Κώστας Παταβούκας: Ο επίμονος πολιτικός γυρολόγος

Η αποτυχημένη πορεία του στην πολιτική τον ακολουθεί πλέον όπου κι αν πάει... Ανεξάρτητα από το πιο καπέλο φοράει. Είτε παριστάνει τον έμπειρο κόουτς, είτε τον επιχειρηματία….

Ο άλλοτε πλέι-μέικερ της Εθνικής έκανε «παιχνίδι» με πολλούς στο χώρο της πολιτικής. Από το ΠΑΣΟΚ στη… ΡΙΚΣΣΥ και από εκεί στο ΠΟΤΑΜΙ, ο Κώστας Παταβούκας άλλαζε πιο γρήγορα πολιτική στέγη απ’ ό,τι πάσες μέσα στο γήπεδο. Όσο για τις πολιτικές του συναναστροφές, είναι όλες η μια καλύτερη από την άλλη.

Από τον ένα πολιτικό… γίγαντα στον άλλο. Από το πλευρό του Χρήστου Παπουτσή (που είναι χαμένο αυτό το ορφανό του ΠΑΣΟΚ; Παραμένει άραγε εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Παγκόσμια τράπεζα;), στον υποτακτικό της τρόικας Ανδρέα Λοβέρδο, κι από εκεί στην αγκαλιά του «Mr 1,5%» Σταύρου Θεοδωρακη….

Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον Κώστα Παταβούκα από την πολυετή θητεία του σε διάφορες ομάδες μπάσκετ, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Όμως, αυτό που αρκετοί αγνοούν, είναι την πολιτική πορεία του. Μια πορεία που θα μπορούσε άνετα να περιγραφεί με μια και μόνο φράση: «όπου φυσάει ο άνεμος, αρκεί να χω καρέκλα!».

O Τρικαλινός αθλητής ξεκίνησε την πολιτική του διαδρομή από την «αγκαλιά» του ΠΑΣΟΚ.

Μια κίνηση που στην εποχή της παντοδυναμίας της πράσινης παράταξης μεταφραζόταν αυτόματα σε αναγνωρισιμότητα και πολιτική επιτυχία.

Έτσι, το 2002 εκλέχθηκε Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων με την παράταξη «Όμορφη Πόλη» του Χρήστου Παπουτσή. Και μπορεί ο Χρήστος Παπουτσής να μην εκλέχθηκε Δήμαρχος, όμως, ο Κώστας Παταβούκας βρήκε στην τοπική αυτοδιοίκηση ένα καλό πρώτο σκαλοπάτι για την πολιτική του αναρρίχηση, καθώς για σειρά ετών υπήρξε αντιπρόεδρος του Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Αθηναίων.

Παράλληλα, διετέλεσε για χρόνια τομεάρχης αθλητισμού του ΠΑΣΟΚ, ιδιότητα που του άνοιξε τις μεγάλες πόρτες. Το 2009 και με σίγουρη εκ των προτέρων τη σαρωτική επικράτηση του στις εκλογές, βρέθηκε υποψήφιος στη Β’ Αθηνών.

Κι όμως, κατάφερε να μην εκλεγεί, σε μια εκλογική μάχη κατά την οποία αρκεί να δήλωνες ΠΑΣΟΚ για να βρεθείς στο Κοινοβούλιο. Επειδή, όμως, το ΠΑΣΟΚ πάντοτε πρόσεχε τα «παιδιά» του, ο Παταβούκας ορίστηκε νέος Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού και μάλιστα με αυξημένες αρμοδιότητες.

Η επόμενη στάση της πολιτικής του καριέρας ήταν στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και μάλιστα με επικεφαλής τότε, τον «πολύ» Ανδρέα Λοβέρδο.

Βρισκόμαστε στο 2011, την εποχή που ο Λοβέρδος κατεδαφίζει κυριολεκτικά τη δημόσια Υγεία. Δίπλα του, ο Κώστας Παταβούκας ως Ειδικός Γραμματέας Διατροφής ανακοινώνει προγράμματα ποδηλασίας και πρόληψης χρόνιων παθήσεων. Οι Έλληνες πολίτες έχουν αρχίσει να χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους και οι δύο πολιτικοί φροντίζουν να τους κάνουν τη ζωή… ποδήλατο.

Το μνημόνιο, εκτός όμως από τη ζωή των Ελλήνων κατέφαγε και τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ. Έτσι, στην εκλογική αναμέτρησε του Μάιου του 2012 αν και βγήκε πρώτος σε σταυρούς στον νομό Τρκάλων δεν κατόρθωσε να μπει στη Βουλή, καθώς το ΠΑΣΟΚ δεν εξέλεξε κανένα βουλευτή στον νομό.

Ωστόσο είχε σφυρηλατήσει μια βαθιά φιλία με τον πολιτικό του προϊστάμενο, τον Ανδρέα Λοβέρδο. Όταν, λοιπόν, ο τελευταίος ανακοίνωσε τη δημιουργία της πολιτικής κίνησης ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ. - και αφού το καράβι ΠΑΣΟΚ είχε βυθιστεί στην πολιτική ανυπαρξία - ο Κώστας Παταβούκας ήταν ένας από τους πρώτους που έσπευσαν να το εγκαταλείψουν και να στοιχηθούν πίσω από τον άνθρωπο που έβαλε την υπογραφή τους στη διάλυση της δημόσιας Υγείας. Βλέπετε οι δυο τους αποτελούσαν για πολύ καιρό παρεάκι και έπαιζαν μπάσκετ μαζί.

Είπαμε, ο Κώστας Παταβούκας ήθελε να είναι πάντα μέσα στο «παιχνίδι», πώς να το κάνουμε.

Επειδή, όμως, η ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ. ξεφούσκωσε πιο γρήγορα και από την έπαρση του ιδρυτή της, ο Κώστας έμεινε για άλλη μια φορά πολιτικά άστεγος.

Σωστά;

Λάθος, αφού σύντομα βρήκε στο Ποτάμι ένα φιλόξενο λιμάνι για να στεγάσει τις πολιτικές ανησυχίες του.

Εκεί, ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο άνθρωπος-πολιτικός-δημοσιογράφος-επίδοξος σωτήρας της χώρας, άνοιξε τις αγκάλες του για να υποδεχτεί έναν ακόμη πολιτικό γυρολόγο.

Και ο Κώστας, για μία ακόμη φορά, δοκίμασε την τύχη του σε εθνικές εκλογές. Με την ίδια, απογοητευτική, γι’ αυτόν κατάληξη. Προφανώς η δίψα για εξουσία και η πολιτική περιπλάνηση από κόμμα σε κόμμα δεν πέρασαν απαρατήρητες από τους πολίτες που φροντίζουν να του στέλνουν το μήνυμα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Ο ίδιος γιατί δεν το παίρνει άραγε;

Αυτό είναι ένα ζήτημα…

Κάτι πάντως που του έμεινε από την πολιτική του ενασχόληση είναι η ύβρις, λένε όσοι τον γνωρίζουν. Η ύβρις και το θράσος.

Μόνο που αύτη τη φορά, οι πολιτικοί του μέντορες δεν μπορούν ούτε να τον βοηθήσουν, ούτε να τον καλύψουν.

Είναι κι αυτοί… καμένοι πολιτικά και σε λίγο θα ψάχνουν όλοι μαζί παρέα για δουλειά...