Πέθανε ο Δήμος Σκουλάκης

Ο Δήμος Σκουλάκης δεν θα προλάβει να δει την τελευταία του (μικρή αναδρομική) έκθεση που θα πραγματοποιηθεί από τις 15 Ιανουαρίου μέχρι τις 7 Φεβρουαρίου 2015, στην Αίθουσα Τέχνης ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΡΤΕΡΗΣ (Ηροδότου 5 Κολωνάκι) έκθεση της οποίας χορηγός επικοινωνίας είναι το ΑΠΕ– ΜΠΕ.
Γεννημένος το 1939 στην Αθήνα, με καταγωγή από τα Χανιά, ο Δημοσθένης (Δήμος) Σκουλάκης σχεδίαζε από μικρός να δραπετεύσει από τα συμβατικά σύνορα που τον περιόριζαν.

Σπούδασε ζωγραφική, αρχικά με τον Σπύρο Παπαλουκά και για ένα μικρό διάστημα πλάι στον Φώτη Κόντογλου. Το 1957 ταξιδεύει για πρώτη φορά στο Παρίσι, όπου συνδέεται φιλικά με τον Θανάση Τσίγκο και την ελληνική παρέα του Μονπαρνάς. Το 1958 επιστρέφει στην Ελλάδα και αρχίζει συστηματικές σπουδές με τους Πάνο Σαραφιανό και Βρασίδα Βλαχόπουλο.

Την επόμενη χρονιά, μπαίνει στο προκαταρτικό τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, με δάσκαλο τον Γιώργο Μαυροϊδη και το 1961 στα εργαστήρια της σχολής με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη. Παράλληλα παρακολουθεί και το εργαστήριο σκηνογραφίας -διακοσμητικής του Βασίλη Βασιλειάδη.
Το 1968 ταξιδεύει στο Παρίσι και στη συνέχεια Καναδά, ΗΠΑ και Μεξικό.

Επιστρέφοντας το 1969 στην Ευρώπη, ζει και εργάζεται διαδοχικά στο Παρίσι (δίπλα στον Γιάννη Τσαρούχη) και στη συνέχεια στο Λονδίνο και το πρώην Δυτικό Βερολίνο.
Ξαναγυρίζει στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1974. Στη διάρκεια της μακρόχρονης αυτής περιπλάνησης, έρχεται σε επαφή με τα εικαστικά ρεύματα της μεταπολεμικής σκηνής και ιδιαίτερα με την ποπ αρτ και τις διαφορετικές εκφράσεις του ρεαλισμού .

Μπλέχτηκε με την πολιτική, υπηρέτησε τη δημοσιογραφία έως το 1984, οπότε και καταπιάστηκε αποκλειστικά με τη ζωγραφική.
Ο Δήμος Σκουλάκης ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη γελοιογραφία, την εικονογράφηση και τη σκηνογραφία από το 1959 μέχρι το 1984.
Υπήρξε μόνιμος πολιτικός γελοιογράφος στις εφημερίδες Δημοκρατική Αλλαγή ( 1964-1967) και Ελεύθερος Λόγος (1964-1967) καθώς και τα περιοδικά Ταχυδρόμος (1960-1967,πρώτη περίοδος), Πανσπουδαστική (1959-1967), Η Γενιά μας (1965-1967) ,Ελληνική Αριστερά (1965-1967) κ.ά.

Το ίδιο διάστημα εργάστηκε στη διαφήμιση, σκηνογράφησε το έργο της Κωστούλας Μητροπούλου Η Εκτέλεση (θίασος Μ. Ριάλδη -Θέατρο Πορεία),συνεργάστηκε με τον Σάββα Χαρατσίδη στο Εθνικό Θέατρο και τον Βασίλη Βασιλειάδη στο θέατρο Λαμπέτη, εικονογράφησε παιδικά βιβλία (εκδ.Πεχλιβανίδη) και υπήρξε καλλιτεχνικός συνεργάτης του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης και των εκδόσεων Θεμέλιο.

Το 1965 τιμήθηκε με βραβείο στο διαγωνισμό δημοσιογράφων του τότε περιοδικού Ελευθεροτυπία και του Υπουργείου Τύπου για τη «δηκτική τόλμη της γελοιογραφίας του».
Κατά την παραμονή του στο εξωτερικό (1968-1974), συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά της ομογένειας και με τις εφημερίδες «Sunday Times» και «Le Monde» καθώς και το περιοδικό «Der Spiegel» και το χιουμοριστικό «Punch».

Την ίδια περίοδο εξέδωσε το γελοιογραφικό άλμπουμ ο Τρελός και οι Άλλοι με εκατό αντιχουντικά σκίτσα (Μόντρεαλ 1969) και επιμελήθηκε το φωτογραφικό άλμπουμ Greece (έκδοση ΕΦΕΕ, στο εξωτερικό,1970).

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάσθηκε στις εφημερίδες Ελευθεροτυπία (1975-1976), Αυγή (1976-1983), Γνώμη (1983), Εξόρμηση (1977-1984) και το περιοδικό Ταχυδρόμος (1977-1984, δεύτερη περίοδος).
Ο εκλιπών, πνεύμα ανήσυχο με πολλές δραστηριότητες σε καλλιτεχνικό και πολιτικό επίπεδο, κατάφερε να αφομοιώσει τις ποικίλες εμπειρίες της ζωής του – κυρίως από τα ταξίδια και την παραμονή του στο εξωτερικό – και να τις μετουσιώσει σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ζωγραφική πρόταση.
Κεντρικό θέμα στα έργα του υπήρξε πάντοτε, έμμεσα ή άμεσα, ο άνθρωπος.
Σχετικώς η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια της τελευταίας του έκθεσης Ήρα Παπαποστόλου επισημαίνει:
«Κοινά σημεία που συνθέτουν τη ζωγραφική του ταυτότητα του Δήμου Σκουλάκη: ο ρεαλισμός, η μεταφυσική ατμόσφαιρα, η χρήση συμβόλων, η ανθρώπινη φιγούρα, ο σταματημένος χρόνος, η έννοια της μνήμης, το πορτρέτο, η αυτοπροσωπογραφία, η κοινωνικοπολιτική κριτική ματιά, η αναζήτηση ταυτότητας».
Ο Δήμος Σκουλάκης έκανε πολλές ατομικές εκθέσεις, έλαβε δε μέρος και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη, στη Δημοτική Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, στα Μουσεία της πόλης των Αθηνών, Μπενάκη, Ίωνος Βορρέ, Φρυσίρα, στην Πινακοθήκη Τέλλογλου στη Θεσσαλονίκη, στις συλλογές των Τραπεζών Εμπορική και Γενική κ.α.