Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Διατάγματα καρδιάς» - Διαβάστε το 4o μέρος «Συγγνώμη για όλα»

Το Newsbomb.gr κάθε μήνα φιλοξενεί ένα διήγημα του δημοσιογράφου και συγγραφέα, Κυριάκου Κουζούμη.

«Διατάγματα καρδιάς» είναι ο τίτλος του νέου διηγήματος του Κυριάκου για το Newsbomb.gr. Διαβάστε το τέταρτο μέρος «Συγγνώμη για όλα».

Καλή ανάγνωση!

Συγγνώμη για όλα

Η ζωή του Βαγγέλη στην Κω θα ήταν πολύ διαφορετική απ’ αυτήν που περίμενε. Δυστυχώς για εκείνον, η μεσολάβηση του νονού του δεν καρποφόρησε και έτσι θα αναγκαζόταν να συνεχίσει τη στρατιωτική του θητεία στην παραμεθόριο. Στο στρατόπεδο γνώρισε ποικίλους χαρακτήρες, από έντιμους νεαρούς και γεμάτους αισιοδοξία για τη ζωή τους ως εκ νέου πολίτες μέχρι θρασείς συνομηλίκους που ενδιαφέρονταν μονάχα να περνούν καλά, πολλές φορές εις βάρος των άλλων.

Μετά το πέρας της πρώτης εβδομάδας, της λεγόμενης ως εβδομάδα προσαρμογής, ο Βαγγέλης ξεκίνησε να κάνει κανονικά υπηρεσίες και βάρδιες. Το χειρότερό του ήταν το θρυλικό «γερμανικό», δηλαδή το δίωρο από τις δύο μέχρι τις τέσσερις μετά τα μεσάνυχτα. Παράλληλα, απεχθανόταν και τις πρωινές αγγαρείες, ιδίως το «γόπινγκ», δηλαδή να μαζεύει τα αποτσίγαρα από το έδαφος περιμετρικά του θαλάμου.

Ήταν Κυριακή όταν είχε έξοδο. Φορώντας πολιτικά ρούχα πέρασε την πύλη μαζί με δύο άλλα παλικάρια και μίσθωσαν ταξί για να τους κατεβάσει στο κοσμοπολίτικο κέντρο του αιγαιοπελαγίτικου νησιού. Εκεί χωρίστηκαν, καθώς επέλεξε να χαθεί μόνος του στους δρόμους γύρω από το λιμάνι. Ήθελε να περπατήσει, να σκεφτεί, να ξεχαστεί. Στο μυαλό του στριφογυρνούσε συνεχώς τόσο η Μυρτώ όσο όμως και η Ηλέκτρα. Θυμήθηκε την άρνησή του να ενδώσει στα θηλυκά της τεχνάσματα μέσα στην καμπίνα του πλοίου, μένοντας πιστός στον έρωτα που ένιωθε για την κόρη του προηγούμενου διοικητή του. Θυμήθηκε όμως και το αγριεμένο βλέμμα της όταν εκείνη αποχώρησε καθώς και τα λόγια της. «Θα μου το πληρώσεις», του ’χε πει.

Αγόρασε ένα σουβλάκι και κάθισε στον περίβολο μιας μικρής εκκλησίας. Μετά τηλεφώνησε στη Μυρτώ και άρχισε να της εξιστορεί πώς τα περνούσε στα νέα του καθήκοντα.

«Λέω να πάω να νοικιάσω ένα δωμάτιο σ’ ένα φθηνό ξενοδοχείο για λίγες ώρες, δηλαδή μέχρι το βράδυ που πρέπει να επιστρέψω στη μονάδα. Να κάνω μπάνιο σαν άνθρωπος και να κοιμηθώ σε αναπαυτικό στρώμα. Εσύ τι θα κάνεις σήμερα;»

Συζήτησαν για λίγο και μέσα στην επόμενη μισή ώρα ο Βαγγέλης ήταν ήδη σ’ ένα ξενοδοχείο με θέα το γαλάζιο της θάλασσας. Έκανε μπάνιο όταν χτύπησε η πόρτα του δωματίου. Τύλιξε τη γύμνια του με μια λευκή πετσέτα και άνοιξε.

