Η Κάρμεν Ρουγγέρη στο Newsbomb.gr για το θέατρο, τη σχέση της με τα παιδιά και το μεγάλο της όνειρο

H Kάρμεν Ρουγγέρη είναι η «γιαγιά» που όλοι θα θέλαμε να είχαμε. Την αγαπήσαμε μέσα από δεκάδες τηλεοπτικούς ρόλους της γιαγιάς, της μαμάς ή της πεθεράς, που στον καθένα ξεχωριστά έβαλε το μεράκι και την αγάπη που έχει για την τέχνη της. Εδώ και δεκαετίες έχει δημιουργήσει μια μοναδική και αληθινή σχέση με τα παιδιά ανεβάζοντας παράλληλα το επίπεδο του παιδικού θεάτρου στην Ελλάδα με προσεγμένες παραστάσεις που σέβονται το παιδικό κοινό τους.

Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η αγαπημένη ηθοποιός, σκηνοθέτις και συγγραφέας, μάς περιγράφει τη σχέση της με το παιδικό κοινό της, μιλάει για τις δύο μικρές εγγονές της και την τηλεόραση, αποκαλύπτει το μεγαλύτερο όνειρό της και τις αδικίες που έχει βιώσει και εξομολογείται τί θα άλλαζε από το παρελθόν...

Πείτε μας για τις τρεις παιδικές παραστάσεις που ανεβάζετε φέτος τον χειμώνα.

«Έχουμε τον Ηρακλή στο Christmas Theater, τον Μικρό Πρίγκιπα στο Μιχάλης Κακογιάννης και ακολουθεί η Τοσοδούλα και το Ταξίδι της μέσα στις 4 Εποχές του Βιβάλντι, αλλά αυτό με το καλό θα το δούμε μέσα στο Δεκέμβριο, έχουμε και την πανδημία και θα δούμε. Οι θεατές πρέπει να γνωρίζουν ότι στο Christmas Theater υπάρχει και η δυνατότητα να κάνουν rapid test και να μπουν.

Πάντοτε τα παιδιά ψηφίζουν τις παραστάσεις που θα ανεβάσουμε. Γιατί χαίρονται τόσο πολύ όταν τους δίνεις βήμα».

Ποια είναι η σχέση της με τα παιδιά;

«Είναι μια σχέση διαχρονική. Έχουν ένστικτο τα παιδιά γιατί καταλαβαίνουν πόσο πολύ τα αγαπάω. Από την άλλη μεριά, έχουν εξοικειωθεί και με τη φωνή μου από ό,τι μου λένε οι γονείς, επειδή παίρνουν τα παραμύθια μας που έχουν CD με τις αφηγήσεις μου. Έτσι με βλέπουν σαν έναν δικό τους άνθρωπο. Μετά την παράσταση, μικρά παιδιά κάθονται και έως δύο ώρες για να τους υπογράψω το βιβλίο τους. Εγώ αισθάνομαι άσχημα που περιμένουν αλλά δεν μπορώ να τα διώχνω ή να κάνω γρήγορα. Κάνουν μια κατάθεση ψυχής. Τα λατρεύω τα παιδιά».

Εσείς τί παίρνετε από εκείνα;

«Κάθε παιδί μου δίνει και μια μικρή ευτυχία και όλα μαζί κάνουν μια μεγάλη ευτυχία. Πάντοτε μετά τις παραστάσεις βλέπω ματάκια χαρούμενα και ευτυχισμένα. Ακούω λογάκια που δεν έχουν καμία όρεξη να με κολακέψουν. Τα ακούς και τρελαίνεσαι με την ειλικρίνειά τους, γιατί το αισθάνονται. Μου λένε πολλά υπέροχα πράγματα. Όταν ακούς από ένα παιδί να σου λέει πόσο ωραία πέρασε αισθάνεσαι ότι κάτι έκανες. Σου δίνει χαρά μεγάλη. Παίρνω βραβείο συνέχεια και με κάνει ευτυχισμένη».

