Διαπραγμάτευση: Το τελευταίο ψέμα του Αλέξη Τσίπρα
Η ιστορία έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν γράφεται με όλους τους πρωταγωνιστές επί σκηνής. Προφανώς υπάρχουν πολλές μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες προκειμένου ο ελληνικός λαός να αποκτήσει πλήρη εικόνα του πώς ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και πως την διαχειρίζεται επί περίπου δύο χρόνια τώρα.
Η γενική εικόνα όμως είναι μία και πλέον γνωστή σε όλους: Είπε ψέματα, πολλά ψέματα... είπε στον καθένα αυτό που ήθελε να ακούσει.
Αλήθεια, πόσες φορές ο Αλέξης Τσίπρας έχει πει ψέματα και δεν εννοούμε μόνον τις προεκλογικές του υποσχέσεις που δεν τήρησε, κάνοντας ακριβώς τα αντίθετα. Μιλάμε για τα ψέματα που λέγονται με πλήρη συνείδηση, όταν, για παράδειγμα, έχεις υπογράψει ή έχεις συμφωνήσει και το αρνείσαι προσπαθώντας να βγάλεις όλους τους άλλους τρελούς.
Πάμε τώρα στον άνθρωπο - κλειδί πάνω στον οποίο βασίστηκε η περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ και ολόκληρης της χώρας.
Το όνομά του είναι γνωστό: Γιάνης Βαρουφάκης.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης μπορεί να κατηγορηθεί για πάρα πολλά, αλλά ποτέ δεν έκρυψε τις απόψεις του, ποτέ δεν είπε ψέματα και δέχθηκε να πληρώσει για τις επιλογές του.
Το βράδυ της περασμένης Τρίτης (13/12/2016), κατά την παρουσίαση του βιβλίου του «η Αρπαγή της Ευρώπης», απάντησε στην βαρύτατη κατηγορία που του απηύθυνε -λίγες ημέρες πριν- ο συγκυβερνήτης Πάνος Καμμένος, ότι ήταν δηλαδή συνεργάτης του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατά τη διαπραγμάτευση του 2015 και άρα ευθύνεται γιατί κορόιδεψε την κυβέρνηση και την έστειλε στο 3ο μνημόνιο, το επαχθέστερο όλων, έως σήμερα τουλάχιστον.
Και είπε, ο πρώην υπουργός Οικονομικών, τραβώντας μόλις ένα βέλος από μια γεμάτη φαρέτρα ότι ο ίδιος «ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας του αποκάλυψε πως αποφάσισε να ρίξει τον Σαμαρά τον Ιούνιο του 2015».
Η είδηση πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και των μέσων ενημέρωσης. Πλην όμως, αποτελεί μια εξόχως σοβαρή καταγγελία που σε άλλες εποχές θα είχε ταρακουνήσει για τα καλά το πολιτικό σκηνικό.
- Πόσα ακόμη γνωρίζει ο Γιάνης Βαρουφάκης;
- Πόσα είναι διατεθειμένος να αποκαλύψει και πότε;
- Ποιοι άλλοι θα μιλήσουν και πότε;
Τα ερωτήματα είναι πολλά και οι απαντήσεις που πρέπει να δοθούν ακόμη περισσότερες.
Τόμσεν - Σόιμπλε - Τσίπρας: Το τρίγωνο της αμαρτίας
Σήμερα το Newsbomb.gr θα επιχειρήσει να σκιαγραφήσει ένα μέρος του παρασκηνίου που αναπτύχθηκε το 2014 και οι αποκαλύψεις αυτές θα εξηγήσουν σε μεγάλο βαθμό σχεδόν όλα τα ψέματα που χρησιμοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας από τότε έως σήμερα φέρνοντας τη χώρα σε μια τραγική κατάσταση μέσα στην κινούμενη άμμο.