Η γλυκιά Μυρτώ του έσκασε ένα φαρδύ χαμόγελο. «Σ’ το είχα πει. Θα έρθω να σε βρω…»

«Απίστευτο!» αναφώνησε εκείνος.

Η συνέχεια δόθηκε πάνω στα σεντόνια…

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Αργά το βράδυ ο Βαγγέλης ήταν ήδη στον θάλαμο ανάμεσα σε άλλους στρατιώτες. Συζητούσαν, αστειεύονταν και περίμεναν τη βραδινή ταγματική αναφορά. Την ίδια ώρα, η Μυρτώ επέστρεφε στο ξενοδοχείο, όταν ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο… με την Ηλέκτρα.

«Δεν με γνωρίζεις. Εγώ όμως σε ξέρω. Φρόντισα να μάθω για σένα. Μην φοβάσαι. Δεν έχω κακό σκοπό. Το ακριβώς αντίθετο. Να σου ανοίξω τα μάτια θέλω γι’ αυτόν με τον οποίο νταραβερίζεσαι τον τελευταίο καιρό», ήταν τα λόγια της και λίγο αργότερα την είχε πείσει να καθίσουν έξω απ’ το ξενοδοχείο και να της πει όσα σκόπευε κάνοντας πράξη τον όρκο που είχε δώσει στον Βαγγέλη περί εκδίκησης.

«Νομίζεις ότι τον ξέρεις, αλλά κάνεις λάθος. Τον χρόνο του περνάει μαζί σου. Κάνει τη θητεία του πιο ξέγνοιαστη, πιο… πιπεράτη. Μετά όμως… χμ! Μετά θα επιστρέψει εκεί που ανήκει. Σε μένα! Χρόνια με θέλει. Οι συγκύριες ήταν αυτές που δεν μας άφηναν να είμαστε μαζί. Δεν σου προκαλεί εντύπωση το ότι είμαι κι εγώ στην Κω; Μ’ εμένα ήταν κανονισμένο. Εσύ ήσουν η έκπληξη. Ταξιδέψαμε μαζί. Του είχα κλείσει καμπίνα στο πλοίο και εκεί…» μαγκώθηκε για μια στιγμή, αλλά συνέχισε. «Εκεί έγινα δική του! Ήταν τόσο πωρωμένος που νόμιζα ότι ταξίδευα με πολλά Μποφόρ».

«Δεν είναι δυνατόν! Γιατί να σε πιστέψω;».

«Γιατί όχι; Μπορείς να τον ρωτήσεις. Φοβάμαι ότι θα σ’ τα αρνηθεί όλα. Έχεις άλλωστε, πατέρα υποστράτηγο. Τρέμει μήπως θυμώσεις και τον στείλουν σε κάναν Έβρο ή κάνα Καστελόριζο. Θα σε κρατήσει μέχρι να πάρει το απολυτήριό του και μετά θα σε "απολύσει" ελαφρά τη καρδία. Τον ξέρω καλά. Το ’χει ξανακάνει!»

«Δεν γίνεται αυτό. Δεν… δεν μπορεί να…»

«Φυσικά και μπορεί! Αν θες τη γνώμη μου, φύγε πρώτη εσύ. Πόνεσέ τον, πριν σε πονέσει», της είπε και σηκώθηκε. «Δεν έχω κάτι άλλο να σου πω. Να θυμάσαι όμως κάτι τελευταίο. Δεν σκοπεύω να τον χάσω και κυρίως δεν σκοπεύω να τον μοιράζομαι. Καλή σου νύχτα!» Γύρισε την πλάτη της και χάθηκε στο βάθος του στενού δρόμου.

