Θανάσης Βέγγος: 10 χρόνια χωρίς τον «καλό μας άνθρωπο»

Ο άνθρωπος που μας χάρισε άφθονο γέλιο, πέρασε μεγάλες πίκρες στη ζωή του. Έκλαψε πολύ... Το αποκάλυψε δακρύζοντας, κατά την διάρκεια βράβευσής του στον Kορυδαλλό (2002).

"Kαλοί μου άνθρωποι... Πρέπει να κουραστήκατε απ' την ακατάσχετη βεγγολογία (σσ. έλεγαν όλοι καλά λόγια για τον Bέγγο, παρουσιάζοντάς τον), –εγώ πάντως κουράστηκα. Tο χάρηκα, αλλά κουράστηκα! Eιλικρινά, δεν πιστεύω ότι έκανα πάρα πολύ σπουδαία πράγματα στην καριέρα μου. Για ένα πράγμα όμως σας διαβεβαιώ: ότι στη γαλέρα της ζωής μου (κλαίει) τράβηξα άγριο κουπί".

'Ηταν αυτοδίδακτος ηθοποιός. Τον ανακάλυψε ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος, που του έδωσε δυο εκπληκτικούς ρόλους στις ταινίες "Μαγική Πόλη" και "Δράκος". Έτσι ξεκίνησε η καριέρα του στον κινηματογράφο.

"Δουλεύω με το ένστικτο, δεν έχω κανένα ταλέντο, μόνο αυτή τη φάτσα. Εδώ είναι αποτυπωμένη όλη η μιζέρια, όλη η δυστυχία, όλος ο πόνος του ασήμαντου Έλληνα" είχε αναφέρει σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του.

Όταν τον ρώτησαν τι σημαίνει ευτυχία για αυτόν, απάντησε:

«Έπρεπε να γεράσω, για να μάθω τι είναι ευτυχία. Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια… Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια. Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν… Χάσιμο χρόνου».

Όταν τον ρώτησαν τι "Τι κρατάτε από τη ζωή σας;" απάντησε:

"Οτι με αγάπησαν 4 εκατομμύρια άνθρωποι και με μίσησαν τρεις. Νομίζω ότι δεν θα είναι παραπάνω".

Τα παιδικά χρόνια

Ο Θανάσης Βέγγος (Νέο Φάληρο, 29 Μαΐου 1927 - Αθήνα, 3 Μαΐου 2011) ήταν Έλληνας κωμικός ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου και σκηνοθέτης.

Επίσης υπήρξε ιδρυτής της εταιρείας ΘΒ Ταινίες Γέλιου. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Βέγκος και όπως είχε πει, το έγραφε με "γγ" όταν έγινε ηθοποιός γιατί φαινόταν καλύτερα στο μάτι. Έχει παίξει σε 126 ταινίες, σε 52 από τις οποίες ως πρωταγωνιστής και έχει σκηνοθετήσει (πρωταγωνιστώντας ταυτόχρονα) ακόμη επτά ταινίες. Θεωρείται ένας από τους πιο δημοφιλείς κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ μέχρι και το τέλος της ζωής του συνέχιζε να εμφανίζεται σε ταινίες, στην τηλεόραση και το θέατρο.

Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Νέο Φάληρο, και γονείς του ήταν ο Βασίλης και η Ευδοκία Βέγκου, των οποίων ήταν και το μοναδικό παιδί. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος, συγκεκριμένα εργαζόταν στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού, ενώ ήταν και ήρωας της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο εκδιώχθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων.

Η απόλυση του πατέρα του προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια του Θανάση, κάτι που τον ανάγκασε να ριχτεί στον αγώνα για το μεροκάματο. Κυριότερη, μεταξύ των επαγγελμάτων με τα οποία ασχολήθηκε, ήταν η απασχόλησή του σε επεξεργασίες δερμάτων. Παράλληλα έκανε διάφορα θελήματα στη γειτονιά.

