Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Αλέξης Τσίπρας – Ισχυρός μέχρι πότε;
ΕΠΑΝΕΞΕΛΕΓΗ ΜΕ 93,5% ΟΜΩΣ «ΗΤΤΗΘΗΚΕ» Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΩΝ ΣΤΕΝΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥ - ΣΑΦΗΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ «Ο ΧΑΜΕΝΟΣ… ΧΑΝΕΤΑΙ»
Ένα κόμμα που, ενώ μετατρέπεται με ταχύτατους ρυθμούς σε μια «made in Greece» σοσιαλδημοκρατία, πασχίζει να διατηρήσει ψήγματα από την αριστερή του ρητορεία.
Ένα κόμμα που, ενώ το 2015 ψηφίστηκε από το 36% του ελληνικού λαού, επιμένει να διαβουλεύεται με τα στελέχη της εποχής του 4% και μάλιστα σχεδόν τα μισά από αυτά.
Ο Αλέξης Τσίπρας πράγματι πιστεύει ότι χτίζει το δικό του προσωποπαγές κόμμα και επιθυμεί να απευθυνθεί σε ένα νέο ακροατήριο. Όμως, οι αντιφάσεις που αναδεικνύονται από το συνέδριο είναι πάρα πολλές παρά το γεγονός ότι καλύπτονται από τη συγκολλητική ουσία της διακυβέρνησης.
Πράγματι, ο πρωθυπουργός είναι αυτή τη στιγμή κυρίαρχος του εσωκομματικού τοπίου και αυτό επιβεβαιώνεται από τα «μπααθικού τύπου» ποσοστά που έλαβε στη σχετική ψηφοφορία για την ανάδειξη του νέου προέδρου του κόμματος. Όμως, τα ζητήματα που σκεπάζει αυτή η σαρωτική επικράτηση είναι πάρα πολλά.
Το βασικό του πολιτικό αφήγημα-αχταρμάς, που ακροβατεί μεταξύ της κυνικής μνημονιακής πρακτικής και της αριστερής ρητορείας με κατεύθυνση τη σοσιαλδημοκρατία, ουσιαστικά αποδοκιμάζεται όχι μόνον από τον ελληνικό λαό αλλά και από τα ίδια του τα στελέχη, καθώς ένα μεγάλο μέρος του συνεδρίου δηλώνει αντίθετο στην πασοκοποίηση του κόμματος.
Την ίδια ώρα ο βασικός πυρήνας των συνεργατών του ουσιαστικά αποδοκιμάζεται από το συνέδριο και «ηττάται» στη νέα κεντρική επιτροπή του κόμματος παρά το γεγονός, ότι κατά ομάδες αλλά και μεμονωμένα έχουν αποχωρήσει μέσα στον τελευταίο χρόνο του πιο σκληρού μνημονίου που γνώρισε η Ελλάδα, περίπου 130 από τα 200 μέλη της κεντρικής επιτροπής που αναδείχθηκε το 2013, στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Πολλοί από αυτούς αποτελούσαν στελέχη πρώτης γραμμής. Και δεν αναφερόμαστε μόνον στον Παναγιώτη Λαφαζάνη και την Αριστερή Πλατφόρμα. Αναφερόμαστε κυρίως στο Ενωτικό Ψηφοδέλτιο το οποίο στήριζε το 2013 τον Αλέξη Τσίπρα και το αφήγημά του.
Μεταξύ τους στελέχη όπως ο υπεύθυνος για το οικονομικό πρόγραμμα Γιάννης Μηλιός, ο πρώην γραμματέας της ΚΕ Τάσος Κορωνάκης, ο Ρούντι Ρινάλντι (ένα από τα βασικά κλειδιά της πρώτης εποχής Τσίπρα), ο κουμπάρος και επί χρόνια κολλητός Ανδρέας Καρίτζης, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Και πολλοί άλλοι λιγότερο γνωστοί στο ευρύ κοινό, αλλά όμως στελέχη με χρόνια αγώνων στην ευρύτερη αριστερά που απλώς τα βρόντηξαν και είτε έφυγαν για αλλού, είτε απλώς γύρισαν σπίτι τους πικραμένοι γιατί οι σύντροφοί τους, τούς εκμεταλλεύθηκαν προκειμένου να κατακτήσουν την εξουσία.
Σαφής προειδοποίηση στον Τσίπρα
Ο Αλέξη Τσίπρας, λοιπόν, είναι ο κυρίαρχος έως τη στιγμή που δεν θα τα καταφέρει. Οι σύνεδροι του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και οι «δικοί του», του έστειλαν ένα σαφέστατο μήνυμα. Ο χαμένος... χάνεται. Υπερβολή θα πείτε. Κι όμως τα δεδομένα είναι αποκαλυπτικά. Σε ένα σώμα που στηρίζει σχεδόν καθολικά τον ηγέτη και η προσωπική του ομάδα ελέγχει περισσότερο από το 50% πως εξηγείται το γεγονός ότι στην πρώτη δεκάδα περιλαμβάνονται μόλις δύο στελέχη από τον πυρήνα;
Κι ο πρώτος από αυτούς να βρίσκεται στην έβδομη θέση και να είναι ο Παύλος Πολάκης. Ακολουθεί ο Νίκος Παππάς στην όγδοη θέση, δύο θέσεις πιο κάτω από το 2013. Μια εξέλιξη που αν δεν χαρακτηρίζεται πολιτική ήττα -που είναι, αποτελεί μια σαφέστατη προειδοποίηση για το alter ego του πρωθυπουργού τον οποίο στο Μαξίμου περίμεναν μέσα στην πρώτη τριάδα. Προφανώς τα μηνύματα ήταν ακόμη χειρότερα και γι’ αυτό έσπευσε Παρασκευή βράδυ να ανακοινώσει την τροπολογία περί κλεισίματος των τηλεοπτικών σταθμών σε πέντε ημέρες.
