Ο Ρένος Χαραλαμπίδης ως «Νυχτερινός εκφωνητής»: «Το σινεμά είναι για τα σκληρά καρύδια»

«Η τελευταία μου ταινία προβλήθηκε στους κινηματογράφους τον Μάρτιο του 2010. Πέρασαν πολλά χρόνια και στην πραγματικότητα δεν είχα κάτι να πω. Κάνω σινεμά μόνο όταν έχω να πω κάτι. Όσα είχα να πω δεν πίστευα ότι αφορούσαν το κινηματογραφικό κοινό, αφορούσαν μόνο εμένα και την παρέα μου. Τώρα που πιστεύω ότι βρήκα κάτι που αφορά και κάποιους άλλους εκτός από τον κλειστό μου κύκλο, να ‘μαι», λέει ο Ρένος Χαραλαμπίδης στη συνέντευξη που παραχώρησε στο newsbomb.gr με αφορμή την πρεμιέρα της νέας του ταινίας με τίτλο «Νυχτερινός εκφωνητής».

Ο κεντρικός ήρωας είναι ένας ραδιοφωνικός παραγωγός που κλείνει τα 50 του χρόνια και με αφορμή αυτό το ορόσημο αναζητά μια κοπέλα που όταν ήταν εύζωνας, του άφηνε μηνύματα στον τηλεφωνητή του. «Η ταινία έχει να κάνει με τον ρομαντισμό. Με τον ελαφρύ, παραγωγικό, αισιόδοξο ρομαντισμό ο οποίος έχει εκλείψει από το ελληνικό σινεμά», λέει ο Ρένος Χαραλαμπίδης και συνεχίζει: «Είναι ένα οχυρό για να υπερασπισθούμε τον αθηναϊκό ρομαντισμό. Πιστεύω πολύ στην Αθήνα και επίσης στην αρχαία Αθήνα. Η ταινία διαπραγματεύεται τα αρχαία μνημεία και δείχνει μια άλλη οπτική σε μια πόλη που είναι εδώ και δεν την βλέπουμε». Δεν μπορεί να παραβλέψει βέβαια όλα εκείνα που μας απωθούν από αυτή την πόλη. «Τα στενά πεζοδρόμια. Με δυσκολεύουν πολύ ψυχικά αν και κάνω μια άσκηση για να δω το θετικό. Ότι μας φέρνουν πιο κοντά; Όχι. Με εκνευρίζουν τα στενά πεζοδρόμια εκτός από αυτά που είναι πάρα πολύ στενά όπως η Θεμιστοκλέους που είναι 40 εκατοστά. Αυτά μου φαίνονται χαριτωμένα αλλά τα άλλα είναι πολύ δυσάρεστα».

Μιλώντας για τον κεντρικό του ήρωα, που τον υποδύεται ο ίδιος, ο Ρένος Χαραλαμπίδης λέει ότι «για τον άνδρα είναι ορόσημο τα 50 του χρόνια, για την γυναίκα όχι τόσο. Είναι η ηλικία στην οποία επίσημα και οριστικά δεν συγκαταλέγεσαι πια στους νέους. Τα 40 έχουν έναν απόηχο νεότητας. Μόλις μπεις στα 50 δεν ανήκεις πλέον, τουλάχιστον γραφειοκρατικά, στους νέους». Προσθέτει ότι «η ταινία έχει μια ατάκα που μου αρέσει πολύ και λέει: “Δεν πέρασε ο καιρός, ήρθε ο καιρός”. Γιατί και τη νεότητα κάποια στιγμή την βαριέσαι και λες ας πάει στο καλό. Αυτό με βασανίζει στην ταινία, το πέρασμα στην ωριμότητα. Μπορείς όμως να είσαι ώριμος στα 25 σου. Μάλλον το πέρασμα στην αποδοχή της απώλειας του χρόνου. Αυτό με απασχολεί».

Σε ερώτημα για τη διαδικασία του να φτιάχνεις μια ταινία με τελικό αποδέκτη το κοινό, ο Ρένος Χαραλαμπίδης λέει ότι «το σινεμά είναι για τα σκληρά καρύδια. Καταρχήν δεν είναι υποχρεωτικό να κάνεις ταινίες. Όμως θέλουμε να είμαστε εκεί, είναι ένα κάλεσμα της μοίρας, της ύπαρξής μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι πάντα κάνουμε ωραίες ταινίες ή ότι αξίζουν να βρουν διανομή. Παρόλα αυτά έρχονται ταινίες που πιάνουν μια ολόκληρη εποχή και κάνουν εκπλήξεις», υπογραμμίζει.

Η ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη για την οποία τον σταματάει ο κόσμος στο δρόμο είναι «φυσικά τα “Φτηνά τσιγάρα”. «Γιατί; Αίνιγμα. Τώρα τελευταία μου μιλάνε και για τα “Τέσσερα μαύρα κοστούμια” γιατί τους κάνει εντύπωση η ιστορία που είναι ένας νεκρός που θέλει να βρει την αγάπη του για να πραγματοποιήσει μια υπόσχεση. Η δικιά μου αγαπημένη είναι η πρώτη μου, το “No budget story” η οποία ξεχάστηκε. Είναι η αγαπημένη μου. Έπαιζαν οι γονείς μου, ήμουν πολύ νέος εγώ, έχει τεχνικά λάθη που την κάνουν πολύ γοητευτική τώρα και τότε είχα το θράσος του νεανία το οποίο έχασα αποκτώντας γνώσεις. Η γνώση με γέμισε φόβο και με έκανε να θέλω να είμαι δεξιοτέχνης, ενώ στην πραγματικότητα το κοινό ζητάει την αλήθεια».

Δείτε τη συνέντευξη: