Έλενα Ναθαναήλ: Το πραγματικό της επώνυμο και το βιβλίο για τα τυφλά παιδιά

Όταν ο Γιάννης Δαλιανίδης αντίκρυσε την Έλενα Ναθαναήλ στα 16 της χρόνια, τα έχασε με την ομορφιά της και εντυπωσιασμένος τής είπε: «Δεν έχεις δουλειά πίσω από τις κάμερες, αλλά μπροστά από αυτές, σε περιμένει από αύριο συμβόλαιο με το όνομά σου στα γραφεία της Φίνος Φιλμ, Χίου 53. Ποιο είναι το όνομά σου;». «Δεληβασίλη» τού απάντησε εκείνη. «Της μητέρας σου;», τη ρώτησε ο αξέχαστος σκηνοθέτης. «Ναθαναήλ», είπε η νεαρή τότε κοπέλα. «Ε, με αυτό, σε περιμένει ένας ρόλος στην επόμενη ταινία μου!» της είπε αμέσως. Η ψιλόλιγνη μελαχρινή κοπέλα με τα μεγάλα εκφραστικά μάτια, είχε πάει για δοκιμαστικό στην Φίνος Φιλμ συνοδευόμενη από τον οικογενειακό τους φίλο Δημήτρη Λυμπερόπουλο.

Η επόμενη ταινία του Δαλιανίδη ήταν το «Κάτι να Καίει» (1964), όπου βλέπουμε την όμορφη ηθοποιό σε νεαρή ηλικία με κοντό καρέ μαλλί να παίζει στα ιερά τέρατα της εποχής Ντίνο Ηλιόπουλο, Ρένα Βλαχοπούλου, Κώστα Βουτσά, Μάρθα Καραγιάννη και άλλους.

Η Ναθαναήλ άκουσε τη συμβουλή του Δαλιανίδη και του Φίνου και χρησιμοποίησε το επώνυμο της μητέρας της – Ναθαναήλ – ως καλλιτεχνικό όνομα, καθώς ήταν πιο εύηχο και ξεχωριστό. Παρά την εμφάνισή της στην ταινία του 1964 εκείνη επέλεξε να σπουδάσει στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη ώστε να αποκτήσει σωστές βάσεις για μια καριέρα ως ηθοποιός.

Επίσης ξεκινώντας την καριέρα της εργάστηκε ως μοντέλο και μάλιστα έκανε την πρώτη της φωτογράφιση ως πρέσβειρα της Ελλάδας στο Αίθριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου για το περίφημο περιοδικό “Paris Match”. Η εξαιρετικής αισθητικής φωτογράφιση έγινε από το διάσημο φωτογράφο Jack Garofalo και άφησε εποχή.

Ο καλύτερος κινηματογραφικός ρόλος της καριέρας της θεωρείται εκείνος δίπλα στον Λάκη Κομνηνό στην ταινία «Εκείνο το Καλοκαίρι» (1971) του Βασίλη Γεωργιάδη με την υπέροχη μουσική του Γιάννη Σπανού. Αξίζει να σημειωθεί ότι στα γυρίσματα οι δύο όμορφοι πρωταγωνιστές είχαν εντελώς τυπικές -έως ψυχρές- σχέσεις αφού σχεδόν δεν μιλούσαν μεταξύ τους και η αντιπαλότητα ήταν έντονη.

Τη δεκαετία του '70, η όμορφη ηθοποιός δεν δίστασε να αποτραβηχτεί για ένα διάστημα από τα φώτα της δημοσιότητας προσφέροντας τις υπηρεσίες της σε ένα ίδρυμα με τυφλά παιδιά, βοηθώντας τα να διαβάζουν. Ευαισθητοποιημένη από τις συνθήκες που βίωσε στα ιδρύματα, έγραψε το βιβλίο «Πώς έμαθα να βλέπω» (εκδόσεις Αστέρι), με καταγγελτικό λόγο για την αναλγησία των υπευθύνων.

Στο βιβλίο η ηθοποιός ξεκινά γράφοντας: «Δε μου λες άνθρωπε! Εσύ που έχεις την ευχέρεια να διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές με τα μάτια σου, και το θεωρείς απόλυτα φυσικό, πώς θα ’νιωθες αν ποτέ σου δεν είχες δει τίποτα; Αν ζούσες σ’ ένα πηχτό και απαίσιο σκοτάδι;

Μη βιαστείς ν’ απαντήσεις, γιατί, ή δεν ξέρεις, ή δε θα μου πεις την αλήθεια.

Δε σε κατηγορώ.

Πριν λίγο καιρό κι εγώ δεν ήξερα ν’ απαντήσω».

Την τελευταία δεκαετία της ζωής της είχε αφοσιωθεί στο κτήμα της στην Εύβοια, σώζοντας ετοιμοθάνατα άλογα του ιπποδρόμου και οραματιζόμενη μία βιολογική μονάδα.

Η Έλενα Ναθαναήλ πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα στις 4 Μαρτίου 2008.

*Με πληροφορίες από τη Φίνος Φιλμ

Διαβάστε επίσης

Βασίλης Τσιτσάνης: Η ιστορία πίσω από την «Συννεφιασμένη Κυριακή» και ο αρχικός τίτλος

Δημήτρης Χορν: Η σπάνια χειρόγραφη επιστολή προς τον Φίνο

Καμύ: Τίποτα πιο παράλογο από τον θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα - Η τραγική ειρωνεία πίσω από τη φράση