Αποστόλη Μπαρμπαγιάννη έχεις ζητήσει συγγνώμη για σάτιρα που έχεις κάνει;

Ο πανκ φουστανελάς, Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης ετοιμάζεται να μας παρουσιάσει στο Κύτταρο, τα «Αριστεία Καπαμά». «Μια μουσικοσατιρική παράσταση λοξού πολιτικού λόγου και σατιρικού τραγουδιού, μια solo επιθεώρηση, έναν προεκλογικό μονόλογο», με μπόλικη μουσική, live φάρσες και διάδραση με το κοινό. Στην παράσταση συμμετέχει επίσης ο δημοσιογράφος-ΜΑΤ, Μπαλούρδος.

Οι επερχόμενες αυτές παραστάσεις, μας δίνουν μια καλή αφορμή να συζητήσουμε με τον Αποστόλη Μπαρμπαγιάννη περί σάτιρας και πολιτικής ορθότητας στην Ελλάδα.

Αποστόλη, πόσο εύκολα δέχονται τη σάτιρα αυτοί που σατιρίζεις; Έχεις δεχτεί παράπονα;

«Κατά καιρούς μου έχουν μεταφέρει διάφορες δυσαρέσκειες, όμως δεν θέλω να έχω ιδέα ποιος και αν ενοχλείται και ούτε με αφορά. Όποιο αμόρφωτο γίδι ενοχλείται από την σάτιρα, να πάει πρώτα να διαβάσει την ιστορία της και την επίδραση της στον τόπο μας και μετά να κάτσει ήσυχα στο λαγούμι του».

Στη σάτιρα ποιος βάζει τα όρια, το κοινό ή ο καλλιτέχνης;

«Αρχικά ο καλλιτέχνης σύμφωνα με τα αισθητικά του κριτήρια. Στην πορεία το κοινό, το οποίο έρχεται συνειδητά να σε παρακολουθήσει και αν χαλαστεί με κάτι, θα είναι πιο δύσπιστο την επόμενη φορά ή απλά δεν θα έρθει. Σε κάθε περίπτωση όρια δεν βάζει καμία κυβέρνηση και καμία επιτροπή λογοκρισίας. Δεν υπάρχει όριο στην σκέψη και στην έκφραση. Όσο κι αν το θέλουν και το προσπαθούν κάποιοι θιγόμενοι».

Και με την πολιτική ορθότητα τι γίνεται στην Ελλάδα; Ακόμα και με την πολιτική ορθότητα μέσα από τα social media.

«Είναι μια νεωτεριστική έννοια και άκρως συντηρητική που δυστυχώς τείνει να γίνει μόδα. Η δουλειά που κάνω εγώ είναι πολιτικά λοξή. Δεν χωράει στα ασφυκτικά στεγανά οποιασδήποτε ορθότητας. Δυστυχώς πρόκειται για την λογική του "τι θα πει ο κόσμος" που είναι βαθιά ριζωμένη στο DNA μας. Κυριαρχεί μια παραφροσύνη πολιτικής τάχα ορθότητας που εφαρμόζεται κυρίως αλακάρτ και όπου δεν μας ξεβολεύει αρκετά. Χανόμαστε στις έννοιες και στο ποιες λέξεις είναι καλές ή κάνουν "τζιζ" και χάνεται η ουσία των πραγμάτων. Συμβαίνει δε με τέτοια μανία και επιμονή, που σε κάνει καχύποπτα να σκέφτεσαι μήπως ο δόλιος στόχος όλων αυτών είναι να χάνεται η ουσία και να μένουμε στην επιδερμίδα. Όποιος κι αν είναι, πάντως αυτό το αποτέλεσμα επιτυγχάνεται».

Έχει συμβεί να νιώσεις άβολα, αμήχανα πάνω στη σκηνή, ενδεχομένως από ένα δύσκολο κοινό ή λόγω κάποια αντίδρασης από κάτω;

«Έχουν υπάρξει κάποιες φορές με δύσκολη σύνθεση κοινού. Δεν τίθεται θέμα αμηχανίας σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά αγώνα δρόμου για να καταφέρεις να τους ζεστάνεις και να τους χαλαρώσεις για να απολαύσουν αυτό για το οποίο ήρθαν».

Υπάρχουν θέματα, πρόσωπα, καταστάσεις που δεν θα σατίριζες ποτέ;

«Όχι, μόνο αν δεν υπήρχε σατιρικό ενδιαφέρον ή ήταν βαρετοί. Το να αποκλείεις κάποιον από την κριτική σου ή το έργο σου λόγω κάποιας ιδιαιτερότητας του, είναι ρατσιστικό. Η σάτιρα είναι εξ ορισμού αντιρατσιστική, οπότε τους χωράει όλους. Δηλαδή δεν θα σατιρίσω έναν βουλευτή ή ευρωβουλευτή επειδή π.χ. είναι ανάπηρος ή παραπληγικός; Κι άμα είναι μ@@@@@ς και ψηφίζει αντιλαϊκά μέτρα, ή με την ψήφο του εξισώνει την Σοβιετική Ένωση με τη ναζιστική Γερμανία, τον σώζει το ότι έχει αναπηρία; Σχετίζεται κάπως η αναπηρία του με την πολιτική του; Εκεί μπαίνει το αισθητικό όριο που βάζει ο καλλιτέχνης. Δεν θα κοροϊδέψει τον ανάπηρο για την αναπηρία του, θα σατιρίσει όμως τον ανάπηρο».

