Πέθανε ο διεθνούς φήμης γλύπτης Takis
Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή μέσω ανάρτησης στη σελίδα Takis Foundation.
«Με βαθιά θλίψη το Ίδρυμα Τάκις ανακοινώνει την απώλεια του διεθνούς γλύπτη Παναγιώτη Βασιλάκη, γνωστό ως Tάκι. Ένας αληθινός πρωτοπόρος, επαναστάτης και θρύλος. Θα μείνει για πάντα αλησμόνητος» αναφέρει η ανάρτηση, και συνεχίζει: «Ένα παραγωγικό και δημιουργικό μυαλό, του οποίου η εφευρετικότητα, το πάθος και η φαντασία ήταν αστείρευτα, ο Τάκις διερεύνησε πολλούς καλλιτεχνικούς και επιστημονικούς ορίζοντες, όπως μεταξύ άλλων τη μουσική και το θέατρο, και επαναπροσδιόρισε τα όρια στην τέχνη».
Η ίδια ανακοίνωση αναφέρεται στην πολυδιάστατη δημιουργική ιδιοφυΐα του, τη γενναιοδωρία του και την εξαιρετική του διάθεση. «Ο Τάκις ήταν μπροστά από την εποχή του, γεγονός που συνέβαλε στη διεθνή του επιτυχία. Σήμερα, χάσαμε όλοι ένα εξαιρετικό πνεύμα» τονίζει η ανακοίνωση.
«Το Ίδρυμα Τάκις εκφράζει στα μέλη της οικογένειά του, στους συγγενείς και τους φίλους του τα βαθύτατα συλλυπητήριά του. Ο μεγαλύτερος φόρος τιμής που μπορούμε να αποτίσουμε σήμερα είναι να συνεχίσουμε να ακολουθούμε το οραματιστικό του μονοπάτι, όπου -παραθέτοντας τα λόγια του Τάκι- "όλα είναι μυαλό και κίνηση", έτσι ώστε να διαιωνιστεί η μοναδική του κληρονομιά. Σας ευχαριστούμε που σέβεστε την ιδιωτικότητα που απαιτείται σε μια τέτοια στιγμή» καταλήγει λέγοντας.
O Takis γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Η παιδική και εφηβική του ηλικία σημαδεύτηκαν από τους πολέμους.
Ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία σε ηλικία 20 ετών, παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειάς του.
Η έκθεση στο Tate Modern του Λονδίνου
Πριν από λίγο καιρό, στις 3 Ιουλίου, άνοιξε τις πόρτες της μεγάλη έκθεση με έργα του γλύπτη στην Tate Modern του Λονδίνου.
Στα έργα αυτά, Ο Takis είχε χρησιμοποιήσει το μαγνητισμό για να οπτικοποιήσει με το δικό του τρόπο όλα τα φυσικά φαινόμενα της μετα-Αϊνστάιν εποχής.
Στον πίνακά του Telepainting, του 1959-1960, τρεις μεταλλικοί κώνοι κρέμονται από κλωστές μπροστά από ένα μονόχρωμο καμβά. Αντί να κρέμονται κάθετα, «πετάνε» οριζόντια, καθώς ισχυροί μαγνήτες, κρυμμένοι κάτω από τον καμβά, τους τραβούν.
Αντί να απεικονίζει τρίγωνα και κυλίνδρους σε ένα φανταστικό χώρο, ο Takis δημιουργούσε μια σχέση ανάμεσα σε στερεά αντικείμενα στον πραγματικό χώρο και το κάνει με τους μαγνήτες.
Αυτό ήταν, άλλωστε, κάτι που δεν βαριόταν ποτέ: το επαναλάμβανε ξανά και ξανά καθώς δημιουργούσε το ένα έργο μετά το άλλο.