«Πυρά» Καμμένου κατά Τουρκίας: Εξακολουθεί να δολοφονεί και να κρατά ομήρους

Κατά τη διάρκεια ομιλίας του στην τελετή των αποκαλυπτηρίων του Μνημείου της Μάνας των Αγνοουμένων στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, στη Λευκωσία, ο υπουργός Άμυνας υποστήριξε χαρακτηριστικά πως η Τουρκία «είναι ίδια, δεν αλλάζει, συνεχίζει να παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, συνεχίζει να δολοφονεί και να συλλαμβάνει, να κρατά ομήρους χωρίς καν να έχει αποδώσει κατηγορίες», προσθέτοντας, μεταξύ άλλων, ότι η Άγκυρα «θα πρέπει να καταλάβει ότι θα έχει απέναντί της το σύνολο του σύγχρονου κόσμου».

«Θέλω, μαζί με εσάς, παρουσία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, να στείλουμε ένα μήνυμα στους γονείς των στρατιωτικών που βρίσκονται σήμερα φυλακισμένοι στις Φυλακές Υψίστης Ασφαλείας στην Αδριανούπολη. Στέλνουμε ένα μήνυμα στους Έλληνες στρατιωτικούς να κρατήσουν ψηλά το κεφάλι, όπως το κρατούν αλλά και στους γονείς τους να κάνουν υπομονή. Η Τουρκία είναι ίδια, δεν αλλάζει, συνεχίζει να παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, συνεχίζει να δολοφονεί και να συλλαμβάνει, να κρατά ομήρους χωρίς καν να έχει αποδώσει κατηγορίες. Θα πρέπει να καταλάβει ότι απέναντί της θα έχει το σύνολο του ελεύθερου κόσμου», ήταν το μήνυμά του προς τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς.

Αναλυτικά η ομιλία του Πάνου Καμμένου από την Κύπρο:

«Σήμερα είμαστε όλοι εδώ, μετά από 44 χρόνια.

Σήμερα είναι εδώ οι ήρωες που πολέμησαν για την απελευθέρωση της πατρίδας μας, του κοινού έθνους, του ενός έθνους.

Είναι εδώ οι συγγενείς των ηρώων και μαζί μας, από ψηλά, είναι και εκείνοι, οι ήρωες που «έπεσαν» μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος. Για την πατρίδα, για το έθνος.

Ήρθαν από την Ελλάδα, για πρώτη φορά, οι συγγενείς και οι ήρωες του NORATLAS, μαζί με τους συγγενείς των αγνοουμένων, για να παρευρεθούν στη σημερινή εκδήλωση. Μαζί, η ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και όλο το έθνος.

Είναι μεγάλη η συγκίνηση να παρευρίσκομαι σε αυτή την εκδήλωση, στο μνημείο για τις μάνες των αγνοουμένων ηρώων της Τουρκικής εισβολής του 1974. Μνημείο που φτιάχτηκε με την συνεισφορά των δύο κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου και είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής για τις μητέρες των αγνοουμένων. Μητέρες που έχουν συνδέσει τόσο έντονα και καταλυτικά την ψυχή και τη ζωή τους, με την αποφράδα εκείνη ημέρα που τα ηρωικά τέκνα τους χάθηκαν υπερασπιζόμενοι τα όσια και ιερά της Πατρίδας.

Μάνες ηρώων που κλήθηκαν να φυλάξουν Θερμοπύλες, ηρώων που η θυσία και η τεράστια προφορά τους λειτουργεί στη συλλογική μας συνείδηση ως φωνή διαρκούς μνήμης και εθνικού χρέους, έναντι των ιδίων, αλλά και έναντι της ένδοξης μακραίωνης ιστορίας μας.
Μάνες που στα οδοφράγματα τις θυμόμαστε να δακρύζουν, κρατώντας τη φωτογραφία του παιδιού τους. Κάποιες από αυτές δεν είναι σήμερα εδώ. «Έφυγαν» με τον καημό, «έφυγαν» πριν μάθουν τα νέα.