Και ποιοι είναι οι υπόλοιποι; Οκτώ στελέχη που, είτε διακρίνονται για τον αυτόνομο ρόλο τους δίπλα φυσικά στον Αλέξη Τσίπρα είτε αποτελούν στελέχη της εν δυνάμει εσωκομματικής αντιπολίτευσης.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στην πρώτη θέση, ο Ανδρέας Ξανθός στην τέταρτη από την ομάδα των 53+. Από εκεί και πέρα τα αυτονόμως κινούμενα στελέχη Νίκος Φίλης, Νίκος Βούτσης, Γιάννης Δραγασάκης και Πάνος Σκουρλέτης στη δεύτερη, τρίτη, πέμπτη και έκτη θέση αντίστοιχα.
Και η δεκάδα κλείνει με την περιφερειάρχη Ρένα Δούρου και τον απερχόμενο γραμματέα της κεντρικής επιτροπής Παναγιώτη Ρήγα που βρίσκονται κοντά στην Πλατφόρμα 2010.
ΣΥΡΙΖΑ, ένα κλειστό... στρείδι
Την ώρα λοιπόν κατά την οποία ο πρωθυπουργός αλλά και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν λόγο για άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία, πρακτικά το κυρίαρχο σώμα του συνεδρίου όχι μόνον αποφασίζει να το κρατήσει ερμητικά κλειστό αλλά και να αποτρέψει και τα ήδη κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ ή τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς να θέσουν υποψηφιότητα και να εκλεγούν στην κεντρική επιτροπή. Κάτι που σημαίνει, ότι σε περίπτωση ήττας στις εκλογές μια σειρά από πρόσωπα που σήμερα έχουν κομβικό ρόλο στη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, θα βρεθούν ως παρίες πολλώ δε μάλλον που αρκετοί από αυτούς ενδέχεται να μην εκλεγούν καν στην επόμενη Βουλή, όπου σε περίπτωση ήττας η κοινοβουλευτική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι περίπου η μισή.
Πρόσωπα όπως ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης, ο αναπληρωτής υπουργός Χριστόφορος Βερναρδάκης, ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος και ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης δεν τόλμησαν να θέσουν υποψηφιότητα για την κεντρική επιτροπή φοβούμενοι στην αποδοκιμασία των συνέδρων.
Το μήνυμα για τον ανασχηματισμό
Στον πρωθυπουργό, εκτός όλων των άλλων, στάλθηκε και ένα σαφές μήνυμα για τον ανασχηματισμό που κυοφορείται εδώ και καιρό και όλοι περιμένουν να γίνει μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα. Ήταν που ήταν δύσκολο, τώρα μάλλον έγινε ακόμη πιο μπερδεμένο το κουβάρι για τον Αλέξη Τσίπρα. Πως για παράδειγμα μπορείς να αλλάξεις υπουργούς της κυβέρνησης που έχουν επιβραβευθεί -προφανώς και για την κυβερνητική τους απόδοση- από το συνέδριο; Πως να αλλάξεις υπουργούς σε τομείς όπως, για παράδειγμα, η Παιδεία, ακόμη κι αν το θέλεις, όταν ο κ. Φίλης βρίσκεται στη δεύτερη θέση;
Και επίσης, πως μπορείς να χρεώσεις στον Πάνο Σκουρλέτη αδυναμία στο κυβερνητικό έργο, τις αποκρατικοποιήσεις και την απουσία επενδύσεων όταν επιβραβεύεται με την έκτη θέση, λίγες μόλις ώρες μετά τη δήλωσή του ότι «το πρόγραμμα δεν βγαίνει».
Άρα, τα δύσκολα είναι μπροστά για τον Αλέξη Τσίπρα. Η αγωνία του για την ελάφρυνση του χρέους, σε συνδυασμό με τα ζητούμενα από τους δανειστές για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου μνημονίου, συνδυάζονται τόσο με τον δημοσκοπικό κατήφορο της κυβέρνησής του αλλά και του ίδιου προσωπικά.
Ο ανασχηματισμός είναι ήδη προεξοφλημένος και άρα αναποτελεσματικός, η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού αυξάνεται, νέοι φόροι έρχονται, το επιχειρείν βρίσκεται υπό διωγμό, οι συνταξιούχοι περιμένουν με τρόμο τις επόμενες περικοπές, το μεταναστευτικό αποτελεί βρόγχο για τις τοπικές κοινωνίες και η πολυπόθητη διευθέτηση του χρέους βρίσκει απέναντί της τον τοίχο που ορθώνει η Γερμανία.