 2015 (για την ακρίβεια στα 450,648 εκατ. ευρώ). Ήδη, όπως εκτιμούν πηγές που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα του προϋπολογισμού, η συγκεκριμένη δαπάνη ξεπερνά το σύνολο των κονδυλίων που διαθέτουν τα αρμόδια Ταμεία της ΕΕ (Ταμείο Ασύλου & Μετανάστευσης, Ταμείο Εσωτερικής Ασφάλειας) και τιμώνται σε 440 εκατ. ευρώ έως το 2020.
Πρόσφατα, μάλιστα, είχε δοθεί στη δημοσιότητα η έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος, που έκανε λόγο για ακόμη μεγαλύτερη δαπάνη, κοντά στα 600 εκατ. ευρώ, με αυξητικές προοπτικές, σε περίπτωση που κλείσουν τα ευρωπαϊκά σύνορα και εγκλωβιστούν στην Ελλάδα χιλιάδες πρόσφυγες.
Ήδη προ ημερών, ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας είχε εκτιμήσει πως σε μια τέτοια περίπτωση το κόστος δεν αποκλείεται να άγγιζε ακόμη και το 1 δισ. ευρώ.
Σε κάθε περίπτωση, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: Το 2015 οι κρατικές δαπάνες για ανοικτές υποδομές υποδοχής έφτασαν τα 195,2 εκατ. ευρώ (214,2 εκατ. ευρώ με βάση την έκθεση της ΤτΕ), ενώ το κόστος για τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης άγγιξε τα 97,4 εκατ. ευρώ.
Παράλληλα, η χορήγηση ασύλου και η μετεγκατάσταση κόστισε 8,2 εκατ. ευρώ, ενώ τα κονδύλια που δαπανήθηκαν για τις μεταφορές των προσφύγων και των μεταναστών από τα νησιά προς την ηπειρωτική χώρα υπολογίζονται σε 49,1 εκατ. ευρώ.
Τα έξοδα είναι πολλά και ήδη η κυβέρνηση βρίσκεται με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο, περιμένοντας τον «από μηχανής Θεό» που ακούει στο όνομα «Ευρωπαϊκή Ένωση» να δώσει λύση.
Όμως η λύση διά της αλληλεγγύης τείνει να καταστεί ανέκδοτο. Ιδίως τη στιγμή που η ΕΕ στρουθοκαμηλίζει μπροστά σε μια μείζονα ανθρωπιστική κρίση.