Θέατρο στα χρόνια του Covid19: Πώς το βιώνουν οι ηθοποιοί; Αντωνίου και Ασίκη μιλούν στο Newsbomb.gr

Από τον περασμένο Μάρτιο, η χώρα μας, βρίσκεται αντιμέτωπη με μία πρωτόγνωρη συνθήκη, η οποία μας έχει στερήσει πολλά, με σημαντικότερο όλων την ίδια τη ζωή.

Ο περιορισμός των μετακινήσεων, η εξ αποστάσεως εργασία, η απομόνωση στα σπίτια μας μπροστά σε μία οθόνη και η γενικότερη έλλειψη επαφής και συναναστροφής με τον κόσμο γύρω μας, αναμφισβήτητα μας έχει πλήξει όλους σωματικά και ψυχολογικά, προκαλώντας φόβο, ανασφάλεια, ακόμα και απογοήτευση.

Η πανδημία του κορονοϊού φυσικά, δεν άφησε αλώβητο το θέατρο σε παγκόσμιο επίπεδο, σφραγίζοντας όλες τις παραστατικές τέχνες αλλά και τους εργαζόμενους στον χώρο του θεάματος, που για μία ακόμη φορά βρίσκεται στο περιθώριο, μετρώντας τις πληγές του.

Ήδη από τον περασμένο Μάρτιο η βιομηχανία του θεάτρου είναι σε κρίση, αφού παραστάσεις και φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο ακυρώθηκαν ή αναβλήθηκαν για ένα... απροσδιόριστο μέλλον.

Το οικονομικό πλήγμα, αν μη τι άλλο, είναι από τα μείζονα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο συγκεκριμένος κλάδος, ωστόσο, σημαντική είναι και η ψυχολογική «ανισορροπία» που έχει προκαλέσει στους ανθρώπους του χώρου, αυτή η αναγκαστική αλλά και επιτακτική κατάσταση - όπως εξηγούν ο κ. Αντώνης Αντωνίου και η κυρία Νατάσα Ασίκη, στο Newsbomb.gr.

Μιλώντας με έναν ηθοποιό η πρώτη ερώτηση που σου έρχεται στο μυαλό, εάν βγάλεις εκτός συζήτησης το κομμάτι της ανεργίας, είναι «ποια τα συναισθήματά τους όλο αυτό το διάστημα που είναι μακριά από το θεατρικό σανίδι»;

Στην συζήτηση που είχα με τον κ. Αντώνη Αντωνίου και την κυρία Νατάσα Ασίκη, οι οποίοι πέρα από ζευγάρι στο θέατρο είναι ζευγάρι και στη ζωή, θέλησα να καταλάβω τι είναι αυτό που λείπει περισσότερο σε δύο καταξιωμένους ηθοποιούς, των οποίων κάθε θεατρική, τηλεοπτική ή κινηματογραφική εμφάνιση, εγείρει συναισθήματα, προκαλώντας και οξύνοντας το αίσθημα του κοινού.

Μπορεί να είναι από τους τυχερούς - όπως λένε και οι ίδιοι - που εργάζονται στην τηλεόραση αυτή τη ζοφερή περίοδο, καθώς ο κ. Αντωνίου πρωταγωνιστεί στην πολυαγαπημένη και μακροβιότερη ελληνική κωμική τηλεοπτική σειρά «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» και η κυρία Ασίκη μαγεύει με την ερμηνεία της, στη νέα κωμική και δραματική οικογενειακή τηλεοπτική σειρά εποχής της ΕΡΤ «Τα καλύτερά μας χρόνια», ωστόσο μιλώντας λίγα λεπτά μαζί τους, θα αντιληφθείς πως το θέατρο είναι η μεγάλη τους αγάπη, που δεν μπορεί να βρει «υποκατάστατα».

Το «λουκέτο» στις θεατρικές σκηνές, έχει «παγώσει» προσωρινά την άμεση επαφή και συναναστροφή των ηθοποιών με τους θεατές, που όπως υπογραμμίζουν και οι δύο, «κρύβει» όλη τη μαγεία και τη μοναδικότητα της θεατρικής Τέχνης, την οποία χαρίζουν απλόχερα εδώ και πολλά συναπτά έτη, στην «Θεατρική Σκηνή» του Αντώνη Αντωνίου στην Κυψέλη, η οποία πλέον είναι περισσότερο ένα «καταφύγιο» ή ένα δεύτερο σπίτι για εκείνους, παρά ο χώρος εργασίας τους.

