Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Σανίδα σωτηρίας» - Διαβάστε το 4o μέρος «Η αξία της υπομονής»

Το Newsbomb.gr κάθε μήνα φιλοξενεί ένα διήγημα του δημοσιογράφου και συγγραφέα, Κυριάκου Κουζούμη.

«Σανίδα σωτηρίας» είναι ο τίτλος του νέου διηγήματος του Κυριάκου για το Newsbomb.gr. Διαβάστε το τέταρτο κεφάλαιο «Η αξία της υπομονής».

Καλή ανάγνωση!

Η αξία της υπομονής

Η αστυνομία βρέθηκε στο σημείο του εγκλήματος. Επρόκειτο για ένα απόμερο σημείο στο άλσος της Καισαριανής. Πέρασε κορδέλες και περίμενε την άφιξη του ιατροδικαστή, ωστόσο οι άνδρες της σήμανσης ξεκίνησαν άμεσα τη δουλειά τους.

Ο Σωτήρης Καλούδης κειτόταν νεκρός και η μόνη ευδιάκριτη αιτία του θανάτου του ήταν ένα αδυσώπητο και μοιραίο χτύπημα στο κεφάλι. Λίγα μέτρα πιο πέρα βρέθηκε το αυτοκίνητό του, στο οποίο είχαν ήδη ξεκινήσει οι απαραίτητοι έλεγχοι για δαχτυλικά αποτυπώματα και άλλα στοιχεία γενετικού υλικού που -πιθανόν- να έριχναν φως στην υπόθεση.

Ο αστυνόμος Δημητρίου που ανέλαβε την εξιχνίαση της υπόθεσης έκανε λόγο για αναμφισβήτητη δολοφονία και απέκλεισε άμεσα το ενδεχόμενο της αυτοκτονίας. Το αντικείμενο με το οποίο χτυπήθηκε θανάσιμα το θύμα δεν βρέθηκε πουθενά στον ευρύ χώρο, ωστόσο εύκολα ο αστυνόμος συμπέρανε κάποια πέτρα χάρη και στο βραχώδες έδαφος.

Αρκετή ώρα μετά η Ευλαμπία βρέθηκε στο νεκροτομείο και κλήθηκε να αναγνωρίσει το πτώμα του συζύγου της. Μόλις ο υπάλληλος έσυρε το λευκό σεντόνι, η Ευλαμπία έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Έγειρε το κεφάλι της στο πλάι και το κούνησε καταφατικά ενώ με βηματισμό μεθυσμένου βγήκε έξω από τον θάλαμο και ξέσπασε σε γοερά κλάματα.

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

«Θα κάνουμε ό,τι περνά απ’ το χέρι μας», ήταν τα λόγια του αστυνόμου μία ημέρα μετά την κηδεία του Σωτήρη, όταν συνάντησε την Ευλαμπία στο σπίτι της.

«Θέλω να τον βρείτε. Θέλω να μάθω το ποιος και το γιατί», του ’γνεψε με βλέμμα χαμένο.

Αμέσως η μητέρα της τής χάιδεψε τα μαλλιά και τη βοήθησε να πιει λίγο νερό.

«Είμαστε σε πολύ καλό δρόμο, κυρία Σκουφά. Σύντομα θα έχουμε τα αποτελέσματα τόσο των ιστολογικών όσο και μερικών δειγμάτων που συλλέχθηκαν απ’ το σημείο του εγκλήματος. Ο δράστης θα βρεθεί. Έχετε τον λόγο μου».

Σιωπή απ’ την πλευρά της.

«Γνωρίζω πως η θέση μου είναι άβολη, μα επιτρέψτε μου μερικές ερωτήσεις». Μόλις ο αστυνόμος πήρε τη βουβή συγκατάθεση της Ευλαμπίας, ρώτησε: «Γνωρίζατε αν υπάρχει κάποιος που να ήθελε να τον βλάψει; Αν ο σύζυγός σας είχε εχθρούς; Όποια πληροφορία μπορείτε να μας δώσετε, θα βοηθήσει».

«Ήταν ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Ποτέ του δεν είχε βλάψει κανέναν. Όλοι έλεγαν γι’ αυτόν τα καλύτερα. Οι συνάδελφοί του στο κολλέγιο, οι σπουδαστές, φίλοι, γνωστοί, όλοι είχαν έναν καλό λόγο για τον Σωτήρη μου. Δεν μπορώ να φανταστώ το ποιος και το γιατί. Αυτό με τρελαίνει! Γιατί τον Σωτήρη μου; Γιατί;» είπε και ξέσπασε σε δάκρυα.

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Οι μέρες κύλησαν μαρτυρικά για την Ευλαμπία. Συχνά δεχόταν κόσμο στο διαμέρισμα για να τη συλλυπηθεί. Απ’ το πλευρό της δεν έλειπαν οι γονείς της αλλά και οι επιστήθιοι φίλοι της, η Μαρία με τον Δημήτρη.

Κάποια στιγμή η μητέρα της κατάφερε και την απομόνωσε στην κρεβατοκάμαρα. Δίχως να χάσει χρόνο τη ρώτησε.

«Εκείνην υποψιάζεσαι; Μίλα μου ανοιχτά! Εκείνη;»

«Δεν ξέρω! Η αστυνομία δεν βρήκε τίποτα. Αν είχε βρει δεν θα είχαν κινηθεί οι διαδικασίες;»

«Δεν με νοιάζει η αστυνομία. Με νοιάζει το ένστικτο της κόρης μου. Σε ρωτάω ξανά. Εκείνην υποψιάζεσαι;»

Η Ευλαμπία δεν είπε λέξη.

Λίγη ώρα μετά ήταν καθισμένη στον καναπέ του σαλονιού μαζί με τον πατέρα της και τους κουμπάρους της. Ήπιε μια παχιά γουλιά καφέ και έμεινε να κοιτά την κορνίζα με τη φωτογραφία τους στο εξωτερικό. Βουβή και θλιμμένη.

Χτύπησε το κουδούνι. Η μητέρα της κοίταξε το ρολόι. Κόντευε δέκα το βράδυ.

«Ποιος είναι;» απόρησε.

Στο άνοιγμα της πόρτας είδε τον αστυνόμο Δημητρίου.

«Τι συμβαίνει;» ρώτησε πανικόβλητη και έκανε χώρο στον αστυνόμο και τους δύο συνοδούς του να περάσουν.

«Συγγνώμη για το ακατάλληλο της ώρας, αλλά ήταν ανάγκη», προλόγισε ο αστυνόμος.

Τα μάτια της Ευλαμπίας ορθάνοιξαν. Έδειξε να κρέμεται απ’ τα χείλη του αστυνόμου.

Ο Δημητρίου πλησίασε τον Δημήτρη και με ύφος βεβαιότητας του ανακοίνωσε πως… «Κύριε Ιωαννίδη, συλλαμβάνεστε για τον φόνο του Σωτήρη Καλούδη».

«Τι πράγμα;» Εκτινάχθηκε απ’ το κάθισμά της η Μαρία.

«Σας αναζητήσαμε στο σπίτι σας, αλλά η αδελφή σας απ’ το διπλανό διαμέρισμα μας πληροφόρησε πως ήσαστε εδώ».

«Δημήτρη, τι είναι αυτά που λένε;» Πανικόβλητη επενέβη ξανά η Μαρία.

«Ακολουθήστε μας στο Τμήμα. Ό,τι έχετε να πείτε, θα το πείτε στον ανακριτή».

«Δεν γίνεται αυτό! Όχι, όχι!!!» Ξεφώνισε η Μαρία και μπήκε μπροστά απ’ τον Δημήτρη.

«Λυπάμαι κυρία μου, αλλά είναι μάταιο να το αρνηθεί. Υπάρχει μαρτυρία που τον υποδεικνύει ως δράστη».

«Τι;» Συντετριμμένη ρώτησε η Μαρία.

«Η κυρία Ελβίρα Νικολάου ομολόγησε πως τη νύχτα του εγκλήματος ήταν μαζί με το θύμα. Ήταν… εραστές!»

Στο άκουσμα κάτι τέτοιου, ο πατέρας της Ευλαμπίας τα ’χασε. Μεμιάς μεταμορφώθηκε σε άγαλμα.

Ο αστυνόμος συνέχισε: «Κατά τα λεγόμενα της κυρίας Νικολάου, το θύμα επιχείρησε να τη σκοτώσει, διότι τον εκβίαζε πως αν δεν χώριζε, τότε εκείνη θα σκότωνε τη σύζυγό του».