Εξορία και πρώτα βήματα

Τα χρόνια 1948-1950 υπηρέτησε τη θητεία του ως "ανεπιθύμητος" στρατιώτης στη Μακρόνησο, όπου γνωρίστηκε με τον μετέπειτα γνωστό σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο.

Αυτή η γνωριμία οδήγησε στην πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, το 1954, στην ταινία Μαγική Πόλη του Κούνδουρου.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια έπαιξε μικρούς ρόλους, εργαζόμενος παράλληλα και ως φροντιστής στα κινηματογραφικά πλατό.

Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε σε μερικές από τις πιο ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως Ο δράκος, Διακοπές στην Αίγινα, Μανταλένα, Ο Ηλίας του 16ου, Ποτέ την Κυριακή.

Ο πρώτος του μεγάλος ρόλος είναι μαζί με τον Νίκο Σταυρίδη στην ταινία Οι δοσατζήδες του 1960.

Τον ίδιο καιρό, το 1959, πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού, όχι από Σχολή, αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή. Η πρώτη του θεατρική παράσταση ήταν στην επιθεώρηση «Ομόνοια πλατς-πλουτς», δίπλα στους Νίκο Ρίζο και Γιάννη Γκιωνάκη.

Κινηματογράφος - τηλεόραση

Τα επόμενα χρόνια, συνεργαζόμενος κυρίως με τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη, αναπτύσσει τον τύπο του νευρικού, αεικίνητου τύπου, που τον καθιέρωσε και αρχίζει να γίνεται δημοφιλής.

Με ταινίες όπως Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ, Μην είδατε τον Παναή, Ζήτω η τρέλλα!, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης, καθιερώνεται στη συνείδηση του κοινού. Το 1964, σε αναζήτηση καλλιτεχνικής ελευθερίας, ίδρυσε τη δική του εταιρεία παραγωγής ΘΒ-Ταινίες Γέλιου.

Την περίοδο 1965-1969, συνεργαζόμενος με τον Πάνο Γλυκοφρύδη και τον Ερρίκο Θαλασσινό, αλλά και σκηνοθετώντας ο ίδιος κάποιες φορές, γύρισε τις καλύτερες κατά γενική ομολογία ταινίες του, όπως τις Φανερός πράκτωρ 000, Τρελός, παλαβός και Βέγγος, Ποιος Θανάσης;, που τις χαρακτηρίζουν το σουρεαλιστικό χιούμορ, ο αυτοσχεδιασμός και η πηγαία ερμηνεία.

Παρά την εμπορική και καλλιτεχνική τους επιτυχία, οι ταινίες αυτές οδηγούν την εταιρεία του Βέγγου σε κλείσιμο και τον ίδιο σε οικονομική καταστροφή, από την οποία θα συνέλθει μόνο μετά από πολλά χρόνια.

Η καριέρα του συνεχίζεται με τον σκηνοθέτη Ντίνο Κατσουρίδη, ενώ η δημοτικότητά του παραμένει σταθερή κι οδηγεί στην αποθέωσή του από τον κόσμο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης του 1971, όπου η ταινία Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση; αποσπά τα βραβεία κριτικών και κοινού.

Στην βράβευση για το έργο ζωής του Θανάση Bέγγου, στα βραβεία Status- Keep Walking 2009, ο ηθοποιός είπε ένα ταπεινό «σας ευχαριστώ», όταν όλος ο κόσμος είχε σηκωθεί όρθιος και τον χειροκροτούσε. Στα πρώτα κινηματογραφικά βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (3.05.2010) περιορίστηκε πάλι στη φράση: στο «σας ευχαριστώ».

Σημαντική ταινία στην καριέρα του, είναι Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας του 1976. Η θεματολογία των ταινιών του μετατοπίζεται προς την κοινωνική κριτική, ενώ το 1983 σταματά για λίγα χρόνια να κάνει κινηματογράφο.

Τη δεκαετία του 1980 ασχολείται με το γύρισμα έξι βιντεοταινιών και της τηλεοπτικής σειράς Βεγγαλικά, που, μετά από προσπάθειες πολλών ετών, προβλήθηκε τελικά στην τηλεόραση το 1988. Το 1990 εμφανίστηκε στη σειρά του ΑΝΤ1 Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης.