Διαβάστε αναλυτικά ολόκληρη την συνέντευξη:

Πώς νιώθετε γενικότερα όλο αυτό το διάστημα μακριά από το θέατρο; Εάν μπορούσατε να προσδιορίσετε ποιο είναι αυτό που σας λείπει περισσότερο όλο αυτό το διάστημα, θα ήταν η καθημερινότητα και η ρουτίνα του «ετοιμάζομαι και πηγαίνω στο θέατρο, κάθομαι στο καμαρίνι κ.ο.κ.» ή το «να ανέβω στη σκηνή, να ερμηνεύσω το ρόλο και να έχω αυτή την πολύ στενή επικοινωνία και επαφή με τους θεατές»;

«Ναι μεν μου λείπει πάρα πολύ το θέατρο, καθώς αλλιώς νιώθεις σαν ηθοποιός στο θέατρο, αλλά υπάρχει μία πανδημία που είναι αδιαπραγμάτευτη και από την οποία προκύπτουν και πολλά πρακτικά ζητήματα, στα οποία εγώ - αν και είμαι από τους τυχερούς που δουλέυουν και στην τηλεόραση, οπότε υπάρχει το αίσθημα ότι κάτι κάνω και δεν κάθομαι αλλά και η οικονομική κάλυψη - δεν θα ήθελα να παίζω αυτό τον χειμώνα στα θέατρα, αφού ο φόβος λόγω της πανδημίας, είναι πολύ παραπάνω από όλα τα υπόλοιπα», ανέφερε η κυρία Νατάσα Ασίκη, η οποία επεσήμανε πως η αλληλεπίδραση ανάμεσα στους ηθοποιούς και το κοινό, είναι ένα από τα μεγάλα κενά που έχει δημιουργήσει η κατάσταση που βιώνουμε, ωστόσο μιλάμε για μία αναγκαστική συνθήκη, καθώς υπάρχει ο κορονοϊός.

Με την σειρά του ο κ. Αντώνης Αντωνίου, ο οποίος πέρα από την ιδιότητα του ηθοποιού και σκηνοθέτη, είναι και θεατρικός παραγωγός στην «Θεατρική Σκηνή» στην Κυψέλη, αναφέρθηκε στους δικούς του προβληματισμούς αναφορικά με τον κλάδο, λέγοντας πως «Το θέατρο έχει λείψει πολύ αυτόν τον έναν χρόνο αλλά έχουμε πανδημία και προέχει αυτο, ωστόσο εφόσον υπάρχει μία τέτοια κατάσταση, αυτό που προέχει και πρέπει να γίνει είναι να αποζημιωθούν οι καλλιτέχνες και να στηριχθούν οικονομικά στα πλαίσια της αξιοπρέπειας και της σωστής επιβίωσης. Αυτό ισχύει, βεβαίως, για όποιον κλάδο με κρατική εντολή παραμένει κλειστός, πρέπει δηλαδή να συντηρείται οικονομικά με έξοδα του κράτους. Δεν μπορώ να πω ότι είναι αβάσταχτο να μείνουμε έναν χρόνο χωρίς θέατρο, γιατί τα στατιστικά δείχνουν πως από τους 10.000 ηθοποιούς, κάθε χρόνο δουλεύουν το πολύ οι 2.000, οι υπόλοιποι μπορούν να μείνουν εκτός ένα, δύο χρόνια, μέχρι να βρούν μια δουλειά και να ξαναδουλέψουν κάνοντας λίγο τηλεόραση, σινεμά, ραδιόφωνο, Δευτερότριτα... όλοι κάπως έτσι παλέυουμε. Ωστόσο, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι παρόλο που για ένα διάστημα οι ηθοποιοί μπορούν να μείνουν χωρίς θέατρο, δεν μπορούν να μείνουν άνεργοι, χωρίς κανένα εισόδημα και καμία οικονομική στήριξη».

