Η ηγετική «ταυτότητα» Σαμαρά

Ο αρχηγός της ΝΔ, εμφανίζεται ολοένα και πιο συχνά, προτάσσοντας την ταυτότητα και τις θέσεις του, μη κρύβοντας την πίστη του στην πατρίδα, στους Έλληνες, στους προγόνους μας αλλά και στο Θεό.Ασπαζόμενος πλήρως την τοποθέτηση του πατέρα της Πολιτικής Ενοποίησης της Ευρώπης, Ζάκ Ντελόρ, πως «μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση το κάθε εθνικό κράτος είναι αναντικατάστατο και αδιαπραγμάτευτο!», ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διαμηνύει σε κάθε τόνο πώς δεν προτίθεται να επιτρέψει σε κανέναν να σβήσει την ταυτότητα του Έθνους.

Ο σπόρος που δεν πεθαίνει

«Οι Έλληνες μπορούμε», επαναλαμβάνει ολοένα και πιο τακτικά ο αρχηγός της ΝΔ, δείχνοντας να πιστεύει ακράδαντα στις ξεχωριστές δυνατότητες του ελληνισμού και δίχως να πτοείται από σχόλια -μερίδας του τύπου-, δίνει έμφαση, σχεδόν σε κάθε του εμφάνιση στις δυνάμεις του ελληνισμού, που μπορούν, εάν αφυπνιστούν, να τον απεγκλωβίσουν από τη σημερινή δυσχερή κατάσταση.

«Είμαστε ο σπόρος που δεν πεθαίνει», είχε μάλιστα αναφωνήσει μόλις τον περασμένο Μάιο από το βήμα του Ζαππείου 2, κατά την παρουσίαση του επικαιροποιημένου προγράμματος της ΝΔ, υπογραμμίζοντας τις ελπίδες που στηρίζει στην Ελληνίδα, στον Έλληνα και στο «δαιμόνιό», τους.

Σαφείς θρησκευτικές πεποιθήσεις

Ξεκάθαρο ηγετικό προφίλ, με συγκεκριμένη ταυτότητα, επιθυμεί να «στηρίξει» -σε κάθε επίπεδο και σε κάθε του δημόσια εμφάνιση-, ο Αντώνης Σαμαράς, μη κρύβοντας τις πεποιθήσεις του. Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι που τον κατηγορούν για «θρησκοληψία» ή «παλαιομοδιτισμό», με αφορμή τις επικλήσεις του στο Θεό και φράσεις που αρέσκεται να μεταχειρίζεται όπως: «με τη βοήθεια του Θεού».

Στις δύσκολες ώρες, δεν υπάρχουν άθεοι, γιατί στα χαρακώματα όλοι προσεύχονται», τόνισε μάλιστα εσχάτως από το βήμα της ΔΕΘ, δεχόμενος σειρά αποδοκιμαστικών σχολίων, αφού πολλοί έκριναν ως οπισθοδρομική την ‘’ομολογία πίστης’’ του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας«Κατηγορήθηκα ως... Χριστιανός! Που ζουν οι άνθρωποι αυτοί; Δεν γνωρίζουν ότι στις σύγχρονες δημοκρατίες η θρησκευτική πίστη δεν διώκεται;», διερωτάται ο ίδιος, επισημαίνοντας την ισχύ και τον ρόλο των Χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων στην Ευρώπη, καθώς και την εσωτερική ανάγκη πίστης των πολιτών κάθε κοινωνίας.

Αφοσίωση στην Πατρίδα

Διαχρονικά, η πορεία του προέδρου της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως έχει ταυτιστεί με την αγάπη του για την πατρίδα και τις συχνές αναφορές του σε αυτήν.Οι αναφορές του στο πατριωτικό φρόνημα του λαού, αποτελούν χαρακτηριστικό του ίδιου και των ομιλιών του που δεν επιθυμεί να κρύβει τα πιστεύω, τα ιδεώδη και τα ιδανικά του.«Θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, αυτόν τον τόπο που άφησαν κληρονομιά οι γονείς μας και οι δικοί τους γονείς, θα επιτρέψουμε να γιορτάσει τα 200 χρόνια της Λευτεριάς της η Ελλάδα, οικονομικά δέσμια, κοινωνικά διαλυμένη και ψυχολογικά εξουθενωμένη; Σας κοιτώ στα μάτια και σας απαντώ: Ποτέ!», τόνισε κατά την πρόσφατη παρουσία του στη Θεσσαλονίκη, ζητώντας να βάλουμε όλοι το έτος 2021 – 200 χρόνια από την απελευθέρωσή μας – ως τον πανεθνικό στόχο, να σταθούμε ξανά στα πόδια μας, έχοντας μέχρι τότε, ξεπεράσει την κρίση οριστικά.Ο ίδιος αντιπαρέρχεται την πληθώρα κακόβουλων σχολίων περί…προγονοπληξίας, λέγοντας, πως δεν μπορούν να του αποδίδουν τέτοιους χαρακτηρισμούς, οι εκπρόσωποι ενός κόμματος -όπως το κυβερνόν- που κληροδότησε την αρχηγία του από, τον Παππού, στο Γιό και τώρα στον Εγγονό…

Ευαισθησία στα Εθνικά

«Είμαστε το Κόμμα του Μακεδόνα Κωνσταντίνου Καραμανλή», δήλωσε πριν από ένα περίπου μήνα, από τη συμπρωτεύουσα, ο Αντώνης Σαμαράς, δίνοντας το στίγμα του και υπενθυμίζοντας για ακόμη μια φορά τις πάγιες θέσεις του για τα εθνικά και συγκεκριμένα για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων.Την ίδια ώρα, υπερασπίζεται σθεναρά τη θέση και τον ρόλο της χώρας στην «Ευρώπη της Δημοκρατίας», λέγοντας όμως παράλληλα «όχι η σιωπή του στρατώνα!».Ο ίδιος μάλιστα δε χάνει ευκαιρία να υπεραμυνθεί των προσωπικών του πεποιθήσεων, διατυμπανίζοντας πως δε θεωρεί μειονέκτημα τον Πατριωτισμό αλλά αντίθετα αποφασιστικό πλεονέκτημα και υπέρτατη προϋπόθεση το πατριωτικό φρόνημα, για να ξαναβρεί ο ελληνικός λαός το κουράγιο, να πάρει τη μοίρα του στα χέρια του και να ξανά στήσει τη χώρα του στα πόδια της.