Νίκος Νικολόπουλος: Σε κρίση ταυτότητας η Νέα Δημοκρατία
Ολόκληρο το άρθρο του Ν. Νικολόπουλου έχει ως εξής:
«H κρίση ταυτότητας που ταλανίζει τη ΝΔ τα τελευταία χρόνια, συνεχίζεται πιο έντονη μετά τη ψήφιση του νέου μνημονίου, την αξιολόγηση, την εκταμίευση των δόσεων, την προσδοκώμενη συμφωνία του χρέους και την αλλαγή πορείας Τσίπρα.
Η ψηφοφορία του νέου μνημονίου ήταν η πιο σκληρή δοκιμασία για τη συνοχή της Κυβέρνησης Τσίπρα, έτσι είναι αναμενόμενο πως από δω και πέρα ο Τσίπρας θα προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί τη συγκυρία για να ενισχύσει τη θέση του.
Παίρνοντας μια πρώτη απόφαση για το χρέος και έχοντας μια «μικρή νίκη» θα μπορεί να μιλήσει πειστικά για πολιτική σταθερότητα ώστε να προσελκύσει ξένες επενδύσεις και να καταφέρει τελικά να βρει - ή όχι - έναν τρόπο να συνομιλεί με την αγορά και τους επενδυτές για να αρχίσει να κινείται η οικονομία.
Είμαστε λοιπόν ενώπιον μιας νέας πολιτικής περιόδου και μιας νέας αφετηρίας πολιτικών διεργασιών σε όλο το πολιτικό φάσμα και κυρίως στην Αξιωματική Αντιπολίτευση, η οποία ακαίρως δια του Προέδρου της είχε θέσει επιτακτικά το αίτημα για εκλογές.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, βιάστηκε να ανεβάσει τους αντιπολιτευτικούς τόνους και εγκλώβισε τη ΝΔ σε ρυθμούς που η πρότασή του απαιτεί.
Οι τελευταίες εξελίξεις δικαίωσαν όσους θεωρούσαν πρόωρη την διατύπωση του αιτήματος εκλογών.
Δεν πρέπει να θεωρεί τυχαίο, ότι στην πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη στην δημόσια τηλεόραση, ο Κυρ. Μητσοτάκης απέφυγε να επαναλάβει την γνωστή φράση «φύγετε μία ώρα αρχύτερα», αντιθέτως κορύφωσε την ιδεολογική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, καθώς αυτός θεωρεί πως είναι ο μοναδικός τρόπος για να διατηρηθεί «ζεστή» η εκλογική βάση της ΝΔ, που είχε πιστέψει στην βεβαιότητα της προσφυγής στις κάλπες.
Όμως ακόμα και σ’ αυτό το πεδίο της αντιπαράθεσης, η μετάλλαξη Τσίπρα σε... κεντρώο, οδηγεί τον Μητσοτάκη σε απονενοημένες κινήσεις, αφού προφανώς δεν μπορεί να φορέσει το αμπέχονο του αριστερού αντιμνημονιακού επαναστάτη και να γίνει «προεκλογικός Τσίπρας» στην θέση του Τσίπρα.
Γι΄ αυτό και όσοι «παροικούν εν Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν ότι ακόμα και προ της ψηφοφορίας της Κυριακής είχε αρχίσει μία φαγούρα εντός της ΝΔ και μία πρώτη αμφισβήτηση της τακτικής Μητσοτάκη. Η κριτική αυτή μεγάλωσε μετά την ψηφοφορία και μάλλον θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο τις επόμενες μέρες, καθώς άλλοι τον επικρίνουν για το άκαιρο αίτημα «εδώ και τώρα εκλογές» και άλλοι, χαρακτηρίζουν ως παλαιοκομματική την ρητορική «όχι σε όλα» που όμως μετατράπηκε σε... 59 «ναι» σε αντίστοιχα άρθρα του πολυνομοσχεδίου!