Υπάρχει σχόλιο που σας έχει κάνει κάποιος μικρός θεατής σας και το θυμάστε ακόμα;

«Σε μια Οδύσσειά μας ένα αγοράκι γύρω στα επτά είχε έρθει με το σχολείο του. Είχε βγει έξω από το θέατρο, γιατί τα υποδέχομαι και τα ξεπροβοδίζω μετά για να μάθω τη γνώμη τους, με ενδιαφέρει πολύ. Μου είπε λοιπόν "Κυρία με κάνατε ευτυχισμένο!". Φαντάζεσαι ένα παιδί επτά ετών να σου πει κάτι τέτοιο; Είναι συγκλονιστικό. Ένα άλλο τεσσάρων ετών μου είπε: "Δεν έχω λόγια, δεν έχω λόγια". Ένα άλλο είπε: "Άξιζε τα λεφτά του". Το άκουσε από τους γονείς».

Είναι δύσκολο και αυστηρό το παιδικό κοινό

Θεωρείται το πιο δύσκολο. Για αυτό και κάθε παιδική παράσταση που ετοιμάζεις είναι ένα στοίχημα να το κερδίσεις. Μαζί μου έχω και την Χριστίνα Κουλουμπή, την κόρη μου, που είναι το 75% της παράστασης. Κάνει το εικαστικό μέρος και τελευταία συν-σκηνοθετούμε. Οπότε έχει μπει νέο αίμα στη σκηνοθεσία. Πολλές φορές το αποτέλεσμα της Χριστίνας είναι και πάνω από τις δικές μου προσδοκίες, είμαι πολύ τυχερή που την έχω. Όλη η ομάδα αγαπάμε πολύ αυτό που κάνουμε. Γενικά υπάρχει πολλή δουλειά πίσω από κάθε παράστασή μας. Σημαία μας είναι αυτό που έλεγε ο Στανισλάφκι. Έλεγε, "Στο θέατρο για παιδιά οι ηθοποιοί πρέπει να παίζουν όπως και στο θέατρο για μεγάλους. Με μια διαφορά. Πρέπει να παίζουν λίγο καλύτερα". Αν λοιπόν αυτό το κρατήσεις σε όλους τους τομείς, τότε πραγματικά μπορείς να πετύχεις. Ένα πράγμα που πιστεύω έχω πετύχει όταν ετοιμάζεται η παράσταση είναι ότι προσπαθώ να τη βλέπω με τα μάτια των παιδιών. Έχει τύχει να ετοιμάζω παράσταση γιατί έβλεπα στην πράξη δεν θα τραβήξει και την έχω αλλάξει. Έχουμε κάνει πάνω από 70-80 παραστάσεις με επιτυχία».

Τα παιδιά αγαπούν περισσότερο τα ξένα παραμύθια, τα κλασικά ή τους ελληνικούς μύθους;

«Προτιμούν να ακούν μία παράσταση που δεν είναι παιδική. Το παιδική έχουν συνδυάσει το θέατρο με τις ερασιτεχνικές παραστάσεις που παίζουν στα σχολεία. Θέλουν μια κανονική παράσταση. Και κάθονται σούζα, με τα κοστούμια, τα σκηνικά, όλα. Μιλάνε κανονικά οι ηθοποιοί και ο σκοπός μας είναι να κάνουμε τα παιδιά να ανέβουν όχι να κατέβουμε εμείς για να μας καταλάβουν. Μετά, τα παιδιά ρωτάνε να μάθουν, θέλουν να μάθουν. Είναι πολύ σημαντικό να πηγαίνει όλη η οικογένεια στο θέατρο γιατί είναι αφορμή για διάλογο. Είναι μεγάλη υπόθεση. Τα ερεθίσματα που δίνει μια παράσταση. Αυτός είναι ο σκοπός του θεάτρου, πρέπει να είναι πηγή γνώσης και συναισθημάτων. Μαγεύεσαι που τελειώνει ο Μικρός Πρίγκιπας και βλέπεις δακρυσμένα μάτια. Ένα έργο αλληγορικό και δύσκολο της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Έχει τρομερούς θησαυρούς, κρυμμένα μηνύματα. Με πολύ μεγάλο σεβασμό προς τον αρχικό δημιουργό προσπάθησα να τους βγάλω στην επιφάνεια να το καταλάβουν τα παιδιά αλλά όχι με διδακτισμό. Και χαίρομαι πολύ που μπορεί η Χριστίνα να συνεχίσει την παιδική σκηνή Κάρμεν Ρουγγέρη, όπως την ονομάζουμε. Σαν υπότιτλο θα μπορούσα να της βάλω Θέατρο Σεβασμού προς τα παιδιά. Αυτό είναι το πρώτο συστατικό για μια θεατρική ομάδα που απευθύνεται στα παιδιά».

