Χουντής: «Η Ευρωζώνη, ο καλύτερος μαθητής του ΔΝΤ»
«Αποτελεί παράδοξο για την ελληνική κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζονται ενοχλημένοι από τη στάση του ΔΝΤ, όταν την ίδια στιγμή η ΕΕ και οι θεσμοί της έχουν αποδειχτεί ότι είναι οι καλύτεροι μαθητές των οικονομικών πολιτικών του Ταμείου, οι καλύτεροι μαθητές των τακτικών των εκβιασμών και των κυρώσεων σε λαούς και ανεξάρτητες χώρες», τονίζει σε άρθρο του ο ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας Νίκος Χουντής με αφορμή τις αποκαλύψεις των Wikileaks για τις συνομιλίες Τόμσεν-Βελκουλέσκου.
Ο κ. Χουντής επισημαίνει πως δεν είναι η πρώτη φορά που επιλέγεται η τακτική της δημιουργίας πιστωτικής ασφυξίας σε μια ανεξάρτητη χώρα για να δεχθεί ένα Μνημόνιο ή σκληρά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής και υπογραμμίζει πως ιδιαίτερα «η σημερινή κυβέρνηση θα έπρεπε να θυμάται πολύ καλά ότι για την ΕΕ και τους θεσμούς της Ευρωζώνης η απειλή οικονομικού στραγγαλισμού έχει γίνει η "βέλτιστη πρακτική" στις διαπραγματεύσεις τους με τα κράτη-μέλη που βρίσκονται σε χρηματοπιστωτική πίεση».
Ο ευρωβουλευτής της ΛΑΕ εκφράζει την άποψη πως η Ευρωζώνη αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο, οικονομικό, θεσμικό και πολιτικό, για την ταχύτερη νεοφιλελεύθερη ολοκλήρωση των ευρωπαϊκών οικονομιών που έχουν επιλέξει την ένταξή τους στο ευρώ.
«Η Ευρωζώνη έχει αναπτύξει ένα νομικό και θεσμικό οπλοστάσιο που δεν επιτρέπει σε καμία κυβέρνηση, ανεξάρτητα από την εντολή που έχει πάρει από το λαό της, να εφαρμόσει οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, που δεν συνάδουν με το νεοφιλελεύθερο δόγμα της πλήρους απορρύθμισης» σημειώνει και αναφέρει πως «η συμμετοχή ενός κράτους ή ενός λαού στο κοινό νόμισμα, ισοδυναμεί με την ακύρωση του ίδιου του δικαιώματος ενός λαού να επιλέξει το μείγμα της οικονομικής πολιτικής, αφήνοντας τη λιτότητα, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τις ιδιωτικοποιήσεις, ως τη μοναδική επιλογή».
«Αυτό είναι το πλαίσιο της διακυβέρνησης του κοινού νομίσματος και της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ), όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, μετά τις θεσμικές αλλαγές που έλαβαν χώρα με αφορμή την ελληνική κρίση και την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη. Πλήρης υποταγή των κρατών-μελών στο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, ασφυκτικό δημοσιονομικό πλαίσιο και καταπάτηση κάθε έννοια δημοκρατίας και κυριαρχίας των χωρών, στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας", των "ελεύθερων αγορών" και της "σταθερότητας του Ευρώ» προσθέτει ο κ. Χουντής.
