Αποχαιρετισμός στον Μίμη Πλέσσα: Τι είπε για το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας

Του Παύλου Πισσάνου

Αν, η αγιωσύνη είναι αποτέλεσμα εκδήλωσης «Αγάπης και Στοργής» στον συνάνθρωπό μας, τότε, δεν αποτελεί υπερβολή η σκέψη ότι, ο Μίμης Πλέσσας μπορεί να συμπεριλαμβάνεται, στο πέρασμα των χρόνων, στο πάνθεον των «αγίων» του Ελληνικού Μουσικού Πολιτισμού.

Όταν, αρχές Μαΐου του 1984 του έστειλα ευγενική πρόταση να συμπεριληφθεί το όνομά του στα Ιδρυτικά μέλη του Σωματείου ΟΛΥΜΠΟΣ-Παγκόσμιο Πνευματικό Κέντρο, δίπλα στα ονόματα των συνθετών του Σταύρου Ξαρχάκου, του Γιώργου Θεοδοσιάδη, του Γιώργου Χατζηνάσιου και άλλων. Μου απάντησε με ενθουσιασμό, ότι θεωρεί τιμή του να συμπεριληφθεί και το δικό του όνομα στη λίστα των Ιδρυτικών μελών του Σωματείου ΟΛΥΜΠΟΣ.

Συναντηθήκαμε στο ξενοδοχείο CARAVEL που ήρθε συνοδευόμενος από δύο φίλους του για να υπογράψει την κάρτα Ιδρυτικού Μέλους.

Η φλόγα της ψυχής του απέπνεε μια πραγματικά θεϊκή καταγωγή. Η ψυχή του ήταν πλημμυρισμένη από Ελλάδα!

Θυμάμαι τα λόγια του, τότε: «Άκου φίλε Παύλο. Εγώ, απλά, είμαι συνθέτης, δεν ανήκω σε καμμία περίπτωση σε κυκλώματα δισκογραφίας, καμία εταιρεία δεν έχει συμβόλαιο μαζί μου, σε κανένα πολιτικό κόμμα δεν ανήκω, δεν επιδιώκω να με υποστηρίζει στη δουλειά μου κανένας πολιτικός μηχανισμός, ούτε κάποια εφημερίδα, ούτε εκδότες, ούτε περίεργες παρέες προωθητών. Υπογράφω ως, ένα απλό μέλος, στο Καταστατικό του Σωματείου που ιδρύεις, για έναν και μόνο βασικό λόγο : Ότι το Σωματείο που ιδρύεις, θα αγωνιστεί μέσα στον χρόνο, μέσα στην αντίξοη ελληνική πραγματικότητα, να ιδρύσει στην Ελλάδα, μια παγκόσμια, αρχετυπικά πυθαγόρεια, μαθηματική πόλη αφιερωμένη στην υπηρεσία των Γραμμάτων, των Τεχνών και των Επιστημών. Αυτές οι τρεις αξίες, είναι η δική μου Ελλάδα!»

Θυμάμαι τον καλό μου φίλο Μίμη να παρακολουθεί αρκετές ομιλίες στο Πανεπιστήμιο INDIANAPOLIS, που οργάνωσε το Σωματείο μας, στην πρώτη δεκαετία του καινούργιου αιώνα.

Θυμάμαι την διαρκή αφοσίωσή του στο βωμό της Μουσικής, τους ατελείωτους θριάμβους του με τις συνεχόμενες βραβεύσεις του…, θυμάμαι τη σεμνότητα και την ταπεινότητα υποδοχής του στα βραβεία που οι Έλληνες και οι ξένοι του απένειμαν, θυμάμαι τα σεμνά λόγια του, πλαισιωμένα από τα χειροκροτήματα των θαυμαστών του, ενώ, κάθε λέξη που έλεγε, ήταν αφιέρωμα στοργής, αλλά και έμπρακτης αγάπης, τόσο για τους συνεργάτες του, όσο και για τους συνανθρώπους του.

Αυτό το εξειδικευμένο πρότυπο ανθρώπου, που λεγόταν Μίμης Πλέσσας, με συνόδευσε σε όλα τα χρόνια της γνωριμίας μας, με πρωταγωνιστή πάντα το καλοσυνάτο χαμόγελό του. Στο 8^ο Παγκόσμιο Συνέδριο του Σωματείου ΟΛΥΜΠΟΣ, τον Οκτώβριο του 2016, στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, με διακριτικό τίτλο «Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ», ο Μίμης Πλέσσας έλαβε διακριτό μέρος, παίζοντας στο πιάνο και κερδίζοντας το θερμό χειροκρότημα από ένα επίλεκτο ποιοτικά κοινό, με έργα του που απέδωσε ο ερμηνευτής Σπύρος Κλείσσας.

Ο Μίμης Πλέσσας πήρε την ανάσα της Ζωής από τον δύσκολο αυτό κόσμο, για να συνεχίσει να αναπνέει με τη δύναμη της Αιώνιας Ζωής στην κοινωνία των Αγγέλων.

Κλείνω ευλαβικά το γόνυ μου, στη μνήμη ενός ανθρώπου που ήρθε να υπηρετήσει με απόλυτο σεβασμό τον εντεταλμένο σκοπό του, τον οποίο, για έναν ολόκληρο αιώνα με απόλυτη συνέπεια, πίστη, αγάπη και θρησκευτική ευλάβεια υπηρέτησε.

Η μουσική και τα τραγούδια του θα απαλύνουν για τους επερχόμενους καιρούς τις ψυχές των Ελλήνων στην πατρίδα μας και σε κάθε γωνιά του κόσμου όπου υπάρχουν Έλληνες.

Το μήνυμα του Μίμη Πλέσσα για το μεγαλείο της Ελληνικής Γλώσσας: