Αγγελική Βαρελλά: Θλίψη για τον θάνατο της συγγραφέως που μεγάλωσε τρεις γενιές Ελλήνων

Ο δημοσιογράφος του Newsbomb.gr, Λευτέρης Θεοδωρακόπουλος, ανασύρει από το αρχείο του μια συνέντευξη με την Αγγελική Βαρελλά, η οποία έφυγε από τη ζωή την Τρίτη (9/8), αφήνοντας πίσω της τεράστιο συγγραφικό έργο και πολιτιστική κληρονομιά...

Όταν της είχα κάνει την συνέντευξη σε ένα συνοικιακό βιβλιοπωλείο στο Περιστέρι, δήλωνε πολύ χαρούμενη που ερχόταν σε επαφή με τα παιδιά. Μάλιστα μου είχε εκμυστηρευτεί πως μετά τις παρουσιάσεις της τα παιδιά έμπαιναν στη διαδικασία να της ταχυδρομούν γράμματα. Χαιρότανε αυτή την αλληλογραφία.

Η ίδια μέσα από τα βιβλία της και τις απίθανες ιστορίες της είχε μεγαλώσει τρεις γενιές Ελλήνων και αυτό την έκανε να νιώθει υπεύθυνη. Είχαμε μιλήσει για την κατάσταση της ελληνικής Παιδείας, για τις νέες γενιές των Ελλήνων που θα έρθουν στο προσκήνιο τα επόμενα χρόνια.

«Εγώ που είμαι παιδί του 40 είδα και έζησα τι έκαναν οι Έλληνες όταν ενώθηκαν...ΘΑΥΜΑΤΑ»

Όπως σας είπα πριν αρχίσουμε την ηχογράφηση σας είχα διαβάσει όταν ήμουν μικρός...

«Αυτό που συμβαίνει είναι κλασσικό για εμένα...Με τα βιβλία μου έχω μεγαλώσει τρεις γενιές και τείνω για την τέταρτη. Οι πρώτοι μου αναγνώστες είναι τώρα πια παππούδες...

Αυτό είναι ευλογία...

«Είναι και η ανταμοιβή μου όλα αυτά τα χρόνια και μάλιστα αφορολόγητη»

Σας τρομάζει η νέα γενιά που έρχεται στο προσκήνιο, που μεγαλώνει τώρα δεδομένου ότι τα παιδιά στα σπίτια δέχονται όλη την πίεση των μνημονίων;

«Στα σχολεία που πηγαίνω –και μάλιστα τακτικά- γίνομαι δέκτης διαφορετικών συμπεριφορών. Είναι κάποια που δεν μπορείς να τα κουμαντάρεις καθόλου...Σε ένα σχολείο τους είπα να έχουν σεβασμό και τα παιδιά με ρώτησαν...τι σημαίνει η λέξη σεβασμός; Είναι και άλλα που είναι πραγματικά υπέροχα παιδιά, που έχουν όλα τα στοιχεία μέσα τους που ένας συγγραφέας τα θέλει για να αισθάνεται όμορφα. Δεν θέλω να πιστεύω πως θα βγει στο προσκήνιο μια κακιά γενιά. Προβληματισμένη σίγουρα, το θέμα είναι πως θα διοχετεύσουν αυτόν τον προβληματισμό».

Τα παιδιά είναι αγνά σήμερα;

«Όχι, βέβαια! Λένε και πράγματα και ζητάνε και πράγματα και η κουβέντα τους ακόμη είναι «ανεβασμένη»

«Σε ένα σχολείο τους είπα να έχουν σεβασμό και τα παιδιά με ρώτησαν...τι σημαίνει η λέξη σεβασμός»

Με έναν επιθετικό προσδιορισμό ή μια άλλη λέξη πως θα χαρακτηρίζατε τα παιδιά σήμερα;

«Λίγο αδιάφορα ως προς το βιβλίο και με μεγάλα ενδιαφέροντα σε άλλα θέματα, όπως είναι το ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει παιδί που να μην ξέρει παίχτες και τεχνικές. Έρχονται και μου λένε πως θέλουν να γίνουν Μέσι ή Ρονάλντο, σε αυτά τα πράγματα είναι μπασμένα τα παιδιά σήμερα.

