H Monika στο Newsbomb.gr: Τα λάθη, η αυτοκριτική και η θέση δεξιού χαφ

H Monika επέστρεψε μέσα στο 2023 με το άλμπουμ «Proud» και μια σειρά συναυλιών με ένα αμιγώς αγγλόφωνο πρόγραμμα. Στις 30 Νοεμβρίου και για τέσσερις Πέμπτες (30/11 και 7, 14, 21 /12) θα τη βρίσκουμε στη σκηνή του VOX για «να συγκινηθούμε, να ταξιδέψουμε νοερά και μετά… να ξεδώσουμε» με νέα και παλαιότερα τραγούδια, καθώς και αρκετό Avatar.

Έχοντας την αίσθηση ότι βρίσκεται στην πιο ώριμη φάση της, μιλάμε μαζί της για τον τελευταίο της άλμπουμ «Proud», για τον πρώτο και τελευταίο ελληνόφωνο δίσκο της, για την σκληρή κριτική που δέχεται πολλές φορές μέσα από τα social media, καθώς και για τη νέα Monika, oύσα μητέρα δύο μικρών παιδιών.

«Έχω κάνει επιλογές που θα άλλαζα αλλά τουλάχιστον δεν έχω κάνει λάθη που να μου στερήσουν την συνέχεια της πορείας μου», παραδέχεται και μου αναφέρει το λάθος που έκανε με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου ή με το άλμπουμ «Secret in the dark».

Κάνοντας την αυτοκριτική της λέει: «Προσωπικά, τα τελευταία 5-6 χρόνια πιστεύω οτι ήμουν κάπως μπερδεμένη αλλά αυτό έχει να κάνει με πολλά προσωπικά ζητήματα που δεν αφορούν το ευρύ κοινό. Είναι πολύ θετικό ωστόσο οτι τώρα ξαναβρίσκω τον εαυτό μου, επιστρέφω σ’ εμένα, στην ουσία μου (ας μου επιτραπεί η έκφραση) και, κυρίως, βρίσκω και πάλι τι πραγματικά θέλω, τι με εκφράζει».

Εκτός από το τραγούδι και τη μουσική, η Monika αγαπάει πολύ να παίζει ποδόσφαιρο όταν το πρόγραμμά της το επιτρέπει. «Μου αρέσει πάρα πολύ το ποδόσφαιρο, από μικρή έπαιζα σε ομάδες και τώρα με φίλους 5x5», λέει χαρακτηριστικά. Έχει γράψει μάλιστα και τον ύμνο της ομάδας Μπουμπουλίνας Σπετσών.

Το νησί των Σπετσών είναι άλλωστε το προσωπικό της καταφύγιο και ένα από τα τρία μέρη της καρδιάς της, μαζί με την Αθήνα και την Αμερική.

Εκτός από τις εμφανίσεις στο VOX, η Monika ασχολείται επίσης με το υλικό του νέου της άλμπουμ, έχει ξεκινήσει συνεργασία με δύο από τα μεγαλύτερα γραφεία Film Composing στην Αμερική και βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για τη μουσική σε μία ταινία μεγάλου μήκους.

Είναι το Proud, ο πιο προσωπικός σου δίσκος μέχρι σήμερα, αλλά και ο πιο ώριμος φωνητικά;

Είναι αρκετά προσωπικός αλλά όλοι μου οι δίσκοι με έναν τρόπο είναι οι πιο ολοκληρωμένοι για την περίοδο που κυκλοφορούν. Πάντοτε εκφράζουν μια φάση της ζωής μου και την πορεία μου μέχρι εκείνη τη στιγμή. Φωνητικά δεν μπορώ να πω εγώ η ίδια, δεν έκανα κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία, απλώς αυτή τη φορά ηχογράφησα τα περισσότερα φωνητικά σπίτι μου και ίσως αυτό να με έκανε πιο χαλαρή.

«Proud»: Monika για ποια πράγματα ή καταστάσεις αισθάνεσαι περισσότερο περήφανη σήμερα;

Για την οικογένειά μου και για το γεγονός οτι μετά από τόσα χρόνια και μια διαδρομή ζωής γεμάτη πολλές περιπέτειες, εξακολουθώ να αγαπώ τη μουσική και να βρίσκω την έμπνευση να εκφράζομαι μέσα από αυτήν.

Ποιος θα ήθελε να σου πει «Είμαι περήφανος για σένα»;

Οι δικοί μου άνθρωποι, οι γονείς μου, ο σύζυγός μου, τα παιδιά μου. Πάντα από την οικογένεια και τους δικούς του ανθρώπους αναζητά κανείς την επιβράβευση. Ακόμα όμως και να μην τους αρέσει κάτι, θέλω πάντα να βλέπω στα μάτια τους ότι είναι περήφανοι που προσπαθώ, που δεν το βάζω κάτω, που συνεχίζω να δημιουργώ και να βρίσκομαι στη σκηνή.

