Γιώργος Λάνθιμος: «Δεν έχω συγκεκριμένο πλάνο για αυτά που κάνω»

«Δεν υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο για το τι θέλω να κάνω και ποιο θα είναι το επόμενο βήμα μου. Υπάρχουν όλα αυτά που με ενδιαφέρουν και όποτε νιώθω ότι ένα σενάριο είναι έτοιμο να γίνει ταινία, προχωράμε», λέει ο Γιώργος Λάνθιμος σε συνέντευξή του στο Indiewire σχετικά με τον τρόπο που κινείται στην κινηματογραφική βιομηχανία.

Με αφορμή την κυκλοφορία της τελευταίας του ταινίας με τίτλο «Ιστορίες καλοσύνης», ο βραβευμένος σκηνοθέτης εξηγεί πόσο ανακουφιστικό ήταν να κάνει μια ταινία σαν κι αυτή σε αντίθεση με το «Poor things» που απαιτούσε μεγάλη προεργασία στα σκηνικά και τα κοστούμια, ενώ ο συνεργάτης του στα σενάρια, Ευθύμης Φιλίππου υπογραμμίζει ότι «η ίδια η ζωή είναι εκείνη που κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται άβολα. Εμείς δεν προσπαθούμε επί τούτου να γράφουμε weird σενάρια για βιαστές. Υπάρχουν βιαστές εκεί έξω και υπάρχουν και οι άνθρωποι που έχουν βιασθεί».

Και προσθέτει: «Θεωρώ ότι ίσως ο τρόπος που σκεφτόμαστε και γράφουμε να κάνει κάποιους να αισθάνονται άβολα αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος μας». Και ο Λάνθιμος συνεχίζει λέγοντας ότι «Το αντίθετο προσπαθούμε να κάνουμε. Αν μας προκύψει μια ιδέα που είναι πολύ προκλητική ή δεν έχει συνέχεια με τις υπόλοιπες, την παρατάμε. Ή ανακαλύπτουμε κάτι διαφορετικό. Δεν γράφουμε κάτι έχοντας στο μυαλό μας την εντύπωση που θα κάνει αυτό στους θεατές της ταινίας. Προσπαθούμε να δούμε πως νιώθουμε εμείς απέναντι σε αυτό που γράφουμε, αν νιώθουμε άνετα με αυτό. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πως θα αντιδράσει το κοινό. Υπάρχουν τόσοι πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι, εμπειρίες, βιώματα και κουλτούρες. Αυτός ο τρόπος δημιουργίας δίνει στον θεατή το περιθώριο να έχει τη δική του ματιά πάνω στην ταινία και αυτό είναι το διασκεδαστικό του θέματος», λέει ο Έλληνας σκηνοθέτης.

Σε ερώτηση αν οι δύο συνεργάτες βλέπουν μια κοινή ιδέα που ενώνει τις τρεις ιστορίες στις «Ιστορίες καλοσύνης», ο Γιώργος Λάνθιμος επιβεβαιώνει ότι «δεν δουλεύουμε να αναλυτικό τρόπο κι έτσι δεν ξέρουμε ποιο είναι το θέμα κάθε φορά. Οι ιστορίες που τελικά επιλέξαμε, από τις δέκα που είχαμε στη διάθεσή μας, έμοιαζαν σα να ανήκουν στο ίδιο σύμπαν. Ακόμη και όταν τελικά τις επιλέξαμε, δεν τις είχαμε αναπτύξει μέχρι ολοκλήρωσης. Όταν τις υλοποιήσαμε αυτές άρχισαν να παίρνουν μορφή και κατεύθυνση. Η διαδικασία μας είναι απλά δημιουργική, όχι αναλυτική. Ποτέ δεν ξεκινάμε λέγοντας ότι θέλουμε να φτιάξουμε μια ταινία περί εξουσίας ή οτιδήποτε. Ποτέ δεν το κάνουμε αυτό. Ακόμα και όταν έχουμε πλέον τελειώσει, δεν το σκεφτόμαστε έτσι», υποστηρίζει ο σκηνοθέτης.