Η επιστροφή του στον κινηματογράφο γίνεται το 1991 με την ταινία Ήσυχες μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη.

Η ερμηνεία του έχει πια διαφοροποιηθεί, είναι χαμηλών τόνων αλλά μεγάλης εκφραστικότητας, με κορυφαία στιγμή το ρόλο του στην ταινία Όλα είναι δρόμος του 1998.

Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε επίσης στην Επίδαυρο, το 1997,στον ρόλο του Δικαιόπολη στους Αχαρνής και το 2001 στην Ειρήνη του Αριστοφάνη με μεγάλη επιτυχία.

Το 2002, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση, ο Θανάσης Βέγγος κράτησε έναν από τους βασικούς ρόλους στην τηλεοπτική σειρά Περί ανέμων και υδάτων. Η τελευταία κινηματογραφική συμμετοχή του ήταν στην ταινία "Το πέταγμα του κύκνου" που προβλήθηκε το 2010.

Το ξύλο που «μάζεψε» ο Βέγγος από τον Χατζηχρήστο

Ο "Ηλίας του 16ου" είναι μια από τις καλύτερες κωμωδίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, αν όχι η καλύτερη. Το σενάριο, η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες των ηθοποιών αγγίζουν την ποιότητα του αριστουργήματος θυμίζοντας νεορεαλιστικό κινηματογράφο στα καλύτερά του.

Η ατμόσφαιρα της ταινίας αναπαριστά με τον πιο πειστικό τρόπο την μετεμφυλιακή Ελλάδα της δεκαετίας του '50 που πασχίζει να επουλώσει τις πληγές της. Καταιγιστικός ρυθμός, εύστοχες ατάκες, σφριγηλή υποκριτική, υποβλητική ατμόσφαιρα. Σε αυτό το κυνήγι του κλέφτη αποκαλύπτεται μια ολόκληρη κοινωνία με έμμεσες πλην σαφείς αναφορές σε ό,τι προηγήθηκε πολιτικά και ιστορικά.

Η ταινία αυτή όμως, όπως κάθε καλλιτεχνική δημιουργία, έχει και κάποια παραλειπόμενα. Η μνημειώδης σκηνή του τέλους στην οποία ο Χατζηχρήστος ως ψευτοαστυφύλακας κάνει τουλούμι στο ξύλο τον Βέγγο στο ρόλο του φουκαρά κακοποιού είναι πέρα για πέρα αληθινή. Ο Βέγγος έφαγε όσο ξύλο δεν είχε φάει σε όλη τη ζωή του προκειμένου να ολοκληρωθεί το επίμαχο στιγμιότυπο.

Η μαρτυρία του Χατζηχρήστου δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία:

"Τον αρπάζω από το γιακά τον Βέγγο και αρχίζω τα χαστούκια, όπως έλεγε το σενάριο. Το πρόβλημα άρχισε όταν έπεσε το πρώτο χαστούκι. Τότε ο Βέγγος από τη δύναμη έφυγε από την κινηματογραφική μηχανή. Αρχίσαμε ξανά. Πάλι έφυγε από τη μηχανή.

Περίμενε κάθε λίγο και λιγάκι μετά από το χαστούκι όλο το συνεργείο και ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας Αλέκος Σακελλάριος πότε θα συνέλθει ο Βέγγος από το χαστούκι. Με τη συναίνεση του Βέγγου τα χαστούκια έπρεπε να είναι αληθινά. Στο μεταξύ η ώρα περνούσε και η σκηνή δεν τέλειωνε. Άσε που αρχίσαμε να μακιγιάρουμε το Θανάση γιατί το μάγουλό του είχε κατακοκκινίσει από τα χαστούκια. Δεν θα το πιστέψετε αλλά έτσι με το χαστούκι φάγαμε ολόκληρη ημέρα. Και επιτέλους ένα από τα χαστούκια ήταν πετυχημένο…".

