George Gaudy μας έχεις κάνει να κολλήσουμε με τα viral τραγούδια του «Έτερος Εγώ»
Αν είστε φαν του Έτερος Εγώ και έχετε κολλήσει με τα τραγούδια των τίτλων αρχής της σειράς, σας έχουμε νέα! Πίσω από αυτά δεν βρίσκεται κάποιος Αμερικανός folk καλλιτέχνης, αλλά ένας από τους πιο ταλαντούχους Έλληνες τραγουδοποιούς της γενιάς του.
Ο λόγος για τον George Gaudy, κατά κόσμον Γιώργο Γουδή, που έχει «ντύσει» μουσικά και τους τρεις κύκλους του Έτερος Εγώ, της επιτυχημένης σειράς του Σωτήρη Τσαφούλια για την Cosmote TV.
Συγκεκριμένα, το Down Down Below -που προσωπικά ακούω στο repeat- είναι το τελευταίο τραγούδι που έγραψε για την τρίτη σεζόν του Έτερος Εγώ - Νέμεσις. Προηγήθηκε το επίσης viral, I Lost My Soul του δεύτερου κύκλου της σειράς Έτερος Εγώ - Κάθαρσις.
Όσοι παρακολουθούν την ανέξαρτητη σκηνή, γνωρίζουν τον Γιώργο ήδη από τα άλμπουμ Millionaire και Little Pieces ή έχουν ακούσει έστω το Berlin. Η συνεργασία του George Gaudy με τον Σωτήρη Τσαφούλια ξεκίνησε από την πρώτη κόλας σεζόν του Έτερος Εγώ, όταν ο σκηνοθέτης τού ζήτησε το τραγούδι Mother (μέσα από το άλμπουμ Little Pieces) για τους εναρκτήριους τίτλους του πρώτου κύκλου, Έτερος Εγώ - Χαμένες Ψυχές.
«Αυτά τα τρία τραγούδια, μαζί με το Mother, είναι στο μυαλό μου μια τριλογία», αναφέρει o George Gaudy στο Newsbomb.gr και εξηγεί το συμβολισμό που έχει το καθένα.
Δηλωμένος φαν του Έτερος Εγώ, ήδη «από την εποχή της ταινίας» ο George Gaudy μάς μιλάει για τη συνεργασία του με τον Σωτήρη Τσαφούλια και απαντά στην ερώτησή μας για το ποιος χαρακτήρας της σειράς θα μπορούσε να είναι.
George Gaudy, κατά κόσμον Γιώργος Γουδής. Ισχύει ότι όλα ξεκίνησαν από μια παλιά ηλεκτρική κιθάρα του πατέρα σου;
«Τότε ξεκίνησα να θέλω να γράφω τα δικά μου κομμάτια. Όλα ξεκίνησαν όταν πηγαίναμε με την αδελφή μου στις παιδικές τάξεις της Μαρίας Κυνηγού, στο ωδείο του Νάκα, και όταν αργότερα κάναμε μαθήματα πιάνου».
Γονείς ζωγράφοι, ο μπαμπάς μαθητής του Μόραλη και παιδικά χρόνια στη Νεάπολη Εξαρχείων. Ποιες επιρροές σού χάρισαν λοιπόν οι καλλιτέχνες γονείς και ποιοι ήταν οι κανόνες τότε, στα παιδικά χρόνια στα Εξάρχεια;
«Η βιβλιοθήκη και η δισκοθήκη τους ήταν από τις πιο σημαντικές επιρροές. Το Harvest του Neil Young, τα πρώτα album του Σαββόπουλου και πολλά πολλά άλλα. Το ότι το σπίτι ήταν - και παραμένει - ένα μεγάλο εργαστήριο, που μπορεί το ένα δωμάτιο να ήταν σκοτεινός θάλαμος για εμφάνιση φωτογραφιών και το άλλο ζωγραφικό εργαστήριο. Έτσι και εγώ τώρα, κοιμάμαι στον χώρο που δουλεύω.
