Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Μία σου και μία μου» - Διαβάστε το 3o μέρος «Σκοτεινά άλλοθι»

Το Newsbomb.gr κάθε μήνα φιλοξενεί ένα διήγημα του δημοσιογράφου και συγγραφέα, Κυριάκου Κουζούμη.

«Μία σου και μία μου» είναι ο τίτλος του νέου διηγήματος του Κυριάκου για το Newsbomb.gr. Διαβάστε το τρίτο κεφάλαιο «Σκοτεινά άλλοθι».

Καλή ανάγνωση!

«Σκοτεινά άλλοθι»

Παρασκευή 1η Απριλίου 2022

Οι ανοιξιάτικες διαθέσεις του ουρανού είχαν κρυφτεί πίσω από τα πυκνά σύννεφα. Η βροχή δεν θα αργούσε να πέσει πάνω από την έπαυλη των Σοφιανών.

Τα μέλη του υπηρετικού προσωπικού ήταν στα πόστα τους, ωστόσο ο Μπάμπης είχε μόλις ολοκληρώσει τα παρασκηνιακά «έργα» του στην κρεβατοκάμαρα της Δέσποινας και κατέβαινε την εσωτερική σκάλα, όταν χτύπησε το κουδούνι. Στο άνοιγμα της πόρτας συνάντησε τη μοιραία Μαρίζα και εντυπωσιάστηκε.

«Με συγχωρείτε για την ενόχληση. Ήρθα μονάχα για να πάρω κάτι πράγματά μου που έχω αφήσει στο δωμάτιο του Στέφανου», είπε και έκανε να μπει μέσα.

Εκείνος τη σταμάτησε ευγενικά και της ζήτησε να περιμένει στο σαλόνι μέχρι να ενημέρωνε σχετικά την οικονόμο του σπιτιού, τη Μαρία.

«Άφησέ τη!» ακούστηκε η φωνή της Δέσποινας από το εσωτερικό μπαλκόνι.

Ο Μπάμπης υπάκουσε και τράβηξε για τον κήπο κλείνοντας πίσω του την πόρτα. Η κυρία του σπιτιού ντυμένη με την εμπριμέ ρόμπα της και έχοντας τα αχτένιστα μαλλιά της πιασμένα μ’ ένα φθηνό κοκκαλάκι κατέβηκε στο σαλόνι και στάθηκε όρθια μπροστά από τη Μαρίζα.

«Ο Στέφανος δεν με ενημέρωσε πως θα ερχόσουν», ήταν η καλησπέρα της.

Τότε η Μαρίζα οπλίστηκε με σθένος και παραδέχτηκε πως… «Ο Στέφανος δεν το γνώριζε. Δεν ξέχασα τίποτα στο δωμάτιό του. Για σένα ήρθα. Για να σε δω κατάματα και να σε ρωτήσω γιατί τόσο μίσος. Τι σου έκανα; Με σιχάθηκες από την πρώτη στιγμή που μπήκα στη ζωή του γιου σου. Δεν υποστήριξα ποτέ ότι το παρελθόν μου ήταν αγιογραφία, αλλά σκόπευα να το αποκαλύψω εγώ η ίδια στον Στέφανο την κατάλληλη στιγμή. Αντ’ αυτού, εσύ…»

«Εγώ φρόντισα εκείνη η κατάλληλη στιγμή να… επισπευτεί!», τη διέκοψε. «Κρίμα! Αν με είχες ακούσει και είχες δεχθεί την προσφορά μου, τώρα θα ήσουν και μακριά μας και… οικονομικά εύρωστη. Αντ’ αυτού, εσύ επέλεξες να επιμείνεις και να τα βάλεις με μία Σοφιανού. Γλυκιά μου, θες να σου θυμίσω ποια είμαι και ποια δεν είσαι;» ένα ενοχλητικά ειρωνικό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη της. «Α, και κάτι ακόμα. Πληροφορήθηκα την εγκυμοσύνη σου. Ως γυναίκα προς γυναίκα θα σου πω πως δεν είμαι απ’ αυτές που τσιμπούν στα φθηνά δίχτυα μιας υπερφίαλης νεαρής. Σε κοιτώ στα μάτια και σου λέω πως δεν πιστεύω λέξη. Αν ωστόσο κάτι τέτοιο αληθεύει, τότε θα γίνουν οι πρέπουσες εξετάσεις και αν επιστημονικά αποδειχθεί πως πράγματι ο πατέρας του βρέφους που λες ότι κυοφορείς είναι του γιου μου, τότε θα λάβεις όλα τα νόμιμα που προβλέπονται. Σε αντίθετη περίπτωση, θα μου χρωστάς αιώνια ευγνωμοσύνη που δεν θα κινηθώ νομικά εναντίον σου για ψεύδη, συναισθηματική κατάχρηση, υπόγειο εκβιασμό και, και, και... Θέλεις κάτι άλλο;»

