Οι Archive στο Newsbomb.gr αποκαλύπτουν το χειρότερο άλμπουμ της καριέρας τους

«Επιστρέφουμε ξανά στο Λυκαβηττό, μετά από αρκετά χρόνια. Νομίζω η τελευταία φορά που παίξαμε εκεί ήταν το 2004», λένε o Darius Keeler των Archive στη συνέντευξή του στο Newsbomb.gr.

Οι Archive επιστρέφουν στην Ελλάδα πέντε χρόνια μετά την επετειακή συναυλία για τα 25 χρόνια τους που έγινε το 2019 στο Ηρώδειο. Φέτος οι Archive θα δώσουν δύο συναυλίες στην Ελλάδα^. στις 14 Ιουνίου στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού στην Αθήνα και στις 15 Ιουνίου στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη (στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών). Το συγκρότημα θα παρουσιάσει για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό πολλά τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο του «Call to Arms and Angels», που είναι και ο τίτλος της ευρωπαϊκής περιοδείας τους.

«Eίναι απίστευτο το θέατρο Λυκαβηττού, είναι ένα από αγαπημένα μου μέρη στην Αθήνα μαζί με το Ηρώδειο. Είσαι στην κορυφή του λόφου, μπορείς να δεις την Ακρόπολη, είναι τόσο ξεχωριστό σημείο», προσθέτει ο Darius.

Θυμάμαι την τελευταία σας φορά στην Αθήνα, είχατε παίξει στο Ηρώδειο. Κάθε Έλληνας και ξένος καλλιτέχνης μιλάει για την ξεχωριστή ενέργεια και ατμόσφαιρα που έχει το Ηρώδειο.

Συμφωνώ 100%. Μάλιστα όταν παίξαμε εμείς εκεί είχε Πανσέληνο και ήταν καταπληκτικά, ήταν σαν να μπορούσες να νιώσεις το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων, να νιώσεις μια ξεχωριστή δύναμη^. ήταν μια πολύ πνευματική συναυλία για εμάς. Ζήσαμε την κάθε στιγμή του, βλέπαμε τη φωτισμένη Ακρόπολη, ένιωθα ότι η θεά Αθηνά κοιτάζει κάτω σε εμάς. Γνωρίζω ότι στην αρχαιότητα υπήρχε ένα γιγάντιο και επιβλητικό άγαλμα της θεάς Αθηνάς στην Ακρόπολη.

Οπότε, ποια είναι η σχέση σας με την Ελλάδα και τους Έλληνες φαν;

Η Ελλάδα είναι η πιο αγαπημένη μου χώρα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι Έλληνες είναι πολλοί διαφορετικοί από τους Βρετανούς. Είναι πιο χαλαροί και ήρεμοι από τους Βρετανούς, επίσης δεν είναι τόσο επιφυλακτικοί, σου λένε κατάμουτρα αυτό που σκέφτονται, φαίνεται στο πρόσωπο και στα μάτια τους, δεν έχουν αυτή την προσποιητή και τυπική ευγένεια των Βρετανών. Προτιμώ την ελληνική νοοτροπία, είναι πιο φυσική, πιο ανθρώπινη. Έχω πολλούς και στενούς φίλους στην Ελλάδα και έρχομαι πολύ συχνά στη χώρα σας, πηγαίνω σε όλη την Ελλάδα και κάθε εποχή. Έχω πάει βόρεια, έχω έρθει για σκι στην Ελλάδα, στον Παρνασσό. Έχω πάει στον Όλυμπο, ένα απίστευτο και μαγικό μέρος. Λέγαμε πριν για το Ηρώδειο και το συναίσθημα που σου προκαλεί, όταν ανέβεις στον Όλυμπο νιώθεις τα ίδια πράγματα και ακόμα περισσότερα. Είναι όντως σαν να συναντάς τους θεούς. Είναι ένα από αγαπημένα μου μέρη, είναι μαγικό. Οπότε ναι, η σύνδεση μου και η σχέση μου με την Ελλάδα είναι πολύ δυνατή!