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Την επόμενη κιόλας μέρα η Μυρτώ ταξίδευε για τον Πειραιά. Στο μυαλό της όλα μπερδεμένα, όλα αναποδογυρισμένα, όλα… χαοτικά! Έλαβε γραπτό μήνυμα απ’ τον Βαγγέλη με την πρώτη καλημέρα. Υπό άλλες συνθήκες θα απαντούσε αμέσως, αλλά… πέταξε το κινητό της στο διπλανό κάθισμα και βουρκωμένη κοίταξε το απέραντο γαλάζιο έξω απ’ τη φαρδιά τζαμαρία του πλοίου.

Οι μέρες κυλούσαν βασανιστικά για τον Βαγγέλη. Την αναζητούσε στο τηλέφωνο, της έστελνε μηνύματα. Μάταια! Άφαντη η Μυρτώ! Ένα απ’ τα επόμενα πρωινά λοιπόν, παρουσιάστηκε στην αναφορά του λόχου και αιτήθηκε πενθήμερης αδείας για προσωπικούς λόγους.

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

Ξόδεψε λίγες ώρες μαζί με την οικογένειά του και αμέσως μετά τράβηξε για το σπίτι του καλύτερού του φίλου. Χτύπησε το κουδούνι και περίμενε τον Στέλιο να του ανοίξει. Λίγο μετά οι δυο τους έπιναν καφέ στην ηλιόλουστη βεράντα με τον Βαγγέλη να του ανοίγει την καρδιά του.

«Ρε φίλε, είσαι σίγουρος ότι δεν της έκανες καμιά κουτσουκέλα; Δεν μπορεί στα καλά καθούμενα να έπαυσε να σου μιλάει», σχολίασε ο Στέλιος.

«Σου λέω όχι! Δεν έχω ιδέα! Φοβήθηκα μήπως της έχει συμβεί κάτι. Τηλεφώνησα μέχρι και στο σπίτι της και η οικιακή βοηθός με ενημέρωσε πως η δεσποινίς Μπερετάκη απουσίαζε. Με διαβεβαίωσε πως είναι μια χαρά», του είπε και του ζήτησε το κινητό του, ώστε να της τηλεφωνήσει από έναν άλλον αριθμό, με την ελπίδα εκείνη να απαντήσει. Κενό. «Βλέπεις; Δεν απαντά ούτε σε άγνωστα νούμερα. Θα υποψιάζεται πως είμαι εγώ».

«Τι να πω; Παράξενο μου ακούγεται. Τι σκοπεύεις να κάνεις;»

«Θα πάω να τη βρω. Γι’ αυτό ήρθα σε σένα. Θα μου δανείσεις το αυτοκίνητό σου να πεταχτώ μέχρι την Κόρινθο;»

«Φυσικά και θα σ’ το δανείσει!» ήταν η φωνή της Ηλέκτρας που ξεπρόβαλε στη μπαλκονόπορτα φορώντας το νυχτικό της.

Ο Βαγγέλης είχε μείνει ενεός! Είδε την Ηλέκτρα να πλησιάζει τον Στέλιο και να του δίνει ένα πεταχτό φιλί στο στόμα. Έπειτα πήρε θέση δίπλα του και ήπιε μια γουλιά απ’ τον καφέ του. «Θέλεις να έρθουμε κι εμείς;» ρώτησε δήθεν ανίδεη.

«Με τούτα και με κείνα ξέχασα να σου πω τα δικά μου. Όπως βλέπεις, τα ξαναβρήκαμε με την Ηλέκτρα…»

«Εεεε.... Συγχαρητήρια. Πολύ χαίρομαι για σας…» ψέλλισε χαμένος. «Λοιπόν, θα μου δώσεις το αυτοκίνητο;»

«Ναι ρε, και το ρωτάς; Πάω να σου φέρω το κλειδί», είπε εκείνος και μπήκε μέσα στο διαμέρισμα.