Η Μαρίζα εξοργίστηκε! Βάρεσε μπουρλότο στην ψυχή της και κάρφωσε τη Δέσποινα με το αιχμηρό βλέμμα της. «Θέλω μονάχα να θυμάσαι ένα πράγμα. Θα πληρώσεις πολύ ακριβά αυτό που μου έκανες. Κι αν δεν το πληρώσεις από μένα την ίδια, τότε σίγουρα θα το βρεις απ’ τον Θεό. Ενώπιόν Του η όποια εξουσία σου δεν μετρά. Να θυμάσαι και κάτι ακόμα. Σε λυπάμαι, όχι γι’ αυτό που είσαι, αλλά γι’ αυτό που απέτυχες να γίνεις». Της γύρισε την πλάτη της και έφυγε αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή.

Σάββατο 2 Απριλίου 2022

Οι δείκτες στο ρολόι ερωτεύτηκαν στο κρεβάτι του δώδεκα. Όλα έτοιμα! Κανείς δεν θα μπορούσε να καταλάβει μήτε να εξηγήσει. Όλα βάσει σχεδίου! Κανείς δεν θα μπορούσε να αποδείξει μήτε να αναθεωρήσει. Όλα… στην ώρα τους!

Βήμα γάτας στον διάδρομο του πάνω ορόφου. Ψυχή ψυχρή, δραπέτης από τη φυλακή του εγωισμού. Βλέμμα ολόγιομο και σκοτεινό, σαν έκλειψη Ηλίου. Και στα χέρια ένα μικρό, γεμάτο περίστροφο, ικανό να φέρει αντάρα στο φαίνεσθαι διατηρώντας κρυφό το είναι.

Η πόρτα της κρεβατοκάμαρας άνοιξε αθόρυβα. Το χαμηλό φως από το λαμπάκι νυκτός έριξε στους τοίχους τις σκιές των επίπλων. Στη μέση του υπέρδιπλου κρεβατιού η «βασίλισσα» της έπαυλης παραδινόταν στη σφικτή αγκαλιά του Μορφέα. Έμοιαζε τόσο γαλήνια!

Το δεξί χέρι τεντώθηκε και ο δείκτης ενώθηκε απόλυτα με τη σκανδάλη. Όλα έτοιμα! Κανείς δεν θα καταλάβαινε! Ο σιγαστήρας θα απορροφούσε τον κρότο. Όλα βάσει σχεδίου…

Η σφαίρα βρήκε τη Δέσποινα στο σημείο της καρδιάς. Κανείς δεν θα μπορούσε να εξηγήσει το πώς ή το γιατί.

Έκλεισε την πόρτα της κρεβατοκάμαρας και το βήμα γάτας έδωσε τη θέση του σε βήμα αρουραίου που σαν κλέφτης χάθηκε στο σκοτάδι του διαδρόμου…

Κυριακή 3 Απριλίου 2022

Η ώρα σήμανε οκτώ το πρωί, όταν η Μαρία χτύπησε την πόρτα του υπνοδωματίου. Δεν απόρησε που δεν πήρε απάντηση, καθώς ποτέ η Δέσποινα δεν ξυπνούσε τόσο εύκολα. Συνήθως, έπρεπε η Μαρία να πάει από πάνω της και να τη σκουντήξει απαλά. Η οικονόμος του σπιτιού έγειρε το χερούλι προς τα κάτω και μπήκε μέσα. Το θέαμα τη μαρμάρωσε! Το ουρλιαχτό της έσκισε τον χώρο…

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Μέσα στο επόμενο μισάωρο άνδρες της αστυνομίας είχαν καταφθάσει στον χώρο. Στο σημείο του εγκλήματος είχε απαγορευθεί η πρόσβαση ενώ μέλη της Σήμανσης είχαν ήδη ξεκινήσει τον εξονυχιστικό έλεγχο. Την ίδια ώρα, σύσσωμα τα μέλη της οικογένειας αλλά και του υπηρετικού προσωπικού βρίσκονταν στο σαλόνι.

Η Μόντα έφερε ένα ποτήρι παγωμένο νερό στην Κατερίνα, η οποία έμοιαζε με ψυχικό κουρέλι στην πολυθρόνα πλάι στο τζάκι. Από το πλευρό της δεν έλειπε ο σύζυγός της, ο Παύλος. Ο Στέφανος βουβός και χαμένος στεκόταν όρθιος πλάι στη φαρδιά τζαμαρία και κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο, ενώ πιο πέρα ήταν ο Μπάμπης με τον κηπουρό, τον Στέλιο, την υπηρέτρια, την Τζόαν και τον Φώτη, ο οποίος τα τελευταία χρόνια ήταν στις υπηρεσίες της οικογένειες με την ιδιότητα των γενικών καθηκόντων. Τέλος, η Μαρία βαθιά συγκλονισμένη είχε γείρει το κεφάλι στην πλάτη μιας ογκώδους πολυθρόνας και δάκρυζε.