Είναι αμφίδρομη αυτή η σχέση γιατί και οι Archive είναι μια από τις πιο αγαπημένες μπάντες του ελληνικού κοινού.

Ναι και νομίζω ότι οι Έλληνες φίλοι μας δεν δυσκολεύονται καθόλου να καταλάβουν τη μουσική μας.

Είχατε σκεφτεί ότι αυτή η μπάντα θα πήγαινε τελικά τόσο μακριά, ότι θα είχε τόση διάρκεια;

Η μουσική είναι η δεύτερη φύση μου^. επίσης ποτέ δεν ήμουν καλός σε κάποια άλλη δουλειά. Είχα κάνει διάφορες δουλειές μέχρι τα 18 μου και θα μπορούσα να κάνω κι άλλες, αλλά όχι τόσο καλά όπως στη μουσική. Ο δρόμος μου με οδηγούσε εκεί, πάντοτε ήξερα ότι αυτό πρόκειται να κάνω. Ωστόσο, το να παραμένεις ένας επιτυχημένος μουσικός για τόσα πολλά χρόνια είναι μια άλλη ιστορία διότι είναι πολύ δύσκολο. Είχαμε πολλά ups και downs, αλλά θα σου πω κάτι. Ο Covid με έκανε να συνειδητοποιήσω τι σημαίνουν οι Archive για τον κόσμο. Είχαμε τέσσερα χρόνια να παίξουμε, αυτό δεν μας είχε συμβεί ξανά, όπως και σε όλους. Πάντοτε βγάζαμε τραγούδια, πάντα κάναμε συναυλίες σε μεγάλα venues με μεγάλη επιτυχία και κόσμο. Επίσης είχα το δικό μου πρόβλημα υγείας με τον καρκίνο, και έπρεπε να ακυρώσουμε τα πάντα. Δεν ξέραμε τι θα γίνει, αν και πότε θα κάνουμε ξανά συναυλίες, πόσο θα μας επηρεάσουν αυτά. Μέχρι το περασμένο φθινόπωρο όλα αυτά, που κάναμε ξανά συναυλίες, ήμασταν παντού sold out και όλοι ήμασταν απίστευτα ενθουσιασμένοι! Οι νεότεροι φαν, όλοι… Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο ανάγκη έχουμε τη μουσική που είχαμε χάσει για τόσο καιρό. Συνειδητοποίησα τι πραγματικά σημαίνει η μουσική για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Και τώρα για εμένα που είμαι καλά, αυτή η περιοδεία είναι μια πολύ βαθιά στιγμή στη ζωή μου.

Eίναι ένα είδος restart για εσένα;

Ναι ή ίσως όχι κάτι σαν restart αλλά επανεκτίμησης. Δεν θέλω να ακουστώ αλαζόνας αλλά είμαστε ακόμα καλοί και στην πρώτη γραμμή. Η performance της μπάντας είναι δυνατή και αυτό σε κάνει να νιώθεις καλά. Δεν το πίστευα πριν από 30 χρόνια ότι θα ήμασταν ακόμα εδώ, είναι δύσκολο να μείνεις στη μουσική βιομηχανία και ιδιαίτερα για τα συγκροτήματα τώρα που παλεύουν μεταξύ τους που προσπαθούν να κερδίσουν χρήματα. Ακόμα τα πάμε καλά και αυτό είναι ευλογία, όμως έχουμε δουλέψει πάρα πολύ και σκληρά. Να παραμένεις εδώ και να κάνεις αυτό που κάνεις, απαιτεί σκληρή δουλειά δεν έρχεται από μόνο του και εύκολα. Δεν είναι ότι έγραψα τρία καλά άλμπουμ θα τα παίζω για πάντα και τέλειωσε. Πρέπει συνέχεια να γράφεις καλά τραγούδια, να προσπαθείς συνέχεια, να κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Και πιστεύω ότι οι περισσότερες μπάντες όταν κάνουν μια επιτυχία μετά τεμπελιάζουν, δεν τους νοιάζει η καλή μουσική και αυτό είναι κακό.