Μάνες που ήλπιζαν ότι κάποιος θα τους πει ότι είδε ζωντανό το γιο τους και μια μέρα, ίσως πολύ σύντομα, θα επιστρέψει. Του γιου που γέννησαν και χάρισαν στην Πατρίδα.

Έτσι τη θυμόμαστε την καθεμία μάνα των αγνοουμένων μας, υπερήφανη και υπομονετική.

Τιμούμε, λοιπόν, σήμερα τις μητέρες που προσέφεραν στην πατρίδα, στο έθνος και στον Κυπριακό Ελληνισμό, ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, «το ίδιο το παιδί τους», την ψυχή και το αίμα τους.

Τιμούμε τις μητέρες που προσέφεραν στην ελευθερία και στην ανεξαρτησία του έθνους μας.

Τιμούμε τις μητέρες που έβαλαν τα ιδανικά του λαού μας πάνω από τον πόνο τους.

Τιμούμε τις μητέρες που έφυγαν από τη ζωή, χωρίς να μάθουν ποτέ που βρίσκονται τα παιδιά τους, αλλά και αυτές που μέχρι σήμερα αναζητούν δικαίωση στον αγώνα τους.

Τιμούμε τις μητέρες που γαλούχησαν παλικάρια με το «Ή ταν ή επί τας» και έστειλαν τα παιδιά τους στο πάνθεον των ηρώων.

«Γιατί στους δοξασμένους άνδρες», λέει ο Περικλής, «τάφος είναι κάθε γωνιά της γης, και την ύπαρξή τους δεν τη φανερώνει μόνο η επιγραφή μιας στήλης σε κάποια γωνιά της πατρίδας, αλλά διατηρείται η ανάμνηση του ηρωισμού τους και στα ξένα, σκαλισμένη όχι σε κάποιο έργο τέχνης, αλλά στην καρδιά καθενός ανθρώπου».

Εμείς γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε το χρέος μας έναντι όλων όσοι προσέφεραν τη ζωή τους θυσία για την προάσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου.

Ήδη, όπως γνωρίζετε, κατά την υπουργική μου διαδρομή, έθεσα ως πρώτη προτεραιότητα την αναγνώριση των ηρώων της Κυπριακής τραγωδίας, την ανεύρεση των οστών των αγνοουμένων και τον επαναπατρισμό όσων ανήκαν σε Ελλαδίτες για να κηδευτούν με τις ανάλογες τιμές από τις οικογένειές τους.

Δεν θα μπορούσαμε, όμως, να κάνουμε τίποτα, χωρίς τη δική σας προσωπική παρέμβαση Εξοχότατε κ. Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οφείλω να πω ότι, μετά από πολλά χρόνια, με τη δική σας βοήθεια, αλλά και τη βοήθεια των Υπουργών Άμυνας της Κύπρου - και του σημερινού, αλλά και του κ. Φωκαΐδη - και την επιμονή των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων καταφέραμε να φέρουμε πίσω τους πρώτους νεκρούς που τους υποδέχθηκε η πατρίδα και οι συγγενείς τους μετά από 42, 43 και 44 χρόνια.

Με δική σας εντολή αλλά και του Πρωθυπουργού της Ελλάδος να ανοίξουμε επιτέλους τα αρχεία και να μάθουμε ποιος φταίει και όποιοι φταίνε να πληρώσουν αλλά δεν θα θάψουμε κάτω από τις ευθύνες κάποιων το έθνος, τους ήρωες και την ιστορία μας.

Η εισβολή στην Κύπρο δεν ήταν «exercise under permission», κανείς δεν είχε δικαίωμα να δώσει άδεια για την εισβολή και την κατοχή. Ήταν Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας, ήταν πόλεμος και οι ήρωες που «έπεσαν» σε αυτόν τον πόλεμο είναι ήρωες του Έθνους και της Πατρίδος και έτσι τους αναγνωρίζουμε.