Αλήθεια, γιατί αποφάσισε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, από τη στιγμή που και εκείνη είχε υπογράψει και εφάρμοζε το δικό της Μνημόνιο;
Το αποφάσισε, όπως αποκαλύπτουν οι συνομιλητές του, γιατί δεν ήταν ικανοποιημένος με τον τρόπο της εφαρμογής, με την τόλμη της για μεταρρυθμίσεις που είχαν υπογράψει και κυρίως γιατί ο τότε πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρός του δεν ήθελαν να χτυπήσουν τη διαπλοκή στην Ελλάδα και να φορολογήσουν τον αδήλωτο πλούτο.
Στο σημείο αυτό λοιπόν, χωρίς να έχουν γίνει ακόμη γνωστές όλες οι λεπτομέρειες, έρχεται ο «πολύς» κ. Πολ Τόμσεν ο οποίος πείθει τον κ. Σόιμπλε, όπως έχει παραδεχθεί ο Γερμανός υπουργός σε ιδιωτικές του συζητήσεις -και με Έλληνες αξιωματούχους δηλώνοντας παράλληλα ότι έχει μετανιώσει - ότι μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνον θα περάσει με μεγαλύτερη ευκολία τα βασικά μέτρα ενός νέου μνημονίου, αλλά κυρίως ότι θα χτυπήσει τη βασική κακοδαιμονία της Ελλάδας, τη διαπλοκή και τη διαφθορά.
Το σκηνικό είχε στηθεί, μόνο που τόσο ο κ. Σόιμπλε όσο και ο κ. Τόμσεν στάθηκαν το ίδιο αφελείς με τον ελληνικό λαό, αλλά και ένα μέρος του ίδιου του κόμματός του καθώς ο Αλέξης Τσίπρας τους κορόιδεψε όλους μαζί με ένα και μοναδικό στόχο: Να κερδίσει την εξουσία. Χωρίς καμία αιδώ υποσχέθηκε στον καθένα ότι ήθελε να ακούσει και αλλάζοντας θέσεις, ως χαμαιλέοντας, ανάλογα με τον συνομιλητή του.
Ο κ. Τσίπρας, το ίδιο χρονικό διάστημα που στην Ελλάδα έλεγε όχι σε όλα, που κατηγορούσε την κυβέρνηση, την Τρόικα, τους διαπλεκόμενους, που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατούσαν σε δυναμικές διαμαρτυρίες και προπηλακισμούς πολιτικών αντιπάλων, που δεκάδες πληρωμένα τρολ αλώνιζαν τα social media καταγγέλλοντας, προγράφοντας και σπιλώνοντας:
• Είχε αποκτήσει δίαυλο συνεννόησης με τους δανειστές υποσχόμενος προσαρμογή στα βασικά ζητούμενα των μνημονίων.
• Είχε συμφωνήσει με τον Πάνο Καμμένο και από κοινού χάραξαν τη βασική τους στρατηγική για να μην καταφέρει η κυβέρνηση να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, φτιάχνοντας κλίμα εξαγοράς και κατηγορώντας συλλήβδην όλους τους βουλευτές ως γερμανοτσολιάδες, εξαγορασμένους κ.λπ.
• Είχε ανοιχτή γραμμή με τους διαπλεκόμενους μεγαλοεπιχειρηματίες και εργολάβους. Για τις ιστορίες αυτές κυκλοφορούν πολλά, αλλά δυστυχώς ακόμη οι βασικοί πρωταγωνιστές διέπονται από την ομερτά. Ένα μικρό μόνον παράδειγμα είναι η γνωστή πλέον ιστορία με τη γάτα των Ιμαλαΐων.
• Παράλληλα, υπογείως υπήρξε και συνεννόηση με τη Χρυσή Αυγή, καθώς ο στόχος κατά των Μνημονίων τους έδινε ένα κοινό πεδίο δράσης τουλάχιστον στο πεδίο της πρακτικής εφαρμογής.
• Τέλος, έπεισε τον Φώτη Κουβέλη να μην αποδεχθεί τελικά την πρόταση του Αντώνη Σαμαρά να είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας και του υποσχέθηκε την ίδια θέση αμέσως μετά τις εκλογές.