Τα δύσκολα χρόνια

Το 1964, ο Θανάσης Βέγγος αποφάσισε να φτιάξει τη δική του εταιρεία παραγωγής, που ονόμασε «ΘΒ- ταινίες γέλιου». Ο ηθοποιός ίδρυσε την εταιρεία ώστε να είναι ελεύθερος να γυρνά τις ταινίες με απόλυτη καλλιτεχνική ελευθερία. Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά και ο Βέγγος πέτυχε αυτό που ήθελε. Την ελευθερία έκφρασης. Σύντομα όμως, άρχισαν τα πρώτα οικονομικά προβλήματα. Ο Θανάσης Βέγγος ήταν ένας πολύ ταλαντούχος ηθοποιός, που σημάδεψε με τις ερμηνείες και το στυλ του τον ελληνικό κινηματογράφο. Στην οικονομική διαχείριση, όμως, δεν είχε καθόλου ταλέντο. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, η εταιρεία απέκτησε μεγάλα χρέη, τα οποία ο ηθοποιός αδυνατούσε να καλύψει....

Η φήμη του για την κακοδιαχείριση των οικονομικών, γρήγορα εξαπλώθηκε και όσοι ήθελαν να βγάλουν άμεσα χρήματα, αγόραζαν μετοχές από τον Βέγγο. Ακόμα και παλιοί συνεργάτες του, έσπευσαν να εκμεταλλευτούν την αδυναμία του.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό ενός ηλεκτρολόγου, στον οποίο ο Βέγγος δώρισε ποσοστά από μία ταινία του, όταν πληροφορήθηκε ότι η γυναίκα του ήταν έγκυος.

Όταν προβλήθηκε η ταινία, ο ηθοποιός δεν είχε χρήματα για να δώσει στον ηλεκτρολόγο. Εκείνος τότε, τον κατήγγειλε για χρέη και τον οδήγησε στα δικαστήρια. Για όλα έφταιγε η τελειομανία του.

Οι άνθρωποι που γνώριζαν καλά τον Θανάση Βέγγο, πιστεύουν πως αιτία της οικονομικής του καταστροφής ήταν η παροιμιώδης τελειομανία του....

Ο ηθοποιός, όταν έγινε ο ίδιος παραγωγός, δηλαδή χρηματοδότης των ταινιών του, δεν λογάριαζε τα χρήματα. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ήταν ικανός να επαναλάβει την κάθε σκηνή αμέτρητες φορές, μέχρι να ικανοποιηθεί. Ακόμα και για μια μικρή λεπτομέρεια, μπορούσε να σταματήσει το γύρισμα και να το ξεκινήσει από την αρχή.

Όλα αυτά, σε μια εποχή που το φιλμ ήταν πολύ ακριβό. Οι ιδιοτροπίες του είχαν κόστος, το οποίο έπρεπε να πληρώσει από τα λεφτά που δεν είχε. Σε μια συνέντευξή του, αναγνώρισε το κόστος των επιλογών του: «Θα ξέρεις βέβαια, ότι κάποτε έβαλα όλο το συνεργείο και ξεσκόνισε τις Θερμοπύλες! Ναι, μα τον Θεό! Καθαρίσαμε τις Θερμοπύλες για ένα γύρισμα. Αυτή η τελειότητα μόνο στο δικό μου κεφάλι υπάρχει. Αυτή η τελειότητα με έχει οδηγήσει δύο φορές στην καταστροφή», είχε πει ο ηθοποιός.

Παρόλο που επιχειρηματικά ο Βέγγος είχε αποτύχει, οι ταινίες του σημείωναν πάντα επιτυχία. Δυστυχώς όμως, η απήχηση των ταινιών δεν ήταν αρκετή για να τον σώσει από την ολική καταστροφή.

Η πτώχευση

Ο Βέγγος οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Οι δανειστές του τον πίεζαν, η εφορία τον κυνηγούσε και οι περισσότεροι φίλοι και συνεργάτες, του είχαν γυρίσει την πλάτη. Ο ηθοποιός έχασε ακόμα και το σπίτι του στην Κυψέλη, όπου ζούσε ο ίδιος και η οικογένειά του.

