Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Μία σου και μία μου» - Διαβάστε το 4o μέρος «Τώρα είναι η σειρά μου»

Το Newsbomb.gr κάθε μήνα φιλοξενεί ένα διήγημα του δημοσιογράφου και συγγραφέα, Κυριάκου Κουζούμη.

«Μία σου και μία μου» είναι ο τίτλος του νέου διηγήματος του Κυριάκου για το Newsbomb.gr. Διαβάστε το τέταρτο κεφάλαιο «Τώρα είναι η σειρά μου».

Καλή ανάγνωση!

«Τώρα είναι η σειρά μου»

Παρασκευή 29 Απριλίου 2022

Οι μέρες είχαν κυλήσει βασανιστικά πάνω από το ημερολόγιο. Το πένθος στην έπαυλη των Σοφιανών μετά τη δολοφονία της Δέσποινας σκίαζε κάθε βήμα τόσο της οικογένειας όσο και του προσωπικού. Οι έρευνες της αστυνομίας ήταν σε πλήρη εξέλιξη, ωστόσο ο επικεφαλής κύριος Τσουμπός δεν είχε καταφέρει να βγάλει άκρη. Όλα ήταν τόσο μα τόσο θολά!

Αποφάσισε να πιάσει την εξιχνίαση της υπόθεσης από την αρχή. Άρπαξε μια κόλλα χαρτί και έγραψε όλα τα στοιχεία που είχε στη διάθεσή του, τα πρόσωπα αλλά και τις εκθέσεις της Σήμανσης και του ιατροδικαστή. Είδε καρέ-καρέ το υλικό από τις κάμερες τη μοιραία νύχτα. Εστίασε στον Στέφανο και στη νεαρή γυναίκα, που, όπως αποδείχθηκε, ήταν… η Μαρίζα. Θυμήθηκε τη δεύτερη ανάκριση στην οποία τους είχε υποβάλει. Τα επιχειρήματά τους μπορεί να μην τον έπεισαν, αλλά έδειχναν… αληθοφανή.

«Όσα μου είπε, όσα μου έκρυψε και όσα μου έκανε τα έσβησα μ’ ένα χι, αστυνόμε. Μπορεί να μην είναι έγκυος και όλη αυτή η κοροϊδία να ήταν ένα τέχνασμα απέναντι στην ισχύ της δεσποτικής μου μητέρας, αλλά εγώ εξακολουθώ να είμαι ερωτευμένος μαζί της και αυτό είναι πάνω απ’ όλα. Γι’ αυτό ήμαστε έξω από το σπίτι την ώρα που λέτε. Σκόπευα να μπω και να πάρω κάποια προσωπικά μου αντικείμενα για να μετακομίσω προσωρινά στο δικό της, αλλά τελευταία στιγμή αναθεώρησα. Όπως είδατε και στις κάμερες δεν μπήκαμε καν στο σπίτι», ήταν τα λόγια του Στέφανου στην αίθουσα του ανακριτηρίου.

Ο αστυνόμος Τσουμπός πίεζε σαν σφουγγάρι το μυαλό του για να βρει μια φαεινή ιδέα, την… τέλεια ιδέα. Μάταια όμως! Κάθε σκέψη του έπεφτε στο κενό καθώς τα δεδομένα τον χτυπούσαν σαν επιθετικός Εγκέλαδος. Αναθεμάτισε την τύχη του και έσκισε την κόλλα σε κομμάτια.

Δύο μήνες μετά αναγκάστηκε να καταχωρίσει την υπόθεση στο αρχείο λόγω ελλιπών αποδεικτικών στοιχείων, ωστόσο ο ίδιος ορκίστηκε στον εαυτό του να συνεχίσει τη δράση του. Την παρασκηνιακή δράση του.

Τρίτη 5 Ιουλίου 2022

Ο Μπάμπης κοίταξε το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας της Δέσποινας και αναστέναξε θυμούμενος τις στιγμές ηδονής που της χάριζε. Έπειτα κρέμασε τις γαλότσες του στην αποθήκη του καταπράσινου κήπου και αποχαιρέτισε τους πάντες.

«Να πας στο καλό», του ευχήθηκε η Μαρία. «Και να κοιτάξεις τον εαυτό σου. Να βρεις μια κοπέλα που να σε αγαπήσει πραγματικά. Αρκετά κοίταξες πιο πέρα απ’ το δικό σου πάπλωμα». Τον είδε να χαμόγελα εντυπωσιασμένος. «Τι φαντάστηκες; Πως δεν ήξερα; Ό,τι γίνεται εδώ μέσα, το ξέρω πολύ καλά!»

«Μήπως ξέρεις και ποιος είναι ο δολοφόνος της;»

Η Μαρία μαγκώθηκε. «Αυτό όχι, αλλά μπορώ να φανταστώ. Να αποδείξω δεν μπορώ. Γεια σου, Μπάμπη».

Ο Φώτης και η Τζόαν ήταν οι επόμενοι που αποχώρησαν την ίδια κιόλας μέρα. Ανάμεσά τους είχε αναπτυχθεί ένα τρυφερό ειδύλλιο και από κοινού είχαν αποφασίσει να ζήσουν ήρεμα στην επαρχία. Ο ξάδελφος του Φώτη θα τους περίμενε για να τους μυήσει στις χαρές του αγροτουρισμού.

Το ίδιο βράδυ, η Κατερίνα με τον Παύλο ετοιμάζονταν να φύγουν. Ήταν προσκεκλημένοι σε δείπνο ενός εφοπλιστή στη Γλυφάδα. Ο κηπουρός ήταν στο δικό του σπίτι, ενώ ο Στέφανος έλειπε από νωρίς το απόγευμα. Μία αναπάντεχη επίσκεψη έμελλε να κλονίσει για τα καλά τη Μαρία. Χτύπησε το κουδούνι της εξωτερικής πύλης του κήπου. Από την οθόνη η οικονόμος της έπαυλης διέκρινε το πρόσωπο… του γιατρού Δαβάκη. Τα μάτια της γούρλωσαν στη στιγμή. Του άνοιξε και τον είδε να περπατά μέχρι να φτάσει στο κατώφλι της κύριας εισόδου.

«Πρέπει να μιλήσουμε», ήταν η καλησπέρα του.

«Σσσσς. Δεν είμαστε μόνοι», αντέτεινε ψιθυριστά η Μαρία και τον άρπαξε από το χέρι για να τον φυγαδεύσει στα πίσω δωμάτια του ισογείου.

Λίγο αργότερα η Μαρία είδε από την πλαϊνή τζαμαρία την Κατερίνα με τον Παύλο να επιβιβάζονται στο αυτοκίνητο και να αποχωρούν. Αμέσως μετά, στράφηκε στον γιατρό και τον ρώτησε με ύφος επιθετικό. «Είσαι τρελός; Τι ήρθες να κάνεις εδώ πέρα;»

«Ξέρεις πολύ καλά! Εγώ τήρησα τον λόγο μου. Σειρά σου τώρα…»

«Είναι ακόμη πολύ νωρίς. Μην φοβάσαι όμως, όλα θα γίνουν και θα γίνουν όπως τα έχουμε συμφωνήσει».

Ο γιατρός κάθισε αναπαυτικά σε μία πολυθρόνα του πίσω σαλονιού και άναψε τσιγάρο. «Τώρα θα γίνουν, αλλιώς… πάω γραμμή στην αστυνομία. Έχεις μισή ώρα στη διάθεσή σου».

«Δεν μπορείς να το εννοείς. Τι να προλάβω να κάνω σε μισή ώρα;»

«Ξέρεις! Ό,τι γίνεται εδώ μέσα, εσύ το ξέρεις καλά. Μισή ώρα!»

