Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Σανίδα σωτηρίας» - Διαβάστε το 1o μέρος «Ας μιλήσουμε ανοιχτά»

Το Newsbomb.gr κάθε μήνα φιλοξενεί ένα διήγημα του δημοσιογράφου και συγγραφέα, Κυριάκου Κουζούμη.

«Σανίδα σωτηρίας» είναι ο τίτλος του νέου διηγήματος του Κυριάκου για το Newsbomb.gr. Διαβάστε το πρώτο κεφάλαιο «Ας μιλήσουμε ανοιχτά».

Καλή ανάγνωση!

Ας μιλήσουμε ανοιχτά

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2024

«Ομολογώ πως τα ’χω χαμένα. Όπως κι εσύ άλλωστε. Ποτέ μου δεν με φαντάστηκα σ’ αυτή τη θέση, έτσι, εδώ πέρα, μ’ εσένα απέναντί μου. Να σου μιλώ κατάματα και να με πονά η φωνή μου. Μια φωνή που πνίγηκε στη σιωπή την ώρα που λαχταρούσε να ουρλιάξει. Μια φωνή που σίγησε την ώρα που ποθούσε να κραυγάσει. Κάποιοι λένε πως η σιωπή είναι χρυσός. Χμ! Πόσο, μα πόσο, δίκιο έχουν!»

Ύψωσε βλέμμα στο ταβάνι και όταν το κατέβασε ξανά μερικές σταγόνες ερμαφρόδιτων συναισθημάτων κύλησαν στα μάγουλα. Έδεσε τα δέκα δάκτυλα σε μία γροθιά και πήρε βαθιά ανάσα για να αντέξει να συνεχίσει. Ήθελε τόσα να πει και θα τα έλεγε παρά τον πολέμιο χρόνο.

Παρασκευή 10 Μαρτίου 2023

Άφησε το πολυτελές αυτοκίνητό του στο ιδιωτικό πάρκινγκ επί της οδού Χαριλάου Τρικούπη στο κέντρο της Αθήνας. Ευθυγράμμισε τον κόμπο της γραβάτας του στον γιακά του πουκαμίσου και βαστώντας τον δερμάτινο χαρτοφύλακά του τράβηξε για το κτήριο που στεγαζόταν το ιδιωτικό κολλέγιο. Εκεί, ο Σωτήρης Καλούδης δίδασκε ως καθηγητής αρχαιολογίας. Πλησίαζε τα πενήντα αλλά από τότε που θυμόταν τον εαυτό του, θυμόταν να λατρεύει καθετί αρχαίο και να μαγνητίζεται απ’ τον πολιτισμό του παρελθόντος, ενώ στην πορεία η εν λόγω επιστήμη έγινε στέμμα της ζωής του. Πλέον, είχε καταφέρει να διακριθεί ως ένας από τους πιο έγκριτους σύγχρονους αρχαιολόγους της χώρας.

Στην είσοδο συνάντησε μία παρέα φοιτητριών που είχαν δημιουργήσει ένα «πηγαδάκι» συνομιλώντας για τις εξετάσεις που είχαν μόλις ολοκληρωθεί. Τις χαιρέτησε μ’ ένα δήθεν ευγενικό νεύμα και προχώρησε ευθεία. Εκείνες ανταπέδωσαν ωστόσο μία εξ αυτών, η Κατερίνα συνέχισε να τον ακολουθεί με το μελαγχολικό της βλέμμα.

Στους διαδρόμους του πρώτου ορόφου συνάντησε έναν συνάδελφό του, τον Δημήτρη Ιωαννίδη.

«Καλημέρα. Τάξε μου!»

«Δεν έχω πιει καφέ και έχω κοιμηθεί μονάχα δύο ώρες. Πρόσεξε τι θα μου πεις», αστειεύτηκε ο Σωτήρης.

«Σε θέλει στο γραφείο της η γενική διευθύντρια. Υποψιάζομαι πως θα τα ακούσεις άγρια εξαιτίας της συμμετοχής σου στην έρευνα για τη σκαπάνη στην Ιταλία. Αν θες τη γνώμη μου, όφειλες να έχεις ενημερώσει».

«Μήπως να ενημερώνω την κυρία Νικολάου και για το πότε πηγαίνω τουαλέτα; Επειδή αυτή έχει τα νεύρα στον Θεό, θα ξεσπά επάνω μας;»

«Χμ», χασκογέλασε ο Δημήτρης. «Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν είσαι όντως αρχαιολόγος ή κάνα ρεμάλι του δρόμου. Μα πώς μιλάς έτσι;»

«Μιλάω φαρσί και τη γλώσσα του σαλονιού και τη γλώσσα του λιμανιού. Πρώτα λοιπόν θα πιω καφέ, έπειτα θα κάνω ένα τσιγάρο και μετά θα πάω στο γραφείο της. Αν αρχίσει πάλι τις έμμεσες προσβολές, τις αδικαιολόγητες υστερίες και τους φθηνούς θεατρινισμούς περί δήθεν ευθιξίας, τότε υποβάλλω παραίτηση και… Μπολόνια σου ’ρχομαι».