Τα γεγονότα είναι γνωστά. Με τη λαϊκή οργή στον... κρόταφο αρκετοί βουλευτές υποχρεώθηκαν να μην ψηφίσουν τελικά τον Σταύρο Δήμα και η χώρα οδηγήθηκε σε εκλογές που κέρδισε πανηγυρικά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η μεγάλη παράσταση
Και τότε άρχισε η μεγάλη παράσταση με βασικό στόχο την πλήρη κατάληψη της εξουσίας και τη διαμόρφωση ενός καθεστώτος που θα επέτρεπε στον ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά στον ίδιο να εγκαθιδρύσουν ένα μηχανισμό κρατικής προπαγάνδας και ένα στρατό πληρωμένων -από το κράτος- υπαλλήλων που θα εξασφάλιζε την μακροημέρευση τους.
Βασικό θύμα της μεγαλύτερης εξαπάτησης που συντελέστηκε ποτέ στη χώρα αυτή, ο ελληνικός λαός που μόλις τώρα ανακαλύπτει σιγά σιγά το παιχνίδι που παίχτηκε και συνεχίζεται στο όνομά του και τελικά στις δικές του πλάτες.
Αρχικά, επί έξι μήνες πραγματοποιήθηκε με επικεφαλής τον Γιάνη Βαρουφάκη μια δήθεν διαπραγμάτευση στην οποία ο καθένας είχε το δικό του στόχο. Ο Αλέξης Τσίπρας όταν τα πράγματα έφτασαν σε πλήρες αδιέξοδο ανέλαβε πλήρη δράση. Επέβαλε τα capital controls με στόχο τον πλήρη και ασφυκτικό έλεγχο του χρήματος στη χώρα. Κάτι που ήθελε να κάνει σχεδόν από την πρώτη ημέρα αλλά δεν το τόλμησε γιατί φοβήθηκε τις συνέπειες.
Ακολούθησε το δημοψήφισμα, η μεγάλη κωλοτούμπα και η προσφυγή στους πολιτικούς αρχηγούς που ουσιαστικά εκβίασε να τον στηρίξουν προκειμένου να υπογράψει το χειρότερο μνημόνιο όλων των εποχών με σαφή υπόσχεση να μην προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές.
Κι όμως, αφού η Βουλή ψήφισε μέσα στον Δεκαπενταύγουστο, αμέσως μετά προχώρησε στην επόμενη φάση του σχεδίου.
Προκήρυξε εκλογές προκειμένου αφενός να προλάβει την αντιπολίτευση ζαλισμένη και ανέτοιμη και αφετέρου να διώξει από το κόμμα του και την κοινοβουλευτική ομάδα όλους εκείνους που πλέον δεν χρειαζόταν και θα του δημιουργούσαν βάρος στο ανέβασμα της νέας του παράστασης, «ο μνημονιακός Αλέξης με τις αριστερές ανησυχίες».
Ψέματα και μόνο ψέματα
Από τότε και επί σχεδόν ένα χρόνο ο Αλέξης Τσίπρας και οι βασικοί συντελεστές του θιάσου του, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο , ο Πάνος Σκουρλέτης, ο Χρήστος Σπίρτζης και ο Νίκος Παππάς έχουν επιδοθεί σε ένα ρεσιτάλ ψεύτικων υποσχέσεων, παραπληροφόρησης, κοροϊδίας και προπαγάνδας προκειμένου να μετατρέψουν το μαύρο σε άσπρο.
Κόκκινες γραμμές εξαγγέλλονταν πανηγυρικά και με στόμφο αλλά υποχωρούσαν τελικά στη «διαπραγμάτευση», υποσχέσεις και εξαγγελίες που εξαφανίζονταν, βαρύγδουπες προαναγγελίες για μάχες που δεν έγιναν ποτέ.
Τι να πρωτοαναφερθεί:
- Το υπερταμείο στο οποίο έχουν περάσει όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας και που δήθεν ήταν μια τεράστια επιτυχία και θα ίσχυε για χρόνο ίσο με το πρόγραμμα, αλλά μετά ο χρόνος έγινε 99 χρόνια;
- Τα capital controls που ήταν για λίγους μήνες, αλλά θα μείνουν για λίγα χρόνια και στραγγαλίζουν την επιχειρηματικότητα στη χώρα;
- Το ΕΚΑΣ που δεν θα κοβόταν ούτε κατά ένα ευρώ, αλλά τελικά ο Κατρούγκαλος ομολόγησε ότι είχε χαθεί από τον Ιούλιο.