Η Μαρία άρχισε να ταράζεται. Ο κλονισμός σταδιακά βασίλευε στο κορμί της και το σάλιο στέρευε. «Άκουσέ με, σε ικετεύω…» Πήρε μια βαθιά ανάσα και άρχισε να του εξηγεί πώς είχε το σχέδιό της. Πράγματι ήξερε ό,τι γινόταν μέσα στο σπίτι. Αυτό που ξέχασε όμως, ήταν πως στο εν λόγω σπίτι και οι τοίχοι είχαν αυτιά!

Σάββατο 30 Ιουλίου 2022

Νωρίς το πρωί η Κατερίνα απολάμβανε τον πρωινό της καφέ δίπλα στην πελώρια τζαμαρία του υπνοδωματίου της, ενώ ο Παύλος είχε μόλις βγει από το ντους. Τυλιγμένος με μία λευκή πετσέτα την πλησίασε και της έδωσε ένα γλυκό φιλί στον ώμο. Το βλέμμα τους έπεσε στον κήπο, εκεί που ήταν σταθμευμένο το αυτοκίνητο του γιατρού κυρίου Δαβάκη. Εκείνη συνοφρυώθηκε. Αμέσως μετά τον είδε να βγαίνει από την έπαυλη με γοργό βήμα, να επιβιβάζεται στη θέση του οδηγού και να φεύγει. Έπειτα κοιτάχτηκε με τον Παύλο κατάματα και πίεσε τόσο δυνατά την κούπα του καφέ, που λίγο ήθελε για να τη σπάσει. Ένα καταφατικό νεύμα ανάμεσά τους σήμανε… τα πάντα!

Η Μόντα είχε ρεπό εκείνη την ημέρα, ενώ ο κηπουρός μέχρι το μεσημέρι θα ολοκλήρωνε ό,τι είχε να κάνει και θα επέστρεφε στο σπίτι του. Το μόνο μέλος του προσωπικού που θα έμενε στο σπίτι ήταν η Μαρία. Στις επτά το απόγευμα ο Στέφανος κατέβηκε τρέχοντας την εσωτερική σκάλα.

«Μαρία!» φώναξε και αμέσως την είδε να ξεπροβάλει απ’ την κουζίνα. «Μην ξεχάσεις να ανανεώσεις το οξυγόνο του μπαμπά. Φεύγω. Έχω ραντεβού με τη Μαρίζα. Θα αργήσω να γυρίσω. Μην με υπολογίζεις για δείπνο».

«Κι εσύ; Και η Κατερίνα με τον Παύλο θα βγουν. Καλά τότε. Θα βάλω το φαγητό στο ψυγείο. Στο καλό, αγόρι μου», τον φίλησε σταυρωτά και τον είδε να κατεβαίνει από την εσωτερική σκάλα στο υπόγειο πάρκινγκ.

Η ώρα ήταν δέκα το βράδυ όταν η Μαρία ήταν μόνη της στην κουζίνα. Είχε ανοίξει το λάπτοπ της και σέρφαρε στο διαδίκτυο χαζεύοντας κυρίως ρούχα και κοσμήματα. Δίπλα της ακριβώς ένα κολονάτο ποτήρι με κόκκινο κρασί. Και πίσω της, στο βάθος του σαλονιού… μία σκιά! Μία αμείλικτη σκιά αποφασισμένη για όλα! Είχε πλήρη εικόνα χάρη στο πάσο που χώριζε τα δύο δωμάτια. Εκείνη η σκιά υπέμενε καρτερικά σαν αράχνη να πέσει το θύμα στην παγίδα του ιστού της. Λίγο αργότερα η Μαρία σηκώθηκε και πήγε μέχρι την τουαλέτα! Ήταν η τέλεια στιγμή!

