Γιατί αποκαλούν τον Ραγκούση "γκόλουμ" στο ΠΑΣΟΚ

Ο Γιάννης Ραγκούσης έχει γίνει το πρόσωπο των ημερών μετά τη σπουδή του, να προχωρήσει αιφνιδιαστικώς στην απελευθέρωση της "κλειστής αγοράς" των ταξί. Είναι ανυποχώρητος στις αντιδράσεις που συναντά στα σχέδιά του διότι θέλει συνειδητά να προωθήσει τις δεσμεύσεις απέναντι στο Μνημόνιο. Αντί να υποστηρίξει το διάλογο, προτιμά να ρίχνει «γροθιά στο μαχαίρι» για να «περάσει» αυτά που θέλει.

Για να είμαστε όμως δίκαιοι, είναι συνεπής. Και τότε που ήταν ο υπερσυντονιστής - υπερυπουργός, αλλά και τώρα που υποβαθμίστηκε σε έναν απλό υπουργό Υποδομών, παραμένει το ίδιο άκαμπτος.

Και αυτό είναι που τον καθιστά δυσκίνητο σε πολιτικό επίπεδο.

Για ένα θέμα που όφειλε να περάσει στα «ψιλά», δεδομένων των οικονομικών και πολιτικών συμπληγάδων που διέρχεται η χώρα, ο κ. Ραγκούσης έχει σηκώσει ολόκληρη κοινωνία στο «πόδι».

Η απελευθέρωση του κλάδου των ταξί είναι σίγουρα ένα σοβαρό θέμα, δεν είναι όμως σοβαρότερο από την επικείμενη χρεοκοπία της χώρας και τις τεράστιες προσπάθειες που πρέπει να γίνουν για να αποφευχθεί.

Ο κ. Ραγκούσης μας έχει πείσει ότι «δεν μασάει». Έχει δώσει ουκ ολίγα δείγματα γραφής κατά το πρόσφατο παρελθόν: μετανάστες Υπατίας, Κερατέα, ενιαίο μισθολόγιο, ωράριο δημοσίων υπαλλήλων κλπ.

Αρκεί αυτό για να δικαιολογήσει την κοινωνική αναταραχή, το πλήγμα στον τουρισμό και την οικονομία και εν τέλει τον αποπροσανατολισμό από τα σοβαρά στα επουσιώδη;

Όχι. Και σε καμία περίπτωση, ο -κατά μία εκδοχή- επαρκής χειρισμός κάποιων καταστάσεων, δεν δικαιολογεί αλαζονική συμπεριφορά.

Πάντως, δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί από τους επικριτές του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ τον παρομοιάζουν ειρωνικά με έναν λογοτεχνικό χαρακτήρα του Ρ. Τόλκιν από τον "Άρχοντα των Δακτυλιδιών", το γκόλουμ, διότι είναι προσηλωμένος με απόλυτη πίστη σ' αυτό το "πρέπει" να γίνει κι όχι σ' αυτό που ζητεί η κοινωνία...