Μίμης Πλέσσας: Το κελί που έγινε στούντιο ηχογράφησης για τον Στράτο Διονυσίου

Η συνεργασία του Μίμη Πλέσσα με τον Στράτο Διονυσίου απέφερε 36 αγαπημένα τραγούδια, που τραγουδιούνται σα να γράφτηκαν χθες.

Το 1970, ο Νίκος Φώσκολος σκηνοθετεί το «Ορατότης μηδέν», με πρωταγωνιστή το Νίκο Κούρκουλο και στη σκηνή όπου ο πρωταγωνιστής θα έκαιγε τα υπάρχοντά του, ο Φώσκολος ήθελε ένα δυνατό, λαϊκό τραγούδι.

Ζήτησε λοιπόν από τον Μίμη Πλέσσα να του γράψει ένα τέτοιο κομμάτι κι από το Λευτέρη Παπαδόπουλο τους στίχους, με την επισήμανση να υπάρχει οπωσδήποτε η φράση «κύμα πικρό».

Ο Μίμης Πλέσσας έφτιαξε τη μελωδία, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος τους στίχους, αλλά έλειπε ο ερμηνευτής. Τότε, ο Παπαδόπουλος πρότεινε στον Πλέσσα να επισκεφθούν ένα νυχτερινό κέντρο (συγκεκριμένα το «Σου-Μου»), στο οποίο εκείνος είχε πάει νωρίτερα και άκουσε έναν εξαιρετικό λαϊκό τραγουδιστή. Τον Στράτο Διονυσίου.

Ακούγοντας τον Διονυσίου, ο Πλέσσας πείστηκε ότι αυτός ήταν η ιδανική φωνή που αναζητούσε και την επόμενη μέρα, δώσανε ραντεβού για πρόβα στο τραγούδι που είχε γράψει. Ήταν το «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου».

Το κομμάτι έκανε μεγάλη εντύπωση στην ταινία και λίγο αργότερα, κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών, έχοντας από την άλλη πλευρά το «Αγαπώ τα παλικάρια». Σημείωσε υψηλές πωλήσεις και συνέβαλε τα μέγιστα στην κατακόρυφη άνοδο του Στράτου.

Προς το τέλος της χρονιάς, Πλέσσας και Παπαδόπουλος θα γράψουν άλλα τέσσερα τραγούδια στον ερμηνευτή, για δύο 45άρια. Το ένα, περιλαμβάνει τα «Αν είσαι φίλος με καρδιά» και «Τι σου φταίει το παιδί».

Στο δεύτερο, υπάρχουν τα «Ένα βράδυ που θα πιω» και «Για μας βρέχει και χιονίζει».

Για το θέατρο

Το 1971, μετά την επιτυχημένη συνεργασία τους στη μεγάλη οθόνη, συνθέτης κι ερμηνευτής την επεκτείνουν και στο θέατρο. Σε σενάριο και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη, ανεβαίνει στο θέατρο «Μετροπόλιταν» το έργο «Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσας», με πρωταγωνιστές το Σταύρο Παράβα και τη Μαίρη Χρονοπούλου.

Τη μουσική και τα τραγούδια υπογράφει ο Μίμης Πλέσσας και ο Διονυσίου τραγουδά το πολύ γνωστό «Όπως φεύγουν τα καράβια», σε στίχους Άκου Δασκαλόπουλου.

Λίγο νωρίτερα, στο δίσκο «Μαζί με το Στράτο» υπάρχει το «Άμα πεθάνω εγώ για σε», όπου ο συνθέτης εμφανίζεται και ως στιχουργός. Τραγούδι «κομμένο και ραμμένο» για τη φωνή του Στράτου.

«Τα 12 του Στράτου»

Θα περάσουνε τρία χρόνια μέχρι ο Πλέσσας να γράψει πάλι τραγούδια για τον Διονυσίου. Πρόκειται για «Τα 12 του Στράτου», δίσκος που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1974, στο μεταίχμιο της μεταπολίτευσης και της κυριαρχίας του πολιτικού τραγουδιού. Οι στίχοι είναι του αείμνηστου Κώστα Βίρβου κι εκεί συμπεριλαμβάνονται τραγούδια όπως τα «Έξω απ’ άδικο», «Πού το πας και πού το φέρνεις», «Ο μεμέτης» κ.α.

Στο κελί

Όταν το 1975 ο Στράτος Διονυσίου πέρασε την πύλη των φυλακών της Τίρυνθας πραγματοποιήθηκε ίσως η πιο περίεργη ηχογράφηση στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας. Κατόπιν ειδικής άδειας, ένα κελί μετατράπηκε σε στούντιο, με τη μεταφορά των σχετικών μηχανημάτων και την κάλυψη του τοίχου με κουβέρτες, ώστε να εξασφαλιστεί η καλύτερη δυνατή μόνωση.

Κι όλα αυτά, για την ηχογράφηση 12 τραγουδιών που είχε γράψει ο Μίμης Πλέσσας σε στίχους Κώστα Ρουβέλα για τη φωνή του Στράτου. Πρόκειται για το άλμπουμ «Πάλι μαζί μας», που κυκλοφόρησε λίγο πριν το Πάσχα του 1976, όταν ο ερμηνευτής βγήκε από τη φυλακή κατόπιν απονομής χάριτος από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Τσάτσο.

Παρά το γεγονός ότι περιλαμβάνει ορισμένα πολύ καλά τραγούδια («Αυτή που μ’ έχει κάψει», «Ψωμί και δάκρυ» κ.α.), ο δίσκος πέρασε σχεδόν απαρατήρητος.

Στο άλμπουμ «Αν ξαναζούσα», που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1977 ακούγονται τα τελευταία τέσσερα τραγούδια της συνεργασίας του Στράτου Διονυσίου με τον Μίμη Πλέσσα.

Όλα είναι σε στίχους Θάνου Σοφού και τουλάχιστον τα δύο, ξεχωρίζουν. Ο λόγος για το «Τη ζωή εγώ τη βλέπω», μια μοναδική λαϊκή μπαλάντα και το «Σ’ όποια χέρια», με μια καταπληκτική ερμηνεία από τον Διονυσίου, ιδιαίτερα στο φινάλε του κομματιού.