Ποια βιβλία σας έχουν αγγίξει και είναι από τα αγαπήμενα σας;

«Εγώ είμαι λάτρης της ελληνικής λογοτεχνίας. Λατρεύω τον Λουντέμη. Το νούμερο ένα βιβλίο είναι το "Ένα παιδί μετράει τα άστρα" και θέλω κάποια στιγμή να καταπιαστώ με αυτό. Τρελαίνομαι για τον Μυριβήλη για όλα του τα έργα. Έχω γράψει τα τα μυθιστορήματα όλης της ελληνικής λογοτεχνίας για τους τυφλούς. Για να το ακούν. Μου κάνει τρομερή εντύπωση που η τηλεόραση σπάνια καταπιάνεται με αυτά να τα κάνει σειρές. Αλλά όταν βλέπεις ότι τα ριάλιτι κάνουν θεαματικότητα τρελαίνεσαι και απογοητεύεσαι. Όπως και όταν βλέπεις παιδιά κολλημένα πάνω από μια οθόνη. Μου έλεγε μια γιατρός ότι στο Παίδων είναι πάνω από 600 παιδιά εξαρτημένα. Είναι πολύ δυσάρεστο. Πολλοί γονείς δεν έχουν καταλάβει πόσο κακό είναι αυτό και "παρκάρουν" τα παιδιά.

Κάποια στιγμή με πήραν από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και μου ζήτησαν αν μπορούσαν να τους κάνω ένα παραμύθι για το διαδίκτυο. Εγώ τους είπα ότι δεν έχω ιδέα για όλα αυτά και μου είπαν θα μου στείλουν υλικό. Πήγα και σε κάποιες συγκεντρώσεις που κάνουν με σχολεία. Κάνουν τρομερή δουλειά. Έφτιαξα το παραμύθι "Ο Σήφης ο Ποντικός και το Διαδίκτυο" το οποίο το πρόσφερα στη Δίωξη. Και η Δίωξη με τη σειρά της το πρόσφερε και το έχουμε και στο site μου, το διαβάζουμε στα παιδιά. Μπορούν να το κατεβάσουν δωρεάν και να το εκτυπώσουν. Εκεί δείχνει πόσο καλό μπορεί να κάνει το διαδίκτυο αλλά και κακό. Θέλει μέτρο και προσοχή πώς το χειρίζεσαι».

Τι αντίκτυπο είχε η πανδημία στο παιδικό θέατρο;

«Το θέατρο για τα παιδιά χτυπήθηκε περισσότερο από όλους τους τομείς δεδομένου ότι συντηρείται από τις σχολικές παραστάσεις. Πάθαμε ζημιά. Υπάρχουν παιδιά τεσσάρων ετών που δεν ξέρουν τί είναι θέατρο γιατί ήταν κλειστό. Ένα παιδί πρέπει να το βάζεις όσο πιο νωρίς στο θέατρο. Μπορεί να μην καταλάβει τα νοήματα της παράστασης αλλά θα πάρει τη μαγεία του θεάτρου και για εμένα αυτό είναι αρκετό».

