Ένα μοναδικό αρχαίο λιμάνι στα Φαλάσαρνα
Ο συνδυασμός ενός σχεδόν μοναδικού φαινομένου παγκοσμίως, με το ανεβοκατέβασμα της στάθμης της θάλασσας και της ανύψωσης του δυτικού άκρου του νησιού λόγω ενός καταστρεπτικού σεισμού το 365 μχ, «έβγαλε» το τεχνητό λιμάνι, εκτός θαλάσσης στη στεριά, αποτελώντας ένα χερσαίο θησαυρό για την εξερεύνηση ενός ένδοξου πολιτισμού που ήκμασε στην περιοχή, την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η μοναδικότητα του λιμανιού της αρχαίας Φαλάσαρνας
Το τεχνητό λιμάνι της αρχαίας Φαλάσαρνας κατασκευάστηκε τον 4ο π.χ. αιώνα, την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου με μια τεχνική που συνδυάζει την τεχνική των Φοινίκων και την αρχαία ελληνική ναυπηγική.
Ένας από τους ισχυρότερους σεισμούς που καταγράφηκε ποτέ, και σημειώθηκε το 365 μχ, οδήγησε στην εξαφάνιση της Φαλάσαρνας και του πολιτισμού της, αφήνοντας όμως μια μοναδική κληρονομιά παγκοσμίως. Η ανύψωση της ακτής, έφερε τις υποθαλάσσιες υποδομές και τις εγκαταστάσεις του λιμανιού στην στεριά, γεγονός που επιτρέπει στους αρχαιολόγους να... εξερευνούν στη γη τη «θάλασσα».
«Το γεγονός ότι το αρχαίο λιμάνι βρίσκεται στη στεριά και μπορούμε να το σκάβουμε και να βρίσκουμε τις προκυμαίες, τα οχυρά, τους αρχαίους πύργους, όλη την οχύρωση με την οποία είναι περικυκλωμένο το λιμάνι, αυτό είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, δεν υπάρχει πουθενά", σημειώνει η αρχαιολόγος Ελπίδα Χατζηδάκη που από το 1986 έχει αφιερώσει τη ζωή της στην εξερεύνηση του λιμανιού.
«Το 2012 βρήκαμε ένα μεγάλο κομμάτι της αρχαίας προκυμαίας η οποία είναι σαν να έγινε χθες. Με τις δέστρες που έδεναν οι τριήρεις, κάτι που δεν έχει βρεθεί πουθενά στον κόσμο. Υπάρχουν και τα ίχνη των σκοινιών που έδεναν τα καράβια", αναφέρει η αρχαιολόγος.
Η ακμή και η πτώση της αρχαίας Φαλάσαρνας
Η Φαλάσαρνα πρωτοκατοικήθηκε κατά την ύστερη Νεολιθική και Πρωτο-Μινωϊκή εποχή. Κάποια ισχυρή φυσική καταστροφή κατά την πρώιμη εποχή του Χαλκού οδήγησε στην εγκατάλειψη της σεισμογενούς αυτής περιοχής, από όπου οι έντρομοι κάτοικοι απομακρύνθηκαν για περίπου 2000 χρόνια. Οι Δωριείς της Λακωνίας φαίνεται να ξανακατοίκησαν την θέση στην Φαλάσαρνα κάπου στον 8ο - 7ο π.Χ. αι. χτίζοντας νέο οικισμό πάνω στα ερείπια του προϊστορικού.
Γραπτές επιγραφικές πηγές που αναφέρουν τη Φαλάσαρνα εμφανίζονται γύρω στο 350 π.Χ. και τελειώνουν στα μέσα του 4ου αι. μ.Χ. Ο Σκύλλαξ ο Καρυανδεύς (μέσα 3ου αι. π.Χ.) είναι ο πρώτος που αναφέρει τη Φαλάσαρνα ως εξής: «μίας ημέρας ταξίδι από τη Λακεδαίμονα βρίσκεται το άκρο της Κρήτης, στο οποίο η πρώτη πόλη βρίσκεται εγκαθιδρυμένη προς την πλευρά που δύει ο ήλιος και ονομάζεται Φαλάσαρνα. Έχει κλειστό λιμάνι».
Η ναυτική υπεροχή και κυριαρχία της Φαλάσσαρνας στη θάλασσα - έλεγχε όλα τα παράλια της Δυτικής Κρήτης, από το Ακρωτήριο Κριός μέχρι τα Αντικύθηρα, ήταν αυτή που της έδωσε μια θέση στην ιστορία του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού.
Η ισχυρή πόλη της θάλασσας, η Φαλάσαρνα ήκμασε από τον 4ο αι. π.Χ, όταν Περσικός χρυσός άρχισε να διεισδύει στον Ελληνικό κόσμο με στόχο την αναχαίτιση της προέλασης του Μεγάλου Αλεξάνδρου εναντίον του βασιλιά Δαρείου και της αυτοκρατορίας του. Κατ'αυτόν τον τρόπο οι Φαλασάρνιοι με χρήματα των Περσών άρχισαν να ανυψώνουν στην πόλη τείχη, και άλλα οικοδομήματα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής. Η πόλη-κράτος της Φαλάσαρνας έκοψε αργυρά και χάλκινα νομίσματα, λάτρευε την θεά Δίκτυννα σε δικό της ναό, πάνω στην ακρόπολη και διέθετε εργαστήρια επεξεργασίας μετάλλων.
Πηγή: flashnews.gr