Αμέσως μετά, ο Βαγγέλης στράφηκε στην Ηλέκτρα και της απευθύνθηκε με βλέμμα που έσταζε μένος. «Αν υποψιαστώ ότι εσύ κρύβεσαι πίσω απ’ αυτό, τότε βρες καράβι να φύγεις».

«Σε έχει διαγράψει. Και μεταξύ μας, καλά έχει κάνει. Δεν σου αξίζει τίποτε. Είσαι όλος ένα ψέμα».

«Πώς τολμάς; Σύντομα ο κολλητός μου θα μάθει τι κουμάσι είσαι και τότε… τότε θα δούμε ποιος είναι συνώνυμο του ψέματος».

«Χμ! Δεν θα πιστέψει λέξη! Σ’ το είχα πει. Θα μου το πληρώσεις. Αν δεν σ’ έχω εγώ, δεν θα σε έχει καμιά».

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Οδηγώντας στην εθνική οδό ο Βαγγέλης συλλογιζόταν τι θα της έλεγε μόλις την έβλεπε. Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που τον έπαιρναν τα δάκρυα ενώ παράλληλα σκεφτόταν και την άγνοια που είχε ο καλύτερός του φίλος αναφορικά με το ποιόν της Ηλέκτρας. Θόλωσε και παρά την οδήγηση τηλεφώνησε στον Στέλιο.

«Είσαι μόνος;»

«Ναι. Μόλις έφυγε η Ηλέκτρα για τη δουλειά».

«Άκου με προσεχτικά. Ξέρω πως ό,τι σου πω, θα σου φανεί βουνό, αλλά είναι η αλήθεια. Στη φιλία μας, είναι η αλήθεια», προλόγισε και… αποκάλυψε τα πάντα. Σαν έφτασε στην κατακλείδα έπιασε τον εαυτό του να τρέμει τόσο πολύ, με αποτέλεσμα… να χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου!

Ο εκκωφαντικός ήχος έφτασε στα αυτιά του Στέλιου.

«Βαγγέλη! Βαγγέλη! Τι ήταν αυτό; Βαγγέλη, μ’ ακούς; Βαγγέληηηη», ξεφώνισε εκείνος.

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Ώρες μετά ο Βαγγέλης νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση στο στρατιωτικό νοσοκομείο 401. Στο πλευρό του η οικογένειά του αλλά και ο Στέλιος.

«Πώς έγινε; Πες μου πώς έγινε;» συντετριμμένος ο πατέρας του.

«Δεν ξέρω. Μου ζήτησε το αυτοκίνητο για να πάει να δει την κοπέλα του. Μιλούσαμε στο τηλέφωνο όταν συνέβη το τροχαίο. Άκουσα τον θόρυβο και κατάλαβα πως…» δέθηκε κόμπος η φωνή του. «Αμέσως ειδοποίησα την Τροχαία και το ΕΚΑΒ».

«Θα τρελαθώ. Το παιδί μου χαροπαλεύει στο χειρουργείο. Ο Βαγγέλης μου…» Ξέσπασε σε κλάματα.

«Ψυχραιμία! Όλα καλά θα πάνε. Ο Βαγγέλης είναι παλικάρι. Θα τα καταφέρει», του έσφιξε το χέρι και αμέσως μετά αποτραβήχτηκε για να τηλεφωνήσει ο ίδιος στη Μυρτώ. Βρήκε τον αριθμό της στις πρόσφατες κλήσεις και περίμενε. Καμιά απόκριση. Αναγκάστηκε να της στείλει γραπτό μήνυμα μέσω του οποίου την ενημέρωνε για όλες τις τελευταίες εξελίξεις.

Μόλις η Μυρτώ διάβασε το μήνυμα, τον κάλεσε η ίδια. Πληροφορήθηκε λεπτομερώς τα όσα είχαν συμβεί και… το τηλέφωνο της έπεσε απ’ τα χέρια.

Μεμιάς έριξε κάτι πάνω της και παρακάλεσε τον πατέρα της να τη φέρει στην Αθήνα. Εκείνος αρχικά αρνήθηκε, αλλά στο διεισδυτικό βλέμμα της συζύγου του άλλαξε στάση.

