Η Μαρίνα Σάττι στο Newsbomb.gr για τον σύγχρονο μπάλο της που έκανε πάλι όλη την Ελλάδα να χορεύει

Η Μαρίνα Σάττι κυκλοφορεί το Πάλι, το πρώτο single από τον επερχόμενο πρώτο δίσκο της που θα κυκλοφορήσει μετά το καλοκαίρι. Το τραγούδι έχει ήδη κατακτήσει τα ελληνικά ραδιόφωνα, ενώ μέσα σε λίγες ώρες από την κυκλοφορία του έγινε viral στα social media και το YouTube.

«Σαν ψέματα μου φαίνεται ότι το ΠΑΛΙ είναι πια εκεί έξω. Ότι ήρθε η ώρα να σας μιλήσω γι’ αυτό κι εσείς να ξέρετε σε τι αναφέρομαι. Μιλάω τόσο καιρό γι’ αυτό με τον εαυτό μου, με τους φίλους μου, τους συνεργάτες μου, την οικογένειά μου και τώρα μιλάω και με εσάς.

Δεν είναι όμως μόνο το ΠΑΛΙ και δεν είναι απλώς οι λέξεις και η μουσική. Είναι ένας ολόκληρος κόσμος τον οποίον ονειρεύομαι μέρα-νύχτα, εδώ και εβδομάδες, μήνες, χρόνια… και το ΠΑΛΙ είναι το πρώτο κεφάλαιο σε όλη αυτή την ιστορία.

To χθες, το σήμερα, το αύριο, ο κόσμος, η Ελλάδα, τα Βαλκάνια, ο παππούς μου που ήρθε από τη Μικρά Ασία. Η ελληνική ύπαιθρος, η επαρχία, η πλατεία του χωριού, η εκκλησία, η αυλή της γιαγιάς με τις κότες, η λευκή πλαστική καρέκλα και το πλαστικό τραπεζομάντηλο με τα φρουτάκια επάνω στο τραπέζι. Οι "γυναίκες" και οι "άνδρες", οι σχέσεις τους, η αγάπη, ο φόβος, το "θέλω αλλά φοβάμαι", το "θέλω αλλά δεν μπορώ", το "ένα βήμα μπρος και δύο πίσω". Τα παιδιά.

Το τραγούδι είναι ένας "σύγχρονος μπάλος". Έτσι θα το περιέγραφα με δυο λέξεις, αν έπρεπε. Αλλά είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Είμαι εγώ. Ελπίζω να το αγαπήσετε. Και να το τραγουδήσετε και να το χορέψετε.

Με αγάπη,
Μαρίνα»

Μαρίνα, το «ΠΑΛΙ» είναι το πρώτο τραγούδι που ακούμε από τον επερχόμενο πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο σου. Το έχεις χαρακτηρίσει έναν «σύγχρονο μπάλο». Αρχικά, θα ήθελα να μας δώσεις το στίγμα του τραγουδιού.

Σου έχει τύχει να θέλεις κάποιον -ή κάτι- αλλά να μη γίνεται; Να θέλεις εσύ, να μη θέλει αυτός, μετά να θέλει αυτός, «ναι αλλά τώρα δε θέλω εγώ», μπρος-πίσω, ναι-όχι, μέσα-έξω; Από τη μια το ενδιαφέρον, από την άλλη οι αμφιβολίες. Γι’ αυτή την αμφιταλάντευση μιλάει το τραγούδι.

Θα ήθελα να σχολιάσουμε το βιντεοκλίπ και τη σχέση σου με την αισθητική, την ατμόσφαιρα και τα φολκ στοιχεία του βίντεο: ελληνικό χωριό, κότες, τρακτέρ, σεμεδάκια, άλογα, beat αλλά και παράδοση.

Μαζί με τον Odyicon, που αρχικά με βοήθησε να «ορίσω» την ατμόσφαιρα του άλμπουμ, και στη συνέχεια μαζί με τον Teo Gennitsakis (Pressure), θέλαμε να οπτικοποιήσουμε τον «υβριδικό» χαρακτήρα της μουσικής. Του beat και της παράδοσης μαζί, όπως λες. Όλοι νομίζω έχουμε μνήμες από το χωριό που μας κάνουν να νιώθουμε μια γλυκιά μελαγχολία – εγώ συγκινούμαι βαθιά: η πλατεία, η εκκλησία, το χωράφι, το τρακτέρ, η πόρτα του σπιτιού που είναι πάντα ξεκλείδωτη για να μπει ο γείτονας, το κοτέτσι, τα σεμεδάκια - ακριβώς. Η γιαγιά με τη μαγκούρα, και πιο δίπλα τα εγγόνια που ξεχύνονται στους δρόμους με τα ποδήλατα, που έχουν κινητό, που ακούνε ραπ, που φοράνε adidas.

