Η εκδήλωση αποκατάστασης του Ζαχαριάδη από το ΚΚΕ

Με ένα λουλούδι στον τάφο του, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών και μία δράση έξω από αυτό, πραγματοποιήθηκε, από το ΚΚΕ, η εκδήλωση αποκατάστασης του Νίκου Ζαχαριάδη, μετά την αποκατάστασή του από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της 16ης Ιουλίου 2011.

Όπως τόνισε η γενική γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, με την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Ιουλίου αποκαθίσταται και επίσημα κομματικά ο Νίκος Ζαχαριάδης, ως αφοσιωμένος στην υπόθεση της εργατικής τάξης και του προλεταριακού διεθνισμού και στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση.

Επισήμανε, επίσης, ότι «με την απόφαση αυτή αποκαθίσταται πλήρως ως γενικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ καταργώντας τις αποφάσεις που έλαβαν οι ολομέλειες του 1956-57 και τα πορίσματα του 1964 και του 1967», ότι «οι άδικες κατηγορίες, που του αποδόθηκαν, δεν στιγμάτισαν την μνήμη και την προσφορά του» και πως «η αποκατάσταση έπρεπε να γίνει, αφού πρώτα αποτιμηθεί συνολικά το έργο του ως γενικού γραμματέα».

Σύμφωνα με την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης την οποία διάβασε, οι πράξεις καθαίρεσης του Νίκου Ζαχαριάδη, χαρακτηρίζονται «άδικες», οι κατηγορίες για συνεργασία με τον εχθρό «συκοφαντικές», ενώ οι κατηγορίες για εγκαθίδρυση ξένων στοιχείων στον λαϊκό αγώνα «προπέτασμα καπνού και προσχηματικές».

Σημειώνεται, επίσης, ότι τα όποια λάθη ή παραλείψεις έγιναν, ήταν εξαιτίας της κατάστασης που επικρατούσε τόσο στο εσωτερικό της χώρας και του κινήματος, όσο και στις αντιφάσεις του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, έχοντας, στον βαθμό που του αναλογούν, ευθύνες και ο ίδιος ο Ζαχαριάδης, ως γενικός γραμματέας.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης γεννήθηκε στις 27 Απριλίου του 1903 στην Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης. Από τα 15 του χρόνια αναγκάστηκε να δουλέψει στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης, όπου εντάχθηκε στη σοσιαλιστική Διεθνή Πανεργατική Ένωση.

Επηρεασμένος από την Οκτωβριανή Επανάσταση, ταξίδεψε στη Σοβιετική Ρωσία, το 1921 έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας και το 1922, μέλος και του Κόμματος των Μπολσεβίκων.

Το 1924 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και ανέλαβε καθοδηγητική δουλειά στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας, την ΟΚΝΕ.

Το 1926 εντάχθηκε στον καθοδηγητικό μηχανισμό του ΚΚΕ και καταδιωκόμενος και πάλι, έφυγε το 1929 στη Σοβιετική Ένωση, όπου φοίτησε στην Ανώτατη Κομματική Σχολή της Μόσχας.

Από τη Μόσχα επέστρεψε το 1931 και ανέλαβε την καθοδήγηση του ΚΚΕ.

Το 1934 εκλέχθηκε γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.

Το 1936, έναν μήνα μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Μεταξά, φυλακίστηκε και έμεινε στην απομόνωση έως το 1941.

Με την εισβολή των χιτλερικών στρατευμάτων, μεταφέρθηκε από τη Γκεστάπο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, όπου έμεινε κρατούμενος ως το 1945.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, στις 30 Μαΐου του 1945, ανέλαβε και πάλι την ηγεσία της ΓΓ του ΚΚΕ.

Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας, το 1949, εγκαταστάθηκε ως πολιτικός πρόσφυγας στο Βουκουρέστι.

Ο Ν. Ζαχαριάδης αρχικά εξορίστηκε στο Μποροβίτσι, της ΕΣΣΔ, όπου έως το 1962 εργάστηκε σε δασική επιχείρηση, συνεχίζοντας την πολιτική του δραστηριότητα και τις επαφές με τα διαγραμμένα μέλη του ΚΚΕ. Τότε ζήτησε από την Ελληνική Πρεσβεία στη Μόσχα να γυρίσει στην Ελλάδα για να αναλάβει την ευθύνη της πολιτικής του ΚΚΕ κατά τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά εκτοπίσθηκε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας.

Την 1 Αυγούστου 1973 βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του στο Σουργκούτ, όπου επί 24ώρου βάσεως ήταν υπό την επιτήρηση των σοβιετικών αρχών, οι οποίες τον υποχρέωσαν να φέρει ταυτότητα με το όνομα Νικολάι Νικολάγιεβιτς Νικολάγιεφ.

Το 1991, λίγες μόλις μέρες μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, η σορός του Ζαχαριάδη επιστράφηκε στην Ελλάδα και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.