Δεν υπήρχαν άλλοι κανόνες στα Εξάρχεια, υπήρχε μόνο μια ελαφρότερη αίσθηση. Αυτό επειδή ήμασταν παιδιά, αλλά και γιατί το ίντερνετ, τα social media και η οικονομική κρίση ήταν άγνωστες λέξεις. Για όλα όσα μας έχει δώσει το διαδίκτυο, μας έχει πάρει άλλα τόσα, και ας ακούγομαι boomer».
Κάποια στιγμή πηγαίνεις στο Άμστερνταμ και επίσης βιώνεις ένα καταθλιπτικό επεισόδιο. Τι συνέβη εκείνη την περίοδο; Πώς ήταν ο Γιώργος και πώς αναδύθηκε και πάλι στην επιφάνεια;
«Δεν ξέρω τι σημαίνει καταθλιπτικό επεισόδιο τελικά, και κατά πόσο μας συμφέρει να κλινικοποιούμε τους όρους. Το κλινικό βλέμμα ορίζει πολλές φορές το πώς ονομάζεται μια φάση ή μια κατάσταση του ανθρώπου. Εγώ έχω (δυστυχώς η ευτυχώς) μεγάλη ροπή προς την μελαγχολία, και εκείνη την περίοδο έκανα μια μεγάλη βουτιά. Είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να θεωρήσει αυτό που περνάει ασθένεια, εγώ τελικά νομίζω ότι συμφιλιώθηκα με αυτή την πλευρά της ανθρώπινης εμπειρίας μου. Αναγκάστηκα τότε να σκεφτώ και να αισθανθώ πράγματα εξαιρετικά δυσάρεστα, τα οποία όμως είχαν και δώρα στο τέλος.
Έχοντας πει αυτό, είναι μια εμπειρία που δεν την εύχομαι σε κανέναν, και μου έχει αλλάξει την ζωή πολύ σημαντικά. Ένιωσα έναν ιδιαίτερο φόβο, ο οποίος δεν ξεχνιέται εύκολα. Και φυσικά όλα αυτά που γράφω εδώ δεν αναιρούν το ότι όταν η σκέψη ή το συναίσθημά μας αρχίζει και πηγαίνει προς τα εκεί, είναι μόνο καλό να ζητάμε βοήθεια.
Αν κάποιος που το διαβάζει περνάει κάτι αντίστοιχο, είναι σημαντικό να ξέρει ότι δεν είναι μόνος του και να μην το θεωρεί δείγμα αδυναμίας ή αποτυχίας, αλλά να ζητήσει βοήθεια».
Από αυτή την εμπειρία βγαίνει το σκοτεινό «Millionaire», το πρώτο σου άλμπουμ το οποίο ηχογραφήθηκε στη σοφίτα του πατρικού σου.
Εκ των υστέρων αμφισβητώ και το πόσο σκοτεινό ήταν το Millionaire! Ηχογραφήθηκε όντως στη σοφίτα, σχεδόν αυτοσχεδιαστικά. Έμαθα στην πορεία, και μαζί μου ήταν και οι μουσικοί που συμμετείχαν στο άλμπουμ, οι βασικοί ήταν η Μαριέτα, η Ελίζα, ο Χρήστος, ο Μπάμπης και ο Δημήτρης, αλλά και η Στέλλα, ο Νίκος και ο Αντώνης βοήθησαν ιδιαίτερα. Μου λείπει ακόμα η αίσθηση της συντροφικότητας και η ελπίδα που είχαμε εκείνη την εποχή και ενώ ηχογραφούσαμε τον δίσκο».
Θα λέγαμε ότι είσαι ένας εσωστρεφής μουσικός, και ευτυχώς που ήταν διάφοροι διαγωνισμοί και βραβεία για να σε μάθουμε καλύτερα.