Μερικά λεπτά μετά η Μαρία επέστρεψε στη θέση της. Ξεφύσηξε και μεμιάς κατέβασε μονορούφι το υπόλοιπο κρασί που είχε απομείνει. Ξίνισε τα μούτρα της και ξερόβηξε δυνατά. Πήγε μέχρι τον νεροχύτη και ήπιε αμέσως λίγο νερό. Μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα ένιωσε να την κόβει κρύος ιδρώτας. Τα πάντα γύρω της θόλωναν και ξεθόλωναν ακαριαία. Το ταβάνι άρχισε να στριφογυρνά στα μάτια της και οι άμυνες του σώματός της να παραδίνονται στην αδράνεια. Ένας διαπεραστικός πόνος στο στήθος τη συντάραξε. Ξάφνου, λύγισε στο δάπεδο. Στο ναδίρ η αυτοκυριαρχία της. Έκανε να σηκωθεί. Αδύνατον! Ο βήχας επέστρεψε επιθετικότερος. Οι ανάσες της μειώνονταν με γεωμετρική πρόοδο μέχρι που ξεστράτισε απ’ το στόμα της… η τελευταία!

Η σκιά καμάρωνε για τα έργα και τις ημέρες της από τη «φωλιά» του σαλονιού και έπειτα φανερώθηκε! Πήγε σχεδόν πάνω από τη Μαρία και αναζήτησε σφυγμό. Κενό! Κοίταξε το ρολόι. Εχθρός ο χρόνος!

Ανέβηκε στον πάνω όροφο. Ήξερε πολύ καλά πού πήγαινε! Έφτασε έξω από το δωμάτιο του Αλέξανδρου Σοφιανού. Αγνόησε το μυρμήγκιασμα που σκαρφάλωνε στη ραχοκοκκαλιά και έγειρε το χερούλι της πόρτας προς τα κάτω. Μπήκε μέσα και εκεί είδε τον Αλέξανδρο… να κάθεται στο κρεβάτι και να διαβάζει το βιβλίο του!

Ο χρόνος πάγωσε! Όλα γύρω ξεθώριασαν! Έμεινε μονάχα η λάμψη της δεσποτικής αλήθειας.

Ο Αλέξανδρος πέταξε το βιβλίο και τινάχτηκε σαν ελατήριο. «Εσύ;» Κίτρινο το χρώμα του, ταμπούρλο η καρδιά του. «Πώς είναι δυνατόν; Αφού…» Χαμένα τα λόγια του.

«Εγώ! Ο υπομονετικός τιμωρός! Τώρα είναι η σειρά μου».

«Δεν… δεν γίνεται! Η Μαρία… Πού είναι η Μαρία μου;»

«Η Μαρία σου», του τόνισε ειρωνικά. «Είχε λίγο πονοκέφαλο. Ζήτησε να τη συγχωρέσεις. Δεν θα ’ρθει».

«Τι της έκανες; Μαρία! Μαρίαααα», ξεφώνησε και έκανε να σηκώσει από το κρεβάτι.

Η «σκιά» όμως φανέρωσε ένα μικρό περίστροφο και τον σημάδεψε. Μεμιάς ο Αλέξανδρος ακινητοποιήθηκε.

«Τόσο θέατρο! Αδικείσαι!»

«Δεν γινόταν αλλιώς. Δεν είχα άλλη λύση. Έπρεπε κάτι να κάνω. Άφησέ με να σου εξηγήσω…» έμοιαζε να εκλιπαρεί, ενώ τα πρώτα δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά του. Δάκρυα τρόμου και απόγνωσης.

«Εγώ θα σου τα εξηγήσω. Και μάλιστα σύντομα». Διατηρώντας το όπλο στο χέρι κάθισε αναπαυτικά στην μπερζέρα. «Εσύ σκότωσες τη γυναίκα σου, την κυρία του σπιτιού, τη μάνα των παιδιών σου. Εσύ! Το είχες σχεδιάσει από καιρό. Από τότε που έπεσες από τις σκάλες. Αναρωτιέμαι πόσα έταξες στον κομπογιαννίτη τον Δαβάκη για να παίξει κορώνα γράμματα την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος και να υπογράψει για την κατάσταση της υγείας σου. Εικάζω πως θα σου κόστισε μια περιουσία. Δεν σε ένοιαξε όμως. Είχες να φάνε και οι κότες! Ρυθμίσατε όλες τις λεπτομέρειες και βυθίστηκες στην ψεύτικη αδράνεια. Ρίζωσες σε τούτη ’δω την καρέκλα και εισέπνεες αμέτρητες φιάλες οξυγόνου. Ο μεγιστάνας Σοφιανός φυτό! Χμ! Και τι φυτό! Τσουκνίδα από τις λίγες…