Τραγουδάτε πρωτίστως για εσάς ή για το κοινό σας;

Νομίζω ότι είναι και τα δύο. Δεν νομίζω ότι η μουσική των Archive γίνεται με άλλο τρόπο παρά μόνο ότι βγαίνει από την καρδιά μας. Τα άλμπουμ γίνονται λιγότερα επιτυχημένα για εμάς όταν δεν γίνονται αυταπάρνηση, όταν δεν συγκεντρωνόμαστε στα τραγούδια και ασχολούμαστε και με άλλα πράγματα. Για να κρατήσεις το ενδιαφέρον των φαν πρέπει να έχεις καλή ποιότητα μουσικής. Αυτό θέλουμε, πάντα γράφουμε, θέλουμε συνέχεια να αλλάζουμε και να εξελισσόμαστε, εστιάζουμε στους φαν μας αλλά δεν δεσμευόμαστε από εκείνους. Η μουσική που γράφουμε είναι αυτή που νιώθουμε και θέλουμε να πούμε κάτι μέσα από αυτή. Δεν νιώθουμε κάτι επειδή το νιώθουν και οι θαυμαστές μας, δεν λειτουργούμε έτσι.

Μπορείς να διαλέξεις το πιο αγαπημένο ή το χειρότερο άλμπουμ σας;

Ναι, το δεύτερο άλμπουμ μας Take My Head είναι φριχτό! Μισώ αυτό το δίσκο, πιστεύω πως έχει πολύ κακά τραγούδια. Εντάξει υπάρχουν και λίγα καλά μέσα όπως τα You Make Me Feel ή The Way You Love Me και Take My Head τα οποία παίζουμε στις συναυλίες μας τώρα. Αλλά ναι, υπάρχουν αρκετά τραγούδια που μισώ! Οι αρχικές παραγωγές είναι πολύ διαφορετικές από αυτό που είχες αρχικά στο μυαλό σου, από αυτό που ήθελες να ακούγεται, ήταν ένα δύσκολο άλμπουμ όταν το κάναμε...

Μετανιώνεις για αυτό το άλμπουμ;

Βαριά λέξη το «μετανιώνω», αλλά ναι, τα τραγούδια σε αυτό το άλμπουμ είναι κακά. Ωστόσο, δεν μπορώ να πω ότι μετανιώνω γιατί αν δεν κάναμε αυτό το δεύτερο άλμπουμ δεν θα ερχόντουσαν και τα επόμενα, δηλαδή δεν θα κάναμε το τρίτο. τα κάναμε όλα μόνοι μας και θεωρώ είναι το καλύτερο άλμπουμ μας. Πιστεύω ότι αν το δεύτερο άλμπουμ ήταν το καλύτερο και όλοι ήμασταν ευτυχισμένοι με αυτό, τότε να μην είχαμε το ίδιο συναίσθημα για το τρίτο μας άλμπουμ. Αλλά έτσι δουλεύουν τα πράγματα στη μουσική.

Σε ανησυχεί η άνοδος του ΑΙ στη μουσική;

Νομίζω είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα και δεν είμαστε οι κατάλληλοι να απαντήσουμε. Θα χρησιμοποιούσα το ΑΙ σαν εργαλείο, σε αυτή τη φάση δεν διαφέρει πολύ από τις υπόλοιπες τεχνολογίες που χρησιμοποιούμε. Έτσι, αν έβρισκα κάτι να χρησιμοποιήσω θα το έκανα. Όχι δεν με φοβίζει, επειδή το ΑΙ για τους μουσικούς είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία, για παράδειγμα έχει άλλες επιπτώσεις στους φωτογράφους. Η μουσική έχει να κάνει με την προσωπική έκφραση, αν ένας μουσικός χρησιμοποιήσει το ΑΙ δεν θα κάνει αίσθηση, γιατί έχει να κάνει με αυτό που βγαίνει από την καρδιά σου, και το ΑΙ δεν το επηρεάζει αυτό. Ή αν θες να κάνεις ποπ δίσκους, χωρίς καμία προσωπική επένδυση, τότε ναι το ΑΙ θα είναι υπέροχο και μπορεί να βοηθήσει.