Η μητέρα της Ευλαμπίας ανατρίχιασε! Μεμιάς τα χέρια της τυλίχτηκαν στα παγωμένα μπράτσα της.

«… Η Ελβίρα Νικολάου αποκάλυψε πως εσείς ήσαστε ήδη στο σημείο για λόγους… κάλυψης! Όταν τον είδατε να επιχειρεί να την πνίξει, ορμήσατε και τον χτυπήσατε με μία πέτρα στο κεφάλι».

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

«Τι έκανες; Τι έκανες;» Ξεφώνισε η Ελβίρα.

«Ήθελες να τον αφήσω να σε πνίξει;» Σαλεμένος απάντησε ο Δημήτρης.

Είδαν τον Σωτήρη να πέφτει στο πλάι και απ’ το κεφάλι του να ρέει άφθονο αίμα. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου το κορμί του τραντάχθηκε και αμέσως μετά… άφησε την τελευταία του πνοή!

Η Ελβίρα αναζήτησε σφυγμό. Μάταια!

«Είναι νεκρός! Θεέ μου, είναι νεκρός! Τι θα κάνουμε;» Όμοια με ψυχικό κουρέλι βρήκε καταφύγιο στην αγκαλιά του Δημήτρη.

«Φύγε! Τρέξε! Φύγε, σου λέω! Θα τα φροντίσω εγώ. Θα το κάνω να μοιάζει με ληστεία. Είπα, φύγε!» την πρόσταξε και την είδε να χάνεται στο βάθος του άλσους.

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

«…Μας είπε ότι αρπάξατε τα προσωπικά του αντικείμενα απ’ το αυτοκίνητο, κινητό τηλέφωνο, πορτοφόλι και κλειδιά. Τον εγκαταλείψατε εκεί ακριβώς που τον βρήκαμε χάρη στο τηλεφώνημα ενός νεαρού ζευγαριού που βόλταρε στο άλσος».

«Κάνετε λάθος! Κάνετε λάθος!» στρίγκλιξε η Μαρία. «Τι δουλειά είχε ο άνδρας μου στο άλσος; Γιατί να τον σκοτώσει; Κάνετε λάθοοοος», υστερική η φωνή της.

«Λυπάμαι, αλλά δεν κάνουμε κανένα λάθος. Κατά τους ισχυρισμούς της Ελβίρας Νικολάου, ο σύζυγός σας βρισκόταν ήδη στο σημείο διότι…» κόμπιασε για μια στιγμή, μα συνέχισε. «Είναι ο εραστής της! Ήθελε να την προστατεύσει».

Η Μαρία πέτρωσε! Τα μέχρι πρότινος ξεφωνητά έδωσαν τη θέση τους σε μία ατέρμονη σιωπή, ενώ τα χέρια της που κινούνταν αλλοπρόσαλλα μετατράπηκαν σε ρημαγμένα κλωνάρια.

Η Ευλαμπία βρέθηκε με αργό βηματισμό πλάι στον Δημήτρη. Συγκλονισμένη και με ψυχή σμπαράλια τον ρώτησε. «Είναι αλήθεια; Εσύ; Κοίτα με στα μάτια! Είναι αλήθεια;»

Ο Δημήτρης δεν είπε λέξη, παρά χαμήλωσε το κεφάλι του.

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Οι έρευνες της αστυνομίας εντόπισαν δαχτυλικά αποτυπώματα μέσα στο αυτοκίνητο του Σωτήρη. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως αυτά ανήκαν στην Ελβίρα Νικολάου. Κατά την πρώτη ανάκρισή της στο Τμήμα, εκείνη παραδέχθηκε πως είχε όντως επιβιβαστεί στο αυτοκίνητό του αλλά πολύ νωρίτερα εκείνη την ημέρα, όταν είχαν σχολάσει απ’ το κολλέγιο. Κάτι τέτοιο δεν επαρκούσε ώστε να ενοχοποιηθεί. Η αστυνομία χρειαζόταν περισσότερα στοιχεία για τις επόμενες κινήσεις της. Έτσι, κατά την ώρα της ανάκρισής της τής προσφέρθηκε ένα ποτήρι νερό απ’ το οποίο εκείνη ήπιε μια γουλιά. Πλέον στην κατοχή της αστυνομίας υπήρχε και γενετικό υλικό. Το τελευταίο συγκρίθηκε με το αντίστοιχο γενετικό υλικό που βρέθηκε στα νύχια του Σωτήρη. Το αποτέλεσμα; Απόλυτη ταύτιση!