Έχει συμβεί να ζητήσεις συγγνώμη για μια σάτιρα που έχεις κάνει; Θα το έκανες;

«Όχι, ποτέ. Να ζητήσω συγνώμη επειδή σκέφτηκα κάτι και το μετέφερα μέσα από το έργο μου; Πολύ προσκυνημένη και συμβιβασμένη λογική και δεν μου ταιριάζει».

Τηλεόραση, ραδιόφωνο, σκηνή. Ποιο σου ταιριάζει περισσότερο, τι παίρνεις από το καθένα;

«Μου αρέσουν πολύ και τα τρία. Δίνω όμως ένα προβάδισμα στην σκηνή λόγω αμεσότητας με τον θεατή και αναγκαστικά λιγότερης επιτήδευσης του περιεχομένου. Στην σκηνή μπορείς να μιλήσεις πιο καθαρά και πιο αληθινά. Στην τηλεόραση π.χ. πρέπει να μην πεις κακές λέξεις γιατί θα πέσει κάνα πρόστιμο, να μην θίξεις ονόματα και υπολείψεις γιατί θα πέσει κάνα τσιμέντωμα κι αν θίξεις κάναν κομπλεξικό που εκείνη τη στιγμή τύχει να έχει εξουσία θα πέσει καμιά λογοκρισία και κόψιμο. Με λίγα λόγια, στην παράσταση το αγαπημένο σύνθημα για τον πρωθυπουργό το τραγουδάμε όλοι ελεύθερα. Στην τηλεόραση το λέμε μόνο στις ζωντανές συνδέσεις των ειδήσεων αν τύχει να περνάμε από πίσω».

Επίσης, θα το συζητούσες να επέστρεφες στην τηλεόραση και υπό ποιες προϋποθέσεις;

«Μόνο σε ένα καθεστώς πλήρους ελευθερίας και με ένα κόνσεπτ που θα με ιντρίγκαρε».

Τι θα δούμε στο Κύτταρο και γιατί «Αριστεία Καπαμά»;

«Πρόκειται για την καινούρια παράσταση που θα παρουσιάσουμε φέτος, με τίτλο φανερά εμπνευσμένο από την τρέχουσα επικαιρότητα σε συνδυασμό με την εξέχουσα(sic) επικαιρότητα που μας χαρίζει η κυβέρνηση. Περιέχει stand up comedy με ζωντανή ορχήστρα, ζωντανές υποκλοπές, ιντεράξιον με το κοινό, φάρσες, χιουμοριστικά βίντεο, σατιρικά τραγούδια και χαμηλά λιπαρά».


Πληροφορίες

Παρασκευές : 3 - 17 - 24 Φεβρουαρίου και 3 - 10 Μαρτίου

Κύτταρο, Ηπείρου 48 & Αχαρνών
www.kyttarolive.gr
210 8224134

Ώρα προσέλευσης: 21.00
Ώρα έναρξης: 22.00

Τιμή εισιτηρίου: 15€ (Ορθίων)

Μπύρα/Κρασί: 5€ - Ποτό: 8€ (Μπαρ)
Μπύρα/Κρασί: 7€ - Ποτό: 10€ (Καθήμενοι)
120 € φιάλη ποτού 4 άτομα, 60€ φιάλη κρασί 2 άτομα

Το εισιτήριο αφορά αποκλειστικά την είσοδο στον χώρο.

Για κράτηση θέσης καθημένου σε τραπέζι επικοινωνείτε τηλεφωνικά.

Κρατήσεις: 210 8224134 / 6977 641373 / info@kyttarolive.gr
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΠΡΟΑΓΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ

Προπώληση εισιτηρίων: Viva.gr, Viva Spots

Συντελεστές:

Κείμενα – Στίχοι – Σκηνοθεσία: Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης

Μαζί του, «Δε Τσόλια Μπάντ»:

Eνορχηστρώσεις – Κιθάρες : Δημήτρης Στασινός
Πλήκτρα: Αντώνης Παλαμάρης
Μπάσο: Νίκος Τσιμπινός
Τύμπανα: Τζίμης Στεργίου

Ηχοληψία: Γιώργος Κατσιάνος
Video: Ανδρέας Τσαντάκης
Φωτογραφίες: Ιωάννα Σούρα
Artwork: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς

Διαβάστε επίσης

Φοίβος Δεληβοριάς: Το παρατσούκλι από τον Κολοκοτρώνη και το ραπάρισμα του Βέγγου

Μπάμπης Στόκας από το Α έως το Ω: Το «βλαχάκι» που ήθελε να γίνει οδηγός αγώνων

Κωστής Μαραβέγιας: Η ρόδα με σπούδασε, με έντυσε, μου έδωσε να φάω