«Γούστο έχεις, βρε Σωτήρη», έκανε να φύγει ο Δημήτρης, αλλά αναθεώρησε. «Α! Οι προετοιμασίες του γάμου σου πώς πάνε; Συμμετέχεις καθόλου ή μόνη της τρέχει η μέλλουσα κουμπάρα μου;»

«Σου είπα ότι δεν έχω πιει καφέ;»

«Μόνη της τρέχει», συμπέρανε ορθά ο Δημήτρης. «Ρε φίλε, σε περίπου τέσσερις μήνες παντρεύεσαι. Το θυμάσαι ή μπα;»

«Κάνα καλό ντελίβερι για καφέ ξέρεις; Αυτός απέναντι βάζει χάλια χαρμάνι».

«Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά στην περίπτωσή σου. Τέλος πάντων, κανονίστε κάνα βραδάκι να τα πούμε με την ησυχία μας».

Ο Σωτήρης κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.

~~~~~ ^. ~~~~~ ^. ~~~~~ ^. ~~~~~ ^. ~~~~~

Ο Δημήτρης κλείστηκε στο γραφείο του και παρά την απαγόρευση του καπνίσματος άναψε τσιγάρο. Άρχισε να φυσά και να ξεφυσά σαν ατμομηχανή. Από τη μια κοιτούσε την οθόνη του υπολογιστή του και απ’ την άλλη θυμόταν τον όρκο που είχε δώσει στη σύζυγό του.

«Επιτρέπεται;» ζήτησε την άδειά του η Κατερίνα που φάνηκε στο άνοιγμα της πόρτας κρατώντας ένα ντοσιέ.

Οι δυο τους συνομίλησαν για την εργασία της φοιτήτριας και έπειτα εκείνη αποχώρησε. Σαν βρέθηκε και πάλι στην πόρτα, κοντοστάθηκε και του είπε χαμογελαστή.

«Τώρα που τελείωσαν οι εξετάσεις λέμε με τα κορίτσια να βγούμε για ένα ποτό αύριο στο Κολωνάκι. Θα μας τιμήσετε;»

«Θα το σκεφτώ», απάντησε διστακτικά εκείνος.

Λίγο αργότερα, ο Δημήτρης έπιασε τον εαυτό του να ιδρώνει, ενώ τα ακροδάχτυλά του τρίβονταν πάνω στο σουμέν του γραφείου. Η έλξη του υπολογιστή ήταν ακαταμάχητη. Έτριψε το παγωμένο του κούτελο και ξεφύσηξε γοερά. Κοίταξε το ρολόι στον απέναντι τοίχο και συμπέρανε πως είχε περίπου μία ώρα ελεύθερη στη διάθεσή του. Του έφτανε για να πατήσει τον όρκο του και… να υποκύψει στον αδυσώπητο πειρασμό του διαδικτυακού τζόγου.

~~~~~ ^. ~~~~~ ^. ~~~~~ ^. ~~~~~ ^. ~~~~~

Ο Σωτήρης μπήκε στο γραφείο της διευθύντριας και τη βρήκε να στέκεται όρθια μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο και να χαζεύει την κίνηση στη λεωφόρο πίνοντας τον ζεστό πρωινό καφέ της. Τα μακριά μαλλιά της ελεύθερα στην πλάτη ενώ οι καλλίγραμμες γάμπες της σε δημόσια θέα χάρη στην πένσιλ φούστα του ταγέρ της. Μαγκώθηκε για μια στιγμή, αλλά το ξεπέρασε γρήγορα και κατόπιν ξερόβηξε.

«Καλησπέρα σας. Με ζητήσατε;»

Η Ελβίρα Νικολάου άφησε την κούπα του καφέ στο περβάζι του παραθύρου και αποκρίθηκε καυστικά. «Δεν άκουσα να χτυπάτε την πόρτα, κύριε Καλούδη. Ας είναι…» Πήρε θέση στη δερμάτινη επιβλητική καρέκλα του γραφείου της και ύψωσε ελαφρώς τον σκελετό των γυαλιών της. «Παρακαλώ…» του έδειξε την απέναντι θέση.

Εκείνος κάθισε σταυροπόδι και περίμενε να μάθει τον λόγο της συνάντησής τους.

«Σήμερα πληροφορήθηκα πως λάβατε πρόσκληση για ενεργό ρόλο σε μία σκαπάνη στη γειτονική Ιταλία. Πληροφορήθηκα επίσης, πως αιτηθήκατε δεκαπενθήμερη άδεια εντός του Ιουλίου και τέλος, πληροφορήθηκα πως αποδεχθήκατε την εν λόγω πρόσκληση. Αυτό όμως που δεν πληροφορήθηκα είναι το γιατί δεν είχα ενημερωθεί από εσάς τον ίδιο, αλλά από τρίτους. Έχετε κάτι να πείτε;» Διατήρησε ανοιχτά τα αμυγδαλωτά μάτια της καθώς τον μαχαίρωνε με το αιχμηρό της βλέμμα.