Εκτός από το θέατρο, το έργο σας είναι μεγάλο και στη συγγραφή.

«Έχουμε κάνει γύρω στα 37 βιβλία, με την Χριστίνα στην εικονογράφηση. Συνήθως όλες τις παραστάσεις μας τις συνοδεύει και ένα βιβλίο. Εκ των πραγμάτων προέκυψε, γιατί τα παιδιά θέλουν να παίρνουν μαζί τους την παράσταση. Αν έχουν δει την παράσταση, όταν ακούν το CD κάθονται και τη βλέπουν ξανά με τη φαντασία τους. Βλέπω τα εγγόνια μου πόσο πολύ τους αρέσει να ακούν τα παραμύθια και τα παίζουν. Πηγαίνω και μου λένε να φτιάξουμε παραμύθια για να τα παίξουμε και το κάνουμε».

Πώς είναι η Κάρμεν Ρουγγέρη ως γιαγιά;

«Έχω μια Κάρμεν επτά ετών και μια Ευαγγελία τεσσάρων ετών. Είναι "θεατροπαίδια". Έχουν παρακολουθήσει πολύ θέατρο. Η Κάρμεν από πέντε χρόνων ήξερε όλους τους θεούς του Ολύμπου γιατί έβλεπε παραστάσεις μυθολογίας. Είναι πολύ ωραίος ο λόγος τους, έχουν πλούσιο λεξιλόγιο. Τα παιδιά βλέποντας όλα τα ριάλιτι και κάποιον να γίνεται πρωτοσέλιδο, νομίζουν ότι αυτό είναι το σημαντικότερο, δηλαδή να γίνουν αναγνωρίσιμοι. Πολλά παιδιά στα σχολεία με ρωτάνε πώς είναι να είσαι διάσημος και απαντώ ότι δεν είναι τίποτα».

Θα ήθελα να αναφερθούμε στα βιβλία «Γιαγιά, μίλα μας για σένα» και «Παππού, μίλα μας για εσένα.

«Σε όλη του τη ζωή ο γιος μου έλεγε σε εμένα και τον μπαμπά του δεν ήξερε τίποτα για εμάς και ζητούσε να του γράψουμε κάτι να μάθει τη ζωή μας. Ήρθε λοιπόν αυτό το βιβλίο και η ιδέα είναι καταπληκτική! Ήρθε από το εξωτερικό και έχει κάνει τρομερή επιτυχία. Μου ζήτησαν να είμαι Brand Ambassador και είδα πόσο σημαντικό είναι. Το δέχτηκα αμέσως. Εμείς το έχουμε συμπληρώσει και δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά τους. Υπάρχουν διάφορες ερωτήσεις, απαντάς και έτσι μαθαίνουν για τη ζωή σου. Μαθαίνουν τις ρίζες τους τα παιδιά».

Πώς διαχειριστήκατε την καραντίνα;

«Είμαι ένας άνθρωπος που έχω ενδιαφέροντα. Είναι σημαντικό. Αν δεν έχεις ενδιαφέροντα δεν περνούν οι ώρες. Δώσε μου και άλλη μια καραντίνα, δεν έχω πρόβλημα. Είχα τόσο ωραία πράγματα να κάνω, οργάνωσα τα συρτάρια μου, τα βιβλία μου, το αρχείο μου.

Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος με θετική ενέργεια και με ένα "ναι" πίσω από τη γλώσσα μου. Μου λένε ότι στην καριέρα δεν είναι καλό να λες συνέχεια ναι. Και ότι χτίζουν την καριέρα τους πολλοί με το "όχι". Εγώ την έχτισα με το "ναι". Δεν έχω πρόβλημα να παίξω μικρούς ρόλους, μικρά πράγματα. Σκοπός είναι να υπηρετήσεις την τέχνη σου όχι να γίνεις διάσημος. Αν είσαι κι εσύ ένα πετραδάκι σε μια επιτυχημένη παράσταση ή τηλεοπτική σειρά, είναι πολύ σημαντικό. Δεν χρειάζεται πάντα να είσαι εσύ ο πρώτος ή το όνομα. Μια από τις ωραιότερες κριτικές που έχω πάρει στη ζωή μου ήταν ένας ρόλος που μου είχε δώσει το Εθνικό ως κομπάρσα σε ένα δικαστήριο. Δεν είχα να κάνω τίποτα. Έβαλα τις ιδέες μου στον ρόλο και μεγάλωσε με έναν δικό μου τρόπο. Το έκανα τόσο κέφι και έπαιρνα ένα τέτοιο χειροκρότημα. Είναι με πόσο κέφι θα κάνεις κάτι και πόσο μεράκι θα βάλεις σε αυτό. Ένας από τους λόγους που ξεκίνησα το θέατρο για παιδιά ήταν επειδή ήμουν σε μια επιτροπή που βλέπαμε παραστάσεις για να εγκριθούν για παιδιά τα σχολεία και τα έχασα από τη μιζέρια και την προχειρότητα που αντιμετώπιζαν τα παιδιά. Έτσι ξεκίνησε η αγάπη μου και ο σκοπός μου».

Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχετε κάνει;

«Ένα από τα δυσκολότερα ήταν όταν ο Νίκος Κούρκουλος έκανε την παιδική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και ήταν να παίξω στο Ηρώδειο. Το σύνθημα ήταν ένα Ηρώδειο γεμάτο παιδιά. Και τώρα έχω κάνει πρόταση για την Επίδαυρο γεμάτη παιδιά, να τη γεμίσουμε. Μου κάνει τρομερή εντύπωση όλοι αυτοί που έχουν τις διευθυντικές θέσεις που δεν δίνουν καμία σημασία στα παιδιά. Το πρώτο πράγμα που πρέπει είναι να μάθουν στα παιδιά να πηγαίνουν στην Επίδαυρο γιατί έχουν να κερδίσουν από το αρχαίο δράμα.

Είχα προτείνει στον Κούρκουλο το Ηρώδειο, βρήκε την ιδέα καταπληκτική και το κάναμε για αρκετό καιρό. Μέχρι που ήρθε ένας διευθυντής και τα σταμάτησε όλα. Η επιτυχία ήταν τεράστια. Αλλά στην πρώτη παράσταση δεν μας έδιναν το θέατρο για πρόβα. Ήταν τόσο η μανία μου να πετύχουμε σε αυτό που ζήτησα και έφτιαξαν μια μακέτα όλο το έργο. Και σκηνοθέτησα όλο το έργο πάνω στη μακέτα. Όταν μπήκαμε στο θέατρο οι ηθοποιοί ήξεραν απόλυτα τί έπρεπε να κάνουν και πήγε η παράσταση καταπληκτικά χωρίς πρόβα. Ήταν πολύ δύσκολο αλλά εμένα δεν με σταματά τίποτα. Το λέω και στα παραμύθια μου, όταν θέλεις κάτι πολύ το πετυχαίνεις, θα βρεις τον τρόπο».

Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω στο παρελθόν θα αλλάζατε κάτι;

«Ναι, θα έκανα περισσότερα παιδιά. Έχω δύο, είναι η ωραιότερη δημιουργία, είναι ο ωραιότερος ρόλος μου, ο ρόλος της μαμάς. Και θα ήθελα να κάνω περισσότερα παιδιά. Αλλά όταν είμαστε νέοι φοβόμαστε ότι δεν θα τα βγάλουμε πέρα οικονομικά. Όμως αποδεικνύεται ότι κάθε παιδί φέρνει και το γούρι του. Το πιστεύω αυτό. Και τελικά τα βγάζεις πέρα. Το βρίσκω απαράδεκτο να έχεις ένα παιδί. Αλλά πολλοί άνθρωποι δεν είναι και γεννημένοι για γονείς. Είμαι πολύ υπέρ της οικογένειας. Είναι ευτυχία τα παιδιά».