Από την άλλη παιδιά που ασχολούνται με τα βιβλία μπαίνουν σε διαδικασία και μου γράφουν γράμματα. Δεν μπορώ να κάνω μια στατιστική και να σου πω πως τα παιδιά είναι έτσι ή αλλιώς. Το κάθε παιδί έχει ξεχωριστή προσωπικότητα την οποία ξεδιπλώνει αναλόγως με το περιβάλλον και τους γύρω του».

Σας αναζωογονεί το γεγονός ότι σας στέλνουν γράμματα ή οι παρουσιάσεις στα σχολεία;

«Ναι, πάρα πολύ! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ θάρρος μου δίνουν όλα αυτά και πρέπει να συνεχίσω... είναι ένα σλόγκαν που το έχω μέσα μου.Τα παιδιά μου δίνουν ζωή. Όταν τα τσιγκλήσεις τα παιδιά και το βιβλίο αγαπάνε αλλά και τον συγγραφέα. Θέλουν ένα ερέθισμα».

Στα περισσότερα σας βιβλία φαίνεται ότι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η φιλία. Θέλετε με αυτό τον τρόπο να επιδείξετε το μεγαλείο της;

«Ναι, φυσικά! Το να μένει ο καθένας μόνος, μοναχικός δεν είναι σε καμία περίπτωση αρεστό και φυσιολογικό. Μέσα από τη φιλία μπορούν να εισπράξουν του κόσμου τα πράγματα και πολλές φορές λέω στα παιδιά πως είναι ένα δέντρο η φιλία που χρειάζεται πότισμα και μάλιστα κάποιες φορές έχω μαζί μου ένα ποτιστηράκι για να τους το δώσω με παράδειγμα...»

Πριν από λίγο μου είπατε ότι τα παιδιά χάνουν την επαφή τους με το διάβασμα, την λογοτεχνία αλλά και την ιστορία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο κόσμος να δηλώνει άγνοια για πολλά πράγματα με αποτέλεσμα να μπορεί να χειραγωγηθεί πιο εύκολα;

«Ισχύει αυτό που λες. Είναι πολύ σημαντικό να διαβάζουμε και να γνωρίζουμε γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία και τις ζωές μας μέχρι σήμερα. Θα σου πω ένα δικό μου προσωπικό παράδειγμα. Βρισκόμουν στο Μουσείο στη Ζάκυνθο. Και είχα το άγαλμα του Σολωμου, του εθνικού μας ποιητή ακριβώς απέναντι μου και αφού είπα –είπα ένα σωρό για τον Σολωμό ξαφνικά ένα παιδί μου λέει καλά πως τα ξέρατε όλα αυτά, τον ξέρατε προσωπικά; Με πείραξε η ατάκα του παιδιού».

Σας θυμώνει η κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της Παιδείας;

«Αν με θυμώνει; Βέβαια και μάλιστα αρκετά. Όταν γράφουν στο μάθημα της ιστορία περί συνωστισμού στην προβλήτα της Σμύρνης...ανατρίχιασα από θυμό».

Τι εύχεστε σε παιδιά και γονείς;

«Θα τους ευχηθώ πρώτα απ’ όλα να μην χάσουνε ποτέ το θάρρος τους και την αισιοδοξία τους.

Το δεύτερο είναι να είναι λιτά. Να μην ζητάνε πάρα πολλά, να είναι ευχαριστημένα με ότι υπάρχει στο σπίτι τους και το τρίτο που εύχομαι είναι να παρακαλάνε να είμαστε ενωμένοι όλοι μας. Εγώ που είμαι παιδί του 40 είδα και έζησα τι έκαναν οι Έλληνες όταν ενώθηκαν...ΘΑΥΜΑΤΑ»

Τελικά το ουράνιο τόξο έχει τα χρώματα της ευτυχίας;

«Όχι, δυστυχώς τώρα δεν έχει τα χρώματα της ευτυχίας. Εγώ όταν ήμουν μικρή πίστευα πως το ουράνιο τόξο έχει 1000 χρώματα και ήρθαν να μου πούνε ότι έχει μόνο επτά. Αυτό μου κακοφάνηκε πάρα πολύ. Να αφήνουμε τα παιδιά να φαντάζονται πως έχει πάρα πολλά χρώματα».

* Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στις 19-12-2013