Η Ελβίρα Νικολάου συνελήφθη λίγες ώρες πριν τον Δημήτρη. Ενώπιον του ανακριτή τής εκτέθηκαν τα ευρήματα της αστυνομίας και παρά τις αρχικές της ξεκάθαρες αρνήσεις… ομολόγησε!

«Πήγε να με πνίξει. Ακόμα έχω την αίσθηση των χεριών του στον λαιμό μου. Φοβήθηκα! Αν δεν ήταν ο Δημήτρης, τότε… άλλος θα ’ταν το θύμα. Δεν είχε σκοπό να τον σκοτώσει. Να σώσει εμένα ήθελε», ήταν τα λόγια της.

Στη συνέχεια όμως, βούτηξε στον χείμαρρο περισσότερων αποκαλύψεων. «Χρειαζόμασταν χρήματα για να φύγουμε μια και καλή στο εξωτερικό. Πριν από λίγο καιρό ο Σωτήρης με τον Δημήτρη πούλησαν ένα αρχαίο αγαλματίδιο έναντι ενός εκατομμυρίου ευρώ. Επ’ αυτού δεν ξέρω πολλά. Ξέρω πως ο Δημήτρης πήρε τις πεντακόσιες χιλιάδες. Χρωστούσε όμως πολλά. Πάρα πολλά! Άλλα σε τράπεζες, άλλα σε τοκογλύφους. Ήθελε να ξεχρεώσει ώστε να μην τον αναζητήσει κανείς στο εξωτερικό. Τελικά, του έμειναν λιγότερα από πέντε χιλιάδες. Ούτε για διακοπές δεν μας έφταναν. Έτσι, σκεφτήκαμε να εκβιάσουμε τον Σωτήρη για τις άλλες πεντακόσιες. Αν δεν μας τις έδινε, τότε… θα αποκάλυπτα στη σύζυγό του την παράνομη σχέση που είχα και μαζί του. Όλα, βλέπετε, ήταν προσχεδιασμένα, αλλά… όπως αποδείχθηκε, τα σχέδια έμπαζαν νερά!

»Ξέρετε κάτι; Το είχα ήδη κάνει. Ο Δημήτρης όμως, δεν το γνώριζε. Ευτυχώς για μένα! Και η Ευλαμπία όμως που το γνώριζε, τον συγχώρεσε και τον παντρεύτηκε. Τι ηλίθια! Ήταν όπλο στα χέρια μας εκείνο το μυστικό. Ο Σωτήρης θόλωσε και… μου όρμησε αποφασισμένος να με σκοτώσει. Και θα με σκότωνε αν…» τα δάκρυα την έπνιξαν.

Ύστερα από λίγο ολοκλήρωσε λέγοντας «Δεν τον σκότωσα εγώ. Δεν λέω ότι θα πέσω στα μαλακά, αλλά τα χέρια μου με αίμα δεν τα έβαψα. Για όλα τα υπόλοιπα ας με κρίνει ο Νόμος και ο Θεός!»

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Ο Δημήτρης Ιωαννίδης καταδικάστηκε σε εικοσαετή κάθειρξη για φόνο αλλά και για αρχαιοκαπηλία. Άμυνα υπέρ τρίτου δεν του αναγνωρίστηκε. Η Έδρα έκανε λόγο για υπέρβαση άμυνας εφόσον το θύμα δεν έφερε όπλο και ο δράστης θα μπορούσε να είχε προσφέρει άμυνα με άλλον τρόπο ώστε να αποφευχθεί ο θάνατος του Σωτήρη Καλούδη. Στο δικαστήριο ο Δημήτρης επικαλέστηκε και το πάθος του για τον τζόγο, κάτι όμως που επίσης δεν έπεισε την Έδρα για μείωση ποινής. Κάποια στιγμή ζήτησε την άδεια των δικαστών να κατεβεί απ’ το βήμα του μάρτυρα και να πλησιάσει τη Μαρία. Ήταν το μόνο άτομο απ’ το οποίο ήθελε να ζητήσει συγγνώμη. Εκείνη όμως… δεν αντέδρασε!