«Εσωστρεφής ε; πολύ πιθανό, αν και είμαι με τις μέρες μου. Χαίρομαι λοιπόν που υπήρξαν οι διαγωνισμοί και τα βραβεία και με μάθατε καλύτερα».
Θα μου αναφέρεις τις απόλυτες μουσικές σου αγάπες και επιρροές;
«Τα μπλουζ. Εκεί καταλήγω γενικώς, και δεν είναι τα ίδια τα μπλουζ που είναι η απόλυτη μου μουσική αγάπη, αλλά μάλλον το ότι έχουν και φόρμα, και όχι. Υπάρχει κάτι σε αυτή τη μουσική που είναι αρχαίο και σωματικό, και που το καταλαβαίνεις όταν το ακούς αλλά δεν γράφεται σε παρτιτούρα. Αυτό με γοητεύει πάρα πολύ, και προσπαθώ να το ακούω σε κάθε τι που κάνω».
Υπάρχουν ακροατές που ακούν τον ήχο και τα τραγούδια σου και θεωρούν σίγουρο ότι ο καλλιτέχνης αυτός είναι ένας Αμερικανός folk καλλιτέχνης.
«Ελπίζω μετά από αυτή την συνέντευξη να καταλάβουν ότι είμαι Έλληνας folk καλλιτέχνης που του αρέσει να κάνει τον Αμερικανό!».
Στο παρελθόν είχες ως βάση το Λονδίνο, το 2020 ήρθε και το Little Pieces. Ένας Έλληνας καλλιτέχνης γιατί γράφει στα αγγλικά κατά κύριο λόγο; Ποιος ο στόχος ο δικός σου;
«Τα αγγλικά είχαν δύο λόγους για τους οποίους επικράτησαν γύρω στο 2010 σε μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής σκηνής, και επιμένουν να βγαίνουν αγγλόφωνα άλμπουμ και σήμερα. Ο πρώτος ήταν ότι ήταν ένας εύκολος τρόπος να διαχωρίσουμε αυτό που κάνουμε από το κορεσμένο τότε έντεχνο. Ειδικά το έντεχνο κάποια στιγμή ήταν σχεδόν "βρισιά" στην σκηνή. Μας πήρε λίγο καιρό να καταλάβουμε και να θυμηθούμε ότι είχε και καλά στοιχεία και μεγάλα τραγούδια.
Όμως γενικά έτσι συμβαίνει, η κλασική ροκ ας πούμε είναι ένα πολύ αντιπαθητικό είδος αν το συνδέσεις με μια αισθητική. Από μέσα της όμως βγήκε ο Tim Buckley, οι Rolling Stones, o Neil Young, και τώρα στο Glastonbury το μεγάλο όνομα ήταν πάλι ο Paul McCartney. Όταν κάτι κορεστεί, χρειάζεται χρόνος για να περάσει από το φίλτρο της επόμενης γενιάς.
Το έντεχνο το αντιπαθήσαμε πολύ, και το αδικήσαμε άλλο τόσο. Πρόσφατα συμμετείχα στην συλλογή ΜΕΤΑ της Minos Emi, και είπα το "Σ΄ακολουθώ" του Μάνου Λοΐζου. Σκέψου να μην είχα ακούσει αυτό το τραγούδι επειδή υποτίθεται ότι είναι έντεχνο, και άρα όχι καλό.
Ο δεύτερος λόγος είναι το ότι θέλαμε να ακουστούμε στο εξωτερικό. Κυκλοφορήσαμε τα πρώτα μας άλμπουμ αρκετά χρόνια αφού ξεκίνησε το YouTube ή το Facebook. Γιατί να μην τραγουδάμε σε μια διεθνή γλώσσα, αφού χρησιμοποιούμε παγκόσμια μέσα;
Πολλοί έχουν περάσει στο ελληνόφωνο πλέον, πράγμα που με χαροποιεί. Κάποιος πρέπει να συνεχίσει το ελληνόστιχο τραγούδι, και τώρα που πέρασε από τόσα φίλτρα, ήρθε ο καιρός να κάνει και το επόμενο βήμα».