Το διαμέρισμα ήταν το μόνο του περιουσιακό στοιχείο, το οποίο είχε αποκτήσει από την πετυχημένη καριέρα του. Κάποια στιγμή όλοι οι άσοι που είχε ο Βέγγος στο μανίκι του τελείωσαν και έφτασε η στιγμή να δηλώσει χρεοκοπία. Το κλείσιμο της εταιρείας του, όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξή του, του στοίχισε πολύ.

"Δύσκολες μέρες, άγριες μέρες. Xειρότερες δεν γνώρισα στη ζωή μου. Eγώ, στην κυριολεξία, έχω ποτίσει πίκρα σαν σφουγγάρι σ' αυτή τη δουλειά. Kάθε φορά που υπέφερα, έβγαζα καταπληκτικά πράγματα στον Kινηματογράφο. Όταν τύχαινε να μου συμβούν ευχάριστα πράγματα, ήμουν κακός. Φοβάμαι, λοιπόν, το βόλεμα. Φοβάμαι, μήπως ξαφνικά, μου λυθούν όλα μου τα προβλήματα, μήπως βρεθώ με λεφτά, μήπως μου φύγουν οι ανησυχίες, το άγχος" είχε πει σε συνέντευξή του.

Η ανάκαμψη για τον Βέγγο ήρθε πολλά χρόνια αργότερα, όταν τα οικονομικά του ανέλαβε ο παλιός του φίλος και συνεργάτης Ντίνος Κατσουρίδης, ο οποίος τον ενέπνευσε και καλλιτεχνικά, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν από κοινού σημαντικές ταινίες, που βραβεύτηκαν. Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε στις 29 Μαΐου του 1926 και πέθανε στις 3 Μαΐου του 2011, λίγο πριν συμπληρώσει τα 84 χρόνια του....

Το σπάνιο διαφημιστικό

Το 2000 ο μεγάλος ηθοποιός είχε ένα πάρα πολύ σοβαρό ατύχημα μαζί με την σύζυγό του, όταν το ΙΧ στο οποίο επέβαιναν συγκρούστηκε με διερχόμενη αμαξοστοιχία λίγο έξω από τους Αγίους Θεοδώρους. Τότε, ο Θανάσης Βέγγος είχε πάρει όλη την ευθύνη του ατυχήματος πάνω του, καθώς όπως φαίνεται δεν υπολόγισε σωστά και προσπάθησε να προλάβει να περάσει τις γραμμές του τρένου, τη στιγμή που κατέβαιναν οι μπάρες για τη διερχόμενη αμαξοστοιχία.

"Εγώ φταίω" είχε πει. Ήταν ίσως ένας από τους ελάχιστους που παραδέχθηκαν το σφάλμα τους την ώρα που το έκανε.

Εκείνο το ατύχημα, είχε δώσει το έναυσμα στον αγαπημένο ηθοποιό για να γυρίσει λίγο καιρό μετά ένα τηλεοπτικό σποτ σε συνεργασία με το υπουργείο Μεταφορών και τον ΟΣΕ, σε σκηνοθεσία Ντίνου Κατσουρίδη, το οποίο προβαλλόταν από τα τηλεοπτικά δίκτυα ως κοινωνικό μήνυμα.

Προσωπική ζωή

Την εποχή που γυριζόταν "Ο Δράκος" παντρεύτηκε την Μίνα (Ασημίνα) Βέγγου με την οποία ήταν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του. Απέκτησαν μαζί δύο γιους, τον Βασίλη και τον Χάρη.

Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του αποκάλυψε πως γνώρισε την γυναίκα της ζωής του.

"Της πήγαινα πάγο στο σπίτι. Δούλευα σε γαλακτοπωλείο. Ανέβαινα το λόφο Σκουζέ με 100 χιλιόμετρα. Πιστέψτε με! Με τον πάγο στο χέρι. Η μία πόρτα άνοιγε, η άλλη έκλεινε. Είστε πολύ καλή, της έλεγα. Μακάρι να ήταν όλες οι πελάτισσες σαν κι εσάς".

