Γυναίκα από τη Βυζαντινή στη σύγχρονη τέχνη

Πάντα αποτελούσε αγαπημένο θέμα της Τέχνης και σ’ αυτήν οφείλονται τα περισσότερα μεγάλα έργα που έμειναν στην Ιστορία.

Στην ελληνική αρχαιότητα, εκτός από τη Λέσβο, η γυναίκα είχε δυστυχώς ασήμαντο ρόλο.

Αλλά και στη θρησκεία η γυναίκα πάντα λατρευόταν ως κάτι το υπέρτατο, μια θεότητα ανώτερη από τον κάθε βασιλιά. Όπως στον Χριστιανισμό που η Παναγία λατρεύεται ως γυναίκα, μάνα, η Ζωοδόχος. Το όνομα της Παρθένου Μαρίας, το ιερότερο ανθρώπινο πρόσωπο της Ορθοδοξίας, συνοδεύεται από ένα μεγάλο αριθμό προσωνυμιών: Παναγία η βρεφοκρατούσα, η Γοργοεπήκοος, η Γλυκοφιλούσα (Λέσβος), η Γρηγορούσα, η Μεγαλόχαρη. Όποιο και αν είναι το προσωνύμιο, το πρόσωπο είναι ένα, η Παναγία μας.

Αλλά και ο Όμηρος στην εποχή του το υπογράμμιζε κιόλας στους στίχους του: Οι άντρες εδώ γνέθουν, ενώ οι γυναίκες τραγουδούν και χορεύουν ολημερίς.

Σε οποία εποχή και αν κοιτάξουμε, το θηλυκό στοιχείο έδινε το στίγμα του σε κάθε μορφή τέχνης, από την αρχαιότητα ως το Βυζάντιο και από τον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα, η γυναίκα ήταν και θα είναι πάντα η ομορφότερη σκέψη για τους καλλιτέχνες, αυτό που θα ξυπνάει τα πάθη και θα δίνει το λάκτισμα στο πινέλο για δημιουργίες μαγικές…

Για του λόγου το αληθές παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο: