Γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατήγγειλε το δημοψήφισμα στην Καταλονία και προκάλεσε συζητήσεις
Τι φοβάται ο πρόεδρος της Δημοκρατίας
Τοποθετήσεις που προξένησαν ποικίλες αντιδράσεις, θετικές οι περισσότερες, αλλά και ορισμένες (λίγες) αρνητικές.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος τόσο κατά την επίσημη επίσκεψή του στη Σερβία, την επομένη του δημοψηφίσματος, όσο και με την ομιλία του σε διεθνές συνέδριο στην Αθήνα την περασμένη Τετάρτη καταδίκασε απερίφραστα το δημοψήφισμα. Και μάλιστα το έκανε πρώτος αυτός με κατηγορηματικό τρόπο, πριν αντιδράσει επίσημα η Ε.Ε. και όταν Ευρωπαίοι ηγέτες περιορίζονταν σε εκφράσεις «ναι μεν, αλλά».
Στο Βελιγράδι με έντονο τρόπο επεσήμανε ότι «θα πρέπει να σκεφτούμε κατά πόσο αυτά που έγιναν στην Καταλονία είναι συμβατά με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, είναι συμβατά με την πορεία προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση».
Ενώ στο διεθνές συνέδριο στην Αθήνα ακόμα ποιο κατηγορηματικός χαρακτήρισε το δημοψήφισμα «παράνομο και ουσιαστικώς ανυπόστατο».
Γιατί ο Π. Παυλόπουλος βγήκε τόσο απόλυτα και καταδίκασε αυτό το δημοψήφισμα, όπως προκύπτει από συζητήσεις που είχε με συνεργάτες του;
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πιστεύει (και το τεκμηριώνει και με βάση το Διεθνές Δίκαιο) ότι τυχόν απόσχιση της Καταλονίας απ’ την Ισπανία ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για αλλαγές συνόρων στην Ευρώπη.
Και μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κάποιος τι σημαίνει αυτό και για την Ευρώπη, τη συνοχή και την πορεία προς την ενοποίησή της, αλλά και για την Ελλάδα λόγω των παράνομων διεκδικήσεων της Τουρκίας (αμφισβήτηση των συνόρων μέσω της αμφισβήτησης της συνθήκης της Λωζάννης, Θράκη, Κύπρος).
Στη δε Ευρώπη, ας αναλογιστούμε τι θα σήμαινε τυχόν νομιμοποίηση του δημοψηφίσματος στην Καταλονία, όταν υπάρχουν ανοιχτά τόσα άλλα μέτωπα (Βάσκοι, Κορσική, Λίγκα του Βορρά στην Ιταλία, Β. Ιρλανδία).
Ας αναλογιστούμε επίσης τα ποτάμια αίματος που χύθηκαν κατά την διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, που έχει ακόμα ανοιχτό το μέτωπο του Κοσσόβου. Οπότε η αποθεωτική υποδοχή της οποίας έτυχε η τοποθέτησή του αυτή στη Σερβία, ιδιαίτερα η ομιλία του στη Σερβική Βουλή, εύκολα εξηγείται.
Λειτούργησε και ως υπερασπιστής των εθνικών μας θεμάτων, αλλά και ως πραγματικός ευρωπαίος ηγέτης.
Βεβαίως δεν παρέλειψε –μιλώντας με συνεργάτες του- να καταδικάσει την άγρια καταστολή του Ραχόι εναντίον των Καταλανών υπογραμμίζοντας πως αυτά τα μείζονα θέματα πρέπει να επιλύονται με δημοκρατικό διάλογο κι επισημαίνοντας πως ο Ραχόι με τον τρόπο που έδρασε χάνει το δίκιο του και κυρίως το δίκιο της Ισπανίας.