»Σύντομα ανέλαβε την αποκλειστική σου φροντίδα η πιστή σου οικονόμος, η Μαρία. Αυτή ήταν που σε κλείδωνε εδώ μέσα. Ήξερες πως μόνο εκείνη είχε το κλειδί. Κι όταν άκουγες την κλειδαριά, μπορούσες να σηκώνεσαι για να ξεμουδιάζεις λιγάκι. Κι ύστερα πάλι στη βάση σου. Στην τιμωρία που επέλεξες για τον εαυτό σου, μέχρι να επιβάλεις την αρρωστημένη τιμωρία σου στη γυναίκα σου.

»Σ’ όλο αυτό το σατανικό σχέδιο είχες έναν ακόμα σύμμαχο. Τη Μαρία σου ή αλλιώς… την κρυφή σου ερωμένη. Τα είχες όλα μεθοδεύσει. Κανείς δεν θα σε υποψιαζόταν. Πώς να υποπτευθεί η αστυνομία έναν άνδρα που ζει υπό φυτική ιδιότητα και μάλιστα με επίσημη ιατρική γνωμάτευση ενός γκουρού της ιατρικής στην Ελλάδα; Πώς; Έλειπαν όλοι από το σπίτι, όταν σηκώθηκες και αποκαλύφθηκες. Αλήθεια, όταν σε είδε όρθιο μπροστά της πώς αντέδρασε; Τρόμαξε; Τα ’χασε; Χάρηκε που… “αναστήθηκες” ή λυπήθηκε που… τη δούλευες ψιλό γαζί;

»Τη σκότωσες! Εξαφάνισες το όπλο σου και επέστρεψες στη φυλακή της καρέκλας σου. Η αστυνομία θα βρισκόταν με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο, η Μαρία με άλλοθι και εσύ… υπεράνω πάσης υποψίας! Όλα βάσει σχεδίου. Ενός σχεδίου που είχες καταστρώσει μήνες πριν!

»Κι όλα αυτά γιατί; Μήπως γιατί ήξερες πως σου «τα φόραγε» και δεν το άντεχες; Ρημάχτηκε ο ανδρικός εγωισμός σου; Ήθελες να την κερατώνεις μόνο εσύ και εκείνη να μην λέει λέξη. Ο κυρίαρχος των θαλασσών, Αλέξανδρος Σοφιανός! Λησμόνησες όμως, πως και οι θάλασσες έχουν τους δαίμονές τους. Ένας τέτοιος είμαι κι εγώ! Μία σειρήνα αλλιώτικη από τις άλλες. Μία σειρήνα που ακολούθησε κατά γράμμα τα βήματά σου. Έπαιξα κι εγώ θέατρο! Με ιώβεια υπομονή περίμενα την κατάλληλη στιγμή ώστε να ορμήσω και να σε κατασπαράξω! Έχω προνοήσει κι εγώ για όλα. Η αστυνομία θα βρεθεί και πάλι με την πλάτη στον τοίχο. Αυτός ο τοίχος όμως… δεν θα οδηγεί σε αδιέξοδο! Θα το φροντίσω εγώ!

»Κρίμα! Θα μπορούσαν όλα να ήταν αλλιώς, μα… υπάρχει μεγαλύτερη σειρήνα από τον εγωισμό σου; Αυτή σε κατέστρεψε, αυτή σε έφαγε, αυτή… σε σκότωσε. Να το θυμάσαι αυτό!»