Αναφερόμενος στην αποχή του από το θεατρικό σανίδι τον τελευταίο χρόνο, ο καταξιωμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης κ. Αντώνης Αντωνίου, εξέφρασε όλους εκείνους τους λόγους για τους οποίους του λείπει το θέατρο το συγκεκριμένο διάστημα. «Μου έχει λέιψει πολύ και η ρουτίνα αλλά και η αγωνία του τι θα γίνει σε κάθε παράσταση, όλη αυτή η ανασφάλεια του τι θα γίνει σήμερα, αύριο, μεθάυριο μου λείπουν, καθώς το θέατρο είναι μία ροή συγκινήσεων και απολαύσεων η οποία δεν έχει πάτο, δεν έχει τέλος. Είναι η ζωή του κάθε ηθοποιού, το οξυγόνο του. Φυσικά έμεις έχουμε κα την τηλεόραση σαν μία δικλίδα, γεγονός που κάνει λιγότερο βασανιστική όλη αυτή την κατάσταση. Από αυτή την πλευρά, το θέατρο λείπει πάρα πολύ από τις ζωές μας, ωστόσο βάζοντας κάτω κάποια λογική, μπορείς να περιμένεις να περάσει αυτή η συμφορά για να το απολαύσεις μετά σε πιο ολοκληρωμένες μορφές από τα ημίμετρα, τα live streaming και όλη αυτή την υποχρεωτική μιζέρια, που την επιβάλλει φυσικά η πανδημία».

Αλήθεια, ποια είναι η γνώμη σας για τις live streaming παραστάσεις; Σας φοβίζει αυτού του είδους η «αντικατάσταση» της σκηνής; Είναι ένας τρόπος ο θεατής να έρθει πιο κοντά με το θέατρο σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς ή είναι ίσως ένας λόγος για να χάσει το θέατρο την μοναδικότητά του που δεν είναι άλλη από την άμεση επαφή με τον κόσμο;

«Δεν με τρομάζει καθόλου όλο αυτό που γίνεται με τις live streaming παραστάσεις, αλλά ούτε και μου αρέσουν, καθώς χάνεται η δυναμική του θεάτρου, που είναι το ''πάρε-δώσε'' με τον θεατή ζωντανά», σχολίασε η κυρία Ασίκη, σχετικά με το ζήτημα των online παραστάσεων που εδώ και κάποιους μήνες απασχολεί τα καλλιτεχνικά δρώμενα. «Φυσικά, σε τέτοιους καιρούς το θέατρο μπορεί να αντικατασταθεί, εφόσον ο κόσμος έχει ανάγκη να δει μια παράσταση, αλλά είναι η φύση αυτού του λειτουργήματος τέτοια, που δεν μπορεί να γίνει στο 100% μια τέτοιου είδους αντικατάσταση», επισημαίνει η κυρία Ασίκη.

Ο κ. Αντωνίου, υμνώντας την μοναδικότητα της θεατρικής Τέχνης, η οποία δεν αντικαθίσταται, όπως λέει, σχολίασε μεταξύ άλλων πως «Δεν μου αρέσουν οι live streaming παραστάσεις. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι βγήκε το σινεμά πριν από 100 χρόνια, βγήκε η τηλεόραση πριν από λίγα χρόνια, το θέατρο όμως έμεινε αναλλοίωτο, με την δική του οντότητα, προσωπικότητα και τους δικούς του κανόνες και νόμους. Άλλο είναι να βλέπεις σε ένα γυαλί, χωρίς να έχεις την ανάσα, και τα ρεύματα - όχι μόνο αυτά που έρχονται προς εσένα αλλά και αυτά που δίνεις κι εσύ στην σκηνή σαν θεατής. Εάν αυτή η επίδραση θεατή - ηθοποιού πάψουν, έχεις απλώς μία μορφή τέχνης που μπορείς να την ονομάσεις όπως θες, αλλά το θέατρο είναι θέατρο, δεν υποκαθίσταται με τίποτα. Στην ανάγκη, σε μία πανδημία για παράδειγμα, μπορείς να το μεταχειριστείς αυτό με τις Online παραστάσεις και σίγουρα γίνονται πολύ αξιόλογες δουλειές, αλλά και πάλι θα ξέρεις ότι το υλικό που βγάζεις είναι στο 30%».

Θέλοντας να δώσουμε μία λίγο πιο αισιόδοξη ματιά για το θέατρο και το ''τι μέλλει γενέσθαι'' σχετικά με αυτό, πιστεύετε οτι θα είναι καλύτερα τα πράγματα μετά τον ένα χρόνο αποχής των θεατρικών σκηνών από τα δρώμενα, λαμβάνοντας υπόψιν και όλα τα τραγικά περιστατικά που ήρθαν στο «φως» της δημοσιότητας και συνεχίζουν να έρχονται το τελευταίο διάστημα, σχετικά με το εργασιακό bullying και την ψυχική και σωματική κακοποίηση στον χώρο; Θεωρείτε ότι θα υπάρξει μια κάποιου είδους «κάθαρσις» στον καλλιτεχνικό κόσμο, η οποία πέρα από καλύτερες συνθήκες εργασίας, θα προσφερει και μεγαλύτερη έμπνευση και δημιουργία πάνω στη σκηνή;