- Οι συντάξεις -κύριες και επικουρικές- που επίσης δεν θα περικόπτονταν και από εκείνη τη στιγμή κόβονται σχεδόν κάθε μήνα και από λίγο με διάφορα τρικ.
- Η φορολόγηση φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων, το αφορολόγητο που δεν θα έπεφτε κάτω από τα 9.000 ευρώ και τώρα οδεύει ολοταχώς προς τα 5.000 ευρώ, η διαχείριση του προσφυγικού, η ανάπτυξη που θα ερχόταν από το Πάσχα, τα ισοδύναμα που ποτέ δεν βρέθηκαν και όταν βρέθηκαν ήταν απλώς περικοπές συντάξεων και αυξήσεις άμεσων και έμμεσων φόρων.
- Και ακόμη μήπως να μιλήσουμε για την κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία όπου οι άνθρωποι πεθαίνουν από τα μικρόβια, για τη φτώχεια που συνεχώς εξαπλώνεται , για τις αυτοκτονίες που αυξάνονται αλλά πλέον -με ένα μαγικό τρόπο- δεν οφείλονται στο μνημόνιο και τη φτώχεια, για το ασφαλιστικό και τη μεταρρύθμιση που πριν εφαρμοστεί έχει αποτύχει, για τη λαίλαπα πάνω σε ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, για τους νέους άμεσους και έμμεσους φόρους που φέρνει ο προϋπολογισμός.
Το χειρότερο για τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τους πρωτεργάτες της Αλέξη Τσίπρα και Πάνο Καμμένο είναι ότι στην ψηφιακή εποχή που ζούμε όλα αυτά όχι μόνον είναι καταγεγραμμένα δημόσια αλλά και ότι η τεχνολογία έχει φροντίσει ώστε να μην ξεχαστούν ποτέ.
Το καλό και κακό και... ο Αλέξης
Και έτσι φτάνουμε στο τέλος του 2016, με την κυβέρνηση να κλείνει δύο χρόνια στην εξουσία και να βρίσκεται μπροστά στο φάσμα της συντριβής, όπως τουλάχιστον το καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις αλλά και όπως, σημαντικότερο αυτό, το αντιλαμβάνεται ο κάθε πολίτης στον περίγυρό του.
Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στο κρισιμότερο σημείο της πρωθυπουργικής του θητείας. Ανεξαρτήτως του αν θα μείνει στο Μέγαρο Μαξίμου για λίγες ακόμη ημέρες ή για λίγους μήνες είναι σίγουρο ότι θα δώσει λυσσαλέα μάχη για την πολιτική του επιβίωση.
Το πρώτο του και βασικό πρόβλημα, εκτός φυσικά από τη λαϊκή οργή, είναι η περιβόητη πλέον δεύτερη αξιολόγηση στην οποία βρίσκει μπροστά του όλα τα... σκουπίδια που είχε σπρώξει κάτω από το χαλί επί πολλούς μήνες τώρα.
Την ίδια ώρα που ζητά από τον ελληνικό λαό να πληρώσει μέσα σε λίγες ημέρες φόρους τουλάχιστον 7 δισ. ευρώ, που στα εθνικά μας θέματα πυκνώνουν τα σύννεφα στο τόξο Αλβανία - Σκόπια- Τουρκία- Κύπρος, που το μεταναστευτικό αποδεικνύεται ότι δεν τελείωσε ποτέ ως μείζον ζήτημα και μάλιστα με τραγική διαχείριση σε όλα τα επίπεδα και τους τομείς, ο κ. Τσίπρας παίζει πάλι την φαρσοκωμωδία της δήθεν αποφασιστικής διαπραγμάτευσης:
Το καλό ΔΝΤ εναντίον του κακού Σόιμπλε, το κακό ΔΝΤ εναντίον της καλής Κομισιόν, όλοι οι κακοί ενάντια στην Ελλάδα και ούτω καθ’ εξής.
Κάθε μέρα και ένας νέος ρόλος.
