Αμφισβήτηση Τέντε για διάταξη Παυλόπουλου

Αν και η επίμαχη διάταξη έχει κριθεί συνταγματική από τις Ολομέλειες του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά την επεξεργασία του επίμαχου Διατάγματος το 2004 ο κ. Τέντες υποστήριξε ότι το άρθρο 11 του Π.Δ. 164/2004 που προβλέπει ότι υπό ορισμένες προϋποθέσεις οι διαδοχικές συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου συνιστούν σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου είναι αντισυνταγματικό.

Σύμφωνα με το εν λόγω άρθρο: «διαδοχικές συμβάσεις οι οποίες έχουν συναφθεί πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος Διατάγματος (σ.σ. 19.7.2004) και είναι ενεργές έως την έναρξη ισχύος αυτού, συνιστούν εφεξής σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, εφόσον συντρέχουν αθροιστικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις: Συνολική χρονική διάρκεια διαδοχικών συμβάσεων τουλάχιστον 24 μηνών έως την έναρξη ισχύος του διατάγματος, ανεξαρτήτως αριθμού ανανεώσεων συμβάσεων ή τρεις τουλάχιστον ανανεώσεις πέραν της αρχικής συμβάσεως με συνολικό ελάχιστο χρόνο απασχολήσεως 18 μηνών μέσα σε συνολικό χρονικό διάστημα 24 μηνών από την αρχική σύμβαση».

Ωστόσο, ο κ. Τέντες τόνισε ότι το επίμαχο άρθρο 11 είναι αντίθετο στο άρθρο 103 του Συντάγματος το οποίο δεν επιτρέπει την μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου σε αορίστου χρόνου. Παράλληλα, επισήμανε ότι «το άρθρο 11 κινείται στην αποκρουόμενη από το Σύνταγμα λογική της πρακτικής του παρελθόντος των “τακτοποιήσεων” και των “μετατροπών”..».

Παρά την κρίση του αυτή πάντως ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου τάχθηκε υπέρ της δικαίωσης συμβασιούχου εργαζομένης στο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (Τ.Ε.Ι.) Λαμίας.