Μίμης Πλέσσας: «Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα»

Θα θυμόμαστε τον Μίμη Πλέσσα για τη εξαιρετική μουσική που μας χάρισε όλες αυτές τις δεκαετίες, για την ευγενική και προσγειωμένη φυσιογνωμία του αλλά και για όσα μοιράζονταν με το κοινό μέσα από τις συνεντεύξεις του. Ακολουθούν λίγα από τα λόγια του που ξεχωρίζουν και τον κάνουν μοναδικό.

Δεν με τρομάζει ο θάνατος, διότι έχω συμφιλιωθεί απόλυτα μαζί του. Ως χαρακτήρας, πάντοτε έλεγα την αλήθεια. Δεν έχω πει ποτέ και σε κανέναν ψέματα. Για την ακρίβεια, δεν ξέρω πώς είναι να υποκρίνεσαι.

Η μητέρα μου που τη λάτρευα ήταν από τη Χάλκη και έπαιζε πιάνο αλλά και τραγουδούσε και αυτό ήταν μαγικό. Όταν βρήκα λοιπόν το θάρρος 6 ετών, άρχισα να παίζω δειλά δειλά σε αυτό το Πιάνο. Ήταν η ανακάλυψη στη ζωή μου και ο σπουδαίος οδηγός. Δεν σπούδασα μουσική, και αυτοδίδακτος ων, κατάφερα να διευθύνω τις μεγαλύτερες Ορχήστρες του κόσμου.

Ήμουν παιδάκι όταν ανακοίνωσα στη μητέρα μου, την ωραιότερη γυναίκα που γνώρισα ποτέ, ότι ήθελα κάποτε να σπουδάσω μουσική. Στο άκουσμα της φράσης μου τα όμορφα μαύρα μάτια της σκούρυναν, άνοιξαν διάπλατα και χωρίς να το σκεφτεί, αυθόρμητα μου είπε: «Παιδί μου, ευχή και κατάρα των γονιών σου, μη γίνεις μουζικάντης».

Ανεπούλωτη και βαθιά πληγή παραμένει ακόμη ο θάνατος της μητέρας μου σε ηλικία 39 ετών. Χάνεις τη γη κάτω απ' τα πόδια σου. Αισθάνεσαι μετέωρος. Κλονίζεται η πίστη σου. Μια δυσαναπλήρωτη απώλεια.

Όλα αυτά τα χρόνια παρέμεινα ένας συνθέτης που δεν εντάχθηκε ποτέ σε κανένα κύκλωμα δισκογραφίας, δεν έκανε συμβόλαιο με καμία εταιρεία, δεν είχε κανένα κόμμα να με υποστηρίξει αλλά και καμία εκδοτική παρέα για να γράφει αποθεωτικές κριτικές για το έργο μου. Ευτυχώς, δεν βρέθηκαν τέτοια δεκανίκια στον δρόμο μου. Δεν με γοήτευαν ποτέ οι «αυλές».

Έχω μία τεράστια υποχρέωση να συνεχίσω να είμαι αληθινός. Τις ημέρες που περνάμε, με την τηλεόραση να ψευτίζει τις αλήθεια και τον καθένα να κοιτάζει το συμφέρον του, δεν είναι εύκολη δουλειά.

Συνεργάστηκα με πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες που άφησαν ανεξίτηλη σφραγίδα στον χώρο της μουσικής, με τους οποίους αποκτήσαμε φιλικές σχέσεις. Πάντα ξεχωρίζω τον Γιώργο Ζαμπέτα για την ευαισθησία του και τη ζεστή πενιά του.

Η Τζένη Βάνου ήταν, για μένα, η κορυφαία ερμηνεύτρια. Το «αηδόνι» του ελληνικού πενταγράμμου. Μια σπουδαία φωνή. Η συγκλονιστικότερη τραγουδίστρια που έχει περάσει από τη ζωή μου.

Η Νάνα Μούσχουρη είχε έρθει πέρσι στο σπίτι και αισθανθήκαμε σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε. Η Νάνα κάποτε είχε πει ότι μπορεί να οφείλει στον Χατζιδάκι μεγάλο μέρος της δισκογραφίας της, στον Πλέσσα όμως χρωστά τον τρόπο που στάθηκε στις διεθνείς μουσικές σκηνές.

Έκανα τρεις γάμους και έχω δύο παιδιά, τον Αντώνη και την Ελεάνα. Με τη γυναίκα μου Λουκίλα είμαστε παντρεμένοι εδώ και 28 χρόνια, αν και συνδεόμαστε από πιο παλιά. Το μυστικό για ένα ζευγάρι είναι ο σεβασμός στα θέλω του άλλου.

Η συμβουλή για τα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική: να το κάνουν ανεξάρτητα με το τι λέει η μαμά τους ο μπαμπάς και ανεξάρτητα από το πόσο ταλέντο έχουν γιατί μόλις ασχοληθείς με τη μουσική θα είσαι καλύτερος άνθρωπος.

Η σωστή ερώτηση είναι όχι αν παίζω τα τραγούδια μου, αλλά το πως τα παίζω. Δύο χιλιάδες φορές να το παίξω, δύο χιλιάδες διαφορετικές εκδοχές θ’ ακούσεις. Ξυπνάω το πρωί και πάω στο πιάνο. Σκέφτομαι «Με ποιο ν’ αρχίσω σήμερα»;

Εάν μου ζητήσεις τι με εκφράζει εμένα περισσότερο, θα σου πω ασύστολα ότι μου ‘ρθει εκείνη την ώρα. Όταν στο παίξω στο πιάνο θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με έκανε να φτάσω εδώ, να έχω ζήσει ως εδώ.

Ασφαλώς δε μου αρέσει να παρελθοντολογώ γιατί το παρελθόν μου είναι σκοτεινό, ματωμένο, πονεμένο και όχι μόνο. Όσο για το μέλλον, είμαι έτοιμος να ξοδέψω και την τελευταία μου ικμάδα για να το κάνω ευχάριστο στις αναζητήσεις σας.

Ο Πλέσσας; Αυτός δεν ξέρει τι του γίνεται, ήταν η αντιμετώπιση. Και πολύ σωστά, εγώ έκανα πράγματα τα οποία σήμερα είναι μπροστά ακόμη και από τη σημερινή εποχή. Πως το κατάφερνα; Να ρωτήσεις τον παντοδύναμο. Να ρωτήσεις γιατί του Ζακυνθινού πατέρα μου το DNA της μητέρας μου από τη Χάλκη, βρίσκονται σε μένα και ευκταίο στην κόρη μου.

Υπήρξα πάντοτε επιστήμονας στην τέχνη μου και καλλιτέχνης στην επιστήμη μου.

Η σημερινή κατάσταση δεν είναι άξια της παράδοσής μας, της πίστης μας, της αλήθειας που πιστέψαμε, που υπηρετήσαμε και για αυτό ντρέπομαι. Για αυτό όμως ελπίζω με αυτά που εξακολουθώ να προσφέρω όπου μπορώ, να είναι καλύτεροι άνθρωποι τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου και τα δισέγγονά μου.

Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα στη διάρκεια της διαδρομής μου. Ακόμη και για το γεγονός ότι επέλεξα να γυρίσω στην Ελλάδα και όχι να μείνω στην Αμερική, όπου τα χρήματα ήταν πολύ περισσότερα. Η ζωή μου είναι γεμάτη από χαρές, στενοχώριες, επιτυχίες αλλά και λύπες. Και θα χρειαζόμουν μια δεύτερη ζωή για να καταφέρω να πετύχω όσα ακόμη ήθελα.