Σαν σήμερα πέθανε ο Οδυσσέας Δημητριάδης
Διακεκριμένος αρχιμουσικός της ελληνικής διασποράς, με πολύχρονη παρουσία στα μουσικά δρώμενα της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο Οδυσσέας Δημητριάδης γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1908 στο Μπατούμ της Ρωσίας (νυν Μπατούμι της Γεωργίας) από Πόντιους γονείς. Ο πατέρας του Αχιλλέας, με καταγωγή από την Τραπεζούντα, ήταν επιχειρηματίας και η μητέρα του Καλλιόπη Εφραιμίδη φρόντιζε τα του οίκου.
Με τη μουσική ασχολήθηκε από τα νεανικά του χρόνια. Σπούδασε τα βασικά της μουσικής στο Ωδείο της Τυφλίδας (με δάσκαλο, μεταξύ άλλων, τον συνθέτη Αριστοτέλη Κουντούρωφ) και συνέχισε με ανώτερες σπουδές διεύθυνσης ορχήστρας στο Ωδείο του Λένινγκραντ (νυν Αγία Πετρούπολη).
Το 1934 γνώρισε τον Δημήτρη Μητρόπουλο, που βρισκόταν στο Λένινγκραντ για σειρά συναυλιών και όταν του ανακοίνωσε την επιθυμία του να επιστρέψει στην Ελλάδα μετά το τέλος των σπουδών, αυτός τον απέτρεψε λέγοντάς του: «Δεν θα βρεις δουλειά, αλλά και αν βρεις θα πληρώνεσαι πολύ άσχημα». Η συνάντησή του με τον Μητρόπουλο υπήρξε καταλυτική για τον νεαρό Δημητριάδη, που αποφάσισε να παραμείνει και να σταδιοδρομήσει στη Σοβιετική Ένωση.
Το 1937, ανέλαβε αρχιμουσικός και διευθυντής της Όπερας και του Μπαλέτου της Τυφλίδας, θέση την οποία διατήρησε έως το 1965. Ενδιάμεσα υπήρξε αρχιμουσικός και της Κρατικής Συμφωνικής Ορχήστρας της Γεωργίας (1947-1952). Από το 1965 έως το 1973 διατέλεσε αρχιμουσικός της Ορχήστρας του Θεάτρου Μπολσόι της Μόσχας, ενώ πραγματοποίησε εμφανίσεις σε πολλές χώρες του κόσμου.
Το 1980 διορίσθηκε επίσημος αρχιμουσικός των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας και στην τελετή έναρξης διηύθυνε σε δική του διασκευή τον «Ολυμπιακό Ύμνο» του Σπύρου Σαμάρα. Το 1994 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και -αν και σε προχωρημένη ηλικία- συχνά ανέβαινε στο πόντιουμ ελληνικών ορχηστρών και της Λυρικής Σκηνής.
Ο Δημητριάδης, παρά την επιτυχημένη καριέρα και τις πολλές τιμές («Καλλιτέχνης του Λαού» το 1958), ένοιωθε σαν ψάρι έξω από το νερό στη Σοβιετική Ένωση. «Μισούσα το κόμμα, μισούσα τον Στάλιν. Στη Σοβιετική Ένωση είχα χάσει τον Θεό μου. Και τον βρήκα γυρίζοντας στην Ελλάδα» δήλωσε κάποτε.
Ο Οδυσσέας Δημητριάδης πέθανε πλήρης ημερών στην Τυφλίδα στις 28 Απριλίου του 2005.
Όλοι όσοι τον είχαν γνωρίσει ή είχαν παρακολουθήσει ή συμμετάσχει σε συναυλίες και παραστάσεις υπό τη διεύθυνσή του, αναφέρονταν στη μαγεία που εξέπεμπε η έντονη προσωπικότητά του. Δημιουργούσε ένα ιδιαίτερο δεσμό μεταξύ μαέστρου και ακροατή. Αυτή η μαγεία αποτέλεσε το σημαντικότερο στοιχείο του φαινομένου Δημητριάδη και ο λόγος για τον οποίο ο Ροστροπόβιτς τον χαρακτήρισε ως «τον τελευταίο των Μοϊκανών».
Πηγή: sansimera.gr