Παίρνοντας μια απόσταση πλέον, το πείραμα με τον ελληνικό δίσκο ήταν κάτι που αντιπροσώπευε τη Monika, την έκανε να νιώθει ο εαυτός της;

Ναι φυσικά, όπως είπα και ο ελληνικός δίσκος εκπροσώπησε μία φάση της ζωής μου. Το γεγονός οτι η επιθυμία να ηχογραφήσω ελληνικά τραγούδια έγινε πιο έντονη όταν ζούσα στην Αμερική ίσως έπαιξε κάποιο ρόλο. Είχα ανάγκη μέσα από την αντίθεση της καθημερινότητας και τη νοσταλγία για την Ελλάδα να μιλήσω στην γλώσσα μου. Δεν σκέφτηκα ποτέ την βιομηχανία ή τι αντίκτυπο θα είχε αυτό στον κόσμο και στα media για την εικόνα μου. Ήθελα να κυκλοφορήσω έναν ελληνικό δίσκο και το έκανα. Δεν είναι όμως κάτι που θα το συνεχίσω. Και το PROUD είναι αγγλόφωνο και κάθε επόμενο τραγούδι ή άλμπουμ θα είναι με αγγλικό στίχο.

Είσαι μια καλλιτέχνις που έχει δεχτεί αρκετά αρνητικά σχόλια και κριτική. Προφανώς και δεν μπορείς να μου μιλήσεις εξ ονόματος των ανθρώπων που ασκούν αυτή την κριτική, θέλω να μου πεις ωστόσο, αν εσύ πιστεύεις ότι έχεις κάνει λάθη και ποια; Τι θα ήθελες να είχες κάνει διαφορετικά;

Έχω κάνει επιλογές που θα άλλαζα αλλά τουλάχιστον δεν έχω κάνει λάθη που να μου στερήσουν την συνέχεια της πορείας μου. Όλα είναι τόσο σχετικά. Για παράδειγμα, κάποτε ξεκίνησα να δουλεύω με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και τελικά ακύρωσα τη παράσταση. Γιατί; Γιατί φοβήθηκα, πιέστηκα. Το μετανιώνω. Μάθαινα τόσα πολλά από αυτόν τον άνθρωπο. Αλλά οι συνθήκες της ζωής μου τότε δεν με άφησαν να δω καθαρά τι ήταν το καλύτερο για μενα. Κανείς δεν ξέρει όμως αν θα είχε αλλάξει κάτι.

Επίσης, όταν ζούσα στην Αμερική ο δίσκος μου, «Secret in the dark» έκανε μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία. Έχασα πολλές μεγάλες ευκαιρίες για προώθηση του δίσκου και της προσωπικής μου πορείας σαν καλλιτέχνις επειδή ζούσα τόσο μακριά. Έπρεπε να είχα γυρίσει Ελλάδα τότε και να στηρίξω τη καμπάνια στην Ευρώπη, αφού φαινόταν ότι πήγαινε τόσο καλά. Και μετά, όταν στην Αμερική άρχισε να βρίσκει ανταπόκριση ο δίσκος (Secret in the Dark) και άρχισα να κλείνω δουλειές, έμεινα έγκυος και γύρισα στην Ελλάδα.

Σε κάποιες περιπτώσεις ίσως επρόκειτο για λάθη, σε άλλες για συγκυρίες. Κανείς δεν ξέρει. Δεν μετανιώνω όμως για κάτι. Απλώς, ίσως δυσκολεύω λίγο τα πράγματα κάθε φορά.

Προσωπικά, τα τελευταία 5-6 χρόνια πιστεύω οτι ήμουν κάπως μπερδεμένη αλλά αυτό έχει να κάνει με πολλά προσωπικά ζητήματα που δεν αφορούν το ευρύ κοινό. Είναι πολύ θετικό ωστόσο οτι τώρα ξαναβρίσκω τον εαυτό μου, επιστρέφω σ’ εμένα, στην ουσία μου (ας μου επιτραπεί η έκφραση) και, κυρίως, βρίσκω και πάλι τι πραγματικά θέλω, τι με εκφράζει. Αγαπώ τον κόσμο, μου λείπει η επαφή με το κοινό αλλά, ξέρεις πολύ καλά, ότι εμένα δεν με αφορούν οι αριθμοί και τα μεγέθη, με τη μουσική περνάω πάντα καλά, αρκεί να είμαι ο εαυτός μου, να μην καταπιέζομαι, να μην νιώθω ότι κάνω κάτι από ανάγκη. Είτε μικρός χώρος, είτε μεγάλος, μια ωραία μικρή παρέα ή χιλιάδες κόσμου, σημασία έχει να χαμογελώ όταν τελειώνει ένα τραγούδι, αλλιώς δεν έχει νόημα. Με νοιάζει μόνο το ταξίδι και η κοινή εμπειρία μέσα από το τραγούδι.