«Πώς τα κατάλαβες όλα αυτά; Αφού…»

«Σας άκουσα! Αρχικά την ερωμένη σου να τάζει τον ουρανό με τ’ άστρα στον αλήτη τον γιατρό σου. Του ζήτησε χρόνο ώστε να συγκεντρώσει το αστρονομικό ποσό της εξαργύρωσής του. Κι αυτός, η προσβολή του Ιπποκράτη, δέχτηκε. Τώρα που μιλάμε, πληροφορήθηκα πως έχει κλείσει ιατρείο και έχει παραιτηθεί από το νοσοκομείο που εργαζόταν. Σύμφωνα με τα όσα με πληροφόρησαν κάτι φίλοι, πρόσφατα εξαργύρωσε ένα εισιτήριο άνευ επιστροφής για το εξωτερικό. Ζωάρα θα κάνει! Κι έπειτα την καλή σου να σου τα λέει όλα χαρτί και καλαμάρι. Εδώ μέσα. Πίστευε πως έλειπα, αλλά… ήμουν ακριβώς απ’ έξω. Είχα όσες αποδείξεις χρειαζόμουν.

»Ξέρεις κάτι; Θα μπορούσα να απευθυνθώ στην αστυνομία. Να σας μπαγλάρωναν και τους δυο και τέλος η ιστορία. Όχι! Δεν θα μου έφτανε! Θα έμενε η ρετσινιά στην οικογένεια των Σοφιανών. Ήθελα κάτι πιο… δραστικό! Ο φόνος ήταν μια καλή ιδέα! Σ’ το είπα και πριν! Βάδισα στα βήματά σου, όπως θα έκανε ένας σωστός γιος! Έγινα η καλύτερη εκδοχή σου!»

«Σκότωσες τη Μαρία;» ρώτησε μέσα από μύχια δάκρυα.

«Όχι! Αυτοκτόνησε! Πριν από λίγο… Λυπάσαι ε;»

«Όχι! Όχι! Μαρίαααα!» Σηκώθηκε αγνοώντας το περίστροφο που τον σημάδευε και έκανε να τρέξει ως την πόρτα.

Ο Στέφανος όμως τον άρπαξε από τους ώμους και τον έριξε στο πάτωμα. Ο Αλέξανδρος πρόβαλε αντίσταση και άρχισε να τον χτυπά όπου τον έβρισκε. Ο Στέφανος όμως αποδείχθηκε πιο δυνατός και τον ακινητοποίησε. Μεμιάς πέταξε το όπλο μακριά και τέντωσε το χέρι του για να αρπάξει το μικρό μαξιλάρι από τη μπερζέρα. Η πάλη μεταξύ τους συνεχίστηκε μέχρι που ο Στέφανος του έσφιξε το μαξιλάρι στο πρόσωπο κόβοντάς του την επαφή με το οξυγόνο. Ο Αλέξανδρος πάλευε με νύχια και με δόντια για να ξεγλιστρήσει. Μάταια! Μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα τα χέρια του Αλέξανδρου παραιτήθηκαν στο δάπεδο.

Ο Στέφανος σηκώθηκε λαχανιασμένος! Δίχως δεύτερη σκέψη κοίταξε το ρολόι του. Η κλεψύδρα του θα στέρευε από κόκκους. Έπρεπε να βιαστεί!

Σήκωσε το πτώμα του πατέρα του και το τοποθέτησε στο αναπηρικό αμαξίδιο, ενώ συνειδητά άφησε το μαξιλάρι πεταμένο κοντά στα πόδια του. Συμμάζεψε τάχιστα τον χώρο. Τοποθέτησε στο ράφι το βιβλίο και έσβησε το φως του πορτατίφ. Πέρασε στην πίσω τσέπη του παντελονιού του το όπλο και έτρεξε κάτω στην κουζίνα. Αγνόησε το πτώμα της Μαρίας και κάθισε μπροστά στο λάπτοπ της. Άνοιξε την εφαρμογή του «πρόχειρου» και άρχισε να δακτυλογραφεί με τα γαντοφορεμένα χέρια του.