Ο Σωτήρης ερμήνευσε ορθά την επιθετική της συμπεριφορά και αποφάσισε να σπάσει τα δεσμά του καθωσπρεπισμού.

«Θερμά συγχαρητήρια στους ρουφιάνους σας. Ορθά σας πληροφόρησαν. Και για να απαντήσω στο ερώτημά σας, δεν σας ενημέρωσα εγώ ο ίδιος, διότι η πρόσκληση δεν άπτονταν στις υποχρεώσεις μου εντός του κολλεγίου. Συνεπώς, ποιος ο λόγος;»

Η Ελβίρα πιάστηκε εξαπίνης, αλλά διατήρησε την ψυχραιμία της. «Υπερβαίνετε τα εσκαμμένα, κύριε Καλούδη. Αν ήσαστε έξυπνος, πρώτα θα με είχατε ενημερώσει και έπειτα θα ξεκινούσατε τις όποιες διαδικασίες. Λυπάμαι, αλλά το αίτημα για την άδειά σας απορρίπτεται».

Ο Σωτήρης χασκογέλασε και κατέβασε ειρωνικά το κεφάλι. Αμέσως μετά, άναψε τσιγάρο αδιαφορώντας για τη φανατική αντικαπνίστρια διευθύντρια. «Ας μιλήσουμε ανοιχτά! Τι πρόβλημα έχεις μαζί μου; Υπάρχει κάποιο παράπονο από τον επαγγελματισμό μου; Δεν είμαι σε όλα εντάξει;»

«Πρώτον, με ενοχλεί ο καπνός σας και δεύτερον, ο ενικός αριθμός».

Ο Σωτήρης αγνόησε την απάντησή της και συνέχισε. «Εδώ και λίγους μήνες που ήρθες και ανέλαβες τη θέση της διεύθυνσης μου έχεις κηρύξει έναν ανελέητο υπόγειο πόλεμο. Γιατί;»

«Δεν έχουμε κάτι άλλο να συζητήσουμε. Παρακαλώ, περάστε έξω», του είπε και τράβηξε αργά τα γυαλιά μυωπίας.

«Δεν μου αφήνεις άλλη επιλογή!» της είπε και σηκώθηκε αποφασισμένος. «Παραιτούμαι!» ξεκάθαρο το ηχόχρωμά του. «Θα σου στείλω καρτ ποστάλ από την Ιταλία».

Η Ελβίρα τον είδε να φτάνει στην πόρτα, αλλά δεν έδειξε να ταράζεται. Με ελαφρώς υπερυψωμένη φωνή τον ακινητοποίησε. «Έχετε υπογράψει μία σύμβαση με το κολλέγιο, κύριε Καλούδη. Βάσει αυτής, έχετε υποχρεώσεις μέχρι και τις αρχές του Σεπτεμβρίου, όπου διεξάγεται η επανεξεταστική περίοδος των σπουδαστών. Σε αντίθετη περίπτωση, θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε τις έννομες κυρώσεις. Το φθινόπωρο λοιπόν, μπορείτε να πάτε σε όποια χώρα επιθυμείτε».

Τα λόγια της φούντωσαν το θυμικό του Σωτήρη. Μεμιάς πέταξε το τσιγάρο στο πάτωμα και το έσβησε με το παπούτσι του. Με μισόκλειστα μάτια επέστρεψε μπροστά από το γραφείο της, χτύπησε τα χέρια του στην επιφάνεια και έγειρε επιθετικά τον κορμό του πάνω από το κεφάλι της. Σε οργισμένο τόνο της είπε:

«Τι ζόρι τραβάς με την πάρτη μου; Τι στην ευχή θες από μένα;»

Εκείνη τη στιγμή η Ελβίρα χαλάρωσε την πλάτη της, ένωσε τα δέκα της δάχτυλα σε μια γροθιά, τον κοίταξε κατάματα και με προκλητικά ψύχραιμη χροιά ξεδίπλωσε:

«Η σειρά μου να μιλήσω ανοιχτά! Ας ξεκινήσουμε από τα εύκολα. Γδύσου!»

*Μην χάσετε το δεύτερο κεφάλαιο: «Αναπάντεχη επίσκεψη»


Διαβάστε επίσης

Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Εις άτοπον απαγωγή» - Διαβάστε το 4o μέρος «Πικρό άρωμα»

Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Εις άτοπον απαγωγή» - Διαβάστε το 3o μέρος «Όλα βάσει σχεδίου»

Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Εις άτοπον απαγωγή» - Διαβάστε το 2o μέρος «Ύποπτες αντιφάσεις»

Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Εις άτοπον απαγωγή» - Διαβάστε το 1o μέρος «Ώρες αγωνίας»