Μόσιαλος – Ρουσόπουλος: Βίοι παράλληλοι

Είναι και οι δύο γιοι ταχυδρόμων; Όχι!

Εκ πρώτης όψεως λοιπόν η έως τώρα πορεία του κ. Ηλία Μόσιαλου δείχνει να μην έχει κοινά χαρακτηριστικά με αυτή του κ. Θεόδωρου Ρουσόπουλου. Όμως, οι πιο παρατηρητικοί αναφέρουν ότι ο σημερινός κυβερνητικός εκπρόσωπος, στη σύντομη πορεία του εμφανίζει τρεις βασικές ομοιότητες με τον κ. Ρουσόπουλο, τέτοιες που τους δημιουργούν φόβο ότι αν συνεχίσει με αυτούς τους ρυθμούς μπορεί να «κατακτήσει» και μια τέταρτη… να γίνει δηλαδή βαρίδι για την κυβέρνηση Παπανδρέου, όπως ακριβώς είχε γίνει και ο κ. Ρουσόπουλος για τη γαλάζια διακυβέρνηση.

Οι εκλεκτοί

Ο κ. Ηλίας Μόσιαλος δεν βγήκε από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ. Απεναντίας, το «βρώμικο '89» βρέθηκε να «συνυπογράφει» τη δίωξη του Ανδρέα Παπανδρέου ως μέλος του Συνασπισμού της Αριστεράς. Στο ΠΑΣΟΚ ήρθε ως «μεταγραφή» εξαργυρώνοντας την στενή σχέση του με τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος τον τοποθέτησε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Όπως ακριβώς έγινε και με τον κ. Ρουσόπουλο, το δημοσιογράφο, που αν και απείχε ιδεολογικά από τη συντηρητική παράταξη δέχθηκε την πρόταση του τότε προέδρου της ΝΔ κ. Κώστα Καραμανλή να βγει βουλευτής Επικρατείας δίχως να ιδρώσει στη μάχη του σταυρού.

Οι δύο άνδρες, όπως «ανέξοδα» μπήκαν στη Βουλή έτσι ακούραστα άρχιζαν να προσπερνούν τις κομματικές βαθμίδες. Ο κ. Ρουσόπουλος, δίχως καμία επιρροή τόσο στην παράταξη όσο και στον στενό πυρήνα των γαλάζιων ψηφοφόρων, βρέθηκε να καθορίζει την πολιτική της τότε κυβέρνησης μόνο και μόνο επειδή ήταν ο εκλεκτός του κ. Καραμανλή. Ορισμένοι μάλιστα έλεγαν πως «αυτός διοικεί τη χώρα». Με τον ίδιο τρόπο ο κ. Μόσιαλος, βρέθηκε στον στενό πυρήνα του κ. Παπανδρέου, έγινε σύμβουλός του (με ανάθεση), πρόεδρος του διοικητικού Συμβουλίου του ΙΣΤΑΜΕ (με διορισμό), πρόεδρος της Επιτροπής Ειδικών για την Υγεία (τοποθετημένος), «επιθετικός εκφραστής» της πολιτικής του μνημονίου και πρόσφατα υπουργός.

Το ίδιο χαρτοφυλάκιο

Οι βετεράνοι του πολιτικού ρεπορτάζ και κυρίως αυτοί με ισχυρή μνήμη επισημαίνουν ότι ο κ. Μόσιαλος έχει το πλήρες χαρτοφυλάκιο που κράτησε τελευταίος ο κ. Θόδωρος Ρουσόπουλος. Συγκεκριμένα : και παρά τω Πρωθυπουργώ και Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος και αρμόδιος για τα κρατικά ΜΜΕ. Η συγκέντρωση εξουσίας συνεπάγεται δύναμη αλλά και ρίσκο. Μια φαινομενικά αντίθεση είναι ότι ο κ. Ρουσόπουλος αύξησε τον προϋπολογισμό της Κρατικής Τηλεόρασης ενώ ο σημερινός πολιτικός προϊστάμενος προσπαθεί να τον συμμαζέψει. Όμως, και οι δύο άνδρες επενέβησαν στα οικονομικά της δημόσιας επιχείρησης με την ίδια βαρβαρότητα. Ο ένας απλά τα υπερ-διόγκωσε, ο δεύτερος επιχειρεί να τα «πετσοκόψει» και οι δύο όμως, φαίνεται να λειτουργούν δίχως πρόγραμμα, πλάνο, στόχο πάντα βέβαια εις το όνομα του δημοσίου συμφέροντος. Στο τέλος αυτοί που πληρώνουν τα σπασμένα είναι είτε οι πολίτες μέσω της υπέρογκης αύξησης του ανταποδοτικού τέλους των λογαριασμών της ΔΕΗ - όπως έγινε στην περίοδο του κ. Ρουσόπουλου - είτε εκείνοι οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ που πραγματικά εργάζονται αλλά θα μείνουν στο δρόμο από τις οριζόντιες, άδικες και τυφλές «επεμβάσεις» του κ. Μόσιαλου.

Ανεπιθύμητοι

Η τρίτη ομοιότητα των δύο ανδρών είναι ότι αποτελούν ανεπιθύμητα πρόσωπα στις κοινοβουλευτικές τους ομάδες. Ο κ. Ρουσόπουλος ποτέ δεν έγινε αποδεκτός από τους βουλευτές του κόμματός του οι οποίοι, τα τελευταία χρόνια της γαλάζιας διακυβέρνησης, τον κατηγορούσαν ανοιχτά και δημόσια. Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και για τον κ. Μόσιαλο. Τα μέλη της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι τον καθηγητή και ο ίδιος ποτέ δεν επιχείρησε να μπει στον «πλανήτη του ΠΑΣΟΚ».

Απεναντίας, αρκετοί είναι οι βουλευτές που αναφέρουν ότι ο υπουργός έχει ύφος μπλαζέ και είναι υπερόπτης. Όμως, το συντριπτικό κάταγμα στη σχέση τους ήρθε όταν ο κ. Μόσιαλος σε συνέντευξή του άφησε υπονοούμενα για τα βουλευτικά προνόμια. Η επίθεση που δέχθηκε στο εντευκτήριο του κοινοβουλίου από βουλευτές είναι ενδεικτική και σίγουρα στέλνει σήμα κινδύνου στο Μαξίμου. Το θέμα είναι αν ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του θα το λάβουν.