Πώς ξεκίνησε η συνεργασία με τον Σωτήρη Τσαφούλια για το Έτερος Εγώ; Ήδη από τον πρώτο κύκλο με το τραγούδι Mother.
«Όσο ζούσα στην Αγγλία, με πήρε η Αγγέλα Κόλια από την Minos, με την οποία είχαμε κυκλοφορήσει ήδη το Mother, και μου είπε ότι ενδιαφέρεται μια σειρά στην Cosmote TV. Δεν έμαθα λεπτομέρειες για καιρό, και όταν κατάλαβα ότι είναι το Έτερος Εγώ χάρηκα πολύ, λόγω της προϋπάρχουσας ταινίας».
Θα μοιραστείς μαζί μας πώς έχουν γραφεί τα δύο επόμενα (desert τραγούδια) I Lost My Soul και Down Down Below που «ντύνουν» τους τίτλους των δυο επόμενων κύκλων του Έτερος Εγώ;
«Αυτά τα τρία τραγούδια, μαζί με το Mother, είναι στο μυαλό μου μια τριλογία. Χωρίς να θέλω να χαλάσω την φαντασία των αναγνωστών με πολλές λεπτομέρειες, το πρώτο είναι το έγκλημα, το δεύτερο είναι η συνειδητοποίηση, και το τρίτο η τιμωρία. Φυσικά για τα δύο τελευταία είχα διαβάσει και το σενάριο, οπότε ήταν γραμμένα ανάλογα με την διάθεση που μου προκάλεσε η εξέλιξη του σεναρίου».
Η διαδικασία ποια είναι; Πότε τα ακούει ο Σωτήρης Τσαφούλιας, ποιες συζητήσεις γίνονται ενδεχομένως, ποια τα σχόλιά του;
«Αυτά είναι μυστικά και δεν μπορώ να τα πω εδώ. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η συνεργασία με τον Σωτήρη Τσαφούλια ήταν από τις πιο αβίαστες και πηγαίες συνεργασίες που έχω κάνει».
Εδώ να σχολιάσω πως όσο βρετανικό μού ακούγεται το Berlin, τόσο αμερικανικό είναι το τελευταίο, Down Down Below με την Idra Kayne στα φωνητικά, το οποίο προσωπικά ακούω στο repeat.
«Υπάρχει ο αγγλικός όρος Anglosphere, που περικλείει την Βόρεια Αμερική, την Αγγλία και την Αυστραλία. Νομίζω ότι πολιτισμικά είναι ακόμα πιο κοντά από ό,τι φανταζόμαστε. Επίσης το Little Pieces ας πούμε είναι ποτισμένο από την Αγγλία. Την παραγωγή επέβλεψε ο Pete Astor, το γράψαμε στο στούντιο του Sean Read, και τα βασικά μέλη της μπάντας ήταν ο Harley Mann και ο Billy Hoyle. Ήμουν σχεδόν ο μόνος Έλληνας που δούλεψε για αυτό τον δίσκο! Με εξαίρεση τον Πανο Τσεκούρα με τον οποίον τελειώσαμε τις μίξεις και την Evelina Eco που έκανε φωνητικά».
Το Έτερος Εγώ εκτός από επιτυχημένη, είναι ίσως η πιο επιδραστική σειρά της ελληνικής TV τα τελευταία χρόνια. Πρώτα από όλα θέλω να ζητήσω τη δική σου γνώμη για τη σειρά του Σωτήρη Τσαφούλια και επίσης, πόσο και σε τι έχει βοηθήσει τον George Gaudy, το Έτερος Εγώ;
«Είμαι φαν από την εποχή της ταινίας. Δεν θα πέσω στο λάθος να πω ότι είναι πολύ καλή για τα ελληνικά δεδομένα, γιατί θεωρώ ότι τα ελληνικά δεδομένα αλλάζουν ραγδαία, ειδικά στην ποιότητα των παραγωγών στην οποία είχαμε το μεγαλύτερο πρόβλημα έως τώρα. Θα πω ότι είναι μια σειρά με έξυπνο σενάριο, με σασπένς και μυστήριο και που απευθύνεται σε όλο τον κόσμο.
Αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό, γιατί στην Ελλάδα υπάρχει η τάση του να κάνουμε πράγματα για λίγους, γιατί θεωρούμε ότι το mainstream ή το "εμπορικό" είναι αυτόματα χαμηλής ποιότητας.
Ο Τσαφούλιας δείχνει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και ελπίζω στο μέλλον αντί να λέμε ότι είναι εξαίρεση, να λέμε ότι άνοιξε το δρόμο για να έχουμε επιτέλους ποιοτική τηλεόραση και σινεμά που μπορεί και απευθύνεται σε όλους».
Γνωρίζεις ότι έχεις δώσει μουσική ταυτότητα στη σειρά; Ότι παρακολουθούμε και τους τίτλους για να ακούσουμε ολόκληρο το τραγούδι σου; Και στους τρεις κύκλους.
«Χαίρομαι που το ακούω αυτό, γιατί σημαίνει ότι τα τραγούδια μου λειτούργησαν σωστά σε συνάρτηση με τη σειρά».
Αν έπαιζες στο Έτερος Εγώ ποιος χαρακτήρας θα ήσουν; Και ποιος είναι ο δικός σου Έτερος Εγώ;
«Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να μπω στο σύμπαν του Έτερος Εγώ ως χαρακτήρας. Αυτή είναι και η γοητεία του, το ότι ανοίγει ένα παράθυρο στις ζωές ακραίων ανθρώπων με τους οποίους είναι δύσκολο να ταυτιστείς, αλλά θέλεις να τους παρακολουθήσεις. Νομίζω ότι θα ήμουν ένας χαρακτήρας στο φόντο. Και ο Έτερος Εγώ μου, και αυτός στο background. Σαν τον σιωπηλό μάρτυρα του Χίτσκοκ!».
Θα συνεχιστεί η συνεργασία με τον Τσαφούλια, για παράδειγμα στη νέα σειρά που ετοιμάζει;
«Ούτε αυτό μπορώ να το πω εδώ. Για τη νέα σειρά δεν έχουμε κοινά σχέδια, αλλά δεν αποκλείω τίποτα για το μέλλον».
Πώς είναι ο George Gaudy πλέον, πόσο έχει αλλάξει η κοσμοθεωρία του και η μουσική του από τότε που περιόδευε π.χ. με Μουζουράκη και Rous;
«Τα τελευταία δέκα χρόνια έχω ταξιδέψει πολύ περισσότερο, αποφάσισα επίσης να τελειώσω έναν πανεπιστημιακό κύκλο που δεν είχα κλείσει και τον είχα απωθημένο. Παρόλα αυτά δεν έχω αλλάξει και τόσο πολύ κοσμοθεωρία».
Τι έρχεται για τον George Gaudy δισκογραφικά και συναυλιακά;
«Στις 24 του μήνα θα παίξουμε στην αγγλικανική Εκκλησία του Αγ. Παύλου με συγκρότημα τους Γιώργο Πουλιάσης, Αντώνη Τσιάπαλη και Οδυσσέα Τζιρίτας. Δισκογραφικά όταν έχω κάτι έτοιμο θα το κυκλοφορήσουμε - προς το παρόν είμαι στο στάδιο του πειραματισμού για το νέο άλμπουμ».
Διαβάστε επίσης
«Έτερος Εγώ - Νέμεσις»: Ένα τραγούδι τίτλων που θέλουμε να ακούμε στο repeat
Το Newsbomb.gr στην επίσημη πρεμιέρα του «Έτερος Εγώ: Νέμεσις»
«Έτερος Εγώ: Νέμεσις» - Ένα διαφορετικό χιουμοριστικό βίντεο λίγο πριν την πρεμιέρα