Πολιτικός Γολγοθάς για τον Τσίπρα μέχρι τον Οκτώβριο
Απογύμνωση του ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά, επικοινωνιακά και δημοσκοπικά. Τέταρτο μνημόνιο και εργασιακά η χαριστική βολή στους Έλληνες και η ταφόπλακα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ
Το δίδυμο Τσίπρα – Καμμένου, όσο κι αν κομπάζει μπροστά στις κάμερες για τις «διαπραγματευτικές επιτυχίες» του γνωρίζει πλέον πολύ καλά ότι ο χρόνος του είναι μετρημένος κι ότι σύντομα, αμέσως μόλις μπει χέρι στα εργασιακά, θα βρεθεί αντιμέτωπο με την λαϊκή οργή και την κοινωνική έκρηξη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα έχει πλέον απογυμνωθεί. Σε πολιτικό επίπεδο έχει απομακρυνθεί από τις αρχές και τις προγραμματικές εξαγγελίες του, ακολουθώντας την πολιτική των προκατόχων του, γενόμενος «μνημονιακότερος» των Μνημονίων. Ήδη, χωρίς δεύτερη σκέψη, έσπρωξε τη χώρα σε τέταρτο Μνημόνιο.
Τα μέτρα που ψηφίζονται κάθε τρεις και λίγο, με διαδικασίες επείγοντος ή κατεπείγοντος, φανερώνουν τον πανικό των κυβερνώντων, που δρουν απλώς ως εκτελεστικό όργανο των δανειστών, δίχως καμία απολύτως ισχύ και πρόθεση για εκπόνηση κοινωνικών πολιτικών. Στο «παλμαρέ» της δήθεν αριστερής κυβέρνησης υπάρχουν μόνο μέτρα, κι άλλα μέτρα και επιπρόσθετα μέτρα. Τίποτε άλλο.
Επικοινωνιακά, επίσης, βρίσκεται σε εξαιρετικά δεινή θέση. Επιχειρεί με διάφορα συμβολιστικά «πυροτεχνήματα» να δείξει πως κόπτεται για τη δημοκρατία και την προστασία του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Στο πλαίσιο αυτό προανήγγειλε για τις 24 Ιουλίου, ανήμερα της επετείου για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, ότι θα ανακοινώσει τις προτάσεις του για την αλλαγή του εκλογικού νόμου.
Επιπλέον, η κυβέρνηση παρουσιάζει διάφορες σκληρές απαιτήσεις – μέτρα των Θεσμών ως δήθεν δική του επιτυχία και επαίρεται γι’ αυτές. Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε και η προ ημερών «φιέστα» της κυβέρνησης στο Μουσείο της Ακρόπολης. Γιατί, πρέπει κάπως να πεισθεί ο κόσμος πως το «φάντασμα» της ανάπτυξης έρχεται, αλλά έχει χαθεί κάπου... στο δρόμο.
Όμως, τι σημασία έχουν όλα αυτά τα επικοινωνιακά, όταν η χώρα βουλιάζει μέρα με τη μέρα, με την αγορά να παραμένει απισχνημένη, με τους τζίρους των επιχειρήσεων να βουλιάζουν, με τους ξένους επενδυτές να διστάζουν να έρθουν στην Ελλάδα, αφού και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει σταθερότητα σε τίποτα;
Η ελπίδα χάθηκε κι αυτή στο δρόμο...
Το χειρότερο, όμως, όλων είναι η ηθική απογύμνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Η ελπίδα, για την οποία τόσο πολύ φώναζαν προεκλογικά, τόσο πριν όσο και μετά την πρώτη θητεία τους στη διακυβέρνηση της χώρας, πήγε τελικά περίπατο. Και μαζί μ’ αυτή, πήγαν περίπατο ο ελπίδες ενός ολόκληρου κόσμου, ο οποίος επένδυσε σ’αυτούς, ακριβώς επειδή είδε τα χαΐρια από τους προηγούμενους και ήλπισε πως αυτή τη φορά δεν θα προδιδόταν.
Μάταια, όμως. Γιατί οι εκπρόσωποι της δήθεν Αριστεράς έσκυψαν τόσο πολύ το κεφάλι απέναντι στα μνημονιακά όρνεα, ώσπου στο τέλος το έχασαν.
Και είναι, το λιγότερο, ανήθικο, να ακούει κανείς έναν πρωθυπουργό να ευαγγελίζεται ανάπτυξη και την ίδια στιγμή να βλέπει πολίτες να μαζεύουν, ακόμη και εν μέσω θερινής ραστώνης, χαλασμένα ζαρζαβατικά πεσμένα από τους πάγκους στις λαϊκές αγορές, αλλά και να ψαχουλεύουν στα σκουπίδια για φαγητό.
Αυτή είναι η αλήθεια. Είναι δυσάρεστη, αλλά δεν μπορεί να εξωραϊστεί, για να ικανοποιεί τους κυβερνώντες, χαϊδεύοντας τ’ αυτιά τους.
Το Μνημόνιο 4 και τα εργασιακά θα είναι η ταφόπλακα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Εάν δεν το αντιληφθούν νωρίς, θα το καταλάβουν μια και καλή το ερχόμενο φθινόπωρο. Και δεν είναι μακριά...