Βικτόρ Λε Μαν: «Νιώθω πως είμαι έτοιμος να πηδήξω σε μια λίμνη από την κορυφή ενός βουνού»

«Νιώθω πως είμαι έτοιμος να πηδήξω σε μια λίμνη από την κορυφή ενός βουνού. Αλλά γυμνός και μπροστά σε όλο τον κόσμο», έλεγε ο δημιουργός της μουσικής της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, Βικτόρ Λε Μαν, μια ημέρα πριν αυτή αποκαλυφθεί επίσημα την περασμένη Παρασκευή.

Ο συνθέτης μίλησε στον Guardian και τόνισε ότι πριν από δύο χρόνια που αποδέχθηκε την πρόταση, «το ταξίδι ξεκίνησε μοναχικά στο στούντιο να παίζω πιάνο αναζητώντας το βασικό θέμα». Κατέληξε με μουσική 12 ωρών για τέσσερις κρατικές ορχήστρες και 600 περίπου μουσικούς. «Όταν ξεκινάς δεν έχεις συναίσθηση του μεγέθους πάνω στο οποίο καλείσαι να εργαστείς. Τώρα πια η πραγματικότητα μου χτυπάει την πόρτα», λέει ο Λε Μαν ο οποίος άφησε πριν από έξι χρόνια την electro μπάντα του, το ντουέτο Housse de Racket για να ασχοληθεί με την παραγωγή και τη σύνθεση συνεργαζόμενος με καλλιτέχνες όπως οι Kavinsky, Justice και Juliette Armanet. Το 2020 τον κάλεσαν να επανασυστήσει τη «Μασσαλιώτιδα» στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο και στη συνέχεια ανέλαβε τη μουσική διεύθυνση της γαλλικής ροκ όπερας «Starmania» που σκηνοθέτησε ο Τομά Ζολί, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της τελετής έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων 2024.

Στη Μασσαλία

Η πρώτη φορά που ακούστηκε το βασικό θέμα της τελετής έναρξης με τίτλο «Parade» ήταν το Μάιο, όταν η Ολυμπιακή Φλόγα έφτασε για πρώτη φορά σε γαλλικό έδαφος, στη Μασσαλία. Εκεί, ο Λε Μαν έπαιζε πιάνο και σινθεσάιζερ με την Ορχήστρα της Μασσαλίας και όπως λέει ο ίδιος, «αυτό ήταν μια μικρή πρόγευση. Ελπίζω να σας άρεσε γιατί θα το ακούσετε πολλές φορές αυτές τις ημέρες σε διάφορες εκδοχές. Θέλω να πιστεύω ότι είναι σαν το σάουντρακ μιας ταινίας», λέει.

Ακόμα και οι σιωπές ήταν γραμμένες

Το «Parade» συνδυάζει την γαλλική electro με έγχορδα που θυμίζουν τα σάουντρακ ταινιών της δεκαετίας του ’70 και αυτό το θέμα ακούσαμε στην τελετή έναρξης των Αγώνων όταν ο Ζινεντίν Ζιντάν παρέδωσε τη Φλόγα σε μια ομάδα παιδιών ή όταν τρικολόρ καπνοί κάλυψαν τη γέφυρα του Αούστερλιτς. «Όλη η μουσική που ακούστηκε στην τελετή είναι γραμμένη από εμένα. Ακόμα και οι σιωπές είναι γραμμένες», τονίζει ο Λε Μαν που πριν από όλα αυτά, παρουσίασε στον πρόεδρο Μακρόν τη μουσική του. «Του άρεσε το fusion της ηλεκτρονικής μουσικής με τη συμφωνική. Είχα μεγάλη ελευθερία αλλά την ίδια στιγμή ήξερα ότι με τη μουσική μου έπρεπε να εκφράσω τη διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη», υπογραμμίζει. Προσθέτει ότι η τραγουδίστρια Aya Nakamura που εμφανίστηκε στην τελετή «έχει περάσει δύσκολες στιγμές με την ακροδεξιά στη Γαλλία, όμως συνεργάστηκε πλήρως όταν της παρουσιάσαμε την ιδέα μας να τραγουδήσει μαζί με μέλη της προεδρικής φρουράς. Τη σέβομαι απεριόριστα για αυτό».

Τώρα, η ημερομηνία που ενδιαφέρει περισσότερο από όλες τον Βικτόρ Λε Μαν είναι η 9η Σεπτεμβρίου. «Στις 8 Σεπτεμβρίου είναι η τελετή λήξης των Παραολυμπιακών Αγώνων. Μετά θα κοιμηθώ», λέει. Όσο για το επόμενο βήμα του; «Ίσως κάνω κάτι λιγότερο σύνθετο. Υπάρχει αυτό το κομμάτι του Τζον Κέιτζ που λέγεται “As slow as possible” που γράφτηκε για ένα αυτόματο μουσικό όργανο σε μια εκκλησία στη Γερμανία που παίζει μια νότα κάθε επτά χρόνια. Ίσως να κάνω κάτι σαν αυτό», λέει χαριτολογώντας.