Υπάρχει κάποιος μεγάλος φόβος;

«Φοβάμαι τους σεισμούς, τον πόλεμο, τις φωτιές, τις πλημμύρες, αυτά που δεν είναι στο χέρι σου. Και για τα νέα τα παιδιά φοβάμαι τα ναρκωτικά. Αν είχα ένα μαγικό ραβδί εξαφάνιζα τα ναρκωτικά από τον κόσμο».

Είναι γνωστό ότι ζωγραφίζετε και αγαπάτε να ζωγραφίζετε λουλούδια.

«Ναι, είμαι λουλουδοζωγράφος! Και η Χριστίνα μου ζωγραφίζει. Για αυτό όταν ήταν μικρή και εγώ ζωγράφιζα οκτώ ώρες τη μέρα, το πρώτο πράγμα που έπιασε στο χέρι της ήταν το πινέλο. Τώρα δεν ζωγραφίζω γιατί δεν έχω χρόνο, αλλά έχω ένα ολόκληρο ντουλάπι γεμάτος μπογιές με σκοπό να ζωγραφίσω. Η Χριστίνα είναι εξαιρετική ζωγράφος. Και τρομερά τα σκηνικά της».

Θα ήθελα το σχόλιο σας για τις κακοποιητικές συμπεριφορές που έχουμε ακούσει στν χώρο του θεάτρου.

«Δεν ακούγονται για όλους τους τομείς, αλλά γίνονται. Απλά το θέατρο είναι λαμπερό και ασχολούμαστε με αυτό, ειδικά όταν είναι κάποιος γνωστός. Βρίσκομαι εδώ και 26 χρόνια στον κόσμο μου, στον κόσμο μου με τα παιδιά. Είναι πολύ δυσάρεστο αυτό που έγινε, καλώς έγινε και αποκαλύφθηκε και να τιμωρηθούν αυτοί για ό,τι έκαναν. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ, τα βρίσκω άρρωστα και απαράδεκτα. Δεν είχα ιδέα για αυτά».

Έχετε βιώσει αδικίες;

«Πάρα πολλές, αλλά είμαι από αυτούς που δεν σταματάω. Ένας λόγος που έφυγα από το Εθνικό με 180.000 κόσμο σε λίστα αναμονής, ήταν επειδή με εξανάγκασαν να παραιτηθώ. Αλλά είναι κάτι που δεν το συζητάω. Παραιτήθηκα από εκεί γιατί με ενοχλούσαν όσα γινόντουσαν, αλλά ο κόσμος με ακολούθησε σε ό,τι έκανα. Στην ουσία δεν έχω παίξει αυτά που θα μπορούσα να έχω παίξει. Ο άντρας μου, ο Ανδρέας Κουλουμπής, που είμαι φανατική του θαυμάστρια, έχει παίξει όλους τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, εδώ και στο εξωτερικό. Εγώ θα μπορούσα να έχω κάνει πράγματα που δεν τα έκανα. Αλλά δεν πειράζει, έχω κάνει άλλα. Δεν έχω παράπονο. Τώρα που ζεις είναι να χαίρεσαι πράγματα. Και να δίνεις ευχαρίστηση και στους άλλους, σου δίνει κι εσένα μεγάλη χαρά».

Τί ονειρεύεστε;

«Αυτή τη στιγμή το μόνο που ονειρεύομαι είναι η Επίδαυρος γεμάτη παιδιά. Έχω κάνει την αίτησή μου, συνήθως παίρνω αρνητικές απαντήσεις. Είναι το όνειρό μου. Κάθε χρόνο, επί 30 χρόνια έπαιζα στην Επίδαυρο ως Κορυφαία του Χορού. Το αρχαίο δράμα είναι ό,τι ωραιότερο υπάρχει στον κόσμο και θα έπρεπε να το εκτιμούμε και να το σεβόμαστε περισσότερο όταν το ανεβάζουμε. Αν μας δοθεί η ευκαιρία θα ανεβάσουμε μια κωμωδία με μεγάλο σεβασμό και πιστεύω θα το γεμίσουμε. Αυτό ονειρεύομαι».