Καθ’ οδόν η Μυρτώ τηλεφώνησε εκ νέου στον Στέλιο. «Έχουμε κάτι νεότερο;»

«Είναι ακόμη στο χειρουργείο», της απάντησε και εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να της πει ότι… «δεν ξέρω τι έχει συμβεί μεταξύ σας. Δεν ξέρω γιατί σταμάτησες να του μιλάς. Ξέρω όμως πως… πως αν γι’ αυτό ευθύνεται η Ηλέκτρα, τότε… τότε κακώς άλλαξες στάση προς τον Βαγγέλη. Αν σου είπε κάτι, σίγουρα σου είπε ψέματα. Όπως είπε και σε μένα. Το ψέμα είναι όλη της η φύση».

«Σε λίγο φτάνουμε». Η Ηλέκτρα έριξε το βρεγμένο βλέμμα της στον δρόμο και άρχισε από μέσα της να προσεύχεται.

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Αργά το βράδυ ο Βαγγέλης βρισκόταν στη ΜΕΘ. Το χειρουργείο είχε επιτύχει και τον λόγο πια είχε μονάχα ο χρόνος.

Στον διάδρομο η Μυρτώ γνώρισε την οικογένειά του και τον Στέλιο.

«Θέλω να τον δω!» είπε αλλά πληροφορήθηκε πως απαγορευόταν ρητά η είσοδος. Τότε πλησίασε τον αξιωματικό πατέρα της και το βλέμμα της ήταν λαλίστατο. Ο υποστράτηγος Μπερετάκης τα φρόντισε όλα!

Η Μυρτώ φορώντας ποδιά και μάσκα κάθισε δίπλα στον Βαγγέλη και του έπιασε απαλά το χέρι. Τα δάκρυα δεν άργησαν να κυλήσουν…

Ύστερα από μερικά ψιθυριστά λόγια υπέγραψε με το μελάνι της ψυχής της…

«…Συγγνώμη! Εγώ φταίω! Συγγνώμη για όλα…».

~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~ . ~~~~~

Ο Βαγγέλης βγήκε νικητής έχοντας για «προίκα» μερικά σημάδια στον λαιμό και την ωμοπλάτη. Μεταφέρθηκε στο σπίτι του, όπου θα ανάρρωνε για εβδομάδες. Ο Μπερετάκης είχε φροντίσει για όλα τα διαδικαστικά. Ο λόγος του στο Γενικό Επιτελείο Στρατού περνούσε και με το παραπάνω.

Η Μυρτώ τον επισκεπτόταν συχνά και καθόταν πλάι του για ώρες. Έβλεπαν ταινίες, έτρωγαν, έπαιζαν επιτραπέζια, τον βοηθούσε να πάει στην τουαλέτα, να ντυθεί, να, να, να…

Ο Στέλιος έκλεισε όλους τους λογαριασμούς του με την Ηλέκτρα. Και εκείνη, ηττημένη πια στην αρένα της καρδιάς αλλά και της αξιοπρέπειας, μάζεψε τα κομμάτια της και χάθηκε οριστικά απ’ τη ζωή όλων.

*Το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο, το να συγχωρείς είναι θεϊκό.
Alexander Pope
Βρετανός ποιητής (1688-1744)

*Αφιερωμένο σε όσους πιστεύουν πως ο επιμένων νικά αλλά και σε όσους πιστεύουν πως η συγγνώμη… κάνει θαύματα

*Τα πρόσωπα του διηγήματος δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Διατάγματα καρδιάς» - Διαβάστε το 3o μέρος «Εγώ αποφασίζω»

Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Διατάγματα καρδιάς» - Διαβάστε το 2o μέρος «Μοιραία πρόσκληση»

Tα διηγήματα του Newsbomb.gr: «Διατάγματα καρδιάς» - Διαβάστε το 1o μέρος «Έρωτας από το πουθενά»