Κάθε μέρα και ένας νέος αντίπαλος. Κάθε μέρα το ίδιο βασικό ψέμα: Ότι δήθεν εμείς είμαστε οι καλοί και συνεπείς και οι άλλοι οι κακοί που αναιτιολόγητα θέλουν να μας βλάψουν.
Και όμως δεν είναι ακριβώς έτσι, ή τουλάχιστον δεν είναι έτσι όπως θέλει να τα παρουσιάσει η κυβερνητική προπαγάνδα.
Η Ελλάδα έχει ήδη προσυπογράψει περισσότερες από μια φορά τη δέσμευση για τα πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% ανεξάρτητα αν αυτό είναι μια δεκαετία ή κάτι λιγότερο.
Γνωρίζοντας φυσικά ότι αυτό σημαίνει πρόσθετους φόρους ανεξαρτήτως αν αυτοί θεσμοθετηθούν από τώρα όπως θέλει το ΔΝΤ ή λίγο αργότερα, όπως δέχεται η Κομισιόν.
Και αυτό δυστυχώς δίνει το δικαίωμα στον απίθανο κ. Τόμσεν να μας διαπομπεύει σε όλο τον κόσμο με την απλή παράθεση των γεγονότων. Και να σκεπάζει με αυτό τον τρόπο τα λάθη τόσο του ΔΝΤ όσο και τα δικά του προσωπικά για τις επιλογές και τις μεθοδεύσεις του.
Το τελευταίο ψέμα
Και ο Αλέξης Τσίπρας που στο μεταξύ έχει αρχίσει να περιφέρεται στην Ελλάδα και να μοιράζει αντίδωρα και υποσχέσεις προσπάθησε για μια ακόμη φορά προστρέχοντας... go back madame να κλάψει στον ώμο της και να της ζητήσει βοήθεια όπως κάθε καλός άσωτος γιος.
Όμως, η κυρία δημοσίως του είπε nein. Και όχι μόνο αυτό, υποχρεώθηκε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μετά τους λεονταρισμούς του τύπου «δεν θα ρωτήσουμε κανένα για να μοιράσουμε το πλεόνασμα» και άλλα πολλά τέτοια να ζητήσει συγγνώμη από τους Γερμανούς βουλευτές που δεν είχε ενημερώσει τους θεσμούς.
Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα αν στις προθέσεις του είναι οι εκλογές εντός του προσεχούς τριμήνου και μάλιστα με λίστα αντί για σταυρό προτίμησης. Έχει να μετρήσει πολλά και κυρίως να υπολογίσει τις πιθανότητες για την μικρότερη προσωπική ζημιά.
Πολλοί πιστεύουν ότι απλώς παίζει για μια ακόμη φορά την ίδια σκηνή του έργου προετοιμάζοντας την τελική του υποχώρηση και την υπογραφή επίσης για μια ακόμη φορά όλων όσα του επιβάλλουν οι δανειστές μας.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι έφτασε πλέον στο όριό του και ότι απλώς προετοιμάζεται για τις εκλογές επιχειρώντας μια ηρωική έξοδο που θα του ανεβάσει λίγο τα ποσοστά του και να του επιτρέψει να παραμείνει επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και την επόμενη ημέρα.
Η ουσία είναι ότι όσες φορές ο κ. Τσίπρας προσπάθησε να παράξει πολιτικό έργο και όχι απλώς να διαχειριστεί καταστάσεις, ηττήθηκε μεγαλοπρεπώς.
Το ζητούμενο πλέον είναι να μετριαστούν οι συνέπειες της διακυβέρνησής του τόσο στην οικονομία, όσο κυρίως στα εθνικά θέματα που κάθε βλάβη μπορεί να αποδειχθεί ανήκεστος.
Ο ίδιος καταγγέλλει την αντιπολίτευση ως πρόθυμη, αλλά δυστυχώς προθυμότερος όλων έχει αποδειχθεί ο ίδιος και η κυβέρνησή του. Και όχι μόνον απέναντι στους ξένους δανειστές μας αλλά και στους εγχώριους στυλοβάτες του.
Διαβάστε εδώ περισσότερες ειδήσεις για τον Αλέξη Τσίπρα