Πιστεύεις ότι ο dark ήχος σας είναι ένα φως σε αυτούς τους σκοτεινούς, επικίνδυνους και βίαιους καιρούς που όλοι ζούμε;

Ελπίζω να είναι. Ορισμένα από τα τραγούδια μας αντανακλούν σε μεγάλο βαθμό τα συναισθήματα μας για τον κόσμο που ζούμε. Και ελπίζω οι άνθρωποι να μην λένε ότι «δεν θέλω να ακούσω αυτό το τραγούδι γιατί μου θυμίζει τη βία, τη θλίψη και όλα αυτά». Ελπίζω ότι όταν ακούν τα τραγούδια μας -που μιλάνε για αυτά τα θέματα- να βρίσκουν ένα φως και ένα είδος διαφυγής σε αυτά. Πραγματικά με απασχολεί, είναι υποκειμενικό για τον καθένα και ελπίζω ότι ο κόσμος βρίσκει φως αλλά και παρηγοριά σε αυτά.

Έχετε ένα νέο single, το «Personal Army»^. πες μου για τα νέα σας τραγούδια.

Ναι και είναι ωραίο γιατί όταν θα έρθουμε στην Ελλάδα θα παίξουμε τραγούδια του τελευταίου μας άλμπουμ «Call to Arms and Angels» γιατί είναι ακόμα μέρος αυτής της περιοδείας. Παράλληλα όμως, κάνουμε συναυλίες παίζοντας το «Versions» που έχει τις επανεκτελέσεις ορισμένων από τα πιο αγαπημένα τραγούδια μας, από τα «You All Look the Same to Me», «Noise», «Lights» κλπ. Δεν θα παίξουμε αυτό το πρότζεκτ στην Ελλάδα, αλλά σίγουρα θα παίξουμε αρκετά παλαιότερα κομμάτια μας μαζί με το «Call to Arms and Angels». Πρέπει να το δείτε live, είναι απίστευτο και είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους μας. Το θεωρώ σημαντικό γιατί οι Αθηναίοι έχουν ακούσει πολλές φορές τα παλιά μας τραγούδια, οπότε ερχόμαστε στην Ελλάδα για να ακούσετε και το νέο μας άλμπουμ, μαζί με άλλα, ένα mix. Επίσης αυτό που συμβαίνει με το νέο single είναι τρομερό. Είναι ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι που βρήκαμε, ούτε που ήξερα ότι είχαμε ένα τέτοιο τραγούδι.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

Ένα καταπληκτικό νέο πρότζεκτ με εννέα ακυκλοφόρητα τραγούδια, είναι εξαιρετικό υλικό, επίσης τον Σεπτέμβριο θα κυκλοφορήσουμε τις remastered εκδόσεις, των «Noise», «You All Look the Same to Me», «Controlling Crowds-Part IV» και είμαι σίγουρος ότι τον επόμενο χρόνο θα έρθουμε ξανά στην Ελλάδα για να παίξουμε αυτό το πρότζεκτ. Για την ώρα έχουμε κλείσει συναυλία στο Παρίσι η οποία πάει πολύ καλά σε προπώληση και ίσως χρειαστεί να κάνουμε κι άλλες.

Διαβάστε επίσης

Dave Mustaine, θα δούμε ποτέ τους Megadeth στην ίδια σκηνή με τους Metallica;

Ο Sivert Hoyem στo Newsbomb.gr: Αμφιβάλλω για τον εαυτό μου συνέχεια αλλά το δουλεύω

Ο Ρόμπιν Σάρμα αποκαλύπτει τις δύο «κακές» λέξεις που δεν λένε ποτέ οι μεγάλοι ηγέτες