Η Ελβίρα Νικολάου καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση για εκβιασμό, εγκατάλειψη θύματος και υπόθαλψη εγκληματία. Το μόνο ελαφρυντικό που της αναγνωρίστηκε ήταν ο κίνδυνος που διέτρεχε την ώρα του εγκλήματος. Ομοίως παραδέχθηκε τα έργα και τις ημέρες της, ενώ το μόνο που ζήτησε από τη δικαστική Έδρα ήταν… «να τελειώνουμε μια ώρα γρηγορότερα».

Η Μαρία Ιωαννίδου μετακόμισε στη γενέτειρά της, τη Θήβα και συνέχισε τη ζωή της δίχως ποτέ να δεχθεί στο πλάι της κάποιον άλλον σύντροφο.

Όσον αφορά τον περιβόητο Μπάμπη, εκδόθηκε διεθνές ένταλμα σύλληψης για αρχαιοκαπηλία.

Η Ευλαμπία συντετριμμένη από την έκβαση της όλης υπόθεσης ζήτησε από τον δικηγόρο της να μεσολαβήσει ώστε να της επιτραπεί η επίσκεψη στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Εκεί συνάντησε την Ελβίρα…

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2024

«Με έβγαλες από τη δύσκολη θέση. Αλήθεια! Ομολογώ πως είχαν περάσει απ’ το μυαλό μου αρρωστημένες σκέψεις. Με απάλλαξες από έναν ψεύτη, από έναν υποκριτή, από έναν αδίστακτο. Θα αναρωτιέσαι γιατί τον παντρεύτηκα. Χμ! Θα ’χα τους λόγους μου! Ακόμη τους έχω! Βλέπεις εγώ, σε αντίθεση με σένα, πορεύομαι έννομα και καθόλα νόμιμα. Πάντα στο τέλος ο Νόμος στέκει αγέρωχος. Κι αν ο γραπτός ταυτιστεί με τον άγραφο, τότε επιβεβαιώνεται πως τελικά αξίζει κανείς να περιμένει και… να υπομένει!

»Θα περάσει γρήγορα ο καιρός και θα βγεις. Με λεκιασμένο όνομα, κουρελιασμένη αξιοπρέπεια και καμιά ρυτίδα παραπάνω, αλλά… θα βγεις. Μην με αναζητήσεις. Το καλό που σου θέλω! Από τη μία σε λυπάμαι, μα απ’ την άλλη… χμ! Απ’ την άλλη σ’ ευχαριστώ. Με έβγαλες από τη δύσκολη θέση! Γεια σου».

Το ίδιο απόγευμα η Ευλαμπία επισκέφθηκε το κοιμητήριο. Στάθηκε όρθια πάνω απ’ το μνήμα του Σωτήρη και παρά τον ανακριτικό ήλιο ψέλλισε δυο λόγια. Τα τελευταία της λόγια…

«Κάποτε ήσουν το φως στα σκοτάδια μου και τελικά έγινες ένα απ’ αυτά. Κάποτε είχα μοιραστεί μαζί σου τους εφιάλτες που συχνά πυκνά έβλεπα τα βράδια. Με έβλεπα να πνίγομαι μέσα σε μια τρικυμιώδη θάλασσα. Να ουρλιάζω, να φοβάμαι και έπειτα να ξυπνώ κάθιδρη. Με έπαιρνες αγκαλιά και με ηρεμούσες. Θυμάσαι τι μου έλεγες; “Εγώ είμαι εδώ. Η σανίδα σωτηρίας σου”. Πόσο ειρωνικό! Απ’ την άλλη όμως… και πόσο διορατικό! Ήθελα όλα να ’ταν αλλιώς. Λυπάμαι. Καλή ανάπαυση Σωτήρη».

Ζήτησε απ’ τον παπά να κάνει ένα τρισάγιο. Έπειτα έριξε ένα γεια με το βλέμμα της στη φωτογραφία του και γύρισε την πλάτη της τραβώντας ευθεία. Μονάχα ευθεία!

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Ήταν Αύγουστος του 2023, όταν χτύπησε το τηλέφωνο της Ευλαμπίας. Η δίκη για τον θάνατο του Σωτήρη Καλούδη δεν είχε ακόμη οριστεί.