Πώς προέκυψε η Μαυροθάλασσα Σερρών για τα γυρίσματα του κλιπ;

Ο Teo έχει καταγωγή από εκεί. Έχει μεγαλώσει και ζει ακόμα στο Παρίσι, βασικά, αλλά όλα τα καλοκαίρια τα περνούσε στη Μαυροθάλασσα. Αγαπάει πολύ το χωριό του, και το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του, γυρνάει γύρω από το χωριό και την προβολή του. Τον γνώριζα και τον ακολουθούσα γιατί μου άρεσε πολύ η αισθητική του, όπως και η σειρά ρούχων που έχει, η Pressure. Μας συγκινούν τα ίδια πράγματα και συνειδητοποίησα ότι έχουμε ακριβώς το ίδιο όραμα, εγώ στη μουσική, κι αυτός στο «visual» κομμάτι. Είναι φωτογράφος, είναι γραφίστας, είναι άνθρωπος με υψηλή κοινωνική αντίληψη και ευαισθησία. Τα Χριστούγεννα με κάλεσε στο χωριό του, ερωτεύτηκα το μέρος, με συγκίνησαν οι άνθρωποι και η φιλοξενία τους, κι έτσι μετά από λίγους μήνες, γυρίσαμε το βίντεο στο χωριό.

Γνωρίζεις φαντάζομαι ότι το κομμάτι έχει γίνει viral, λίγες ώρες μετά την κυκλοφορία του και βρίσκεται 2ο στα trends του YouTube. Επίσης δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει τα εγκωμιαστικά σχόλια που έχει γράψει για εσένα και το νέο σου τραγούδι ο Γιώργος Νταλάρας στο facebook. Εν συντομία θα μπορούσαμε να πούμε ότι «Πάλι» η Μαρίνα Σάττι έκανε το θαύμα της, όπως με τις Κούπες, όπως με τη Μάντισσα…

Έχω αφιερώσει πολύ χρόνο κι απεριόριστη φροντίδα και αγάπη σ’ αυτά τα τραγούδια και χαίρομαι πολύ που είχε αυτόν τον αντίκτυπο στον κόσμο. Που «πέρασε και ακούμπησε».

Έχουμε πολύ κοντινή σχέση με τον κ. Νταλάρα και τον θαυμάζω σε όλα τα επίπεδα – είναι κύριος, ευγενής, συγκλονιστικός -κι ακόμα παθιασμένος- μουσικός και αέναα δραστήριος. Με εκπλήσσει κάθε φορά με τα λόγια που λέει για εμένα. Κάποιες φορές έχει έρθει απροειδοποίητα στις συναυλίες μου, χωρίς να μου πει κάτι -ακόμα κι όταν έπαιζα σε νυχτερινά κλαμπ- και κάθε φορά δεν το πιστεύω ότι τον βλέπω εκεί…


Πόσο έχει αλλάξει η Μαρίνα Σάττι και η ζωή της, από το 2016 και το 2017 μετά τις Κούπες και τη Μάντισσα;

Τα όνειρά μου μένουν ίδια, αλλά ο τρόπος που τα κυνηγάω έχει αλλάξει.

Ποιους σημαντικούς σταθμούς, περιλαμβάνει η εσωτερική σου διαδρομή; Εννοώντας με τον εαυτό σου και την εξέλιξη του.

Λένε πως για να «γεννηθεί» το καινούργιο, χρειάζεται να αφήσεις να «πεθάνει» το παλιό. Και σίγουρα καθετί που χρειάζεται να αφήσεις πίσω σου πονάει, αλλά στο τέλος βγαίνεις πιο δυνατός και πιο σοφός. Σε όλες τις φάσεις που με βοήθησαν να γίνω αυτό που είμαι σήμερα, και να εξελιχθώ, βλέπω αυτό το κοινό σχήμα: πρώτα ο φόβος, μετά η προσπάθεια αντίστασης προς αυτό το φόβο και μετά από πολλές προσπάθειες έρχεται η υπέρβαση. Και μετά η εξέλιξη.