Ο αστυνόμος Τσουμπός τους πλησίασε και ζάρωσε τα χείλη του καθώς αναγνώρισε το άβολο της θέσης του. Με ευγένεια και διακριτικότητα θα ξεκινούσε την άτυπη ανάκρισή του.

«Δεν το πιστεύω αυτό που είδαν τα μάτια μου. Η Δέσποινα νεκρή; Όχι, όχι! Δεν μπορεί…» ψέλλισε η Μαρία και τα δάκρυά της πλήθυναν. «…Ναι, εγώ τη βρήκα. Πήγαινα να την ξυπνήσω, όπως κάνω κάθε πρωί. …Εγώ; Χθες; Στο σπίτι του γιου μου ήμουν. Είναι φοιτητής και είχα πάει να του συμμαζέψω λίγο τον χώρο. Έμεινα εκεί μέχρι σήμερα το χάραμα…»

«Έξω! Εδώ και καιρό λέγαμε να βγούμε για ένα κρασί. Συνεννοηθήκαμε και ζητήσαμε την ίδια μέρα ρεπό», είπε ο Μπάμπης. «Σε ένα μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας για μία μπύρα ήμαστε. …Ναι, όλοι».

Μαζί του συμφώνησαν η Τζόαν, ο Φώτης αλλά και η Μόντα.

«Στο σπίτι μου. Δέκα λεπτά απόσταση είναι. Εγώ δεν μένω εδώ, εκτός αν προκύψει κάτι. Μόλις με ενημέρωσε η Μόντα, ετοιμάστηκα βιαστικά και έτρεξα. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Μα γιατί; Η κυρία Δέσποινα ήταν τόσο καλός άνθρωπος», ήταν τα λόγια του κηπουρού.

«Το κυρία μου ’χε πει πως θα μείνει σπίτι. Είχε πάλι πονοκέφαλο. …Όχι, στο δωμάντιό της εγκώ δεν έμπαινε ποτέ. …Ναι, καμιά φορά μένω εντώ. Κτες το βράδυ ήμουν έξω…» είπε προβληματισμένη η Μόντα, αλβανικής υπηκοότητας.

«Σε μια δεξίωση μαζί με τη σύζυγό μου. Ένας εφοπλιστής από το φιλικό περιβάλλον είχε τα γενέθλιά του. …Ναι, φυσικά μπορώ να σας δώσω τα στοιχεία του. …Μόνο κόσμος; Όλος ο καλός κόσμος της Αθήνας. Πολιτικοί, επιχειρηματίες, επιστήμονες, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι. …Όχι εδώ. Στο Καβούρι ήταν η δεξίωση», απάντησε ο Παύλος και αμέσως μετά ήπιε μια γερή γουλιά αλκοόλ.

Τελευταίος ο Στέφανος. Στάθηκε όρθιος μπροστά στον αστυνόμο και παραδέχθηκε πως… «Ήμουν μαζί με το κορίτσι μου. Το πρώην κορίτσι μου», διόρθωσε. «Χωρίσαμε πριν από λίγες μέρες, αλλά είχαμε πολλά να πούμε λόγω… λόγω εγκυμοσύνης. Μιας εγκυμοσύνης ψεύτικης!» Μεμιάς μαγνήτισε τα ορθάνοιχτα βλέμματα πολλών. «Ναι, θα σας δώσω διεύθυνση και λοιπά».

Εκείνη την ώρα μπήκε μέσα από την επιβλητική είσοδο ο προσωπικός γιατρός του Αλέξανδρου Σοφιανού, ο κύριος Όμηρος Ευγενικός. Είχε ενημερωθεί από τον Παύλο για τη δραματική κατάσταση και έσπευσε ως γνήσιος φίλος της οικογένειας για να συμπαρασταθεί στα παιδιά των επιστήθιων φίλων του. Δεν απέφυγε όμως τις ερωτήσεις από τον αστυνόμο Τσουμπό.

«Δεν το χωρά ο νους μου. Μα πώς; Γιατί; Κλέφτες;»

«Τα μέχρι τώρα στοιχεία δεν υποδεικνύουν κάποια ληστεία, ωστόσο όλα τα ενδεχόμενα είναι υπό εξέταση, κύριε Ευγενικέ».