Και για την θητεία σας στην τηλεόραση;

«Ό,τι κάνω το αγαπάω. Την ευγνωμονώ την τηλεόραση και μου λείπει όταν δεν κάνω. Είναι μια διέξοδος της υποκριτικής μου πλευράς, γιατί με τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία είμαι χορτάτη. Αλλά κάθε τόσο χαίρομαι πάρα πολύ να παίζω στην τηλεόραση. Και όταν μου ξαναδοθεί η ευκαιρία η χαρά μου θα είναι μεγάλη. Παίρνω πολλή αγάπη από τον κόσμο και δίνω. Είναι αλισβερίσι αυτό. Αυτό που λέω και στους νέους ηθοποιούς είναι "οποιοσδήποτε ρόλο σάς δίνεται να προσπαθείτε να καταθέσετε τη δική σας ποιότητα". Αλλά θέλω να προστατεύομαι κιόλας. Ας πούμε σε έναν ρόλο, δεν θα δεχόμουν ποτέ να μουντζώσω, ή να καπνίσω. Την ώρα που παίζεις είσαι για κάποιον πρότυπο, πρέπει να προσέχεις τί κάνεις. Για φαντάσου να με δουν τα παιδιά να κάνω κάτι, καταρχάς θα με κατεβάσει στα μάτια τους και αυτό δεν το θέλω καθόλου. Υπήρξε ρόλος που με δυσαρεστούσε και έκλαιγα κιόλας γιατί δεν ήθελα να κάνω αυτό που έλεγε το σενάριο».

Φέτος είχατε τηλεοπτική πρόταση;

«Τηλεοπτική πρόταση φέτος δεν μου έκαναν. Συνήθως είχα πάντα προτάσεις. Έχω ευγνωμοσύνη στον κόσμο, για αυτό και μιλάω με όλο τον κόσμο γιατί του χρωστάω. Ο κόσμος είναι αυτός που σου δίνει την ακροαματικότητα. Αυτός είναι που ανεβάζει τα οικονομικά σου, όλα. Οπότε δεν μπορείς να τον περιφρονείς όταν έρχονται να σου ζητήσουν ένα αυτόγραφο. Τιμώ αυτό που παίρνω, θέλω να το ανταποδίδω. Δεν μπορεί να φεύγεις από την πίσω πόρτα όταν ο κόσμος έρχεται για εσένα. Είναι απαράδεκτο όταν γίνεται. Με ενοχλεί που ορισμένοι είναι αχάριστοι απέναντι στον κόσμο. Ούτε η Χριστίνα έχει προτάσεις. Τα παιδιά των γνωστών ηθοποιών δεν είναι πάντα τυχερά, παλεύουν πολύ για να ορθοποδήσουν. Είναι και πόσο δικτυωμένος είσαι, οι δημόσιες σχέσεις. Μου κάνει εντύπωση η καριέρα που έχω κάνει με τον τρόπο ζωής που επέλεξα».

Μια συμβουλή που θα θέλατε να δώσετε στους γονείς και στα παιδιά, όπως θα τη δίνατε στα δικά σας;

«Θα τους έλεγα οι γονείς να πηγαίνουν τα παιδιά στο θέατρο αφού ψάξουν καλά που θα τα πάνε. Γιατί αν πας τα παιδιά σε μια πρόχειρη παράσταση αυτό μπορεί να είναι τραυματικό και να μη θέλουν να ξαναπάνε. Τα παιδιά γιατί έχουν να κερδίσουν από αυτό. Είναι μια έξοδος υπέροχη».

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.