Ιωάννα Παπάζογλου: Ζωγραφίζει την ελληνική παράδοση και στέλνει μήνυμα για την κακοποίηση

Η Ιωάννα Παπάζογλου είναι μια νεαρή ζωγράφος της οποίας τα έργα φέρουν μια ιδιαίτερη νοσταλγία. Όταν πρωτοαντικρίσει κανείς θα δει ότι το κυρίαρχο στοιχείο είναι τα πρόσωπα των ηρώων της. Σε δεύτερη ανάγνωση βγάζουν μια όμορφη αισθητική της παλιάς εποχής, αφού θυμίζουν πολύ τις εικονογραφήσεις στα αναγνωστικά «Η Γλώσσα μου» και «Ανθολόγιο» των δεκαετιών 80-90.

Όπως λέει η νεαρή ζωγράφος στο Newsbomb.gr ίσως έχει επηρεαστεί από την αγνότητα που εξέπεμπε εκείνη η εποχή και θέλει να την αποτυπώσει και να τη διαδώσει στις νεότερες γενιές.

Ωστόσο μέσα από τα έργα της περνά μηνύματα κατά της γυναικείας κακοποίησης.

Αυτό που είναι αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι έχει αρχίσει μια έρευνα με τις γυναικείες (κυρίως) παραδοσιακές φορεσιές. Κάθε μία που «ανακαλύπτει» την ζωγραφίζει με το δικό της τρόπο… Η Ιωάννα Παπάζογλου είναι μια καλλιτέχνις που θα αφήσει ένα πολύ ξεχωριστό πολύχρωμο και έντονο αποτύπωμα στην ελληνική τέχνη.

Έργα πρωτότυπα που κυριαρχεί το πρόσωπο...για ποιο λόγο;

«Το πρόσωπο μας είναι ο καθρέφτης των συναισθημάτων μας, των σκέψεων μας, του εσωτερικού μας κόσμου γενικά! Είναι το πιο ευαίσθητο και εκφραστικό μέρος του σώματος μας! Και γι’ αυτό το λόγο κυριαρχεί στα έργα μου, γιατί με εκφράζει!».

Στα έργα σου διακρίνεται μια νοσταλγία, μια άλλη εποχή, που κυριαρχούσαν τα καθαρά πρόσωπα και οι ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό επαναφέρεις μέσα από την τέχνη σου;

«Ακριβώς! Νιώθω γενικά ότι είμαι συνδεδεμένη με μια παλιά εποχή. Θα ήθελα να είχα ζήσει στα παλιά καλά χρόνια! Τότε που τα πράγματα ήταν πιο αθώα, πιο αληθινά! Τότε που οι άνθρωποι είχαν πιο καθαρά συναισθήματα, πιο αθώες προθέσεις! Μέσα από την τέχνη μου επαναφέρω αυτό ακριβώς! Τη νοσταλγία του παλιού αλλά με έναν αέρα της σημερινής εποχής!».

Μέσω κάποιων έργων σου στέλνεις και μήνυμα εναντίον της γυναικείας κακοποίησης…

«Μέσα από τα έργα μου, όπως φαίνεται, προβάλλω τη γυναικά σε μεγάλο βαθμό! Παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό ότι το θέμα της συναισθηματικής και σωματικής κακοποίησης των γυναικών έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και έχει ευαισθητοποιήσει πολύ κόσμο! Μέσα από τα έργα μου λοιπόν φιλοδοξώ να τονώσω την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση της γυναίκας προκειμένου να αποκτήσει και πάλι το δικαίωμα στο όνειρο και την ελπίδα με αγάπη και χαμόγελο».

Κάνεις κάποια σχέδια που οι πρωταγωνιστές σου φορούν παραδοσιακές ελληνικές φορεσιές... Τι σε ώθησε αυτή την ιδέα; Έχει ανταπόκριση στον κόσμο; Πιστεύεις πως είναι μια συνέχεια του ελληνικού πολιτισμού αυτή η υπενθύμιση μέσα από τη δουλειά σου;

«Όπως προ είπα, αγαπώ την παλιά εποχή! Μια αδυναμία μου είναι και η παράδοση! Οι παραδοσιακές φορεσιές ανά την Ελλάδα με έχουν εμπνεύσει να τις βάλω στα έργα μου. Τα έντονα χρώματα, τα πολύχρωμα κοσμήματα, τα περίτεχνα χτενίσματα, τα ωραία υφάσματα, είναι όλα πηγή έμπνευσης για εμένα! Προσπαθώ μέσα απ’ αυτη την έμπνευση να ενώσω το παλιό στοιχείο με το καινούργιο. Και ναι! Έχει μεγάλη απήχηση στον κόσμο, κάτι που με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενη!».

Ποιο είναι το αγαπημένο σου έργο και γιατί;

«Το αγαπημένο μου έργο δεν το έχω δημοσιεύσει ακόμη! Είναι πάντως απ’ τη σειρά με τις παραδοσιακές φορεσιές!».

Πόσος χρόνος απαιτείται για να το ολοκληρώσεις

«Εξαρτάται! Από κάποιες ώρες ως και δυο-τρεις μέρες!».

Στα ζευγάρια που φτιάχνεις διακρίνεται έντονα η αγάπη... Λείπει η αγάπη από την εποχή μας;

«Δε νομίζω ότι λείπει η αγάπη! Η αφοσίωση θα έλεγα ότι λείπει!».

Οι εικόνες σου, μου θυμίζουν αυτές στα σχολικά βιβλία που είχαμε εμείς στην δεκαετία του 80-90... βέβαια έχουν το δικό σου στοιχείο. Έχουν περάσει μέσα στο DNA σου εκείνες τότε και τις εξέλιξες;

«Ίσως ενδόμυχα να έχουν περάσει! Βασικά πιστεύω μας θυμίζει τα παλιά βιβλία όπως η γλώσσα και το ανθολόγιο γιατί και αυτά είχαν εικονογραφήσεις από μια πιο παλιά εποχή!»

Ποιες θα είναι οι επόμενες δημιουργίες σου;

«Είμαι ακόμα στη διαδικασία της αναζήτησης υλικού και της δημιουργίας για τις παραδοσιακές στολές! Η αλήθεια είναι ότι αυτή η διαδικασία μου κάνει καλό. Δηλαδή μαθαίνω πράγματα για τον πολιτισμό μας που δεν γνώριζα και αυτό είναι ενδιαφέρον!».

Από την Ορεστιάδα, στη Θεσσαλονίκη...πως είναι να μεγαλώνει ένα παιδί στην ακριτική Ελλάδα και πως αυτό το παιδί ασχολήθηκε με την τέχνη;

«Το έχω ξαναπεί και θα το λέω πάντα ότι πέρασα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια, όπως και εφηβικά! Το να μεγαλώνεις σε επαρχία είναι ότι καλύτερο για ένα παιδί! Είχαμε περισσότερη ελευθερία, πιο ξέγνοιαστη ζωή! Όσο για τη ζωγραφική από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ζωγράφιζα! Και να που ήρθε η ώρα να το μοιραστώ…»

Σε ποιον Έλληνα μεγάλο, θα χάριζες ένα έργο σου και τι θα απεικόνιζε αυτό;

«Στο Μάνο Χατζιδάκι! Θα του χάριζα τη λατέρνα γιατί μου θυμίζει τη μουσική του που αγαπώ τόσο πολύ!».

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.