"Εγώ τα έκανα όλα! Εγώ! Ήμουν για χρόνια η ερωμένη του. Σκόπευε να χωρίσει από τη Δέσποινα, αλλά το διαζύγιο δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση. Μου έλεγε πως ήθελε να με παντρευτεί, αλλά πως τα παιδιά του δεν θα με δέχονταν ποτέ. Έτσι, συμφωνήσαμε να παριστάνει το φυτό για να έχει το τέλειο άλλοθι τη νύχτα που ο ίδιος θα σκότωνε τη Δέσποινα, ενώ εγώ θα έλειπα από το σπίτι. Ο γιατρός του λούστηκε με χρυσάφι για όλα τα απαραίτητα πλαστά έγγραφα.

Μήνες τώρα περίμενα την ώρα και τη στιγμή που όλα θα τελείωναν! Είχαμε συμφωνήσει να παρίστανε πως “ξύπνησε” από το κώμα, λίγο καιρό μετά τη δολοφονία της Δέσποινας. Ο Δαβάκης θα έκανε λόγο για θαύμα. Κι όλα θα έπαιρναν τον δρόμο τους. Αλλά… ο άνδρας που κοροϊδεύει τη σύζυγο, κάποια μέρα θα κοροϊδεύσει και την ερωμένη.

Όταν το κατάλαβα, τρελάθηκα. Τότε ορκίστηκα εκδίκηση! Φρόντισα να λείπουν όλοι από το σπίτι… Μόλις του στέρησα το οξυγόνο και τώρα ετοιμάζομαι να δώσω τέλος σε μένα. Τόσα χρόνια τον μοιραζόμουν με τη Δέσποινα και το κάθε γύναιο που έμπαινε στο γραφείο του. Νισάφι! Στην άλλη ζωή, θα τον έχω ολότελα δικό μου!

Πάντα μου άρεσε το κόκκινο κρασί. Δεν θα το πιω στην υγειά μου. Θα το πιω στο όνομα της εκδίκησής μου. Εύχομαι το δηλητήριο να δράσει γρήγορα. Να μην πονέσω.

Αντίο…

Μαρία"

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Λίγες ώρες μετά τα μεσάνυχτα η Κατερίνα με τον Παύλο επέστρεψαν και αντίκρισαν… το χάος! Η αστυνομία έσπευσε στην έπαυλη και αμέσως ξεκίνησαν οι έρευνες. Ο αστυνόμος Τσουμπός διάβασε το δακτυλογραφημένο σημείωμα της Μαρίας και ζήτησε να ελεγχθεί ο υπολογιστής. Πράγματι, θα έβρισκαν τα δικά της δαχτυλικά αποτυπώματα στα πλήκτρα, ενώ η ώρα της δημιουργίας του αρχείου δεν θα απείχε πολύ με την εκτιμώμενη ώρα του θανάτου της. Οι τοξικολογικές εξετάσεις θα αποδείκνυαν πως η Μαρία είχε κάνει χρήση δηλητηριώδους ουσίας και συγκεκριμένα χλωροφόρμιου.

Στον πάνω όροφο βρήκαν και το πτώμα του Αλέξανδρου. Η εκτίμηση του ιατροδικαστή ήταν πολύ εύκολη. Ασφυξία! Επίσης στα νύχια του δεν βρέθηκε ίχνος ξένου DNA. Οι σφιγμένοι μύες στα χέρια προβλημάτισαν τους ειδικούς, ωστόσο όλες τους οι εικασίες έπεσαν στο κενό.