«Νομίζω ότι το ένα είναι ανεξάρτητο από το άλλο, η έμπνευση δηλαδή δεν νομίζω πως συνδέεται με ολο αυτό το σκάνδαλο που έγινε. Πιθανά, όλη αυτή η απραξία του ενός χρόνου να βοήθησε στο να βγούνε κάποια πραγματα προς τα έξω και να μην υπάρχει τόσο έντονος ο δισταγμός. Παρόλα αυτά, μιλάμε για κάτι που δεν γίνεται μόνο στον συγκεκριμένο χώρο, επομένως δεν πιστέυω ότι τέτοια μεμονωμένα περιστατικά, μπορούν να αμαυρώσουν το κομμάτι της δημιουργικότητας των καλλιτεχνών, σε συνολικό επίπεδο», εξήγησε η κυρία Νατάσα Ασίκη, υπογραμμίζοντας ότι το θέατρο και η τέχνη είναι κάτι ανώτερο όλων αυτών, όπως και η καλλιτεχνική έμπνευση και δημιουργία.

Εάν αφήσουμε λίγο στην άκρη το κομμάτι της ανεργίας που είναι το πρώτο μέλημα όλων, όπως προαναφέραμε, και ψάχνοντας ίσως να βρούμε ένα θετικό στοιχείο σε όλη αυτή τη ζοφερή κατάσταση που μας έχει οδηγήσει η πανδημία του κορονοϊού, εκτιμάτε ότι κάποια στιγμή ο εκάστοτε ηθοποιός - εφόσον αναμφισβήτητα μιλάμε για ένα επάγγελμα που απαιτεί και προκαλεί μεγάλη συναισθηματική ένταση και φόρτιση - έχει την ανάγκη να πάρει μία απόσταση και να μείνει με τον εαυτό του, χωρίς να διεισδύσει σε κάποιον ρόλο ή σε κάποιον χαρακτήρα;

«Για πάνω από 30 χρόνια, μόνο δύο φορές έχω μείνει εκτός θεάτρου τον χειμώνα, οπότε θεωρώ ότι η συγκεκριμένη συνθηκη μου έκανε πολύ καλό, καθώς μιλάμε για ένα επάγγελμα το οποίο σου «γεννά» καθημερινά πολύ δυνατά συναισθήματα. Φυσικά, δεν είναι ότι μου έκανε καλό μόνο το γεγονός ότι αποφορτίστηκα αλλά και το ότι πλέον νιώθω ότι θα ξαναμπώ σε όλο αυτό με περισσότερη ενέργεια. Εάν λοιπόν ξεχωρίσεις τα πολλά αρνητικά που υπάρχουν, όλο αυτό που συμβαίνει έχει και αρκετά θετικά στοιχεία», δήλωσε στο Newsbomb.gr η κυρία Ασίκη.

Με την σειρά του ο κ. Αντωνίου, υπογράμμισε πως αυτό το αναγκαστικό κλείσιμο που έχει επιβληθεί λόγω πανδημίας το τελευταίο διάστημα, δεν του έχει αφήσει κάποιο θετικό συναίσθημα. «Είναι η φύση της δουλειάς μας τέτοια, που οι αγωνίες και οι ανασφάλειες που περνάει ο κάθε ηθοποιός κατά τη διάρκεια μιας θεατρικής σεζόν, είναι μέρος της ζωής του, ένα κομμάτι της καθημερινής του ρουτίνας. Προσωπικά μου λείπει αυτή η αγωνία πριν και μετά από κάθε παράσταση».

Σχετικά με τα μελλοντικά σχέδια για την «Θεατρική Σκηνή», ο κ. Αντωνίου ανέφερε πως η παράσταση που δεν παίχτηκε τη φετινή σεζόν - το Θεατρικό έργο του Έντουαρντ Άλμπι «Μια Ευαίσθητη Ισορροπία» - λόγω συνθηκών, θα πραγματοποιηθεί από του χρόνου τον Οκτώβρη, καλώς εχόντων των πραγμάτων. «Οι πρόβες έχουν ολοκληρωθεί αλλά από Σεπτέμβρη θα πρέπει να τις ξαναφρεσκάρουμε ούτως ώστε να είμαστε έτοιμοι για τον Οκτώβρη», κατέληξε.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.