Πώς δέχεσαι την αρνητική κριτική, σε επηρεάζει ή την προσπερνάς;

Με επηρεάζει πάντα, λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα με την πηγή της. Πάντα κάτι μαθαίνουμε – για τον εαυτό μας ή για τους άλλους - μέσα από κάθε κριτική. Με πεισμώνει όμως κιόλας, συνεχίζω την δουλειά μου και βάζω ακόμη πιο υψηλούς στόχους.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που έχεις πάρει για τη ζωή, και μέσα από την καλλιτεχνική σου πορεία ενδεχομένως;

Κοίταξε, εγώ έχω ζήσει απίστευτες εμπειρίες μόνο και μόνο επειδή ονειρεύτηκα τόσο έντονα κάποια πράγματα και πίστεψα ότι θα τα πετύχω ό,τι και να γίνει ώσπου, στο τέλος, συνέβησαν σαν να ήταν πάντα δεδομένα. Δεν ακολούθησα τον συνηθισμένο δρόμο με μουσικές σπουδές αλλά από 13 χρονών που παίζω μουσική είχα πάντοτε την προσοχή μου ανοιχτή σε οτιδήποτε καινούργιο. Ρουφούσα με απίστευτη ορμή τα πάντα γύρω μου και σε συνδυασμό με την ανάγκη μου να μοιραστώ τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, βρήκα τρόπους και ανθρώπους για να κάνω με την βοήθεια και τη στήριξή τους κάτι ξεχωριστό.

Παραμένω βαθιά μέσα μου ένα παιδί που θέλει να μαθαίνει. Δεν ξέρω εάν είναι σωστό ή λάθος γιατί από τη μία αυτή η νοοτροπία με πηγαίνει μπροστά από την άποψη της δημιουργίας και, από την άλλη, με πηγαίνει λίγο πίσω σε θέματα αυτοεκτίμησης και προστασίας του εαυτού μου. Το μόνο που έχω μάθει είναι πως όταν είσαι καλός άνθρωπος έχεις ήδη κερδίσει, όταν αγαπάς, αγαπιέσαι, η ζωή καταγράφει τα πάντα και σου επιστρέφει αυτό που δίνεις.

Έχασα πολλά – ίσως και από επιπολαιότητα - αλλά τουλάχιστον νιώθω πάντα γεμάτη. Δεν ξέρω εάν βγάζει νόημα αλλά μάλλον αυτό που θέλω να πω είναι πως όταν θέλεις κάτι πραγματικά και το κυνηγάς με τρόπο που δεν θίγει κανέναν/καμία τότε πάντοτε κάτι όμορφο γίνεται. Αρκεί να έχεις τα μάτια και την ψυχή να το αναγνωρίσεις και να νιώσεις ευγνωμοσύνη και χαρά.

Ως μητέρα δύο παιδιών και έχοντας τη δική σου οικογένεια, σύστησέ μας τη νέα Monika όπως και ποιες παραχωρήσεις ή θυσίες καλείσαι να κάνεις στην καλλιτεχνική σου πορεία;

Η καθημερινότητα με δύο μικρά παιδιά σίγουρα δεν είναι εύκολη. Θέλω να περνώ πολύ χρόνο με τα παιδιά, θέλω να ζήσω την κάθε τους στιγμή. Απλώς όταν είμαι με τα παιδιά δίνω όλη μου τη προσοχή, δεν υπάρχει χρόνος για συγκέντρωση για κάτι άλλο.

Επομένως, η νέα Monika καλείται να «δημιουργήσει» σκάβοντας ακόμη πιο βαθιά μέσα της και να αποδώσει μέσα σε πολύ πιο περιορισμένο χρόνο. Είναι μία πολύ όμορφη πρόκληση γιατί από τη μία δυσκολεύομαι να βρω προσωπικό χρόνο αλλά από την άλλη παίρνω τόση πολλή αγάπη μέσα στη μέρα μου που τα απογειώνει όλα. Δεν δυσκολεύομαι πάντως να γράφω τραγούδια, ιδέες έχω πολλές, απλώς η αντικειμενική δυσκολία έρχεται όταν πρέπει να λείπω πολλές ώρες από το σπίτι ή όταν πρέπει να ταξιδεύω για επαγγελματικούς λόγους.

Θέλω να σου ζητήσω να βάλεις μια σειρά προτεραιότητας στις παρακάτω ιδιότητές σου πλέον: Γυναίκα – μητέρα – σύζυγος – καλλιτέχνις.

Μητέρα
Σύζυγος
Γυναίκα
Καλλιτέχνις (περιλαμβάνει όλα τα προγούμενα ούτως ή άλλως!).

H καρδιά σου πού ανήκει; Στην Αμερική, στην Αθήνα ή στις Σπέτσες;

Η πιο δύσκολη ερώτηση του κόσμου. Αθήνα είναι η αρχή μου, η μουσική μου, οι φίλοι, ο ενήλικος εαυτός μου^. Αμερική η εξέλιξη, το ταξίδι, το όνειρο^. Σπέτσες η αγάπη, η θαλπωρή, η ομορφιά. Η καρδιά μου είναι χωρισμένη στα τρία…

Δεν σε φανταζόμουν ποτέ δεξιό χαφ σε ποδοσφαιρική ομάδα! Κάτι που ίσως δεν γνωρίζουν πολλοί… Και επίσης έχεις γράψει τον ύμνο της ομάδας «Μπουμπουλίνας»;

(Γέλια), πού το ξέρεις αυτό; Μου αρέσει πάρα πολύ το ποδόσφαιρο, από μικρή έπαιζα σε ομάδες και τώρα με φίλους 5x5 αν και τραυματίζομαι συχνά. Τώρα με τα live δεν επιτρέπεται να παίζω, καταλαβαίνεις...

Ο ύμνος της ομάδας Μπουμπουλίνας Σπετσών είναι ένα από τα πιο ωραία projects που έχω κάνει και δεν το έγραψα για να κυκλοφορήσει φυσικά. Είναι υπόθεση του νησιού, δικό μας πάθος, των φανατικών οπαδών (γέλια)! Ανυπομονώ να το μοιραστώ με τους κατοίκους του νησιού.

Είχες προτείνει το «I’m Nothing Without You» για τη Eurovision. Θα το έκανες ξανά, θα ήθελες να σου δοθεί η ευκαιρία να πας στη Eurovision στο μέλλον, εφόσον πιστεύεις ότι έχει π.χ. το κατάλληλο τραγούδι;

Ναι, αν έχω ένα τραγούδι και την κατάλληλη ομάδα να το υποστηρίξει, εννοώ από άποψη παραγωγής, θα το έκανα. Αλλά τώρα έχω χάσει λίγο το ενδιαφέρον μου, μου έχουν λείψει οι συναυλίες μου και η επαφή με τον κόσμο, αυτό έχω ανάγκη τώρα. Γι' αυτό ανυπομονώ για το VOX και τις παραστάσεις μου εκεί από τον Δεκέμβριο.

Ποιες πόρτες σού άνοιξε η συνεργασία με την Maggie Gyllenhaal στο υποψήφιο για τρία Όσκαρ, «The Lost Daughter» του Netflix;

Γνώρισα όλους αυτούς τους πολύ ταλαντούχους ηθοποιούς και καλλιτέχνες, μου έδωσαν πολλή έμπνευση, γίναμε φίλοι αλλά προέκυψε και μια σημαντική ευκαιρία: ξεκίνησα συνεργασία με δύο από τα μεγαλύτερα γραφεία Film Composing στην Αμερική.

Θα ακούσουμε μουσική σου για τον κινηματογράφο ή σε παραγωγές streaming;

Και τα δύο ελπίζω!

Επόμενα σχέδια που έχεις στα σκαριά;

Ετοιμάζω επόμενο δίσκο και είμαι με την ομάδα μου σε διαπραγματεύσεις για τη μουσική σε μία ταινία μεγάλου μήκους. Πέρα από αυτό όμως, θέλω πάρα πολύ να κάνω τις συναυλίες μου και να τραγουδήσω μαζί με τον κόσμο.

Ποια μηνύματα θέλεις να περάσεις μέσα από τις παραστάσεις σου στο VΟΧ από τις 30/11; Δώσε μας μια καλύτερη γεύση των όσων θα μας παρουσιάσεις εκεί.

Τραγούδια από όλους μου τους δίσκους, αρκετό Avatar και καινούργια, ωραία παραγωγή με μια σπουδαία, πραγματικά απίθανη μπάντα. Δεν είναι κάποιο μήνυμα που θέλω να περάσω, να μοιραστώ αισθήματα και εμπειρίες, αυτό επιθυμώ κυρίως. Θέλω να συγκινηθούμε, να ταξιδέψουμε νοερά και μετά… να ξεδώσουμε. Το VOX είναι υπέροχος χώρος, ο ήχος είναι άψογος, ελπίζω να έρθει πολύς κόσμος και να κάνουμε κάθε βράδυ Πέμπτης ένα μεγάλο πάρτυ εκεί.

Διαβάστε επίσης

Κέρδισε προσκλήσεις για τη συναυλία της ΜΟΝΙΚΑ στο VOX