Παυλόπουλος: Τα δικαιώματα των παιδιών είναι κατ΄εξοχήν ζήτημα πολιτισμού
Στην ειδική τελετή τιμήθηκε η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού και παραβρέθηκαν μαθητές και εκπαιδευτικοί από το 87ο Δημοτικό Σχολείο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Αθήνας, το Μουσικό Γυμνάσιο Ιλίου και το 1ο ΕΠΑΛ της Σιβιτανιδείου Σχολής.
Ο κ. Παυλόπουλος τόνισε ότι μια Πολιτεία δείχνει στον ύψιστο βαθμό τον πολιτισμό της, όταν συμπεριφέρεται με τον τρόπο που πρέπει στο παιδί, την ώρα που αρχίζει να δημιουργεί την προσωπικότητά του, και το προετοιμάζει για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος και τον πραγματικό κόσμο που είναι γεμάτος αντιφάσεις. Αναφέρθηκε, επίσης, στα τεράστια προβλήματα, που αντιμετωπίζουν σήμερα τα παιδιά, ακόμα και στις πιο προηγμένες χώρες και υπογράμμισε την ανάγκη συνεργασίας της Πολιτείας, της οικογένειας και των οργανώσεων για την προστασία, των Δικαιωμάτων των Παιδιών, σημειώνοντας ότι η διαμόρφωση του χαρακτήρα τους, είναι το μεγαλύτερο χρέος που έχουμε.
Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Παυλόπουλος υπενθύμισε ότι η 20ή Νοεμβρίου ως ημέρα αφιερωμένη στα Δικαιώματα του Παιδιού χρησιμεύει στην Παγκόσμια Κοινότητα ως διαρκής υπενθύμιση της υποχρέωσής της, να διασφαλίζει την προστασία και την ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας σε συνθήκες ειρήνης, ευημερίας, ελευθερίας, δικαιοσύνης και ίσων ευκαιριών.
Επισήμανε, επίσης, ότι χρειάσθηκαν 30 χρόνια από την 20ή Νοεμβρίου 1959, οπότε υιοθετήθηκε από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ η «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού», μέχρι την 20ή Νοεμβρίου 1989, οπότε υιοθετήθηκε ομόφωνα από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, σε συνέχεια της ανωτέρω Διακήρυξης, η «Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού», για να γίνει το αυτονόητό, δηλαδή να επικυρωθεί και τεθεί σε ισχύ απ' όλα, σχεδόν, τα κράτη του κόσμου.
Παράλληλα, υπογράμμισε ότι η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι ένα νομικά δεσμευτικό κείμενο για τα κράτη-μέλη της και περιέχει έναν πλήρη κατάλογο κατοχύρωσης Δικαιωμάτων του Παιδιού, τα οποία είναι απαραίτητα:
Πρώτον, για την αρμονική και ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, σωματικής, πνευματικής, πολιτιστικής, ψυχικής, ηθικής και κοινωνικής.
Δεύτερον, για την επιβίωσή του και την προστασία του από κάθε μορφή βίας, εκμετάλλευσης, σκληρής, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης.
Τρίτον για την έκφραση των σκέψεών του και των πεποιθήσεών του. Στην κατηγορία αυτήν, όπως σημείωσε, περιλαμβάνονται, π.χ., τα δικαιώματα με τα οποία κατοχυρώνεται η ελευθερία της έκφρασης και της γνώμης, η ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας, το δικαίωμα του σεβασμού στην ιδιωτική του ζωή, το δικαίωμα στην πρόσβαση στην πληροφορία.
Ειδική αναφορά έκανε επίσης και στην ελληνική πραγματικότητα, σημειώνοντας ότι, εκτός από τα διεθνή νομικά κείμενα για την προστασία του Παιδιού, και το Σύνταγμά μας, με βάση τις διατάξεις του άρθρου 21 παρ. 1, πλέον της κατοχύρωσης του θεσμού της οικογένειας, κατοχύρωσε για πρώτη φορά, αυτοτελώς, την προστασία, εκ μέρους του κράτους, και της παιδικής ηλικίας.
Ωστόσο, υπογράμμισε ότι, παρά την υιοθέτηση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, αλλά και άλλων διεθνών και υπερεθνικών νομικών κειμένων, εκατομμύρια παιδιά, σε όλο τον κόσμο, υποφέρουν από την πείνα και τη φτώχεια, βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, την εγκατάλειψη, τη σωματική και ψυχική βία, στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης αλλά και της πρόσβασης σε βασικές συνθήκες υγιεινής και περίθαλψης.
«Υπό τα δεδομένα αυτά ο κόσμος δεν είναι -τουλάχιστον σε όλη του την έκταση- «κατάλληλος» για τα παιδιά. Απαιτείται συστηματική δράση και συνεχής εγρήγορση. Κανένα νομικό κείμενο, κανόνας δικαίου ή αρχή δικαίου δεν μπορεί να συντελέσει στην προστασία της παιδικής ηλικίας, εάν δεν μετασχηματισθεί σε συγκεκριμένα, συστηματικά και πρακτικά εφαρμόσιμα, μέτρα και πολιτικές. Πρέπει, όλοι, ν' αντιληφθούμε ότι η προστασία των παιδιών μας είναι η μεγαλύτερη επένδυση για τα έθνη και τις κοινωνίες ξεχωριστά, αλλά και για την ανθρωπότητα στο σύνολό της» υπογράμμισε ο κ. Παυλόπουλος.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ- ΜΠΕ
Φωτογραφίες: Eurokinissi