Το μήνυμα του Προκόπη Παυλόπουλου για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού
Ολόκληρο το μήνυμα έχει ως εξής:
«Η 21η Μαρτίου έχει ορισθεί ως επετειακή συζυγία -φυσικά με εντελώς διαφορετική νοηματική και, επέκεινα, μηνυματική αντιστοιχία- της Ποίησης και του Αντιρατσιστικού αγώνα.
Μ’ αυτή την αφετηρία και υπό τα δεδομένα της προσφυγικής τραγωδίας, η οποία στοιχειώνει την συλλογική συνείδηση κάθε πολιτισμένου κράτους και λαού, εμείς οι Έλληνες στέλνουμε ηχηρό μήνυμα Ανθρωπισμού και Αλληλεγγύης, που πρέπει να μείνει «κτήμα ες αεί μάλλον ή αγώνισμα ες το παραχρήμα ακούειν» κατά Θουκυδίδη, προς δύο κατευθύνσεις:
Πρώτον, προς εκείνους που προκάλεσαν τον πόλεμο στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή, ο οποίος είναι η «ρίζα του κακού» ως προς τα πάθη των Προσφύγων. Και, δεύτερον, προς τους Εταίρους μας εκείνους εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και προς γείτονες λαούς φιλοδοξούντες να προσχωρήσουν σ’ αυτήν, οι οποίοι επιδεικνύουν αντιδημοκρατικές φοβικές συμπεριφορές που τους οδηγούν σ΄ευθεία παραβίαση των Ευρωπαικών αρχών και αξιών, ως το κατώφλι του ρατσισμού.
Το μήνυμα αυτό, αποκλειστικώς προς τους συγκεκριμένους ως άνω παραλήπτες, μπορούν να συμπυκνώσουν ιδανικά, με την πολυσήμαντη διαχρονικώς αλληγορία τους, οι εξής στοίχοι του Γιώργου Σεφέρη από το ποίημά του «Τελευταίος Σταθμός» :
“Ερχόμαστε απ’την Αραπιά, την Αίγυπτο την Παλαιστίνη τη Συρία
το κρατίδιο
της Κομμαγηνής που ’σβησε σαν το μικρό λυχνάρι
πολλές φορές γυρίζει στο μυαλό μας,
και πολιτείες μεγάλες που έζησαν χιλιάδες χρόνια
κι έπειτα απόμειναν τόπος βοσκής για τις γκαμούζες
χωράφια για ζαχαροκάλαμα και καλαμπόκια.
Ερχόμαστε απ΄την άμμο της έρημος απ΄τις θάλασσες του Πρωτέα,
ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες,
καθένας κι ένα αξίωμα σαν το πουλί μες στο κλουβί του”».