Μαρία Λαϊνά: Πέθανε η βραβευμένη Ελληνίδα ποιήτρια
Πέθανε σήμερα, σε ηλικία 76 ετών, η βραβευμένη Ελληνίδα ποιήτρια, Μαρία Λαϊνά. Νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Μητέρα», όπως ανακοίνωσε ο εκδοτικός οίκος Πατάκη.
Γεννημένη στην Πάτρα το 1947, η Μαρία Λαϊνά είχε τιμηθεί λίγους μήνες νωρίτερα, το καλοκαίρι του 2023, με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Γραμμάτων.
Ήταν απόφοιτος της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάσθηκε σε διάφορες δουλειές σχετικές πάντα με την τέχνη (μετάφραση δοκιμίων και λογοτεχνίας, επιμέλεια εικαστικών, φιλοσοφικών και λογοτεχνικών βιβλίων, εκπομπές και σενάρια στην κρατική ραδιοφωνία – τηλεόραση, διδασκαλία ελληνικής γλώσσας και ποίησης σε αγγλόφωνα κολέγια, διδασκαλία μετάφρασης, δημοσιογραφία σε λογοτεχνικά ένθετα εφημερίδων).
Το έργο της περιλαμβάνει εννιά ποιητικές συλλογές, έντεκα θεατρικά, πέντε πεζογραφήματα, τέσσερις κριτικές και μελετήματα, σύνταξη ανθολογίας ξένης ποίησης του 20ού αιώνα (επιλογή από ελληνικές μεταφράσεις). Αρκετά έργα της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, αυτοτελή και σε ανθολογίες, ενώ, εκπροσώπησε –πολλές φορές επίσημα– την Ελλάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και την Ευρώπη.
Το 1993, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική της συλλογή Ρόδινος φόβος. Η μετάφραση στα γερμανικά της ίδιας συλλογής απέσπασε το βραβείο της Πόλης του Μονάχου. Το 1996, επίσης τιμήθηκε με το βραβείο Καβάφη και το 1998 με το βραβείο «Μαρία Κάλλας» του Γ’ Προγράμματος της ελληνικής Ραδιοφωνίας.
Το 2014, τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη για το σύνολο του έργου της. Το 2023, έλαβε το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Γραμμάτων.
Ακολουθεί απόσπασμα από τη συλλογή «Επέκεινα [Σύνθεση σε τέσσερα μέρη]» (1970), ΣΕ ΤΟΠΟ ΞΕΡΟ, Ποιήματα 1970 – 2012, Εκδόσεις Πατάκη, 2015
Δ’ ΘΡΙΑΜΒΙΚΟ
«Αν κάποτε πεθάνω,
μην ακούσεις ποτέ πως τάχα «κείμαι ενθάδε»:
εσύ θα με βρεις στην αναπνοή του αγέρα
στο φευγαλέο, παιδικό χαμόγελο.
Αν κάποτε πεθάνω,
μη διαβάσεις ποτέ τ’ όνομά μου σε πέτρα:
εσύ θα ξέρεις να μ’ ακούσεις στον αχό της άνοιξης
και στην επιμονή του ήχου της βροχής.
Αν κάποτε πεθάνω,
μην πιστέψεις ποτέ πως η αγάπη μου τελείωσε:
σκέψου πως θα σε περιμένει
σ’ άλλες αισθήσεις περιγράφοντας την ομορφιά σου.
Θα σε πάρω
όταν νομίσεις πως κανείς δεν σε παραμονεύει πια
εγώ
με το πάθος της ασυμφιλίωτης αγάπης μου
θα σε κυκλώσω ξαφνικά
και θα σε πάρω
άφωνο και σαστισμένο
όταν πιστέψεις πως αλλού ξεχάστηκα
εγώ
με την επιμονή της μνήμης μου
θα δέσω τα χέρια σου με τις ίδιες τους χειρονομίες
και θα σε πάρω
να μαρτυρήσεις πόσο πολύ σ’ αγάπησα.
Τότε απ’ τους ανθρώπους θα αθωωθεί η σιωπή μου».