«Αν και δεν καταλαβαίνω σε τι θα ωφελούσε, ναι, ας έρθετε αύριο το πρωί», είπε και έτριψε τη συσκευή του κινητού της στο σημείο της καρδιάς.

Την επόμενη ημέρα ένας νεαρός ασφαλιστής ντυμένος με κοστούμι την επισκέφθηκε στο σπίτι της. Οι γονείς της τους άφησαν μόνους στο σαλόνι.

Με μεστό λόγο ο νεαρός της ανακοίνωσε πως…

«Το ασφαλιστήριο ζωής του συζύγου σας το προβλέπει ρητά. Σε περίπτωση θανάτου του είστε η δικαιούχος ενός διόλου ευκαταφρόνητου ποσού. Η εταιρεία αξιολόγησε τόσο το υψηλό ασφάλιστρο, το οποίο είχε επιλέξει ο Σωτήρης Καλούδης όσο και πολλές άλλες παραμέτρους. Μέσα στις επόμενες ημέρες θα χρειαστεί να παραστείτε στα κεντρικά γραφεία προκειμένου να υπογράψετε τα σχετικά έγγραφα ώστε να σας εκταμιευθεί το ποσό του… ενός εκατομμυρίου ευρώ».

«Τι; Τι είναι αυτά που λέτε; Δεν… Δεν έχω ιδέα. Για ποιο συμβόλαιο μου μιλάτε; Πότε έκανε κάτι τέτοιο;» Η Ευλαμπία τα είχε χαμένα. Δεν πίστευε στ’ αυτιά της.

«Λέω ό,τι προβλέπεται βάσει των όρων του συμβολαίου. Σεβόμενος το πένθος σας ήρθα ο ίδιος σε σας, καθώς πληροφορήθηκα την απώλειά του από τα μέσα ενημέρωσης. Ήταν βλέπετε, έγκριτος αρχαιολόγος. Αυτή είναι η κάρτα μου. Όποτε νιώσετε καλύτερα, ας επικοινωνήσετε μαζί μου για τα περαιτέρω. Θερμά συλλυπητήρια».

Το ίδιο βράδυ η Ευλαμπία είχε μείνει μόνη με τη μητέρα της. Η κυρα-Λένη της έπιασε το χέρι και την κοίταξε κατάματα.

«Τι είναι αυτά που σου είπε το παλικάρι; Ισχύουν κορίτσι μου;»

Εκείνη τη στιγμή η Ευλαμπία σηκώθηκε και πλησίασε το σκρίνιο. Απ’ το μεσαίο ντουλάπι φανέρωσε έναν μαύρο φάκελο. Τον άνοιξε και έσυρε από μέσα το ασφαλιστήριο ζωής που είχε υπογράψει ο Σωτήρης πριν από μερικά χρόνια. Της το είχε κρατήσει μυστικό, εκείνη όμως… το είχε ανακαλύψει! Και για καλή της τύχη, το είχε ανακαλύψει έγκαιρα!

Το έδωσε στη μητέρα της και την άφησε να το διαβάσει, έστω και βιαστικά.

«Απίστευτο! Θες να μου πεις ότι…» Έμεινε με το στόμα ανοιχτό! «Τώρα εξηγούνται όλα!» είπε σχεδόν αθόρυβα.

Η Ευλαμπία άναψε τσιγάρο και ήπιε μια γουλιά κρασί. «Σ’ το είχα πει. Ανόητη δεν είμαι!»

* Να φοβάσαι την οργή του υπομονετικού ανθρώπου
John Dryden, Άγγλος ποιητής (1631-1700)

* Αφιερωμένο σε όσους έπεσαν θύματα εμπιστοσύνης και άντεξαν να σηκώσουν το βάρος της αξιοπρέπειάς τους. Στο τέλος η ζυγαριά της ζωής γέρνει πάντα υπέρ τους.

* Τα πρόσωπα του διηγήματος δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Τέλος

Τα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Σανίδα Σωτηρίας» - Διαβάστε το 3ο μέρος «Η μεγάλη ώρα»

Τα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Σανίδα Σωτηρίας» - Διαβάστε το 2ο μέρος «Αναπάντεχη επίσκεψη»

Τα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Σανίδα Σωτηρίας» - Διαβάστε το 1ο μέρος «Ας μιλήσουμε ανοιχτά»