«Το σκάφος δεν έχει πυξίδα» λένε αρκετά από τα μπαρουτοκαπνισμένα στελέχη της ΝΔ, ενώ πολλοί υποστηρίζουν πως ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ θα εξαρτά τα «ναι» και τα «όχι» του από τις... εξαρτήσεις, που όπως λένε, έχει.
Πέραν τούτων όμως, οφθαλμοφανής σε καθέναν είναι ο «αφοπλισμός» Μητσοτάκη. Οι ιδιωτικοποιήσεις και οι μεταρρυθμίσεις που πρόβαλλε ως «σήμα κατατεθέν», υιοθετήθηκαν και υλοποιούνται από τον ιδεολογικό του αντίπαλο, ο οποίος... βγαίνει από τα δεξιά! Το αποτέλεσμα είναι να ακούγεται «σόλικο» ή ως κακόγουστο αστείο να μιλάει ένας Μητσοτάκης, παραδείγματος χάριν, για «ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας».
Και κάπου εδώ λοιπόν αρχίζουν να μπαίνουν τα στοιχήματα:
«Θα καταφέρει ο Μητσοτάκης να παραστήσει τον φιλολαϊκό, προοδευτικό ηγέτη;»
«Θα καταφέρει να παρουσιάσει κάποιες προτάσεις, που να του προσφέρουν απόσταση από τον... φιλελεύθερο Τσίπρα, χωρίς μάλιστα να προκαλέσει πολλές δυσαρέσκειες, ιδιαίτερα στον πυρήνα των δημοσίων υπαλλήλων και συνδικαλιστών εντός της ΝΔ;»
Είναι ξεκάθαρο πια: Ο Τσίπρας έχει αποφασίσει, όχι απλά να παίξει με τους όρους των δανειστών, αλλά οσονούπω να... φορέσει και γραβάτα!
Και όσο η «ριζοσπαστική αριστερά» μεταμορφώνεται σε ένα «αστικό φιλελεύθερο κόμμα» (έστω με κάποια επιχρίσματα αριστεροσύνης), τόσο στερεί από τον Μητσοτάκη τη δυνατότητα να εμφανίζεται ως υπερασπιστής του «μεσαίου χώρου», του «ρεαλισμού» και της «σταθερότητας».
Φυσικά, κανένας δεν μπορεί να προεξοφλήσει, εάν ο πρόεδρος της ΝΔ θα επιμείνει στην τακτική του ή θα την αναθεωρήσει, ειδικά τώρα που φαίνεται πως η «μάχη» με τον Τσίπρα δεν θα είναι αγώνας ταχύτητας, αλλά αγώνας αντοχής. Η ταύτιση του Τσίπρα – και του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ – με την πολιτική ελίτ της Ευρώπης καθιστούν τα ιστορικά στελέχη της κεντροδεξιάς εξαιρετικά ανήσυχα για το έλλειμμα «στρατηγικής θέασης» του Μητσοτάκη.
Πάντως, ανεξάρτητα από κομματικές στρατηγικές και σενάρια πολιτικών εξελίξεων, που ασφαλώς περιλαμβάνουν και την διαμόρφωση νέου κυβερνητικού σχήματος, αλλά και τις πιέσεις προς τη ΝΔ για συναίνεση (με αντάλλαγμα μια συμφωνία για την ρύθμιση του χρέους), αυτά όλα δεν γεμίζουν ούτε τα στομάχια, ούτε ζεσταίνουν τις καρδιές των εμπερίστατων Ελλήνων.
Όσα πρωτογενή πλεονάσματα και να βγουν, όσες συμφωνίες για την αξιολόγηση και αν επιτευχθούν, όσες ελαφρύνσεις του χρέους και αν κλειδώσουν, εάν δεν ανασάνουν οι πολίτες τότε θα ακουσθεί το γνωστό γνωμικό: "Η "εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής πέθανε"».