Και ποιους σταθμούς περιλαμβάνει η διαδρομή σου από το Ηράκλειο Κρήτης των παιδικών σου χρόνων, έως την Αθήνα και την Αμερική;

Η ημέρα που ξεκίνησα μαθήματα μουσικής, η ημέρα που αποφάσισα να διαβάσω για να περάσω στην Αρχιτεκτονική και να έρθω στην Αθήνα. Η ημέρα που είδα μια αγγελία για μια θεατρική ακρόαση σε ένα αθηναϊκό περιοδικό, πήγα στην ακρόαση και με πήραν. Αυτή η δουλειά αποτέλεσε το ξεκίνημα μιας πιο «επαγγελματικής» διαδρομής μου με τη μουσική. Η ημέρα που αποφάσισα να δώσω για υποτροφία για το Berklee College of Music της Βοστόνης. Η ημέρα που έδωσα για υποτροφία και την πήρα. Η ευρωπαϊκή περιοδεία που έκανα το 2009 με την European Jazz Orchestra εκπροσωπώντας την Ελλάδα που αποτέλεσε το κίνητρο να «ενεργοποιήσω» την υποτροφία που είχα και να πάω στην Αμερική. Η Αμερική είναι ένα τεράστιο και ξεχωριστό κεφάλαιο στη ζωή μου. Οι άνθρωποι και οι κουλτούρες που συνάντησα εκεί.

Ο μπαμπάς σου είναι από το Σουδάν και η μαμά σου από την Κρήτη. Θα ήθελα να μου επιτρέψεις να σε ρωτήσω για τη σχέση σου με το Σουδάν και τί θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια. Όπως και αν έχεις συναντήσει πικρές και ρατσιστικές συμπεριφορές.

Θυμάμαι να πηγαίνω εκεί τα καλοκαίρια. Μας φιλοξενούσε οικογενειακώς ο θείος μου (αδερφός του μπαμπά μου) στο σπίτι του στο Χαρτούμ. Παίζαμε όλη μέρα κι όλη νύχτα με τα ξαδέρφια μου στον κήπο του σπιτιού, και στη γειτονιά μαζί με άλλα παιδάκια. Πολλή ζέστη, πλατσούρισμα στις λάσπες όταν έβρεχε, πολλά φρούτα, μάνγκο και γλυκά γκρέιπφρουτ, κουκιά με πίτα και φαλάφελ σχεδόν κάθε μέρα και τσάι με γάλα τα απογεύματα. Το αγαπημένο μου φαγητό ήταν το ρύζι με σταφίδες, θυμάμαι. Επισκέψεις σε άλλα φιλικά σπίτια, μουσικές βραδιές στην ελληνική λέσχη του Σουδάν, εκδρομές roadtrip και αραβική μουσική που έπαιζαν πάντα οι τηλεοράσεις.

Αγαπάς να πειραματίζεσαι με την παράδοση. Τι είναι παράδοση για εσένα;

Είναι οι άνθρωποι -που έρχονται και φεύγουν- ο τρόπος που βρίσκονται μεταξύ τους, που επικοινωνούν κι αυτά που αφήνουν πίσω τους.

Τι μπορούμε να αποκαλύψουμε για το επερχόμενο ντεμπούτο άλμπουμ σου και πότε περιμένουμε να κυκλοφορήσει;

Το μόνο που μπορώ να «αποκαλύψω» είναι ότι μου αρέσει πολύ αυτό που έχω φτιάξει. Συνδυάζει όλα αυτά που αγαπώ, κι αντικατοπτρίζει όλα αυτά που είμαι. Αγαπώ αυτά τα τραγούδια μου, αγαπώ αυτό το δίσκο κι αγαπώ τους ανθρώπους που με βοήθησαν να τον «φέρω στη ζωή». Θα τον ακούσετε μετά το καλοκαίρι.

Που σε συναντάμε το καλοκαίρι; Γνωρίζουμε ότι θα κάνεις συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Σωστά. Για την ακρίβεια αυτή τη στιγμή που σας γράφω, είμαστε στον αέρα, στο αεροπλάνο, το Σαββατοκύριακο που έρχεται επιστρέφουμε από Γαλλία, που παίξαμε αυτή τη φορά στο Παρίσι, στο Vieilles Charrues Festival. Στις 16 Ιουλίου, μια μέρα πριν τη γιορτή μου, παίζουμε στο Μεσογειακό Φεστιβάλ στην Αττική. Είμαστε τόσο ενθουσιασμένοι που ξανανεβαίνουμε στη σκηνή και παίζουμε μουσική. Μακάρι να βελτιωθούν τα πράγματα και να μην επιστρέψουμε ποτέ ξανά στην απομόνωση.

Μαρίνα, κλείνοντας, θα ήθελα να σου ζητήσω μια φράση, έναν τίτλο που θα ήθελες να δώσεις σε αυτή τη φάση της ζωής σου, χρησιμοποιώντας τον τίτλο του τραγουδιού σου: «Πάλι».

Το καλό το πάλι-κάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι! (γέλια)

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.