Η άγνωστη Μυκηναϊκή Αχαΐα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Ο ομιλητής μελέτησε το μυκηναϊκό νεκροταφείο του Κλάους Πατρών και συμμετείχε στην ανασκαφή του γειτονικού οικισμού της Μυγδαλιάς Πετρωτού, δύο θέσεις που μπορεί να μην έδωσαν τα «πολύχρυσα» ευρήματα των Μυκηνών, υπήρξαν όμως καίριες ως προς την κατανόηση της καθημερινότητας των ανθρώπων της.
Ο Κ. Πασχαλίδης επισημαίνει ότι η Μυκηναϊκή Αχαΐα κατατάσσεται συχνά στην περιφέρεια του Μυκηναϊκού κόσμου, γνωστού στο ευρύ κοινό ως πολύχρυσου, χάρη στα θαυμαστά ευρήματα των ανακτόρων και των τάφων της Αργολίδας, της Μεσσηνίας και της Βοιωτίας.
Όμως ο κόσμος αυτός, που περιλάμβανε πολλές επικράτειες, είχε αναρίθμητες ιστορίες ζωής και θανάτου να διηγηθεί, οι περισσότερες από τις οποίες δεν αποτυπώθηκαν ποτέ σε πολύτιμες ύλες. «Τα Μουσεία μας, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της βιβλιογραφίας, εστιάζουν στις πλούσιες ταφές, στα μεγάλα οικιστικά κέντρα, στα ανάκτορα αυτού του κόσμου. Ωστόσο, η πλειονότητα των ανθρώπων ζούσε τριγύρω από αυτά. Σε χωριά που συντηρούνταν από τις καλλιέργειες και την κτηνοτροφία. Με ανθρώπους που θάβονταν παίρνοντας στον τάφο τους δώρα, που ίσως δεν απολάμβαναν στην καθημερινή τους ζωή, η οποία πρέπει να ήταν δύσκολη, αν κρίνουμε από το προσδόκιμό της και από τη μεγάλη παιδική θνησιμότητα. Αυτούς τους ανθρώπους αρχίσαμε να αναζητούμε συστηματικά, μόλις τα τελευταία χρόνια. Είναι ενδεικτικό ότι η πλειονότητα των συστηματικά ανεσκαμμένων μυκηναϊκών θέσεων, που δεν είναι ταφικές, αφορούν κέντρα και ανάκτορα. Αν μετρήσει κανείς τα ερευνημένα μυκηναϊκά χωριά της ηπειρωτικής Ελλάδας, θα εκπλαγεί από το μικρό τους αριθμό. Η μυκηναϊκή Αχαΐα είναι μια κατάλληλη επικράτεια για τη μελέτη τους, μιας και ήταν πολυάνθρωπη, ανοιχτή σε δρόμους θαλάσσιους και χερσαίους και, όπως φαίνεται, πλούσια σε πρωτογενή παραγωγή», αναφέρει.
Στη διάλεξη, που έχει τίτλο «Η Αχαΐα στη δύση του Μυκηναϊκού κόσμου. Το χρονικό μιας κοινωνίας στις παρυφές της Πάτρας», ο Κ. Πασχαλίδης συνθέτει εκ νέου τα δεδομένα των ερευνών και όλες τις διαθέσιμες ενδείξεις για τις περιπέτειες της Αχαΐας από τους πρώτους αιώνες της εμφάνισης του Μυκηναϊκού Πολιτισμού έως το τέλος εποχής, όταν γνώρισε μια αναπάντεχη ακμή.