Σαν τρελός έσπευσε στο σπίτι και ο Στέφανος. Ισχυρίστηκε πως από νωρίς το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας ήταν στο σπίτι της κοπέλας του. Κάτι που επιβεβαίωσε και εκείνη όταν ερωτήθηκε σχετικά. Παραδέχτηκε πως δεν αισθανόταν καλά και πως ο Στέφανος δεν έλειψε στιγμή από κοντά της. Πράγματι, ο Στέφανος είχε φροντίσει να τη βυθίσει σε λήθαργο μέσω υπνωτικών χαπιών, διαλυμένα στο ποτό της, εξασφαλίζοντας έτσι το άλλοθί του. Τελικά, η Μαρίζα κοιμήθηκε από τις εννέα το βράδυ και όταν ξύπνησε τον βρήκε στο πλευρό της. Δεν είχε αντιληφθεί την απουσία του, πόσω μάλλον… τη σκιερή δράση του!

Και όσον αφορά στις κάμερες ασφάλειας της έπαυλης, αυτές είχαν απενεργοποιηθεί από νωρίς το πρωί της προηγούμενης ημέρας, λόγω τεχνικής βλάβης στο κεντρικό σύστημα. Ο Στέφανος το είχε φροντίσει! Όταν, όλως τυχαίως, το διαπίστωσε η Κατερίνα, ενημέρωσε σχετικά την αρμόδια εταιρεία. Κάτι που επιβεβαιώθηκε από τις αρχές.

Όλα ευνοούσαν το φαινομενικό! Ο φάκελος της υπόθεσης έκλεισε οριστικά λίγες εβδομάδες μετά…

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Η Κατερίνα με τον Παύλο παρέμειναν στην έπαυλη των βορείων προαστίων και μέσα στα επόμενα χρόνια απέκτησαν δίδυμα. Η ναυτιλιακή εταιρεία εξελίχθηκε χάρη στην προεδρία του Παύλου, ο οποίος εξαγόρασε το ποσοστό του Στέφανου έναντι αστρονομικού ποσού.

Η Μόντα αναβαθμίστηκε σε οικονόμο του σπιτιού, ενώ ο Στέλιος θα συνέχιζε να φροντίζει τον κήπο με χειρουργική ευλάβεια μέχρι τα γεράματα.

Η αστυνομία εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό στο εξωτερικό με τη συνδρομή της Ιντερπόλ. Εντόπισε τον γιατρό Δαβάκη κάπου στη λατινική Αμερική. Βαρύς ο πέλεκυς της ποινής του. Ο αστυνόμος Τσουμπός θα απολάμβανε ένα ακόμα γαλόνι στο πέτο του.

Τέλος, ο Στέφανος με τη Μαρίζα θα παντρεύονταν σε ένα ερημικό ξωκλήσι και θα συνέχιζαν τη ζωή τους μακριά απ’ όλους και απ’ όλα. Σύντομα ένα κοριτσίστικο παιδικό χαμόγελο θα ερχόταν ανάμεσά τους. Θα το βάπτιζαν Υπομονή, διότι χάρη στην υπομονή του ο Στέφανος πέτυχε να αποδώσει τη δική του δικαιοσύνη εκεί που η εκδίκηση όρθωνε απειλητικό ανάστημα. Ποτέ του δεν θα αποκάλυπτε στη Μαρίζα τα μύχια μυστικά του. Και ποτέ του δεν θα μετάνιωνε…

*Κάθε άνθρωπος είναι ένας εγκληματίας που παραμένει άγνωστος.

Αλμπέρ Καμύ, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1957 (1913-1960)

*Αφιερωμένο σε όσους παιδεύτηκαν από αμαρτίες γονέων και κατάφεραν να τις ξεπληρώσουν δίχως… να πληρώσουν.

*Τα πρόσωπα του διηγήματος δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Τέλος

Τα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Μία σου και μία μου» - Διαβάστε το 3ο μέρος «Σκοτεινά άλλοθι»

Τα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Μία σου και μία μου» - Διαβάστε το 2ο μέρος «Γυναικεία πυρά»

Τα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Μία σου και μία μου» - Διαβάστε το 1ο μέρος «Γενναιόδωρος εκβιασμός»