Έζησαν μαζί μία ολόκληρη ζωή, με φοβερές δυσκολίες.

"Στην οικογένειά μου, εγώ δεν φέρθηκα καλά. Δεν φέρθηκα καλά. Πώς το λένε… H γυναίκα μου στερήθηκε πράγματα. Tα παιδιά μου επίσης. Tους ταλαιπώρησα όλους φριχτά. Έδωσα 167 ταινίες στον κινηματογράφο και η γυναίκα μου είδε να της παίρνουν το σπίτι. Tο μετράς αυτό; Eίδε κλητήρες να της πετάνε τα πράγματα έξω… Ξέρεις τι θα πη νά’ρχωνται να σου πετάνε τα έπιπλα του σπιτιού σου στο δρόμο; ε; Ξέρεις τι θα πη να περπατάς στο δρόμο, να ακούς «Θανάση!» και να μη γυρίζεις το κεφάλι σου γιατί δεν ξέρεις, αν σε φωνάζη φίλος ή δανειστής;

Οι γιοι του τού έδωσαν εγγόνια τα οποία υπεραγαπούσε, όπως επιβεβαιώνει και η γυναίκα του: "Η αγάπη του Θανάση ήταν τόσο μεγάλη για την Νίκη και τον Θανασάκη που σχεδόν έκλαιγε κάθε φορά που άκουγε το όνομά τους. Είχε λατρεία για τα δύο του εγγόνα και τίποτα δεν μπορούσε να την επισκιάσει. Ούτε τα μικροπροβλήματα υγείας. Δεν μπορείτε να καταλάβετε το πάθος του για αυτά."

Σύμφωνα με τον πρωτότοκο γιο του, Βασίλη, ο Θανάσης Βέγγος "έκανε παρέα με τον Δημήτρη Νικολαΐδη, την Σούλη Σαμπάχ, τον Γιώργο Λαζαρίδη και τον Ντίνο Κατσουρίδη. Ένας πραγματικός φίλος του ήταν ο Γιώργος Σταυρόπουλος. Γενικά θεωρεί το καλλιτεχνικό κύκλωμα λίγο περίεργο και αισθάνεται σαν ψάρι έξω από το νερό".

Θάνατος

Ο Θανάσης Βέγγος νοσηλευόταν από τις 19 Δεκεμβρίου 2010 στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου Ερυθρός Σταυρός λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου, όπου και απεβίωσε στις 3 Μαΐου 2011, λίγο πριν συμπληρώσει τα 84 χρόνια του. Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη στον Ιερό Ναό της Αγίας Μαρίνας στο Θησείο την επόμενη, στις 4 Μαΐου, με παρουσία πολλών επισήμων και φίλων.
Τάφηκε στην Αμοργό, τόπο καταγωγής της μητέρας του και της γιαγιάς του.

Για την τελευταία επιθυμία του Θανάση Βέγγου είχε δηλώσει η σύζυγός του, Ασημίνα, σε εβδομαδιαία εφημερίδα.

«Ο Θανάσης ήθελε να έχει τα μονάκριβα εγγόνια μας στο ντοκιμαντέρ για τη Θεσσαλονίκη. Το ήθελε όσο τίποτα άλλο, ο εγγονός μας Θανάσης και η εγγονή μας Νίκη να παίξουν δίπλα του. Και καμάρωνε. Καμάρωνε πολύ. Τους είχε λατρεία. Αυτή θα έλεγα ότι ίσως ήταν και η τελευταία του επιθυμία». Αυτό δήλωσε η Ασημίνα Βέγγου στην εφημερίδα News σχετικά με την επιθυμία του αγαπημένου ηθοποιού να παίξουν δίπλα του τα εγγόνια του στο ντοκιμαντέρ (σ.σ. που έγραψε η Κάκια Ιγερινού και σκηνοθέτησε η Ρέινα Εσκενάζυ) στο οποίο ήταν αφηγητής.

ΠΗΓΕΣ: wikipedia.org/mixanitouxronou.gr/Καθημερινή

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.