Γνωρίζω τον καημό πολλών από τους αγωνιστές και γι’ αυτό το λόγο υποσχόμαστε, από εδώ, ότι θα συνεχιστεί η μάχη της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώπιον των τάφων των ηρώων, αλλά και εσάς, των επιζώντων και των συγγενών, μέχρι να βρεθεί και ο τελευταίος αγνοούμενος. Ορκιζόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε. Να είστε σίγουροι.

Σας θυμάμαι από τον «Ορφέα», ήμουν νέος φοιτητής μαζί με τον Θεόφιλο Γεωργιάδη. Μετά τον «Ορφέα» πηγαίναμε στον Φτωχόπουλο για να δούμε τι νέα έχουμε από τους αγνοούμενους και πώς θα συνεχίσουμε τον αγώνα.

Αυτή τη στιγμή με τη βοήθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Ελληνικής Δημοκρατίας αλλά και των Διεθνών Οργανισμών με νέα μέσα όπως το DNA, έχουμε προχωρήσει και θα προχωρήσουμε ακόμα περισσότερο μέχρι να διαπιστωθεί που βρίσκεται και ο τελευταίος ήρωάς μας.

Αναγνωρίζουμε το χρέος μας για τη δικαίωση της θυσίας τους, μέσω της συνεχιζόμενης προσπάθειάς μας, για επίτευξη μιας δίκαιης και λειτουργικής λύσης, η οποία να ακυρώνει τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής.

Θέλω, μαζί με εσάς, παρουσία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, να στείλουμε ένα μήνυμα στους γονείς των στρατιωτικών που βρίσκονται σήμερα φυλακισμένοι στις Φυλακές Υψίστης Ασφαλείας στην Αδριανούπολη.

Στέλνουμε ένα μήνυμα στους Έλληνες στρατιωτικούς να κρατήσουν ψηλά το κεφάλι, όπως το κρατούν αλλά και στους γονείς τους να κάνουν υπομονή.

Η Τουρκία είναι ίδια, δεν αλλάζει, συνεχίζει να παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, συνεχίζει να δολοφονεί και να συλλαμβάνει, να κρατά ομήρους χωρίς καν να έχει αποδώσει κατηγορίες.

Θα πρέπει να καταλάβει ότι απέναντί της θα έχει το σύνολο του ελεύθερου κόσμου.

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, κατόπιν οδηγιών, στη φετινή Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, που είναι ένα μεγάλο γεγονός για την Ελλάδα, η οποία βγαίνει πλέον από την εποχή της οικονομικής κρίσης, μέσα στο περίπτερο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας θα υπάρχει μία μεγάλη πινακίδα, με το «Δεν ξεχνώ» και μία αφιέρωση στους αγνοούμενους της Κύπρου, του Κυπριακού Αγώνα, αλλά και στους ήρωες που έδωσαν τη μάχη για την ελευθερία του έθνους.

Κλείνοντας, εκφράζω τη συμπαράσταση της ελληνικής κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, καθώς και την ευγνωμοσύνη όλων μας, προς τις οικογένειες των αγνοουμένων, σε εκείνους που έδωσαν τη μάχη, στον κ. Ήμελλο, αλλά και σε όλους όσοι έδωσαν τη μάχη για να γίνει σήμερα αυτό το μνημείο.

Να σας διαβεβαιώσω, για μια ακόμα φορά, ότι θα συνεχίσουμε και θα εντατικοποιήσουμε τις προσπάθειές μας, ώστε να δοθεί ένα τέλος στο μαρτύριο που βιώνετε.

Ενώνουμε τη φωνή μας με αυτή των συγγενών των αγνοουμένων μας και κυρίως τις μητέρες τους, τις οποίες τιμούμε σήμερα. Το δικαιούνται οι ήρωες αγνοούμενοί μας, το δικαιούνται τα παιδιά και οι σύζυγοί τους, το αξίζει το Ελληνικό έθνος. Το οφείλουμε όσοι έχουμε πάρει τα ηνία της εξουσίας μέχρι να κλείσουμε και τα δικά μας μάτια.

Αιωνία τους η μνήμη».