Η κουβέντα τους πέρασε στον Αλέξανδρο Σοφιανό.

«Η κατάστασή του δεν του επιτρέπει να αντιληφθεί την απώλεια της Δέσποινας. Υποθέτω όμως, πως η ψυχή του αυτή τη στιγμή υποφέρει όπως… όπως και η δική μου», βούρκωσε και αναζήτησε την ψυχραιμία στο άναμμα ενός τσιγάρου. «Ναι, καθηλωμένος σε αμαξίδιο και εξαρτημένος από αγωγή και οξυγόνο. Τους τελευταίους μήνες ζει υπό φυτική ιδιότητα. …Τον εξετάζουμε συνεχώς. Ένα ταξίδι στη Γερμανία είναι κανονισμένο μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Οι γιατροί όμως δεν είναι θεοί, κύριε αστυνόμε».

Λίγο αργότερα, τα μέλη της οικογένειας είδαν τους άνδρες της Σήμανσης να περνούν από μπροστά τους το φορείο με το πτώμα της Δέσποινας σκεπασμένο μ’ ένα λευκό σεντόνι. Ο ιατροδικαστής θα αναλάμβανε δράση σύντομα.

Λίγο πριν αποχωρήσει και ο αστυνόμος, ο Στέφανος τον πλησίασε και του απευθύνθηκε ξεκάθαρα: «Δεν ξέρω ποιος το έκανε μήτε γιατί. Ξέρω όμως πως θα τον βρείτε. Και τότε θέλω να τον φέρετε μπροστά μου. Δεν το ζητώ αυτό. Το απαιτώ!»

Ένα συγκαταβατικό αλλά και προβληματισμένο βλέμμα του αστυνόμου ήταν το αντίο του…

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Μέσα στις επόμενες ημέρες η ελληνική αστυνομία είχε επιβεβαιώσει τα άλλοθι όλων των άμεσα υπόπτων. Παραδόξως όλα είχαν επιβεβαιωθεί. Ήταν η στιγμή που ο Τσουμπός χτύπησε το χέρι του δυνατά πάνω στο γραφείο του προκαλώντας σεισμό στα σκόρπια αντικείμενα.

Σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση η Δέσποινα Σοφιανού είχε δολοφονηθεί περίπου τα μεσάνυχτα. Δεν πρόβαλε καμιά αντίσταση ενώ ο δράστης την πυροβόλησε από απόσταση. Δαχτυλικά αποτυπώματα, πλην των οικείων, δεν εντοπίστηκαν στον χώρο. Ομοίως απορρίφθηκε το ενδεχόμενο της ληστείας καθώς δεν έλειπε κάτι το πολύτιμο από το εσωτερικό του σπιτιού, ενώ παράλληλα οι κάμερες ασφαλείας δεν είχαν καταγράψει τίποτα το ύποπτο.

Ο αστυνόμος, εξοργισμένος, ζήτησε να ελεγχθεί ξανά τόσο το υλικό από τις κάμερες ασφαλείας της έπαυλης όσο και των γύρω δρόμων. Μαζί με τους τεχνικούς της ασφάλειας παρατήρησαν κάτι που είχε ξεφύγει της προσοχής τους. Το τελευταίο πρόσωπο που αποχώρησε από την έπαυλη ήταν… ο Μπάμπης. Οι ευθύνες για την ανθρωποκτονία της Δέσποινας όμως δεν τον βάρυναν, καθώς οι κάμερες του μπροστινού κήπου κατέγραψαν την ίδια τη Δέσποινα να κλείνει την μπαλκονόπορτα του υπνοδωματίου της.

«Άρα όταν ο Μπάμπης έφυγε, η Δέσποινα ήταν ζωντανή», σχολίασε χαμηλόφωνα ο αστυνόμος.

«Κοιτάξτε εδώ», του είπε ο τεχνικός των ψηφιακών συστημάτων και του έδειξε ξανά μία από τις οθόνες. Σ’ αυτήν φαίνονταν δύο σκιερές φιγούρες με μαύρα ρούχα να περιφέροντα έξω από την έπαυλη λίγο πριν τα μεσάνυχτα.

Ο αστυνόμος συνοφρυώθηκε…

Ακολουθώντας τις κινήσεις τους συμπέραναν πως οι δύο φιγούρες ανήκαν… στον Στέφανο και σε μία νεαρή γυναίκα.

*Μην χάσετε το τέταρτο και τελευταίο κεφάλαιο: «Τώρα είναι η σειρά μου»

Τα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Μία σου και μία μου» - Διαβάστε το 2ο μέρος «Γυναικεία πυρά»

Τα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Μία σου και μία μου» - Διαβάστε το 1ο μέρος «Γενναιόδωρος εκβιασμός»